Fulltime werken?

Wat ik niet had willen missen

Ik had de dag per week die ik alleen was met mijn kinderen niet willen missen toen ze thuis waren en op de basisschool zaten. Mijn man de zijne ook niet. Nu op het VO vind ik het nog steeds fijn om regelmatig thuis te zijn als ze uit school komen. Ik werk dan nu wel fulltime of meer, maar dat zijn momenten die ik koester. Dan in de avond nog maar even door. Ik ben eigen baas en werk vanuit huis, dus ben er regelmatig.

Als fulltime werken betekent fulltime weg van huis, dan zou ik dat zelf niet willen. Manlief ook niet. Ook niet nu mijn kinderen al pubers zijn. Ik hoef weliswaar geen luiers meer te verschonen, maar ze hebben me echt nog wel nodig. Vooral om te klagen over school, natuurlijk ;)

Ik heb nog nooit geteld hoeveel uren op een dag ik met mijn kinderen doorbreng. Ik denk dat als je aan het tellen slaat, dat toch een teken is dat je iets voor jezelf goed wil praten.

Nee hoor

ik dacht eraan omdat iemand zei dat je je kinderen bijna niet ziet als je ft werkt. Toen ging ik erover nadenken en viel het me erg mee.

Ik kan trouwens best nog thuis zijn en ze ophalen s middags, dan kan ik mijn uren s avonds maken.

Lanza

Ik neem aan dat, zeker jouw jongste, nog een middagslaapje doet? Zoja, als ze daarmee stoppen en op school zitten gaan ze echt wel langer dan van 8 tot 6 slapen.

Mijn oudste

doet allang geen middagslaapje meer en dit zijn toch echt zijn slaaptijden. De jongste uiteraard nog wel een slaapje, maar ook hij houdt zich aan ongeveer deze tijden.

Lanza

ook als je fulltime werkt kun je meer uit het leven halen dan alleen werk. Ik ben standaard om 6 uur wakker met mijn jongste, dus voordat ik hem wegbreng hebben we al tweeënhalf uur met elkaar doorgebracht. Om half 6 zie ik hem weer tot een uur of 8, dus ook dat is tweeënhalf uur. Op doordeweekse dagen zie ik hem dus 5 uur. In het weekend nog 2x 14 uur, dus al met al vind ik dat we alsnog genoeg tijd samen hebben."

Oh je beide kinderen slapen van 8-6? Dus dan bemoeit jouw man zich met jouw oudste ofzo? Die staat nergens beschreven?

Tja Lanza

Allemaal heel fijn voor je, maar dat werkt bij de meeste anderen toch echter anders. Dus wat wil je nou eigenlijk.
Ga lekker ft werken, dan hoef je je ook niet meer te vervelen en hier op het forum te lopen blaten.

@Pluk

Bij mij klopt dat, maar dan andersom, dat tellen was omdat ik me vervelend voelde over hoe vaak ik van mijn kinderen gescheiden was en de telling gaf me daarin gelijk.

Voelde

jouw man zich daar ook vervelend over, Baby-Lon? Had het voor jou uitgemaakt als 14 van die uren ingevuld waren door jouw man en je kind een dag extra thuis had kunnen zijn met zijn eigen papa?

Ja, een van de ouders minder werken is natuurlijk fijner dan opvang, maar de andere ouder thuis laten zijn is nog geen oplossing voor mijn eigen gemis. Het is een combinatie van mijn eigen gemis en wat ik denk dat fijner zou zijn geweest voor mijn kinderen.

Maar dat heb ik niet van mijn partner verlangd, om minder dan 32 uur te werken. Ik verlangde dat van mezelf ook niet. Maar voelde me dus wel wat verscheurd.

Achteraf is het natuurlijk makkelijk claimen dat ik het nu anders zou doen, ik ben eigenlijk bang van niet. Althans, misschien wat meer thuiswerken en zo, maar niet echt anders aanpakken. Wel zou ik nog veel langer ouderschapsverlof nemen, nog weer langer dan we al bij de tweede baby hebben gedaan (die 10-12 weken die men (alleen als moeder) heeft na de bevalling vind ik belachelijk weinig)

knuppel in hoenderhok

waarom heb je kinderen?

Wat is

dat voor suggestieve vraag?

Waarom heb jij kinderen? En je man?

Tijd

Het heeft weinig zin om de uren echt te tellen. Daar kan je juist ook onrustig van worden. Bovendien verschilt het ook per dag en per leeftijd. Toen mijn kinderen heel klein waren had ik inderdaad wel dagen dat ik ze heel weinig zag, zeker als ik moest overwerken. Gelukkig is de keerzijde van het overwerken dat ik in rustigere tijden makkelijk een paar uur eerder weg kon en ze wat vroeger op kan halen.

Mijn kinderen gingen overigens niet heel vroeg slapen en lagen er als peuter ook niet voor 20.00-21:00 in dus we hadden de meeste avonden wel 2-3 uur samen.. Bij overwerken kon ik ze soms nog net even dag zeggen en dat was het dan maar andere avonden konden we nog samen spelen, kindertjes in bad, verhaaltje voorlezen en alles. 's ochtends sowieso minder tijd want geen vroege vogels dus dan was het gewoon opstaan, aankleden en weg. Hier kregen ze ontbijt op het KDV. Ik heb niet het idee dat de kinderen gelden hebben onder ons minder vaak zien. Die waren blij met het KDV en hun routine en eigenlijk altijd wel vrolijk (behalve als ze ziek waren)

Inmiddels zitten ze op school en nu is het sowieso anders. We hebben een minder strakke routine en er is zeker meer tijd voor elkaar. Nu hebben ze ook meer behoefte aan tijd samen heb ik vaak het idee. De middag bij oma vinden ze echter ook heel leuk en als oma een keer niet kan vinden ze het heel jammer. Dus ik voel me eigenlijk nooit echt schuldig.

Dat heb ik

net zo, Arda. Als je ziet dat je kinderen het goed doen, dan is er geen reden om je schuldig te voelen. Als ik het idee zou hebben dat het te veel voor ze is, dan zouden we zoeken naar andere oplossingen, maar dat is nooit nodig geweest.

Vandaag heb ik aangegeven dat ik de extra uren graag aanneem. Wel met de aantekening dat ik de rest van mijn uren graag flexibel wil kunnen indelen, omdat ik tenminste 1x per week vroeg op het schoolplein wil staan. Dit was geen probleem. Het zal dus neerkomen op vaker de avonden doorwerken en enkele tripjes per jaar naar het buitenland. Ik heb er ontzettend veel zin in.

Ik heb kinderen om ze naar de opvang te brengen

Is goed voor de economie en voor de banen in de kinderopvang.

Ff zonder dollen: ik werk 0,9 fte. Hier vindt mijn kind dat teveel, opmerkingen als: "moet je alweer werken" en "ik wil dat je thuis blijft", worden veel gemaakt. Dat papa heel veel thuis is en die paar uurtjes dat wij er allebei niet zijn een oppas aan huis is, doet er niet toe. Kind wil niet met papa thuis zijn, kind wil mama.

Ik vind dat moeilijk, mijn baan is leuk, ik verdien goed, heb veel schoolvakanties dus ben dan thuis, maar het is niet genoeg

Uiteraard zegt kind nooit tegen papa "Ik wil dat je thuis blijft" als hij werkt in weekenden of vakanties. Zucht....

Moet je alweer werken (@MarSy)

O ja die opmerking ken ik ook van mijn kinderen. Ik was ook volgens hen extreem vaak op zakenreis (bijna nooit 😀). Ze willen gewoon het liefste dat je er altijd bent, ja. En dat snap ik ook heel goed. Maar je hebt ook je eigen leven en dat is belangrijk. Ik worstel(de) er ook mee, zoals je hierboven leest. Ze zijn inmiddels flink wat ouder (tieners/pubers) en dan wordt het wel minder overigens (hangen veel in hun kamer en missen me niet zo) maar ook nu vinden ze volgens mij nog steeds eigenlijk dat wij er altijd moeten zijn.

Dat lijkt

me heel erg moeilijk! Ik begrijp dat je dan in tweestrijd staat. Wel vreemd dat je kind zo'n andere band met zijn vader lijkt te hebben, terwijl hij meer thuis is? Hoe komt dat denk je?

Onze oudste vindt het zo normaal dat wij werken dat het geen onderwerp van gesprek is. Hij ziet het als iets wat je nu eenmaal doet. Net zoals dat hij iedere dag naar school gaat. Volgens mij komt de gedachte niet eens in hem op dat je ook dagen thuis kunt gaan zitten, dat zou veel te saai voor hem zijn.

Jongste is moederskindje

Oudste vindt het namelijk wel prima en boeit het niet papa of mama thuis is.

Jongste heeft altijd mee aan mij gehangen. Is een karakter dingetje. Ook vergelijkt jongste zichzelf met anderen, heeft oudste ook nooit gedaan, die trekt een eigen plan

MarSy

"Uiteraard zegt kind nooit tegen papa "Ik wil dat je thuis blijft" als hij werkt in weekenden of vakanties. Zucht...."

Je kind is duidelijk nog onvoldoende geindoctrineerd. Beter je best doen, hoor!

Moederkoek

Waarom ik kinderen heb? Zo denk ik er niet over na. Jij wel blijkbaar dus vertel: waarom heb jij kinderen?

Lanza

Ik denk dat het komt omdat vader tijdens de spitsuurdagen thuis is en moeder veel in de vakanties en weekenden. Dan bouw je toch een andere band op met je kind.

Maar het

zou daardoor ook anders kunnen zijn, dat hij zijn vader ziet bij de normale, dagelijkse dingen en dus hem als primaire verzorger aanmerkt.

Als ik signalen zou krijgen dat mijn kinderen het te veel vinden zou ik dat zeker serieus nemen, maar volgens mij hebben we allemaal het idee dat we elkaar genoeg zien.

We staan samen op, ontbijten samen en eten standaard samen om 6 uur, iedere dag. In het weekend en in de vakanties doen we veel leuke dingen, dagjes uit enzo. Genoeg qualitytime.

Moet je alweer werken

Ik werkte niet toen de kinderen klein waren. En die vroegen dan juist weer waarom zij nou nooit naar de bso mochten. Mijn zoon heeft letterlijk gevraagd of ik niet een baan kon zoeken. Het is ook nooit goed

Mijn persoonlijke mening: het maakt voor kinderen allemaal niet zoveel uit of je werkt, veel of weinig werkt of niet werkt.

skik

Mijn zoon

kwam laatst heel verbaasd thuis. Hij was erachter gekomen dat de moeder van een vriendje niet werkt. Hij had gevraagd wat zij dan de hele dag doet. Toen ze vertelde dat ze het huishouden doet had hij nog verbaasder gereageerd, want schoonmaken kun je toch naast je werk doen, daarvoor hoef je niet thuis te blijven?

Ik vond het zelf lastig om uit te leggen hoe dat nou zit.

Tihama

Jouw bijdrage lijkt wat onder te sneeuwen in de berichten over wel of niet uren tellen dat je bij je kind aanwezig bent. En dat is jammer, want jij raakt precies de kern wat mij betreft.