Fulltime werken?

Ook fulltimer

Maar mijn kinderen zijn van bovenbouw basisschool tot eindexamen dus dat is andere leeftijdsfase. Toen ze kleiner waren werkte ik 32, later 36 en nu dus 40. Sleutelwoord wat mij betreft zijn flexibele werktijden. Dat zorgt bij mij dat het goed te doen is en er in heel veel dingen voor mijn kinderen kan zijn. Ik doe ook best veel op school en met sport. Nou zit ik wel zelden een avond zomaar op de bank, ik ben meestal wel wat aan het doen, ook geregeld werk als ik bv smiddags eerder gestopt ben ofzo
Ik zou het gewoon gaan proberen mits je dus flexibel kunt zijn.

De opmerking van @emma dat het onbespreekbaar kan zijn snap ik niet. Hoezo onbespreekbaar?

Doen

Gewoon doen als jij je er goed bij voelt.
Zouden we deze discussie ook hebben als het over de vader ging?

Natuurlijk

ga je dat doen - kans die je niet moet laten gaan! Ik heb altijd ft gewerkt met 2 kinderen en daar ben ik maar was blij om carrierewijs en om het goede voorbeeld te geven

Bregje

Hoe je dat allemaal combineert met een fijne fulltime baan? Nou dat kan dus. Naast mijn pleidooi voor flexibel werken hier de aanvulling: samenwerken als ouders. Dus op dag van clubje x werk ik thuis. Ik haal mijn jongste kind van school, breng hem naar zijn clubje, Desgewenst samen met één of meerdere vriendjes, blijf even kijken, klets wat met deze of gene, zwaai en ga weer achter mijn laptop. Een andere moeder haalt ze op, meestal zijn de speelafspraakjes dan zal rond. Dat kan bij mij thuis of elders. Als ze meer aandacht willen haal ik savonds nog wat werk in of start ik de dag daarna vroeg als mijn man de ochtendshift thuis kan doen.
De bso (op verzoek van jongste want gezellig) rijdt ook clubjes
Daarnaast ben ik op school geweest en/of nog steeds:
Voorleesmoeder, luizenpluizer, meerdere jaren klassenouder, diverse commissies en ga ik elk jaar meermaals mee bij een uitje of dingetje.
Als gezegd, bij sport doe ik ook mee.
Echt, het kan, tuurlijk niet bij elke baan en tuurlijk vis ik niet hoogstpersoonlijk elke luis uit elke haar bij elke klasgenoot en tuurlijk is het allemaal niet perfect maar we hebben een heerlijk leven en het is echt prima te doen

Uren

Persoonlijk vind ik dat die 32 uur maken dat je ruimte hebt om te kunnen puzzelen met plotselinge wijzigingen in de zorg van je kind. Ik werk sinds mijn kind naar school gaat dus 3x9 en 1x 5 uur dat maakt 32 uur en zorgt dat ik twee middagen na schooltijd (14:00 uur) bij mijn kind ben mijn man werkt 3x8 en 2x 6 en realiseert zo ook dat hij 2 middagen bij ons kind is.

Indien nodig (bijvoorbeeld ivm afspraken op het werk) kunnen we zelfs schuiven met middagen vrij en mijn vrije dag maakt het mogelijk om zo te schuiven dat studiedagen geen vakantieuren of opvanguren kosten. En gaat mijn kind gewoon naar school op mijn vrije dag dan heb ik ruimte voor allerhande afspraken waar anders vakantie voor opgenomen moet worden. En het geeft me ruimte om overuren te maken als dat nodig is en mijn eigen rust te pakken als het nodig is.

Ik zou niet meer naar 40 uur kunnen of willen, want mijn tijd met mijn kind is heel belangrijk voor je het weet is hij volwassen en heb je te veel gemist.

Anne

"Ik zou niet meer naar 40 uur kunnen of willen, want mijn tijd met mijn kind is heel belangrijk voor je het weet is hij volwassen en heb je te veel gemist."
Zeg je dat ook tegen al die fulltime werkende vaders? Daar zal je je zelf populair mee maken.
(overigens is het niet overal mogelijk om dagen van 5 of 6 uur te maken. Mensen die stande pede om 14 uur de deur uit rennen, want "kind staat anders op schoolplein" zouden het op mijn werk vaak lastig hebben)

Lanza

Ik zou het doen, als werk (enigzins) flexibel is, en je goede opvang hebt.

Alkes

Ja dat zou ik ook tegen film time werkende mannen zeggen dat is ook de reden dat mijn man ook niet full time werkt.

Over dat tijdstip, dat is voor mij maar 1 dag in de week en ik werk tot 12:45 en heb dus ruimte tot uitloop naar 13:45 dus ik ren niet exact op tijd de deur uit.

Het is bij veel organisaties wel mogelijk 5/6 uur op een dag te werken alleen willen de werkgevers er vaak niet aan. Mijn man heeft daarin ook gepioneerd bij zijn werk en dat was succesvol want hij is nu niet meer de enige.

"De opmerking van @emma dat het onbespreekbaar kan zijn snap ik niet. Hoezo onbespreekbaar?"

Voor vaders is ft werken vanzelfsprekend, moeders moeten er eerst over praten, en dan vooral met elkaar.
Dat is wat ik bedoel. Het mag ook wel eens andersom.

Anne

5 of 6 uur werken per dag is niet alleen onhandig voor werkgevers, het is ook lastig voor collega's. Zeker in organisaties waar je veel samenwerkt. Maar mooi als het wel kan.

Geachte Tihama

"Ik zou willen dat het de schuld van het patriarchaat was, maar de werkelijkheid is erger: het komt van vrouwen zelf."

Mijn punt was dat de sekse niet uitmaakt. De verhouding tussen de zorg voor jonge kinderen en werk is altijd problematisch of je nou V, M, VM, MV, MM, VV, MVV, VMM of wat voor relatielettercombinatie dan ook vormt, je moet altijd keuzes maken en voor bijna alle relaties betekent dat dat er minimaal iemand minder dan full-time gaat werken.

Meteen doen!

Gezien de vele uren die je dagelijks op dit forum doorbrengt, kun je je werk momenteel op je sloffen aan. Je kunt je die extra uitdaging dus met gemak aan.

Naast de professionele uitdaging en bevrediging en persoonlijke ontwikkeling die dit met zich zal meebrengen, vind ik financiële onafhankelijkheid een groot goed. Van huis uit heb ik meegekregen dat je (m/v) altijd financieel onafhankelijk moet zijn, omdat een partner (m/v) zomaar kan wegvallen. Ik ben heel dankbaar voor dat advies. Dus Lanza: ga ervoor!

Ik heb dezelfde stap gemaakt, ik werkte zelfs al 4/5 voordat ik kinderen kreeg. Toen de oudste bijna 2 was, kreeg ik een gouden kans, maar die was wel FT. Ik heb hem gegrepen. Mijn man had ook flexibel werk, dat hielp. Kind (later kinderen) gingen 3 dagen per week naar de creche, toen ik weer FT ging werken werden dat 4 dagen. Mijn man werkte nog steeds 4/5 en soms nog wat minder. De kinderen zij nu pubers en sinds een paar jaar werkt hij weer fulltime. Ik heb vanaf het begin meer verdiend dan hij (allebei universitair geschoold, zelfde richting), maar nu verdien ik ruim 2x zo veel als hij. Niet om op te scheppen, wel om te schetsen dat meer of minder werken langdurige gevolgen kan hebben qua carrierekansen en inkomensontwikkeling.

Juist toen ik een aantal jaar later mijn "lot uit de loterij" een persoonlijkheidsverandering onderging, mij het leven onmogelijk maakte en een scheiding onafwendbaar bleek, was ik dolblij met mijn goede baan, stabiele netwerk en prettige inkomen. Ik heb nooit 3 hoog achter met sinaasappelkistjes opnieuw te hoeven beginnen (overigens niks mis mee, als het moet!), ik kon blijven waar ik was. Straks heb ik ook een prettig pensioen opgebouwd, vergeet dat aspect ook niet.

tjonge

Ik heb als alleenstaande moeder altijd fulltime gewerkt en daarnaast de zorg in mijn eentje gedaan. Nooit over nagedacht, ik moest gewoon de kost verdienen. Ik heb niet het idee dat ik veel heb gemist. Dochter vond het al heel jong leuk om samen te koken, dus als ik haar uit de opvang/BSO had gehaald gingen we lekker de keuken in en kletsten we bij. Als ik thuis was, had ze mijn volle aandacht. Bijkomend voordeel was dat ze op haar 12e al zelfstandig een gezonde maaltijd op tafel kon zetten. Opruimen deden we ook samen en 1x in de week maakte de hulp alles schoon. In het weekend deden we leuke dingen, naar het bos met een picknickmand, naar het theater of gewoon lekker thuis spelletjes of filmpje. Als ze door de week een feestje had, regelde ik het zo dat ze uit school met een ander kind mee kon en dan haalde ik haar later weer op het feestje op (of bij het andere kind). In het weekend hadden wij dan vaak zo'n ander kind over de vloer waarvan de ouders iets moesten doen waarbij ze het kind niet konden meenemen.
Dochter is inmiddels 21, uitwonend, combineert zware fulltime studie met bijbaantje, relatie en grote vriendenkring en organiseert haar kleine huishoudentje met ijzeren discipline, omdat ze dat van thuis is gewend. Ik ga regelmatig naar haar studentenstad om met haar een voorstelling te bezoeken of te lunchen, we kunnen het nog altijd heel goed met elkaar vinden. Ik heb haar wel eens gevraagd of ze iets te kort is gekomen en toen keek ze me glazig aan. Ook heb ik haar wel eens gevraagd of de strakke discipline van ons bestaan haar heeft geschaad, maar zij dacht juist dat ze daarom haar eigen leven nu zo goed kan organiseren.
Andere moeders (nooit vaders vreemd genoeg) hebben mij wel eens verweten dat ik nooit bij het Sinterklaas-versieren van de klas was of dat ik de poppenhoek niet kwam schoonmaken. Ze hebben me ook wel eens zonder te vragen ingedeeld als overblijfmoeder (terwijl ik fulltime werkte en mijn kind niet voor niks liet overblijven). Ik heb altijd gezegd dat zij niet degenen zijn die mij gaan voorschrijven hoe ik mijn leven moet leiden. Sneu genoeg voor sommige van die thuisblijfmoeders is hun man er vandoor gegaan en zitten ze nu in de bijstand, omdat ze meer dan 10 jaar geen betaalde baan hebben gehad. Sommige van de kinderen zijn zo verwend en gepamperd dat ze totaal niet zelfstandig zijn en daar zijn nu weer grote zorgen over (waar ze zich vroeger vooral zelfvoldaan druk maakten over mijn arme, zielige dochter).
Goed organiseren, dan kan er heel veel!

Niki73

"Niet om op te scheppen, wel om te schetsen dat meer of minder werken langdurige gevolgen kan hebben qua carrierekansen en inkomensontwikkeling."
Dat is precies wat veel vrouwen (en hun partners wellicht) over het hoofd zien als ze besluiten minder te gaan werken als er kinderen zijn. Het is niet alleen dat je tijdelijk minder inkomen hebt, maar het werkt bij veel banen behoorlijk door.

Alkes

Dat gaat pas gelden op het moment dat er sprake is van heel veel minder werken. Dus een baantje van 28 uur of minder (dus feitelijk een soort bijbaantje) heel veel mensen zien onze 32 en 36 uur als full time, sterker nog in veel beroepsgroepen is 36 uur full time.

Anna

Hm, dat is niet mijn ervaring. Hier zijn het de fulltimers die als eerste de mooie kansen krijgen. De parttimers moeten daar veel harder voor knokken. Plus: elk uur dat je meer/minder werkt, werkt door in je pensioenopbouw.

Niki73

Niki73 hier is dat dus juist niet zo. Heb laatst nog een paar mooie uitdagingen gekregen waarbij ik minder uitdagend werk mocht afstoten en heb daar dus ook een leuke bonus toegezegd gekregen. Zus werkt 28 uur en kreeg zelfs een toezichthoudende functie toegewezen.

Afhankelijk

Dat zal ook heel sector specifiek zijn. In mijn sector kan je prima minder dan fulltime werken maar je promotie kansen nemen zeker af. Bovendien zal je veel minder projecten kunnen doen en mis je vaak de meer uitdagende/interessante projecten. Afgezien van minder loon en pensioen nemen bij langdurig parttime werken je kansen hier wel zeker af. Een paar jaar 32 uur werken kan redelijk zonder je op achterstand te zetten mits je flexibel bent en ook bereid bent om af en toe wat extra uren te draaien. Sowieso is flexibiliteit belangrijk. Overwerken wordt hier als redelijk 'normaal' gezien, zeker in piekperiodes dus te veel op je uren staan is sowieso niet handig. Je bent ook erg afhankelijk van de bereidheid van collega's om je te betrekken bij projecten en dergelijke.Dus te vaak nee zeggen of weinig flexibiliteit zorgen dan ook voor achterstand.

Kamer over?

Als je een kamer over hebt, kan je overwegen een nanny in te schakelen. Dan hoef je minder ballen hoog te houden en kan je je meer focussen op je baan.

Bedankt

voor alle reacties. Zeer uiteenlopend zijn ze en daardoor erg interessant om te lezen.

Ik heb gisteravond een lang gesprek gehad met mijn man en op die manier ben ik erachter gekomen dat ik dit wil en kan doen. Hij is bereid een stapje terug te zetten, zodat de kinderen niks tekort komen.

We zijn allebei blij met deze beslissing! Nogmaals dank voor al jullie verhelderende inzichten, het heeft me zeker geholpen om mijn keuze te maken.

Flanagan

Het klinkt ideaal een nanny -als je het tenminste fijn vindt iemand 24/7 in huis te hebben - maar ik ken twee gezinnen waar de nanny min of meer op stel en sprong vertrok. Een omdat ze heimwee naar vriend in thuisland had, de ander omdat ze via een vriendin in Londen een leukere nanny plek kon krijgen.
Dan is de wachtlijst voor kdv en bso opeens best weer lang,

Een nanny

zou niks voor ons zijn. We genieten juist van de tijd dat we als gezin samen zijn en daar willen we niet constant nog iemand bij hebben zitten. Daarbij zou het voor mij ook als een extra verantwoordelijkheid voelen.

Inkopen

Ik had medestudenten die bijverdienden door kinderen uit school te halen en te koken. Soort Nanny maar niet inwonend.
Toen ik nog fulltime werkte had ik een werkster.
Wat ook hielp was dat alles, werk, school, clubjes, muziekschool vlakbij was. Alleen voor zwemles moesten we ver weg omdat dichtbij niets op de zaterdag was en 2x in de week om 15.30 uur is niet werkzaam als je fulltime werkt.
Fulltime was overigens 36 uur met mogelijkheid om te schuiven of soms thuis te werken.
Behalve zwemles konden kinderen ook door de BSO naar clubjes of sport gebracht worden, soms waren er clubjes naast de BSO en daar kozen we dan voor.
Een tijdje had ik een werkster die daarnaast ook de tuin deed of meehielp met behangen.
Werksters willen soms ook wel hun werk uitbreiden.
In een tijd van veel ziekte werden ook de bedden verschoond en de afwas gedaan.
Het huishouden is ook niet niets en het nadeel van veel werken, vooral door vrouwen is dat die taken alsnog op jou bordje komen.

Mijn man

kan gemakkelijk terug in uren. Hij werkt nu 32 uur, net als ik, maar omdat hij de afgelopen jaren zo heeft geïnvesteerd kan hij zonder problemen terug naar een uur of 28, zonder veel in te hoeven leveren, dus dat lost veel op.

Hij doet nu al zeker 50% van de regeltaken, de zorg en het huishouden, dus daar maak ik me geen zorgen over. We hebben al een schoonmaker die iedere week komt.

Oppas aan huis

Wij hebben jaren een oppas aan huis gehad, dat leverde een hoop rust en flexibiliteit op. De oppas haalde de kinderen uit school, kon even iets halen als er iets op bleek te zijn, regelde speelafspraakjes, reed clubjes en kon ook extra komen als er een kind niet helemaal lekker was en een dagje op de bank lag.
Als er eens iets was waardoor mijn man niet op tijd thuis kon zijn kon zij koken en hadden de kinderen al gegeten (en waren dus niet chagrijnig van de honger).
Voor ons was het ideaal.