Fulltime werken?

eigen keuze

Het hangt inderdaad af van het kind en het is je eigen keuze hoeveel je werkt en hoe vaak kinderen naar de opvang gaan. Ik ben trouwens wel benieuwd of er op OO moeders zijn waarvan de partner minder is gaan werken toen het kind om wat reden dan ook niet naar opvang kon of wilde.
Dat is mijn eeuwig stokpaardje. Het zijn vrijwel altijd vrouwen die keuze maken minder te gaan werken (en het is altijd eigen keuze, bij werk van partner kan het niet, ze vinden het luxe dat kan etc etc). Maar al die individuele keuzes maken dat gemiddelde werkgever bij een vrouw van in de dertig toch sneller zal denken dat ze parttime zal gaan werken dan haar mannelijk collega. En dat doet iets met carrierekansen van vrouwen. Want uitzonderingen daargelaten, bij de meeste bedrijven zijn je ontwikkelmogelijkheden met een baan van drie dagen of minder toch echt gering.

fulltime

Mijn man en ik werken allebei fulltime. Doordat we enigszins kunnen schuiven met de uren en doordat oma vaak oppas gaan de kinderen nu gemiddeld 2 a 3 keer per week naar de NSO.

Toen de kinderen kleiner waren gingen ze 5 dagen naar de opvang.

De NSO zou ik minder geslaagd vinden voor 5 dagen in de week. Als dat nodig was dan zou ik eerder voor een gastouder kiezen. Dat heeft vooral te maken met de kwaliteit van onze NSO. Die is op zich prima maar het is vrij klein en er zijn weinig extra activiteiten dus het is echt opvang. Dat is prima voor een paar middagen per week & onze kinderen hebben er vriendjes en vermaken zich er dan prima. Ik zou het voor 5 middagen dan wat veel vinden maar dat heeft echt meer te maken met deze specifieke opvang. Bovendien vinden ze het ook fijn om op straat te kunnen spelen met hun vriendjes en hebben ze andere activiteiten dus dan is een oppas/gastouder makkelijker.

Het KDV was heel anders en vond ik voor 5 dagen prima. Fijne routine, leuke activiteiten, veilige speelomgeving. Ik merkte nooit aan ze dat het te veel was.
We hebben ook een poos een gastmoeder gehad en dat was ook heel fijn maar dat is natuurlijk echt enorm afhankelijk van een goede klik. Toen we gingen verhuizen hebben we voor een KDV gekozen. Ik heb haar echt gemist maar het was wel fijn om niet meer afhankelijk te zijn van een individu. Wij moesten bijvoorbeeld onze vakantie ook zoveel mogelijk plannen als zij op vakantie was omdat we anders zonder opvang zaten.

Precies

De zogenaamde eigen keuze is geen eigen keuze. De vrouwelijke krabbenmand trekt je vanzelf weer naar beneden.

Ik werk meer dan fulltime. We hebben 10 uur per week huishoudelijke hulp. Het is ongelooflijk hoeveel kritische opmerkingen ik hier op krijg. Het meest grappig vind ik altijd mensen, die dat zo'n dure oplossing vinden. Je carrière om zeep helpen met een klein baantje, je pensioenvoorziening verminderen is echt veel duurder op de langeretermijn dan deze investering.

Ik slacht niet mijn eigen koe, ik rooi niet mijn eigen aardappelen, ik onderhoud niet mijn eigen auto. Voor al deze taken betaal ik anderen. Dus waarom is het not done om voor huishoudelijke taken iemand in te huren?

Hetzelfde geldt voor kosten van kinderopvang. Wij hebben in totaal ongeveer 1,5 ton netto uitgegeven aan kinderopvang. Dat was destijds een flinke aanslag op ons inkomen. Maar dankzij die investeringen hebben man en ik gewoon onze loopbaan zonder hick ups vervolgd. Het effect van carrières zonder gaten of onderbrekingen is op de lange termijn veel groter dan in die paar jaar waarin je de helft van je huishoudelijk inkomen uitgeeft aan kinderopvang.

En dan heb ik het er nog niet eens over dat heel veel vrouwen bij een scheiding pas de echte financiële pijn voelen van die eerder zogenaamd gezamenlijke keuzen.

Mijn man

heeft dat wel gedaan. Toen ik zwanger bleek te zijn is hij teruggegaan van 40 naar 32 uur, omdat hij graag veel van zijn kind wilde meemaken.

Jullie doen het ook

Waarom is het geen eigen keuze Tihama?
Wij hadden 32-32 afgesproken, maar het is op mijn verzoek 24-40 geworden.
Kon ook makkelijker want, inderdaad, mijn werkgever was daar wat soepeler in dan de werkgever van mijn man. Maar leg eens uit: waarom zou ik fulltime moeten werken? Omdat jij dan niet aangesproken wordt op je keuzes? Zul je vast niet zo bedoelen, maar het staat er nu wat raar.

En wat carrière kansen betreft, ach om echt stappen te maken zou ik inderdaad meer uren moeten gaan werken. Voor de juiste functie zou ik dat ook graag doen. Tot die tijd heb ik echt voldoende uitdaging in mijn huidige baan. En krijg ik kansen genoeg. Ik heb in ieder geval een hoop collega’s die niet verdienen wat ik verdien.
Ik weet dat ik mazzel heb gehad dat ik ooit 20 jaar geleden bij deze organisatie deze functie heb mogen gaan doen in een 24 urige werkweek. Maar ik vind wel dat jij en Alkes een heleboel op een hoop gooien.

Lanza

Voor zover ik begreep zijn jullie allebei 32 uur gaan werken. Dat is niet wat ik bedoel. Ik bedoel de vrouwen die substantieel minder gaan werken of zelfs stoppen omdat ze opvang niet ok vinden of omdat opvang niet lukt. Ik vraag me af hoevaak de vrouw gewoon fulltime of 4 dagen gaat werken en de man substantieel minder

Idd geen eigen keuze

Maar wel een gezamenlijke. Zowel het eigen bedrijf van man, als later het minder werken van mij. Nee, het was niet hoe ik het graag had gezien maar in de omstandigheden wel de beste keuze.
En ik heb er geen spijt van. Ik ben niet heel ambitieus, man veel meer. Ik heb de luxe dat ik ‘gewoon een leuke baan’ heb en daar ook nog redelijk mee verdien. Met de 28 uur die ik nu werk zou ik mezelf niet kunnen bedruipen, maar meer uren is te realiseren in mijn huidige baan mocht het nodig zijn.
(Extra) pensioen hebben we opgebouwd in het bedrijf, man heeft pensioen van zijn vorige werkgevers en ik zelf heb natuurlijk ook wat opgebouwd. We zullen nooit miljonair worden, maar we kunnen prima leven.

Dat komt niet heel vaak

voor, Alkes. De cijfers kun je gewoon opzoeken, gaat echt om een heel klein percentage. Ik ken 1 stel dat de traditionele rolverdeling heeft, maar dan omgedraaid. Het valt me op dat de vader enorm veel complimenten krijgt, dat vind ik wel bijzonder, want als thuisblijfmoeder krijg je vooral kritiek.

Lanza

Ik weet dat het niet veel voorkomt, ik ben benieuwd naar de motieven. Of de vrouwen die minder zijn gaan werken of gestopt zijn idee dat er daadwerkelijk een open keuze voor lag.
Ik ken ook stellen waar de rolverdeling omgekeerd is. Dat is in vrijwel alle gevallen na ziekte/werkloosheid van de partner.

Volgens mij

hebben vrouwen wel het idee dat het een vrije keuze is, maar ik betwijfel dat. Vaak verdient de man net iets meer en noemen ze dat als argument dat het minder voordelig is als hij minder gaat werken. Daarbij hebben veel mannen ten onrechte het idee dat zij absoluut niet terug in uren kunnen, dus dan moet de vrouw het maar doen.

Tot mijn verbijstering hoorde ik een vriendin laatst zeggen dat zij terug in uren was gegaan, omdat ze meer verdiende dan haar man. Met 28 uur verdiende zij toch evenveel als haar man met 40 uur dus dat vonden ze logisch. Totaal de andere kant op geredeneerd dan al die stellen waar de man meer verdient en die om die reden ervoor kiezen dat de man ft blijft werken.

verbijstering, lanza

"Tot mijn verbijstering hoorde ik een vriendin laatst zeggen dat zij terug in uren was gegaan, omdat ze meer verdiende dan haar man. Met 28 uur verdiende zij toch evenveel als haar man met 40 uur dus dat vonden ze logisch. "

geld is natuurlijk ook maar een ding, tijd is wellicht veel waardevoller.

gr Angela

Dat begrijp ik

Maar dat zou dan voor al die ft werkende vaders ook moeten gelden.

Klopt Lanza

Maar misschien vindt die geld waardevoller.
Ik geloof ook meteen dat er voor een deel ook sociaal wenselijk gedrag onderzit. Daar loop jij nu in principe ook tegenaan. Jij wil eigenlijk liever 32 uur per week werken. Ik kan die wens wel begrijpen omdat ik vind dat er meer in het leven is dan werken. Hoe belangrijk, interessant, waardevol ik mijn werk ook vind, ik vind flink wat vrije tijd minstens net zo belangrijk.

Daar zit vast iets cultureel bepaald onder. Vraag is, of dat erg is. Ik vind van niet omdat het mij niet hindert in de invulling van mijn leven. Sterker nog: ik vind mijn leven juist leuker op deze manier.
Het heeft ook te maken met benodigde tijd voor jezelf, je energieniveau en balans.

En het heeft dus niets te maken met wat de buurvrouw of een willekeurige bezoeker hier op dit forum vindt.

Ook als

je fulltime werkt kun je meer uit het leven halen dan alleen werk. Ik ben standaard om 6 uur wakker met mijn jongste, dus voordat ik hem wegbreng hebben we al tweeënhalf uur met elkaar doorgebracht. Om half 6 zie ik hem weer tot een uur of 8, dus ook dat is tweeënhalf uur. Op doordeweekse dagen zie ik hem dus 5 uur. In het weekend nog 2x 14 uur, dus al met al vind ik dat we alsnog genoeg tijd samen hebben.

Lanza,

Weet je nog. het gaat niet om JOU.

Herschrijving:

"Eigenlijk heb ik het idee dat ik best wel genoeg tijd samen zou kunnen hebben als ik full time ga werken. En dat ik dan meer uit het leven zou halen dan alleen werk. Ik weet niet hoe het voor anderen gaat, maar Ik ben standaard om 6 uur wakker met mijn jongste, dus voordat ik hem wegbreng hebben we al tweeënhalf uur met elkaar doorgebracht. Om half 6 zie ik hem weer tot een uur of 8, dus ook dat is tweeënhalf uur. Op doordeweekse dagen zie ik hem dus 5 uur. In het weekend nog 2x 14 uur"

--------------------
Ben je op je werk ook stellig en redenerend vanuit jezelf en is het daar misschien heel nuttig?

gr Angela

Het was geen wedstrijd hè

Jij vindt dit genoeg, nou prima toch.

aandacht als planning

Het zijn maar cijfers, wil je vergelijken om je keuze voor jezelf te verantwoorden? Zie je aandacht als een planning, net zoals je je calorieën berekent om op gewicht te blijven?
Moeten je kinderen dit later niet lezen: mama vond 5 uur per dag wel genoeg voor jou. Hoop dat je een veilige nick hebt gekozen.

Verder helemaal prima natuurlijk en dan maar hopen dat je kinderen, partner en familieleden niet wat 'bewerkelijker' gaan worden en jijzelf niet ziek wordt. Je kan niet in de toekomst kijken, dat kan niemand. Je kan het nog zo uitrekenen en uitstippelen, onvoorziene zaken gebeuren altijd. Je moet gewoon een gokje wagen en als het betere werkkansen biedt is dat een gokje waard. Een stap terug kan altijd nog. Gewoon doen en meer dan de steun van je eega heb je niet nodig.

Ginny

Het gaat er om dat we denken dat we een vrije keuze maken, terwijl we in werkelijkheid vanaf onze geboorte 'geprogrammeerd' zijn en worden.

Het zijn zoveel losse opmerkingen,televisieseries, rolmodellen, het gezin waar je opgroeit.
Als je er eenmaal alert op bent, kun je het niet meer niet-zien. Zoveel kleine speldenprikken, die je niet eens bewust waarneemt.
Denk maar aan Jip en Janneke. Als je die omgekeerd voorleest, dan pas zie je het sexisme.

Voor de lol zeg ik wel eens: "Ja, mijn man wilde ook graag blijven werken toen we kinderen kregen, en hij kan het goed regelen, zodat ie op tijd thuis is voor de kinderen". Het is bijna grappig welke reacties er dan komen. In 1 klap begrijpen mensen meestal hoe krom hun eigen redenering is.
Of de vraag waarom ik mijn eigen naam heb gehouden: " Mijn man wilde per se zijn eigen achternaam houden. Ik vond dat eigenlijk niet handig, maar ach, als het voor hem zo belangrijk is".

Het gaat om alle impliciete aanmaken van welk gedrag vrouwen horen te hebben.

En dan op een dag krijg je kinderen, en dan neem je de vrije keuze om minder te gaan werken. Mijn punt is dat je dan al zo lang gekneed bent, dat die keuze niet meer vrij is.
Simone de Beauvoir schreef ooit: "Je wordt niet als vrouw geboren, maar je wordt tot vrouw gemaakt"
Nu geldt dat niet alleen voor vrouwen. Een vriend van me op de middelbare school wilde een alfa pakket kiezen. Hij kreeg flinke tegendruk, want dat was voor 'meisjes. Precies zoals meisjes het tegendeel kregen.

Zodra je een vrije keuze maakt om af te wijken, krijg je weerstand. Dat kan alleen maar betekenen dat er ergens een krachtige stroom is, die je in een
richting duwt. Immers: als die sturende stroom er niet was, dan kreeg ik die weerstand niet.

Natuurlijk kan het prima dat iemand heel gelukkig is met de gemaakte keuze. Maar het is een illusie om te denken dat je keuze echt vrij is.

Ook mijn keuzen zijn dat niet. We zijn nu eenmaal allemaal een product van onze omgeving.

Het enige verschil is vermoedelijk dat je bij de afwijkende keuze steeds geforceerd wordt om je eigen keuze opnieuw te bekijken. Waarom heb je die keuze gemaakt? En dat zorgt er voor dat je dieper induikt op je eigen redenen voor die keuze. Als niemand kritische vragen stelt over je keuze, dan is de noodzaak om daar dieper naar te kijken ook niet aanwezig.

Waarom?

Waarom werken ook mensen zonder kinderen 3 of 4 dagen per week?

Omdat ze dat kunnen en dat graag zo willen.

Eigen keuze. Dat geldt ook voor andere mensen. Mensen moeten zelf maar bepalen hoeveel ze willen / moeten werken.

En lanza. Jouw rekensommetje klopt nog niet. Jij werkt nu nog ook nog 32 uur. Ook ga je ervan uit d a t je kind altijd om 6 uur wakker is. Ook dat kan veranderen. Mijn jongste was altijd een vroege vogel maar ook hem moeten wij tegenwoordig wakker maken.

10 uur slaap

Het rekensommetje gaat ook uit van Slechts 10 uur slaap per etmaal (want er staat 14 uur samen in het weekend), voor een tweejarige. En geen activiteiten zonder het kind tijdens het weekend.

Ik vond datzelfde rekensommetje bij mijzelf eerlijk gezegd erg naar en confronterend, toen ik jonge crechekinderen had die nog vroeg gingen slapen en wij zelf allebei 4 dagen werkten.

Ik had meer reistijd dus gaf de kinderen aan de crèche om ongeveer 8:00 en wij haalden ze op om 18:00. Zelf had ik dan maar een paar uur die dag met ze kunnen doorbrengen, zo’n 2.5 a 3. Dus 4 dagen x 2.75 uur wakker met ze en 3 dagen 12 uur (ongevee), totaal 47 uur met mij, en de crèche had ze 40 uur. Vond ik een heel vervelend gevoel, maar ik wilde toch ook heel graag werken. Om niet nog meer van die 47 uur af te snoepen deed ik in ieder geval toen bijna nooit iets in de weekends zonder de kinderen, en ook niet in de avonden. Ik was echt een huis- en werkmus toen.

30, niet 40

De crèche had ze 30 uur natuurlijk, we werkten allebei 32 uur. Maar ik was zelf dus maar net iets meer dan de helft van de wakkertijd bij ze.

Lanza

'ook als je fulltime werkt kun je meer uit het leven halen dan alleen werk. Ik ben standaard om 6 uur wakker met mijn jongste, dus voordat ik hem wegbreng hebben we al tweeënhalf uur met elkaar doorgebracht. Om half 6 zie ik hem weer tot een uur of 8, dus ook dat is tweeënhalf uur. Op doordeweekse dagen zie ik hem dus 5 uur. In het weekend nog 2x 14 uur, dus al met al vind ik dat we alsnog genoeg tijd samen hebben."

Ja Lanza, in jouw wereld.
Maar nu de mijne (en die van m'n man). Allereerst waren onze kinderen vanaf een jaar of 5 echt niet meer om 6 uur wakker, die moest je er om 7 uur/ half 8 uit trommelen. Gaat hier dus al niet op. Sowieso was dat voor niemand van ons nou echt qualitytime, maar hup aankleden, tandenpoetsen, eten, zelf douchen enz enz. om op tijd de deur uit te zijn.
Ook na werk (en nee, niet iedereen is standaard om half 6 thuis, zeker niet als je langere reistijd hebt), met vermoeide kinders en zelf ook vermoeid (ja ons werk was en is leuk, maar na een dag ben je wel bekaf) en dan voor het eten zorgen, kinders verzorgen, klaarmaken voor de dag van morgen (lunch, kleding kinders, gymtasje enz enz). Dan eten. En nee, de kinders lagen toch heel wat jaren echt wel om 7 uur op bed. Dus op die dagen dat beiden werken weinig quality time. En dus ja: wat minder werken zodat er daadwerkelijk wat meer rust en tijd voor elkaar is, is en was mij heel wat waard.

Mijn kinderen

zijn van 6 tot 8 wakker, dus ja bij ons wel zeeën van tijd, tenminste zo voelt het. In het weekend ga ik gerust een uurtje sporten en s avonds slapen ze dus voldoende tijd om de hort op te gaan. Ik heb niet het gevoel dat ik ze weinig zie. Soms wel hoor, na een paar drukke dagen, maar dan maken we het snel weer goed.

Weet ik Tihama

Maar dat geldt feitelijk eigenlijk voor elke keuze die je wel of niet maakt. En op zich is dat tot een bepaalde hoogte ook helemaal niet slecht. Het geeft ook rust dat je over sommige dingen niet verder hoeft na te denken omdat we dat hier nu eenmaal zo doen.

Het wordt pas een issue als het keurslijf gaat knellen.

En ik kan je geruststellen: mijn man heeft bij tijd en wijle ook ouderschapsverlof opgenomen. Niet voor de kinderopvang, maar omdat hij ook graag wat meer thuis wilde zijn. Ik ben toen niet meer gaan werken, dat gaat ook niet goed in de organisatie waar ik werk, maar we hebben de broekriem wat verder aangehaald.

Wij zijn gewoon tevreden mensen. En hoeven niet per se het management in. Want ook steeds maar meer en meer willen qua werk en inkomen is ook cultuurbepaald. Maar dat had je jezelf vast ook al wel gerealiseerd ;-)

Machtig mooi vak

Die sociale psychologie ;-)