Gek word ik van de kinderpostzegels en de grote clubactie!

Instructies en vergunning

Svenja, ik weet niet hoe dat bij jullie gaat, maar overal waar een stickertje op de deur zit, mag je volgens de instructies van school en/of sportvereniging geen 2e keer aanbellen. Of de school verzuimd dit te vertellen, of de kinderen hebben niet goed geluisterd.
Het is hier nog nooit gebeurd dat er een tweede keer iemand belde.

Moeder, ja je hebt voor elke actie een vergunning nodig, dat mag niet zomaar.

Hype

Er is hier in de buurt nogal een hype van kinderen die van alles vragen.
Is dit in het redelijke dan geef ik het ze gewoon, lege flessen, doppen, wcrolletje, oude kranten.
Een aantal had een nieuwe inkomstenbron ontdekt, die kwamen met een glazen potje met de vraag, heeft u ook geld voor de arme kindertjes?
Die krijgen als antwoord, ik heb wel een snoepje voor jullie, en weten jullie mama's wel dat je langs de deuren gaat voor geld? Want het is verboden om dat te doen. Het lijkt me beter dat je hiermee ophoudt.
Nu woon ik in een dorp en alle mama's kennen elkaar, dat weten de kinderen ook, dus dat stopt dan abrubt.

Per actie een deelname

Ondanks dat we naast een school wonen en clubleden van het een en ander ons ook moeten zien, bellen ze nooit aan. Het zit niet in het loopje. (Folders krijgen we daardoor ook niet.) Dus eigenlijk ben ik al enthousiast als iemand wél de moeite neemt om bij ons aan te bellen:-) Maar als er voor eenzelfde actie meerdere malen aangebeld zou worden, dan heeft nummer 2, 3 enzovoorts toch pech. Ik doe een keer mee en niet met alle kinderen uit de hele buurt. Vroeger nam ik wat af bij mijn dochters en daarnaast eventueel van een ander bevriend kind, meer niet.

Mij overvalt bij dit onderwerp toch altijd weer een lichte wrevel over het woord leuren en het negativisme rond dit soort acties. Verenigingen moeten het met steeds minder subsidie doen en de contributie mag ook niet tot torenhoge bedragen worden opgeschroefd, zodat mensen met een laag budget ook kunnen blijven deelnemen. Ik vind het wel zo sociaal om dan niet te zeuren over die ene periode in het jaar dat het een beetje druk is aan de deur.

Daarnaast vind ik van bijvoorbeeld de kinderpostzegels, dat het geen kwaad kan als kinderen even moeten stilstaan bij andere zaken dan hun eigen vierkante meter. Het mag dan zo zijn dat je ongevraagd wordt geconfronteerd met dit soort acties, maar zoals ik al eerder zei, hoeveel tijd gaat er verloren door hier vriendelijk mee om te gaan? Ik vind het ook zo vreemd, dat het wel in de eigen familie is toegestaan, in het kader van 'liever dat dan de buurt in', maar dat vind ik om eerlijk te zijn veel dwingender dan een paar huizen van buurtgenoten langsgaan. Die mogen weigeren, familie zal dat niet snel durven. Ik vind het al helemaal apart dat ouders voor de familie gaan bepalen dat tante x rijk genoeg is om het aan te vragen, maar oom y niet. Dat legt nóg meer druk op tante x.

Jasam

Maar ik zal moeten kopen om een sticker te hebben waardoor niet aangebeld wordt. Ik koop niet aan de deur, want als ik jouw redenatie volg wissel ik ook zeker drie keer per jaar van energieleverancier, koop ik stroopwafels voor zielige kunstenaars en kunstkaarten voor de bakkersschool.
Verder sponsor ik dan minstens 20 sponsorlopen, koop ik loten voor de clubactie, ben ik al minstens 500 keer bekeerd en ohja, heb ik ook een dure beveiligingsinstallatie laten aanleggen.
Collectanten krijgen allemaal een klein bedrag.

kaaskopje

Het is niet slechts een periode druk aan de deur. Los daarvan wordt veel mensen ook per telefoon gevraagd om te storten, en wordt je ook belaagd als je even de stad ingaat. Ik snap de wrevel heel goed. Ik zeg overigens niet dat ik er onvriendelijk mee omga, maar ik zeg wel nee.
Overigens, kinderen leren vanzelf dat er ellende is in de wereld, zoals op school een rommelmarkt organiseren voor een goed doel. Hoef je echt geen deuren langs.

Fiorucci

Volgens mij hadden we het hier over goede doelen.
Daar reken ik Jehova getuigen en energie bedrijven e.d. niet onder.

Hoe noem je dit ook al weer? Afwimpelen?

Tegen energie verkopers zeg ik, ik heb een aantal jaar geleden "bewust" voor groene ernergie gekozen, en ben niet van plan om te veranderen.

Tegen Jehova getuigen zeg ik, ik heb veel respect voor jullie manier van het verkondigen van het geloof, maar ik ben erg blij dat mijn God dit niet van mij verlangt.

Andere vage verkopers vraag ik, heeft u ook een www adres, voordat ik iets koop, wil ik er eerst wat meer van weten.

In alle gevallen vertrekken ze direct.

Jasam

In die buurt waren er inderdaad veel zeer ijverige en enthousiaste kinderen die niet echt goed letten op stickers. Daarnaast kocht ik soms niet omdat ik al had beloofd van een bepaald kind te kopen dus dan had ik nog geen sticker.
Ik vind het zelf overigens helemaal niet zo erg dat er een paar keer kinderen aanbellen en dat ik dan nee moet zeggen. Ik vind het alleen niet zo effectief dat al die kinderen in dezelfde wijk postzegels verkopen. Het lijkt mij veel handiger als de week wordt verdeeld en dat elk groepje kinderen een eigen straatje krijgt. Kan iedereen die wil langs de deuren maar heb je geen probleem met 10x bij dezelfde mensen aanbellen die toch niet kopen.

Fiorucci

Ik weet niet hoe dramatisch de overlast in jouw stad is, maar ik ervaar totaal niet dezelfde overlast als jij. In de stad stel ik me niet bepaald op alsof ze mij allemaal mogen aanklampen en dat werkt blijkbaar. Gewoon langs ze heen kijken en doorlopen. En als ik toch gevraagd wordt is een simpel 'nee, geen interesse' of 'heb ik al' genoeg. Als dat eenmaal op een rondje stadten gebeurt is het al heel wat. Zoveel staan er gemiddeld genomen niet in de stad. Voor de telefoon is het bmr. Dat werkt.
Wat de deur betreft, worden wij ondergemiddeld benaderd, dus dat is prettig, maar ook als ze hier vaker zouden aanbellen zou ik het voor lief nemen. Een beetje onaardig gezegd (probeer een vriendelijk hoofd van mij erbij te denken:-)) vind ik het ook een vorm van 'interessant doen' als mensen aangeven het te druk te hebben of zich geïrriteerd te voelen. Een gesprekje duurt hooguit een paar minuten. Zelfs als dat iedere week een keer voor zou komen... is dat zó erg? Ik ben blij voor de betaalde mensen dat ze een baan hebben en voor de vrijwilligers respect omdat ze het toch maar doen.

Kaaskopje

Ik tref er soms vijf op 100 meter stad, en dat is echt niet overdreven. Een stadscentrum van een groeigemeente is kennelijk erg aantrekkelijk. Greenpeace, Telegraaf, Warchild, Hartstichting en AD staan er meestal. Ook op stations en in de binnenstad van Den Haag en Leiden bijvoorbeeld. En ik heb het zeker niet te druk voor een gesprek aan de deur, maar ik heb geen interesse. Dus ik bespaar ze het verhaal. Vriendelijk hoor, maar ik koop niet aan de deur uit principe.
En niet om interessant te doen.

voor kaaskopje

Het probleem zit hem bij mij toch echt in het verkopen, niet in het aanbellen. Mijn kinderen doen alles voor een ander en weten veel over de wereld maar ik zie niet in waarom ze daarvoor met 8 kinderen in 1 straat bezig moeten zijn. Hier boven staat nog een verhaal van een kind wat bedreigt werd in een straat.

Verder zie ik niet in waarom we dit leuren moeten doen om geld op te halen voor een club omdat wellicht kinderen lid van zijn die het niet kunnen betalen. Welke club moet ik dan kiezen om loten van te kopen? Hier kunnen kinderen geld krijgen van de gemeente om te sporten. Prima plan, zo betalen we namelijk ook allemaal een stukje mee. Waarom dat met die onzinnige loten moet gebeuren is mij een raadsel. Gooi jij zomaar 3 euro in elke collectebus? Ik vind het erg veel geld.

Onze club doet ook mee aan Jantje Beton, is veel overzichtelijker, kinderen gaan twee aan twee met een bus een avond een straat doen. Elke club die mee wil doen krijgt een eigen wijk.

Grote clubactie wordt door heel veel clubs tegelijkertijd gedaan en daar gaat het mis.

Ik vind het ook teveel

Zoon hier heeft 2 boekjes van de grote clubactie (van twee clubs) en dochter nog een van het zangkoor waar ze volgende maand mee stopt. Dochter hoeft van mij niet te verkopen. Zoon durft zelf niet langs de deuren en wil ook eigenlijk niet maar kreeg de boekjes gewoon in zijn handen geduwd, teruggeven durfde hij ook niet.
Hij heeft dan ook nog 2 verschillende soorten boekjes. 1 waarbij je wel echte loten verkoopt en dus later nog terug moet om de loten te brengen en het geld te ontvangen (dus met geld over straat) en de ander met de machtiging. Dat laatste kan hij w.s. niet eens uitleggen aan andere mensen want zo taalvaardig is zoon niet. Het lotnummer verschijnt op het bankafschrift, veel te ingewikkeld, ik vraag me al af hoeveel mensen daar uiteindelijk nog naar kijken.
Wat wij dus doen is zelf een aantal loten kopen en oma wilde ook nog wel voor 1 club kopen dus dat is dan toch weer wat.
Kinderpostzegels hebben we dit jaar niet. Dochter is er te oud voor, zoon mag volgend jaar maar dit hoeft bij ons op school niet als je niet wilt. Ik overleg dat t.z.t. wel met hem. Kinderpostzegels vond dochter wel altijd erg leuk omdat je ook duidelijk kan laten zien wat je verkoopt en het doel ook duidelijk is.
Zoon is tot nu toe alleen maar enthousiast geweest toen hij bij de Bevers van Scouting voor Jantje Beton mocht collecteren. Ik ging toen wel mee maar hij vroeg het aan de mensen. Hij had toen wel veel opgehaald.

Over scouting

Scouting lost het aardig op overigens, als zij loten verkopen voor jantje Beton, gaat de leiding zelf met de kinderen op pad. Dus de kinderen hoeven niet alleen. Verder was het hier bij scouting een extra dag, op vrijwillige basis. Kinderen die niet wilden bleven gewoon lekker thuis.

Maar

Bij Jantje Beton zijn het toch geen loten?

We doen niet mee aan geld geven

Helemaal niet. Niet aan de deur, telefonisch of op straat. En als ik zo'n fijn stukje over een dik verdienende organisator lees, weet ik weer waarom.

moeder

Dat weet ik niet meer, kan, maar dat maakt weinig uit, het is vragen om geld, hoe dan ook.

Jasam

Ja, ik zou inderdaad denken Pfffft... daar heb je haar ook weer met iets. En altijd iets geven? Dacht toch echt niet dat ik dat ga doen. Sommige doelen sta ik niet achter, daar ga ik echt niets aan geven.
Ik heb een sticker op de deur dat ik collectes mogen aanbellen en dat verkopers en geloofsovertuigers niet welkom zijn. Mensen die ondanks die sticker (die niet KAN missen, hij zit vlak onder de bel) toch aanbellen krijgen de wind van voren. Vind het tamelijk respectloos.

Clubloten, moeder

Het gaat niet zozeer om arme clubleden die min of meer vanuit de opbrengst gesubsidieerd worden, het gaat om de kosten van de club in het algemeen. Met de opbrengst kan weer eens een fris nieuw toestel aangeschaft worden. Omdat de contributie zo laag mogelijk wordt gehouden bij de gemiddelde club, blijft er vaak niet veel over voor nieuwe apparaten of andere benodigdheden. Ik vind dit op zich een prettige regeling. Zelfs als je niks met judo of basketbal of turnen hebt, kun je niet veel tegen sporten hebben, dus zie ik een bijdrage altijd als iets nuttigs. Als dat systeem er niet was, zou de contributie omhoog moeten voor het spaarpotje voor nieuwe sportmiddelen. En dat is dan weer wel voelbaar voor juist die mensen die het wat minder kunnen missen.

Fiorucci

Ik zeg eerlijk dat ik er ook niet dol op ben om steeds aangeklampt te worden. Bij ons valt het echt wel mee, dus stoort het mij niet. Het valt me in dit soort draadjes op dat ik vergeleken met anderen nogal tolerant lijk te zijn tegenover inzamelingsacties of fondsenwerving. Het is er nu eenmaal en het is ook nodig dat het er is. Ik realiseer me gewoon altijd dat het voor die mensen wel zo leuk werken is als ze niet afgesnauwd worden. Dat willen we zelf ook niet tenslotte.

Moeder, 3 euro

daar wilde ik nog op reageren:-)
Ik geef naar wat ik in huis heb. Als we zelf een beetje krap zitten, moeten ze het soms met 80 cent doen of zo, net wat we aan muntgeld hebben liggen. Een andere keer kan het zomaar 3 euro zijn. Ik vind 3 euro per collecte op zich niet veel. Zelfs niet als je het bij elkaar optelt. Stel dat je over een heel jaar 10 collectes langs de deur krijgt, dan is dat dus 30 euro. Gemiddeld genomen voel je dat amper, zeker ook omdat collectes altijd in verschillende weken worden georganiseerd. Tenzij je het zelf met 30 euro in de week moet doen natuurlijk. Helpen is leuk, zolang je er zelf niet aan ten onder gaat.
Wat die 8 kinderen per straat betreft, ja dat is een beetje jammer, maar ik weet niet beter dan dat zo is. Ook toen ik nog langs de deur ging met mijn unicefkaarten. Nou, dan ging ik een straatje verderop. Wat contact geld betreft, vind ik het intriest dat daar tegenwoordig een onveilig gevoel bij is komen kijken. Zo sneu dat collecterende kinderen bescherming nodig hebben. Wat dat betreft vind ik de Kinderpostzegels goed bezig. En de rest inderdaad niet alleen op pad sturen.

kaaskopje

Jij geeft er gelijk een negatieve lading aan, alsof je, als je er geen zin hebt, iemand afsnauwt. Het zou overigens schelen als deze verkopers niet doordrammen. Want dan word ik wel bot. En op je schuldgevoel spelen is helemaal erg. Ik citeer: Maar mevrouw, die arme kindertjes.....
Die verkoper gaat daarmee zwaar de mist in, want hij weet helemaal niet wat ik steun.
Weet je, ik ken iemand die op een bepaald moment gestopt is met alle steun in welke vorm dan ook. Het geld gebruikt hij nu om twee thaise jongens die hij goed kent te laten studeren.
Niet zo snel oordelen over mensen die niet geven, ze maken vaak hooguit andere keuzes.

Negatief

Misschien komt dat ook door wat ik wel eens aan de telefoon heb gehad. Mijn motto is dat vriendelijkheid niets kost. Uiteraard heb ik daarin ook mijn grenzen. Dus als ik iemand écht af moet kappen gaat het ook wat resoluter. Maar nog steeds beschaafd. Ik weet dat ze niet zomaar 'drammen', het is hun werkplicht. Ze moeten dat van hun baas. Dus ik speel het spelletje mee. Een keer nee, uiterlijk twee keer nee... en dan is het ook echt klaar. En als dat moet door een beetje aan te dikken dat je het zelf ook niet kunt betalen, dan zij dat zo. Daar hebben de meesten wel begrip voor in deze tijd:-) Laatst werden we door een Greenpeace-dame aangesproken bij een station. Prima, ik ging er zelfs voor staan. Maar zodra ze met de vraag kwam was het meteen duidelijk: ik heb net opgezegd, dus ik begin niet opnieuw. En dat was niet gelogen. Zo zijn er nog een paar instanties waar ik dat zonder liegen kan zeggen. Dat dat inmiddels een jaar geleden is bij een paar, dat gaat ze niks aan:-)
Het maakt mij werkelijk niet uit waarom iemand wel of niet wil of kan steunen, dat staat iedereen vrij. Ik verbaas me wel over wat mensen erover zeggen. "Het kan me niet schelen of iemand in de gevangenis wegrot." "Nou jammer dan, niet mijn probleem." Het is wel eerlijk, maar waarom zo hard?

kaaskopje

Nee, ik vind niet dat ik me moet verantwoorden naar de verkoper toe. Als ik een keer netjes : "Nee, bedankt" zeg, moet dat genoeg zijn.
Dat je het dan nog eens vraagt omdat dat van je baas moet, ok, maar dat zorgt ervoor dat ik dan zeker niks zal afnemen, juist vanwege het drammen.
Ik ben echt niet te porren voor hardsale.
Ik deed net boodschappen in mijn buurtwinkelcentrum, een daklozenkrant verkoper bij de ingang, een daklozenkrantverkoper bij AH, een accordeonspeler, en nog twee olijke jongens die meenden mij aan te moeten spreken met een handpop in de vorm van een hond. Ik wil gewoon alleen even brood halen.....en jouw motto ken ik , maar nogmaals: ik ben niet onvriendelijk. Maar ik heb er ook helemaal geen zin in, ik wil graag gewoon met rust gelaten worden. Als ik iets wil kopen of steunen kan ik dat zelf regelen, op een ander moment, thuis.

Fiorucci - de orgeldraaiersblik

Ik werk in Amsterdam-centrum en ga soms tussen de bedrijven door een boodschap doen. In de Kalverstraat is het dan altijd zaak om de verschillende goede-doelenlui te omzeilen (nou ja, niet die met de collectebus, maar wel die met een clipboard, wat mij betreft). Trouwens, verkopers van abonnementen etc lopen er ook nogal eens rond.

De truc is volgens mij de blik die ik oorspronkelijk ontwikkelde voor het ontwijken van orgeldraaiers: vooral op geen enkel moment oogcontact maken, maar langs die lui heenkijken en met straffe pas doorlopen naar het doel. Ik besefte trouwens pas veel later dat ik dat deed.

Mensen die door deze negeerstand willen heenbreken poeier ik af met "nee dank u" zonder mijn pas ook maar een seconde te vertragen .

Je moet wel, anders heb je iedere week een nieuw abonnement of donateurschap aan je broek. Of ben je telkens een kwartier kwijt met het afpoeieren van die lui.

Groeten,

Temet

Temet

Precies, zo doe ik het nu ook. Maar het blijft toch bizar dat je zo door die straat moet lopen....:)