Algemeen Ouderschap Algemeen Ouderschap

Algemeen Ouderschap

U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Justine Pardoen (Ouders Online)

Justine Pardoen (Ouders Online)

26-01-2014 om 18:01

Ervaren ouders wel eens diagnosedruk? Wat is volgens jullie het nut van testen?


Evanlyn

Evanlyn

13-02-2014 om 15:02

mamahippie

Voor een vijfjarige is dat volkomen normaal gedrag hoor. En dat iemand teveel koopt voor zijn kind, ach, dat doen we eigenlijk allemaal in de westerse wereld. Ook voor ons zelf. Er zit bij zo'n kind alleen nog geen vernisje van beschaving op. En bij sommigen komt dat er nooit op, maar bij de meesten komt dat wel goed... Volgesn mij heeft dat niet direct te maken met de hoeveelheid playmobiel.

een andere moeder

een andere moeder

13-02-2014 om 15:02

mammahippie

Misschien bedoen je het niet zo, maar in wel heel veel draadjes ben je aan het inhakken op andere ouders: ze doen het allemaal fout. Ik zie steeds weer voorbeelden van jou langs komen waarmee je wilt aantonen hoe slecht sommigen opvoeden. Je plaatst jezelf daarmee nogal op een voetstuk: ik doe het beter dan al die losers. Waarom wil je toch steeds weer zoveel nadruk leggen op die mensen die het (in jouw ogen) niet goed doen? Geeft je dat een goed gevoel? ("het is aan mijn fabelachtige opvoeding te danken dat ik zulke probleemloze kindjes heb")

oh, nou jeetje andere moeder

dat is ECHT niet mijn bedoeling hoor. Als het zo overkomt zal ik er eens beter op letten.

Tja, wat betreft het stellen van diagnoses, daar sta ik vrij sceptisch tegenover inderdaad. Vooral vanwege de vlucht die het heeft genomen en ik vind een diagnose helemaal niet zo onschuldig. Ik krijg zo wel het gevoel dat het not done is om te zeggen dat mensen soms steken laten vallen, alsof een falende opvoeding gewoon niet bestaat ofzo. Ik doe ook heus vast wel wat fout, maar aangezien ik niet weet wat, hoor je mij daar niet over. Nouja, eigenlijk wel; we hebben in het verleden een verkeerde schoolkeuze gemaakt, daar is genoeg over te lezen hierzo.

Overigens vind ik wel dat je een rotopmerking maakt. "Geeft je dat een goed gevoel?" Waarom denk je dat in hemelsnaam? Heb jij geen 'fabelachtige kindjes'? Ben je jaloers?

en nog wat

als je dan toch iemand persoonlijk aanvalt, is het niet zo dapper om een andere nick te gebruiken.

@mamahippie

Het was mij niet opgevallen. 't Is maar net vanuit welk perspectief je de stukjes leest.

Mamahippie

Ik moet bekennen dat je op mij de laatste tijd ook zo over komt. Waarbij ik wil aantekenen dat ik alleen maar blij voor je kan zijn, met zulke pracht kinderen. Wat me wel stoort is dat je zo oordelend bent over anderen en meteen je mening klaar hebt. Dat iets je opvalt, is 1 ding. Hoe je erover oordeelt is een 2de. Wij hebben in onze omgeving ook kinderen die voldoen aan jouw beschrijving maar mij stoort het niet zo zoals dat uit jouw berichten naar voren komt. Ik heb geen behoefte om mij te spiegelen aan anderen die het in mijn ogen minder zouden doen dan ikzelf. Ik zie dat je generaliseert en vervolgens die generalisatie op een individu (of een groep) in jouw (virtuele) omgeving plakt. Dat zegt mij niet zo heel veel en als het wat zegt, meer over jou en jouw kijk op de wereld.

En dan heb je het over diagnoses. Heb jij daar zoveel ervaring mee? Ik proef het niet uit je berichten. Heb jij dan zoveel ervaring met falende opvoeding? Hoe kom je aan je kennis en deskundigheid etc?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

13-02-2014 om 17:02

Nee dat is borreltafel praat

Ik ben eigenlijk overtuigd geraakt van het tegenovergestelde: goed gelukte kinderen heb je niet te danken aan een goede opvoeding. Dat is gewoon omdat je mazzel hebt gehad.

Mijn oudste heeft dezelfde opvoeding gehad als de middelste en de jongste. En het zijn echt drie totaal verschillende kinderen. Ik heb het al eens eerder verteld, maar toen wij alleen maar oudste hadden dacht ik echt dat ik heel goed in opvoeden was. Zelden zo'n braaf, met niks tevreden makkelijk kind gezien. Nog steeds hoor. En toen kwam middelste. Nou dat was wel een lesje nederigheid.

Je vergelijkt appels met peren Mamhiippie. Tuurlijk is niet meer weten welk playmobielpoppetje je nog moet vragen, opscheppen over alle films die je al gezien hebt en iedere twee weken een nieuw DSspel een indicator voor een verwend kind. Maar ik kan je geruststellen: daar krijg je nog geen pilletjes voor, dan moet er echt wel meer spelen dan af en toe een buitje op een feestje of in een speelgoedwinkel. Wat AnneJ dan beschrijft komt meer in de richting. Enig idee hoe je dat zou kunnen oplossen met goed opvoeden?

Ja daar zit een ondertoon van sarcasme in. Ik geloof dat jij een bevoorrecht mens bent Mamahippie, met relatief luxe zorgen (wil de problemen op de school van jouw kinderen echt niet bagataliseren, want daar speelt ook wel wat geloof ik...). Ik geloof alleen niet dat jij je dat realiseert. Ik heb echt een prima leven hoor, met mijn man, kinderen en werk. Financieel ook weinig te klagen. Dan kan het lijken alsof je een redelijk maakbaar leven hebt. En dat mensen die dat niet hebben vast iets fout doen. Nou ik kan je vertellen: zo is het niet. Een heleboel overkomt je gewoon, heb je niks aan te willen en daar heb je het maar mee te doen. Goed of slecht.

Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik denk dat je beter je eigen zegeningen kunt tellen, dan te letten op de weeffoutjes bij een ander. Want, misschien niet terecht, eerlijk gezegd proef ik dat bij jou ook wel een beetje. En dat vind ik naar twee kanten toe erg zonde.

een andere moeder

een andere moeder

13-02-2014 om 17:02

mammahippie

Ik had in deze draad al geschreven onder deze nick en je mag geen verschillende nicks in een draad gebruiken. Maar ik heb ook helemaal geen bekende nick hier, ik gebruik verschillende namen om herkenbaarheid te voorkomen.

Dat je sceptisch bent over diagnoses is duidelijk. Dat je ouders kent die het allemaal niet zo goed doen ook. Slechte opvoeders zijn er altijd al geweest, en zullen er ook altijd blijven. Al was het maar omdat er niet één aanpak de enige juiste is, er persoonlijke smaak en overtuiging daarin een rol spelen. Maar door zo de nadruk te leggen op die slechte opvoeders, verdwijnen die psychiatrische stoornissen niet. Die stoornissen zijn namelijk ook van alle tijd, alleen was er vroeger nauwelijks oog voor en kennis over. Het is niet of of, het is en en.

Mijn opmerking over fabelachtige opvoeding was niet rottig bedoeld, maar wel heel kritisch. Weet je, mijn eerste kind is een nogal goed gelukt exemplaar. Jouw tekst kon mijn tekst zijn, jaren geleden. Ik dacht echt dat het mijn verdienste was dat mijn kind zo lief, leuk, aardig etc. was. Ik had ook vaak mijn mening en oordeel klaar over ouders van kinderen die wat minder 'gelukt' waren. Totdat kind 2 een kind met problemen bleek te zijn. Een lastpak, in de ogen van nogal wat mensen. En nu ook met een diagnose. Ik heb echt moeten leren accepteren dat de wereld (en mijn kinderen) niet zo maakbaar zijn als ik lang heb gedacht. En dat de buitenwereld maar een heel klein stukje ziet van mij en mijn kind.

GS

GS

22-02-2014 om 23:02

Vroeger, toen ik een bepaalde draad nog niet gelezen had, was ik er helemaal ingestonken: de reactie van MH: 'aanstellers, die kinderen met diagnoses: allemaal straalverwende kinderen; stevig aanpakken!'
Hup, dan zat ik op de kast.

Maar nu ben ik wijzer. In een andere draad gelezen dat je zelf straalverwend bent door je ouders. Zelfs zo erg, dat je hun verwennerij nu als smoes gebruikt om slordig te blijven. "Verwendheid" is jouw stokpaardje en vooral je eigen zwakke punt.

Om terug te keren tot de centrale vraag van dit topic: voel je diagnose druk (school therapeut enz): Ja. Dat hebben wij gevoeld. School gaf onomwonden aan alleen mèt concrete diagnose ondersteuning te kunnen bieden (want: rugzak, dus geld). Alle vragenlijsten (want voor diagnose van een kind worden ánderen gevraagd formulieren in te vullen over het kind) werden vrij extreem ingevuld. Diagnose was niet meer te missen.

Tango

Tango

23-02-2014 om 11:02

Hier geen druk

Wij hebben bij onze zoon eigenlijk nooit diagnose-druk ervaren. School zag wel van alles maar adviseerde zelden om iets te laten onderzoeken. Vervolgens deden ze op school ook maar weinig om zoon te helpen.
Wij zijn zelf het onderzoekstraject ingegaan, eerst audiologisch centrum omdat we dachten dat het probleem op spraak/taalgebied lag. Bleek niet het geval, wel een lager IQ met vooral problemen met ruimtelijk inzicht.
Daarna opperde een juf zowaar eens dat hij weleens dyslexie kon hebben, dit bleek dus inderdaad uit het volgende onderzoek. Met daarnaast nog steeds lager IQ (74).
En nu zijn we eigenlijk nog niet veel verder. En ik denk dat een onderzoek naar iets in het autistisch spectrum ook nog wel een resultaat in die richting gaat opleveren. Zoon kan niet alleen spelen, heeft 1 grote fixatie: voetbal. Kent zo'n beetje alle spelers uit de Eredivisie en alle wedstrijduitslagen van dit seizoen. Speelt wel met andere kinderen maar zal zelden zelf op kinderen afstappen etc. etc.
Ik wil alleen nog niet aan deze diagnose want verder is het gewoon een heel makkelijk kind. Heel meegaand, waar dochter op die leeftijd al overal strijd van maakte, is hij veel makkelijker. Dus tja, wat schiet je op met die diagnose? Ik weet het nog niet.

GS (en anderen)

en bedankt. Als er zo op de man gespeeld wordt heb ik geen zin meer om op dit forum mee te praten.

Madeleine

Madeleine

24-02-2014 om 10:02

Mamahippie

Ik begrijp best dat je je aangevallen voelt, en aan de andere kant begrijp ik waarom mensen op je reageren zoals ze doen.
Je doet het misschien niet expres, maar veel van jouw berichten kunnen ook persoonlijk worden opgevat. Als iemand net uitputtend heeft beschreven waarom het te makkelijk is om het te blijven hebben over 'verwennen', 'structuur bieden', 'gewoon opvoeden' (of woorden van gelijke strekking die jij, ja echt, vaak gebruikt om over probleemkinderen te schrijven), kom jij geregeld terug met iets als ' ja dat geloof ik allemaal wel, en dat is heel naar voor jullie, en voor jullie kinderen gaat het blijkbaar niet op, maar... Máár de kinderen op onze school zijn gewoon slecht opgevoed. Máár dat kind met al die Playmobiel is gewoon verwend. Je oordeel blijft staan, je belijdt je begrip alleen met je mond, niet in je daden, niet in je blik.
De ouders in deze draad die zelf een zorgenkind hebben, voelen dat ook als een persoonlijke boodschap. Ze voelen in je woorden de blikken in de winkels, op het schoolplein, bij de deskundologen en bekenden en familieleden. Die voelen die overheersende, veroordelende gedachte "ga eerst eens opvoeden" al zolang ze dat kind hebben. En daar zijn ze wel een keertje klaar mee. Desondanks proberen ze je de andere kant te laten zien, je een spiegel voor te houden en te laten kijken: zo kijk je, dit is je blik, weet je wel zeker dat je góéd kijkt? Dat is persoonlijk, maar niet per se een aanval.
Doe er je voordeel mee.

een andere moeder

een andere moeder

24-02-2014 om 11:02

precies

En daar sluit ik mij helemaal bij aan.
Het is ook in andere draadjes al eens langs gekomen, in verschillende bewoordingen. Wij versus zij, de weldenkende goede opvoeders versus de ouders die er een potje van maken. Probleemgedrag = slechte opvoeders. Dat meen jij in jouw omgeving te herkennen, en met die blik kijk je naar je omgeving. En je zoekt daar steeds bevestiging in. "Zie je wel, slechte opvoeders!". Maar het moet gezegd: je bent wel consequent. Zelfs je eigen zwakke punten schrijf je toe aan de opvoeding...
Maar realistisch is het allerminst. Ik geloof dat er niemand op dit forum het belang niet ziet van goede opvoeding (anders zouden we hier niet lezen en schrijven), maar je kunt niet alle problemen weg-opvoeden. Een kind is geen kleiwerkje.

nog een keer dan

Madeleine, ik geloof best dat er iets verbeterd kan worden aan de toon van mijn berichten. Als mijn berichten kwetsend zijn, dat heb ik oprecht niet zo bedoeld. Daar probeer ik aan te werken (echt, serieus!). Jij legt dat nog redelijk uit, maar zo'n reactie van GS net (en er zijn meer van dat soort reacties geweest), dat vind ik gewoon grof en veel te persoonlijk (het is nl. rechtstreeks aan mij gericht) en zeker wel aanvallend.

Het komt op mij over dat hier wordt gedaan alsof een slechte opvoeding niet bestaat. Iemand zei in een ander draadje zelfs iets wat erop neerkomt dat de opvoeding die je gehad hebt op latere leeftijd er niet meer toe doet. Wat is dan eigenlijk nog de zin van een forum als dit? Iemand heeft commentaar op de visie van Micha de Winter in dit draadje, ik probeer uit te leggen (met een voorbeeld uit mijn omgeving) waar die visie wellicht vandaan komt, en daar valt iedereen over.
Net als dat artikel wat Hombre in een ander draadje aandroeg, of een tijdje terug over een uitzending van Zembla over etiketkinderen. Er mag blijkbaar niet getwijfeld worden aan het stellen van diagnoses bij kinderen. Alleen de titel van dit draadje "ervaren ouders weleens diagnosedruk" daar is toch al enige twijfel bij?

Madeleine

Madeleine

24-02-2014 om 11:02

twijfelen mag altijd

Twijfel wordt echter het best uitgedrukt in een neutrale, open, belangstellende vraag. Stellige uitspraken roepen stellige antwoorden op.

"Iemand zei in een ander draadje zelfs iets wat erop neerkomt dat de opvoeding die je gehad hebt op latere leeftijd er niet meer toe doet."
Daar werd volgens mijn interpretatie gezegd dat je het er op latere leeftijd maar mee te doen hebt, dat is wat anders. Het heeft geen zin om op latere leeftijd nog te roepen: 'Zo ben ik nou eenmaal want zo hebben die stomme ouders van me mij opgevoed'. Dan wordt het tijd voor 'zo ben ik nou wel, maar kan ik daar zelf misschien nog iets aan veranderen?'

zwart wit

Natuurlijk zijn er slechte opvoeders, foute diagnoses, enz. Punt is alleen dat dat maar zo'n klein schakeltje van het geheel is. Je hebt namelijk heel slechte opvoeders met modelkinderen, en je hebt ook prima opvoeders met niet te hanteren kinderen.
Je hebt kinderen met een terechte diagnose, waar je niets aan merkt, en je hebt kinderen met terecht geen diagnose waar geen land mee te bezeilen valt.
Waar het steeds maar weer om draait is volgens mij: oordeel niet te snel, of liever nog: oordeel niet. Je kunt je namelijk zo lelijk vergissen.
Als men (=iedereen hier) er nou in beginsel eens van uit gaat dat ouders het beste voor hebben met hun kind, hun eigen kind het beste kennen en naar eer en geweten handelen, dan reageert men denk ik anders, dan wanneer men vooral vindt het zelf prima te doen maar toch wel vraagtekens te zetten bij al die anderen. Dat laatste klinkt namelijk hoe dan ook door in een reactie.

Drop

Drop

24-02-2014 om 14:02

Slechte opvoeders

On topic heb ik niets zinnigs te melden, maar wilde wel even wat kwijt over de discussie over goed/slecht opvoeden. Ik denk dat de opvattingen van Mamahippie breder gedragen worden in de samenleving dan de andere. Het is goed dat daar op dit forum ook ruimte voor is, vooral omdat dit aanleiding geeft om aan meelezers de andere kant te laten zien.

tegenstelling

Het is in de discussie ook vaak een tegenstelling. Is het een 'normaal' kind dan mag je blijkbaar verbieden, dwingen, schop onder de kont geven en meer fraais. Pas als het kind een etiket heeft mag je er voor mij 'normaal' mee omgaan. Waar loopt het kind tegenaan, kun je samen problemen oplossen door te puzzelen, kun je kind extra uitleg en instructie geven, kalm begrip, korrel zout.

Evanlyn

Evanlyn

24-02-2014 om 15:02

Onze psych

gelooft ook niet zo in etiketten. Je kind en/of de omgeving hebben last van een probleem, dat probeer je dus op te lossen. En als de oplossing niet werkt verzin je een andere. Los van wat voor etiket er nu wel of niet op zit, al kan dat soms wel helpen bij de vraag welke oplossing waarschijnlijk het beste zou kunnen zijn.Maar soms ook helemaal niet.

consequenties

In mijn omgeving een kind dat altijd zogenaamd goed normaal opgevoed is met 'consequenties'. Alles heeft een consequentie. De consequentie is nu wel dat als iets geen consequentie heeft dat kind dat dan aan zijn haar laars lapt. Er is te weinig interne logica en besef van nut voor hetzelf.
Als er iets kwijt is moet kind wel leren dat dat geld kost, dus gaat de helft van het zakgeld af. Natuurlijk zit ik hier ook een extreem geval te beschrijven maar ik vind het een rigide manier van opvoeden.
Als ik iets kwijtraak straf ik mezelf ook niet en heb allerlei opties voor oplossingen, vervanging, uitstellen van vervanging, lenen, opgeven en wat anders aanschaffen, krijgen van derden.
Als je een kind de helft van zijn zakgeld afpakt, zonder dat je hem die opties aanleert, voelt een kind zich alleen maar machteloos.
Maar dat is dan zogenaamd een manier van opvoeden die je kunt doen bij een 'normaal' kind.

karmijn

karmijn

24-02-2014 om 15:02

Ingewikkeld

Het is volgens mij ingewikkelder dan men denkt.

Er is een grote verscheidenheid in ernst van de opvoedproblemen, en in de draagkracht (vaardigheden) van ouders.

Er zijn kinderen die zeer moeilijk opvoedbaar zijn. Zelfs bij de meest doorgewinterde opvoeders, veroorzaken die probleemgedrag. Met een zeer grote hoeveelheid specifieke hulp, kan het beter gaan, maar soms dan blijft het problematisch. Dat ligt aan de ernst van hun stoornis (en die stoornis kan dan ook 'gewoon' adhd zijn, want ook die 'modediagnose voor luie opvoeders, kan zeer diepgaand tot problemen leiden). Bij alle minder doorgewinterde ouders, veroorzaken deze kinderen sowieso problemen. Als je de volgens de algemeen geldende norm (zeg maar de gemiddelde CJG-manier) gaat opvoeden, veroorzaak je rampen, bij deze kinderen. Spoedopnames en dergelijke.

Er zijn kinderen een stoornis hebben, die bij de zeer goede opvoeders (dus niet met straffen/belonen en zo, maar die écht opvoeden) wel goed gedijen, maar bij de gemiddelde opvoeding, probleemgedrag gaan vertonen. Deze kinderen raken beschadigd door de veroordelende opvattingen van de goegemeente. Omdat ze juist die hele goede opvoeding nodig hebben. Niet de standaard CJG onzin. Veel mensen kunnen de goede opvoeding die deze kinderen nodig hebben, niet naar waarde schatten. Dan wordt er vaak gesproken over 'verwennen' 'het kind is de baas in huis' en 'die ouders zijn krankjorem dat ze dit voor hun kind over hebben'. Dat is voor de ouders die het juist goed doen, erg krenkend.

Er zijn kinderen die een middelzwaar probleem hebben. Dat komt dan meestal ook ondanks de standaard CJG-onzin wel goed met die kinderen. Maar als de opvoeders dat vaardigheidsniveau niet halen (drug/alcohol verslaving, gebrek aan veiligheid, kunnen er grotere problemen ontstaan.

En dan heb je kinderen die het altijd goed doen. Los van de opvoeding. Bij deze kinderen zit soms verborgen leed, omdat de minder vaardige ouders te veel met zichzelf bezig zijn. Het kind redt zich wel, maar komt soms wel te kort.

Met andere woorden, de materie is in mijn ogen veel te ingewikkeld om er uitspraken over te doen. En kinderen uit groep 2, met vaardige ouders, lijken qua gedrag op kinderen uit groep 3 met minder vaardige ouders. Vandaar dat ze vaak verwisseld worden door buitenstaanders. Daar ligt volgens mij de uitdaging van de nieuwe jeugdwet. Dat onderscheid maken.

En verder ben ik ervan overtuigd dat er in opvoedingsland, gewoon veel te veel, boerenverstand CJG-onzin wordt verkondigd. En Micha de Winter doet daar aan mee. Hij zou beter moeten weten. Dat hele gedoe van 'straffen en belonen' en 'structuur bieden', kan voor bepaalde groepen kinderen zeer slecht zijn. Het is dus zeer onverstandig, dat dit als panacee aangeboden wordt. Er zou erkend moeten worden, naar mijn bescheiden mening.

overtuigen

Ik zie ook hoe ouders worstelen met die tweedeling, 'opvoeden' of samen puzzelen en oplossen. Ouders willen ook graag 'gewoon' zijn denk ik dan. Normaal er bij horen en normaal samen praten over gewone opvoeding. Het is alleen heel erg tragisch als je kind daar dan onder moet lijden. Ik denk inderdaad dat je misschien beter kunt communiceren in 'oplossingen' zoals in het bericht van Evanlyn. Blijkbaar is er een probleem met je kind en de omgeving, thuis of op school of elders. Dat ga je samen uitpuzzelen en zo goed mogelijk oplossen. Ik weet alleen niet wat ik dan moet zeggen als ouders dan toch aandringen op 'ferme' maatregelen omdat kinderen 'moeten' leren om zich te gedragen. Ik voel me daar eerlijk gezegd vrij machteloos onder. En ik zoek wel naar een opening om dat dan te bespreken door vragen te stellen als: 'hoe wil je dat dan gaan dwingen'. Denk je dat je kind met 'dwang' wel naar school gaat? Gaat een kind met dwang wel een diploma halen. Wat gebeurt er eigenlijk als je je kind naar school dwingt?
Vragen stellen helpt misschien. Verwijten en met argumenten proberen te overtuigen helaas meestal niet. Het is echt een kloof.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.