Fulltime werken?

Maar

op zich hebben we nu geen gekke uren, toch? Volgens mij zijn er hordes stellen die ongeveer deze uren werken? Eentje fulltime en de ander parttime?

Maar

Wat maakt dat uit Lanza?
Als het voor jullie past, dan past het. En zo niet, dan pas je het weer aan.

Ik ben trouwens wel gaan zoeken, maar kan er niets over vinden.

Toch nog reageren

op een aantal reacties, omdat ik nu even tijd heb:

Quote:
Naast de professionele uitdaging en bevrediging en persoonlijke ontwikkeling die dit met zich zal meebrengen, vind ik financiële onafhankelijkheid een groot goed. Van huis uit heb ik meegekregen dat je (m/v) altijd financieel onafhankelijk moet zijn, omdat een partner (m/v) zomaar kan wegvallen. Ik ben heel dankbaar voor dat advies. Dus Lanza: ga ervoor!

Dit is bij ons niet aan de orde. We verdienen allebei voldoende om financieel onafhankelijk te zijn, of we nu 28 uur werken of 40 uur. Verder is het natuurlijk mooi om meer inkomen te verwerven, maar voor mij is dat geen doel op zich. Ik vind het belangrijk om genoeg geld te verdienen om zelfstandig te zijn, maar om dat nog weer te verdubbelen hoeft van mij niet.

Quote:

Wat maakt dat uit Lanza? Als het voor jullie past, dan past het. En zo niet, dan pas je het weer aan.

Het valt me op dat veel mensen aanraden om van alles uit te besteden en zelfs een oppas te regelen om de kinderen van kdv/bso naar huis te brengen, maar die tips snap ik niet, omdat mijn man parttime werkt en ik 40 uur, waardoor ik zelf in ieder geval kan brengen en ik zorg ervoor dat ik tenminste eens per week haal direct na school en mijn man twee keer. Dus dat soort hulp hebben we niet nodig.

Quote:

Andere moeders (nooit vaders vreemd genoeg) hebben mij wel eens verweten dat ik nooit bij het Sinterklaas-versieren van de klas was of dat ik de poppenhoek niet kwam schoonmaken. Ze hebben me ook wel eens zonder te vragen ingedeeld als overblijfmoeder (terwijl ik fulltime werkte en mijn kind niet voor niks liet overblijven). Ik heb altijd gezegd dat zij niet degenen zijn die mij gaan voorschrijven hoe ik mijn leven moet leiden.

Dit is gelukkig wel veranderd. Op de school van mijn oudste helpen vaders en moeders allebei en je hoeft dus niet zo vaak iets te doen, omdat er 26x 2 = 52 ouders wel eens iets doen. Als er iedere week een activiteit is, ben je er met 1x in het jaar helpen dus al.

Lanza

` ik 40 uur, waardoor ik zelf in ieder geval kan brengen en ik zorg ervoor dat tenminste een keer per week haal direct na school`
Dat kan alleen met een flexibele baan,en/of vaste thuiswerkdag en/of weinig reistijd. De school van mijn kinderen begon destijds om kwart voor 9. De ouder die bracht was dan niet voor half 10 op werk. Die kon dan niet om 3 uur op het schoolplein staan. Thuiswerken was met mijn kinderen toen ze klein waren geen optie.
Wij werkten destijds elk 32 uur maar hadden wel gewoon 3 dagen KDV of naschoolse opvang nodig. In geval van onverwacht overwerken of uitgevallen treinen/files, hadden wij afspraak met vrienden van ons dat zij onze kinderen ophaalden van opvang. Omgekeerd deden wij dat voor hen. Dat soort afspraken zijn gewoon handig. Voor de meeste mensen dan. Vandaar dat die tips hier gegeven worden

Mijn werk

begint om 9 uur. De school start om half 9, het is maar een kwartier fietsen, dus geen probleem hier.

Mijn werk beperkt zich niet tot kantooruren, dus ik kan wel om 2 uur op het schoolplein staan en dan in het weekend nog eens wat uren maken, of in de avond.

Lanza

Wat ia dan precies je vraag.

Het kan. De baan lijkt je leuk. Jij en je man kunnen het prima regelen. Wat is dan nog je vraag?

Of het raar is dat een vrouw fulltime werkt? Nee. Dat is niet raar
Of je man dan minder moet gaan werken? Geen idee. Dat is jullie keuze. Wij redden het prima met 1 x fulltime en 1 x 32 uur (laatste tijd vaak 36 uur).

Ligt aan de

leeftijd van je kinderen, denk ik. Wij hebben nog een dreumes van bijna 2, die wil ik niet iedere dag op het kdv hebben.

Lanza

Ik krijg het idee dat je helemaal niet onzeker of wat ook was over het al dan niet fulltime werken. Misschien is het pronken met dat je man moeiteloos van 32 uur naar 28 uur gaat, of betogen dat jullie kuikentjes niet elke dag naar de opvang hoeven. Volgens mij heb ik je ook wel eens horen betogen tegen fulltime werken ‘want dat is toch helemaal niet nodig’.
Maar dan nog, waarom zou je de bevestiging zoeken als je zelf alle wijsheid in pacht hebt?

Phryne

Het gaat om het gesprek. Vrouwen blijven elkaar aanpraten dat ft werken alleen mag als je flexibel bent en je kinderen niet elke dag naar de opvang "moeten" 🙄

@Emma

Dat klopt. En ik heb nog maar zelden vrouwen van kamp zien wisselen in dit soort discussies. Ik heb gelukkig altijd al mijn eigen zin gedaan, en heb me nog nooit schuldig gevoeld over opvang.

Ja echt hè

Ik ben ma-di-do prinsesje uit pure luxe.
Klopt overigens ook niet helemaal meer want de kinderen worden groter en dan vult de tijd zich af en toe wel eens met een extra projectje.

Maar echt, dat is mijn keuze. Ik ben hartstikke financieel onafhankelijk, heb een prima flexibele werkgever en minstens net zoveel uitdaging als mijn fulltime werkende collega’s (die ook allemaal max 4 dagen werken, thuiswerken, etc. etc.), ik lever alleen wel vrijwillig 1/3 van mijn salaris in.

Ik zie niet in wat daar mis mee is, en aan de andere kant vind ik ook niks van mensen (!) die een andere keuze maken. Ik heb deze keuze namelijk voor mezelf gemaakt, niet voor een ander.

Vinden jullie

het voor een 1 jarige dan niet veel om iedere dag naar de opvang te gaan? Volgens mij denken niet alleen vrouwen daar zo over, mijn man vindt het bijvoorbeeld ook te veel.

Ik weet niet zo goed wat ik ervan vindt, ft werken met kleine kinderen. Ergens vind ik dat het moet kunnen, maar in de praktijk is het best lastig te realiseren, zonder me schuldig te voelen.

Dat is je eigen interpretatie Lanza

Jij wil dat niet voor jouw kind. Prima.
Er zijn ook maar weinig kinderen die 5 dagen per week naar de dagopvang gaan. Maar zelfs die hebben volgens mij een prima leven. Opvang is namelijk prima geregeld hier in Nederland.

Ik wilde zelf niet dat mijn kinderen meer dan de helft van de week bij een ander waren, omdat ik ze dan teveel miste. Maar dat ben ik hè. Dat zegt niets over een ander.

Hangt natuurlijk ook heel erg van je kind af

En van de overige omstandigheden. Mijn schoonmoeder kon oppassen toen de kinderen klein waren, de relatie met haar was ook goed genoeg daarvoor. Wel hebben we ook altijd 2 dagen opvang gebruikt, voor het sociale aspect en voor de achtervang als oma ziek mocht zijn. Ging prima, al was zoon bij oma duidelijk gelukkiger.
Toen oma overleed moesten de kinderen ineens naar overblijf en NSO. Dat was voor zoon een drama, terwijl dochter het fantastisch vond. Man was net een eigen bedrijf gestart, dus ik ben toen minder gaan werken. Waar we eerder beiden 4 dagen werkten werd dat ineens meer dan ft (hij) en 3 dagen (ik).
Niet mijn eerste keus nee, maar wel in het belang van mijn zoon. Toen hij 17 was kreeg hij de diagnose ASS, dat verklaarde met terugwerkende kracht een hoop.
Het leven loopt soms anders dan je graag zou willen, en dan moet je schakelen.
Dus, als jouw kinderen het prima doen op de opvang en je man kan ook wat terug in uren zou ik het doen.

Het hangt er vanaf

MIjn kinderen, met autisme, deden het goed op de fulltime kinderopvang. Het zal van het kind afhangen, op de opvang was een ijzeren dagindeling die voor mijn kinderen blijkbaar goed uitpakte. Ze hadden meer problemen bij de relatieve 'vrijheid' van de BSO na school.
Het zal ook van de kwaliteit van de opvang afhangen
Het was een prima opvang, kleine groepen, vaste leiding, vlakbij het werk zodat ik nog lang terecht kon voor borstvoeding op een aantal momenten op de dag. Dat vond de leiding minder geschikt dat je dan als ouder toch hun ruimte overdag betrad en bovendien hadden ze liever flesjes. Maar toch. Dat was alleen voor mijzelf lastig, niet voor de kinderen.
Zoon, met buikpijn/huilbaby werd bijna permanent op de heup van een leidster meegenomen. De kinderen met waterpokken, na een klein weekje gaan ze weer naar de opvang, werden extra gebaad en verzorgd tegen de jeuk. Bij plotseling opkomende ziekte werden we tijdig gebeld om een kind op te halen. Hier kon ik een zus, of mijn moeder daarvoor inschakelen met een vergelijkbare manier van omgaan met mijn kinderen dan ikzelf. Ik heb daar in die vroege tijd ook geen twijfel over gehad. De dagelijkse routine en de responsiviteit van de leidsters zorgde dat ik zonder zorgen op mijn werk zat.
Ik had wel wat minder willen werken, ik was kostwinner, omdat je dan meer zelf van de ontwikkeling van je kind meemaakt. Het plezier, de daglijkse omgang, met je kinderen waar je het voor doet.

Ma-di-do prinsesje

Ik ben ook zo'n ma-di-do prinsesje haha, leuke term. En ik vind het heerlijk maar ik zou het niet per se andere mensen aanraden. Ik zou mensen eerder aanraden om er goed over na te denken en je te weren tegen opgetrokken wenkbrauwen van het ene of het andere 'kamp'. En vooral te kijken wat goed bij jezelf past. Bij je soort baan, bij je energieniveau (die is bij mij gewoon niet hoog), bij je gevoel van 'ik wil bij mijn kind zijn' of je gevoel van 'ik wil graag meer werken'.

Verder, Lanza, vraag ik me af waarom je nou nog zo zit te vissen naar allerlei meningen. Je bent er allang uit. Bovendien ben je altijd zeer in je sas met je eigen oplossingen en opvattingen en die van je man. Alsof je zit te stoken? Of kun je het niet hebben dat andere mensen andere oplossingen kiezen waar ze net zo tevreden mee zijn als jij? Tip: houd je vraag en je zienswijze wat dichter bij jezelf. Dit werkt voor jou, superfijn, klaar.

Elke dag?

Je man werkt 32 uur. Dat betekent dus maximaal 4 dagen opvang.

kan best hoor. Mijn kinderen gingen ook 4 dagen in de week naar het kindeedagverblijf. Vijf dagen kan ook pr8ma. Jouw keuze.

Nu gaan basisschool kinderen nog 3 middagen naar de bso. Ik haal ze in dag op (ik werk tussen de 32 en 36 uur) en mijn man kan het zo regelen dat hij ook 1 middag in de week thuis werkt.

Je vraag is mij nog steeds niet duidelijk. Jullie kinderen, jullie keuzes.

Opnieuw een lang gesprek

Even de agenda leegtrekken en er nu eens echt goed samen voor gaan zitten. “We zijn eruit”, dat gesprek was niet genoeg. Neem nu ook je/jullie gevoelens mee over hoe jullie het nu bedacht hebben en laat de onderste steen boven komen.

Twijfel is niet erg, hoort bij het leven. Je bent ook maar een mens hè.

Misschien

Of heb je zelf toch eigenlijk moeite met fulltime werken?

Ik herinner mij dat jij vond dat ouders samen de opvang en alles in huis moeten verdelen en mannen ook prima minder kunnen werken. Jullie hadden het volgens jou perfect voor elkaar met 32 uur werken en eerlijke verdeling van alle taken huis.

Tja, dat wordt anders als een van beiden fulltime gaat werken en dan ook nog eens regelmatig een paar dagen weg is.

Ergens

was 2x 32 uur perfect voor ons, dus vandaar mijn twijfel. Maar om deze kans nu te laten schieten? Dat kan ik ook niet. Soms is het zo lastig als je alles wil. En het goed wil doen.

Kinderopvang

Veel kinderen ervaren meer structuur op dagelijks een kdv met vaste leiding (dat wel) dan elke dag een andere oma/opa/vader/moeder/oppas omdat het anders zo zwaar voor ze wordt gevonden. Ook baby's.

Werkgever overhalen

Omdat je zelf kennelijk nog steeds licht twijfelt aan de omvang qua uren maar niet aan de taak, zou ik nogmaals willen wijzen op de opties om je werkgever over te halen taken hiervoor in te ruilen zodat je het bij 32 uur kunt houden.

Sommige mensen durven niet stevig te onderhandelen over zoiets, en het is natuurlijk wel zo makkelijk voor de werkgever om het bij 40 uur te houden, dus die zal niet meteen akkoord gaan. Maar als jij stevig volhoudt misschien wel. Ze beiden jou niet voor niks deze taak, ze hebben daar dus vertrouwen in en daarom zijn ze misschien ook na enige overreding bereid om het toch bij 32 uur te houden door je van andere taken te ontheffen.

Worsteling

Mooi om je worsteling hier te zien, Lanza. Dat maakt je menselijk. Maar het is erg lastig om er algemene beweringen over te doen.

Natuurlijk speelt de leeftijd van je jongste een rol, maar er kunnen zoveel meer andere factoren meespelen. Bijvoorbeeld:
1. Het ene kind is het andere niet. Mijn oudste werd echt ongelukkig in een groep kinderen. Hij speelde het liefst alleen. Zijn broertje bloeide juist op in een groep. Als zij andersom waren geboren, had mijn carrière er echt anders uitgezien.
De mijne inderdaad, aangezien ik altijd meer keuze heb gehad dan mijn man (met zeer specialistisch beroep).
Dat maakt 2. Het soort werk dat beiden hebben speelt een rol in dit soort afwegingen. Het aantal uren speelt een rol, maar de mate van flexibiliteit, maar ook de mate van voldoening die je wel/niet van je werk krijgt, speelt mee. Evenals bijvoorbeeld reistijd. En salaris, niet te vergeten.
3. De kwaliteit van de opvang en de bereidheid te veranderen. Wij hadden een geweldige gastouder. Die wilden we voor geen goud kwijt. Dit heeft meegespeeld in onze afwegingen. Achteraf gezien kozen we misschien niet de meest verstandige oplossing, zakelijk gezien, maar onze wens om continuïteit te bieden (en niet weg te hoeven bij de gastouder) speelde een duidelijke rol.
4. De mogelijkheden die zich aandienen. Zo'n kans als jij nu krijgt, maakt gewoon dat je andere afwegingen maakt. Misschien zijn sommige dingen dan niet meer ideaal, maar nog wel 'goed genoeg'.

Jouw keuze naast die van anderen leggen op grond van alleen de leeftijd van de kinderen en de contractgrootte van de ouders, geeft een vertekend beeld. Je kunt de nieuwe situatie beter vergelijken met jullie eigen 'ideaal'. Als je er aan de ene kant iets op wint, lever je aan de andere kant misschien wat in. Aan jullie om te beoordelen of het past.