Documentaire de gezinsvoogd

Associatierecht

Annet: 'Daarnaast zul je de taal moeten leren van het land waar je woont.' Dat geldt niet voor Turkse mensen. In 2011 heeft de centrale raad van beroep uitgesproken dat Turkse mensen niet hoeven in te burgeren vanwege het associatierecht, een serie overeenkomsten tussen Turkije en Nederland.
Erdogan had natuurlijk wel de Turkse mensen kunnen oproepen om toch die taal te gaan leren op vrijwillige basis.

Tsjor

Vernederlandsen

Ik heb ook begrepen dat het belangrijk is om de moedertaal van de ouders goed te leren spreken om van daaruit de taal van het land waar kinderen wonen goed te kunnen leren spreken. Om de taal van een ander te kunnen begrijpen, moet je je 'eigen' taal dus eerst leren begrijpen. Maar ik vind van daaruit wel dat buitenshuis zoveel mogelijk gestimuleerd moet worden dat kinderen in de taal van het land waar ze wonen spreken. Als mijn kinderen thuis zouden komen met 'nou, wat we nu weer meemaken... we mogen geen Nederlands praten op school!', zou ik reageren met 'ja...én? Je zit toch ook niet op een Nederlandse school?' Ik zou de school in dat geval gelijk geven.
Als ik in het buitenland zou wonen, zou ik het natuurlijk stimuleren dat een kind van mij, mijn taal zou blijven begrijpen, omdat dat handig is tijdens familiebezoek of stel dat je toch weer terugkeert naar Nederland. Voor de rest vind ik het niet meer dan natuurlijk als een kind uiteindelijk toch 'verbuitenlandst'. Dat geldt ook voor mijzelf. Ik vind het een normale ontwikkeling als je na emigratie uiteindelijk een van 'hen' wordt. Wat ik bij veel kinderen in Nederland hoor is dat ze de Nederlandse taal spreken alsof ze niet in Nederland zijn geboren, terwijl dat wel zo is. Kromme zinnen, duidelijk 'buitenlandse' tongval. En, sorry dat ik het zeg, maar ik vind dat echt niet kloppen. Het is volgens mij ook echt niet nodig, gezien het aantal buitenlanders waarvan de kinderen wel vrijwel accentloos Nederlands leren spreken. Het kan dus wel.

Het nut van taal

Nederlands spreken is niet zozeer arrogantie van de oorspronkelijke bewoners, als wel een communicatiemiddel waarvan afgesproken is dat we dat op dit stukje grond gebruiken, waardoor Turken, Marokkanen, Surinamers, Nederlanders, Vietnamezen, Chinezen etc. met elkaar kunnen praten. Een paar kilometer verderop is het Duits. Of Frans.

Tsjor

Ot dc over taal

Je mist het punt. Tweede en derde generatie ouders zijn volwassen mensen die in deze maatschappij leven. En die dus wat mij betreft de morele plicht hebben om volwaardig mee te draaien. Daarvoor zullen ze dus aan hun eigen taalbeheersing moeten werken. Een van de beste manieren om je een taal eigene te maken is lezen, lezen, lezen, lezen. Op het moment dat de ouders in gebreke blijven, hebben ze niet alleen zelf een probleem in deze maatschappij, ze zijn ook nog eens een heel fout voorbeeld voor hun kinderen. Lezen dus die Nederlandse romans en tijdschriften. En als je je kind dan liever in het Turks voorleest, ga je gang. Zolang je er maar voor zorgt dat je kind de Nederlandse kinderliteratuur leest. En ja, die is voor ouders ook heel goed. Juist om je woordenschat te vergroten (en dat hoeft echt niet door voorlezen te zijn. Kinderboeken lezen kan ook voor volwassenen enorm leuk en verrijkend zijn, zeker ook vanuit cultureel oogpunt).

Een paar kilometer verderop (in duitsland)

hebben allochtone kinderen het wettelijk recht om 4 uur onderwijs per week in hun moedertaal te krijgen, dus met als doel hun moedertaal beter te leren, en dat ook nog eens op kosten van de staat.
De enige voorwaarde is dat er een minimum aantal kinderen met dezelfde taalachtergrond is, omdat het voor 1 of 2 kinderen onbetaalbaar zou zijn. Maar die groepjes zijn vrij klein, bij acht kinderen wordt er al op de eigen school, twee keer per week 2 uur les gegeven.
Op de oude Grundschule van mijn kinderen werd er uiteindelijk (het was even wennen voor ze... al die mondige buitenlanders ineens) heel goed omgesprongen met die vreemde talen. Zo deden ze koken, taalspelletjes, liedjes, klederdrachten, projecten, telkens weer over een andere nationaliteit/taal.

Met andere woorden, draai het eens om (taal)

Leer ook zelf eens enkele woorden Turks of Marokkaans. Mijn kinderen kennen een aantal Poolse en Russische maar ook Turkse/Koerdische woorden. Veel kinderen uit hun klassen en vooral veel vriendjes konden/kunnen onze kinderen vrijwel verstaan, omdat ze als het ware via osmose ons Nederlands leerden. En zo ging dat dus ook andersom.
Ik denk dat je daarmee ook veel meer bereikt. Toon respect voor en interesse in andermans taal, dan komt dat andersom vanzelf terug.

Lezen

De klacht die je overal hoort (ook hier in Duitsland, maar ook in Nederland) is dat er sowieso veel minder gelezen wordt. Wat mij betreft is het ook al goed als Turske kinderen Nederlandse tv kijken. Daar leer je ook veel woorden van.
En nog meer over lezen. Ik ging/ga hier echt niet in het Duits voorlezen, dat doe ik in het Nederlands. Nu zou ik het wel goed kunnen maar toen ik pas in Duitsland woonde zou dat voor mijn kinderen juist heel slecht zijn geweest. Veel Turken/Marokkanen hebben een achtergrond waarin lezen helemaal niet voorkomt. Trouwens, veel Nederlanders waar ik voorheen kwam hadden ook nauwelijks tot geen boekjes. Dat is ook een cultuurdingetje...

Lezen/voorlezen

Wat ik merk is dat in veel andere, vooral arabische, talen het voordragen van gedichten een veel grotere rol speelt dan hier en dat kinderen daar veel van leren. Bij 'mijn' allochtone bijleskinderen staat als deel van het huiswerk ook altijd de eigen taal en gedichten, naast het gewone nederlandse werk zoals de kinderboeken lezen (de goede, van Geronimo leer je heus ook wel wat, maar het zet je niet aan het nadenken). Bij een van de gezinnen wilde de ib-er van school bureau jeugdzorg betrekken, het ging namelijk niet goed met de schoolresultaten. We hebben moeten praten als brugman om haar van dat plan af te helpen. De vraag vanuit ons was namelijk: wat voor hulp is er nodig en kan bjz die bieden? Ja, maar de ouders hebben te weinig energie voor de kinderen (het gezin zat bij de voedselbank en werd richting schuldhulp begeleid). Dat kan BJZ niet oplossen en er waren al hulptroepen in het gezin aan het werk. Ja, maar de schoolresultaten van de kinderen blijven achter bij het gemiddelde. Daarvoor hebben de ouders al bijles ingeschakeld, en is school niet mede verantwoordelijk voor de schoolresultaten. En bovendien, wat zou bjz kunnen doen aan schoolresultaten als er al bijles gegeven wordt aan de kinderen. BJZ is langsgekomen, maar we hadden al een compleet dossier van knelpunten en acties/hulptroepen klaarliggen, incl schoolresultaten, er is verder geen gedoe gekomen voor het gezin, maar met zo'n school heb je verder geen vijanden meer nodig. Deze school vond overigens ook dat voorlezen in het nederlands de enige manier was om de kinderen uit de achterstand te krijgen...

Nederlands

Ik ben het helemaal eens met Tsjor, nederlands is hier nu eenmaal de taal en die hoor je te beheersen. De ouders in het gezin uit mijn vorige post zijn door mij ook aan het huiswerk gezet, al was het maar om een baantje als schoonmaker te kunnen bemachtigen.

Complimenten fransien

Zelf hulp verlenen, en dan echte praktische hulp is zoveel effectiever dan BJZ inschakelen. Het is ook een goed weerwoord: wat kan BJZ hier toevoegen dat niet al geregeld is? Wat je eigenlijk zou willen is dat hulpverleners van BJZ die praktische maar ook deskundige acties zouden ondernemen, maar dat is blijkbaar nog teveel gevraagd voor de organisatie als geheel. Maar ik zie ook individuele medewerkers dat wel presteren. Helaas is de focus voortduren op kindermishandeling en nog maar eens bijscholen in kindermishandeling. Bijscholing zou beter kunnen in meertaligheid of zoiets als voeden op verzoek. Hoewel je dan weer bang moet zijn dat daar iemand de wijsheid in pacht gaat hebben en met quasi deskundigheid dan toch weer de eigen beperkte opvattingen gaat doordrukken. Hier onlangs een leerkracht die netjes het certificaat NT2 behaald had maar toch maar blijven drammen over Nederlands spreken, zonder het noodzakelijke respect voor de eigen taal.
Dus Fransien, hulde dat je voor deze mensen een praktische en deskundige steun bent gebleken.

Duitsland

Het voorbeeld van Mirreke spreekt mij ook aan. Gewoon de anderstaligheid van kinderen op een positieve manier in het onderwijs betrekken. Ik denk dat dat het Nederlands, in dit geval het Duits, alleen maar ten goede kan komen. Met plezier met alle talen omgaan, taalontwikkeling en expressie is een mooi ideaal. Helaas voor veel mensen toch niet goed te begrijpen waarom je dat zou willen omdat er teveel gehangen wordt aan het monomane 'Nederlands spreken'. Goed dat ontwikkelde allochtone ouders het gelukt is, net als de Friese ouders, om dat wettelijk af te dwingen. Blijkbaar is dat nodig en dan komt het iedereen ten goede.

Gezinsvoogd

De gezinsvoogd die ik uit de trein ken staat op het punt om een andere baan te gaan zoeken. Ze is er zo zat van dat ze geen medewerking van haar collega's krijgt als zij vindt dat een OTS onterecht is, geen medewerking om de hulpverlening te stroomlijnen zodat er geen 5 maar 1 of 2 mensen bij het gezin betrokken zijn, geen overleg kan voeren omdat er politieke spelletjes tussen de collega's gevoerd worden over wie wat mag gaan doen en hoeveel kans op het overleven van de volgende reorganisatie krijgt. Ze doet haar werk zo goed mogelijk en probeert het gezin weer op de rit te krijgen. Ze is nog eens teruggefloten door haar manager omdat ze het geen probleem vond dat bij een gescheiden moeder in Amsterdam de twee kinderen (broertje en zusje, kleuter en net kleuter-af) op 1 kamer sliepen, in een hoogslaper. Moeder had een twee-kamerwoning en sliep zelf op de bank in de woonkamer. Gevalletje vechtscheiding en vader had een klacht ingediend over haar als gezinsvoogd, ze zou risico's voor de gezonde ontwikkeling van de kinderen negeren. Deze gezinsvoogd vertikt het om de kinderen aan vader toe te wijzen omdat moeder een kleine woning heeft. Ze heeft het wel voor elkaar weten te krijgen dat de omgangsregeling die door de rechter vastgesteld was nageleefd werd.
Ze heeft het ook vaak voor elkaar gekregen dat in gezinnen met problemen er eerst even op de normale manier naar de kinderen gekeken werd. Eerst de normale dingen uitsluiten zoals oren en ogen, zeker als er leerkrachten stempels aan het plakken waren die de ouders niet herkenden. Ze heeft op mijn advies ook eens een kinderarts om advies gevraagd of er geen sprake was van allergie bij een kind wat volgens de leerkracht adhd had. Het kind had namelijk veel last van eczeem en jeuk in het algemeen en kon veel kleding slecht verdragen. En het kon slecht stilzitten in de klas en slecht opletten en was niet erg geconcentreerd. Daar bleek een koemelk-allergie achter te zitten en dan heb je ineens een heel ander kind, maar ook een heel andere hulpvraag.
En juist deze gezinsvoogd die in haar netwerk regelmatig mensen om advies vraagt als ze iets vermoedt (ik heb een dochter met allergie en eczeem, vandaar dat ze mij vroeg of mijn dochter ook druk was) en niet zo binnen het bjz-cultuurtje past, die wil een andere baan gaan zoeken...

Tekenend en triest fransien, en nog even over taal

Dat juist een goede gezinsvoogd geen draagvlak ervaart in de uitoefening van haar beroep.
Ben het trouwens helemaal eens met de opvatting dat je de taal van het land dient te spreken. Ik denk wel dat velen van ons daarbij de mondige Nederlander voor ogen hebben. Bij veel andere culturen speelt ook schaamte een grote rol. Schaamte als je de taal niet goed spreekt, en dan maar niets durven zeggen.
Zelf heb ik totaal geen last van schaamte, ook in het begin niet toen ik hier woonde en vaak de juiste woorden niet vond, maar ik heb hier geeneen allochtone ouder meegemaakt behalve Nederlanders dan, die op een informatie-avond voor ouders in het openbaar een vraag durfde te stellen, bijvoorbeeld. Terwijl ik weer wel weet dat bv. het halen van goede cijfers voor veel allochtone ouders erg belangrijk is. Ik hoor schrijnende verhalen van Russische en Poolse kinderen. Die ouders zijn erg streng. Kinderen krijgen dikke straf als ze geen goede cijfers halen. Dat moet je ook niet willen (vind ik dan weer...).
Overigens, een klein feitje: Noordrijn-Westfalen, waar ik woon, is qua aantal inwoners, grootte en economie ongeveer te vergelijken met Nederland. In NRW heeft 1/3 van alle kinderen tenminste 1 niet-autochtone, niet-Duits sprekende ouder. Dat is een enorm aantal. Je kunt ervoor kiezen om dat te zien als een handicap of als een schat aan potentieel. Dat laatste, daar zou ik voor kiezen. En uiteindelijk is dat ook in Nederland de toekomst. Dus leer van elkaar, nodig elkaar uit, in plaats van een deel ervan uit te sluiten, of misschien alleen maar het gevoel te geven dat ze worden uitgesloten of niet gewaardeerd.

Oproep

En hierbij roep ik iedereen op om die goede voorbeelden zoals Fransien hier verteld, ook hier neer te zetten. Ze zijn er namelijk wel maar ze moeten zich als een 5e colonne schuilhouden, goed voor hun klanten zorgen maar toch buiten het vaarwater van de organisatie en de meer op repressie gerichte collega's te blijven.
Die mijnheer uit de documentaire was een goed voorbeeld. Praktisch en gewoon de narigheid met ouders en kinderen een gewone gang van zaken geven, normaliseren. Petje af!

Belangenverstrengeling pleegouders yunus

Het volgende stuk vond ik over de belangenverstrengeling van de pleegouders van Yunus van wie er een een jeugdzorgfunctie heeft en bevriend is met de gezinsvoogdes van yunus.
http://www.scribd.com/doc/131449888/080301WieControleertJeugdzorg-DeelA-010308
"Gedurende al deze jaren worden de ouders geterroriseerd door gezinsvoogdes A. van T.en de pleegdames, ook door middel van het gezamenlijk de ouders altijd bij ieder bezoek observeren vanachter de one-way mirror (doorkijkspiegel) in het aangrenzende kamertjeen het gezamenlijk afluisteren van hun gesprekken. Het idee dat hier mogelijk een belangenverstrengeling gezinsvoogdes-pleegouders speelt (want er is geen professioneleafstand pleegouders t.a.v. de ouders) wordt gevoed door het feit dat de moeder van dekinderen, onopgemerkt zittend in de wachtkamer van Jeugdzorg, de pleegouders engezinsvoogdes met elkaar hoorde lachen en praten in een ruimte waarvan de deur openstond, waarbij een van hen opmerkte: “Je moet niet zeggen dat wij vrienden zijn.”Iemand van de receptie riep naar hen: “A. (naam van de familie) is er”, waarop degezinsvoogdes naar buiten kwam, een vuurrood hoofd kreeg en plotseling bijzonder aardig deed tegen de moeder van de kinderen, iets wat nooit voorkwam. Daarnaastverklaarde na thuiskomst in juli 2007 één van de kinderen dat een van de pleegouderswerkt bij een tehuis voor gehandicapte kinderenvan… de Stichting Jeugdformaat.Bovendien krijgen de pleegouders van Jeugdzorg al deze jaren alle dossiers te lezen over de ouders en hun kinderen, hetgeen eveneens duidt op niet professionele begeleiding vande pleegouders. Wettelijk is het zo dat pleegouders geen recht hebben op inzage in dedossiers van het pleegkind en zijn ouders, TENZIJ ZIJ DAARVOOR TOESTEMMINGHEBBEN GEKREGEN."

De bjz-geschiedenis van yunus volgens hulpverleners v.d. ouders

Margriet verwees er indirect al eerder naar, en AnneJ hierboven verwijst naar hetzelfde document, maar toch zie ik niet dat het in dit draadje al echt duidelijk genoemd is: het volledige verhaal/feitenrelaas van de zaak Yunus opgesteld door twee hulpverleners van de ouders (een geestelijk verzorger en een maatschappelijk werkster). Lees en huiver!

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/de-zaak-yunus-de-feiten.html

Het is nogal lang, maar zeker de moeite waard om te lezen. Het eerste is het voorblad met de verantwoording. Deel A is het verhaal; deel B is een juridisch overzicht en daardoor niet voor iedereen interessant. Hoewel af en toe wat te emotioneel/tendentieus opgeschreven, komt het op mij wel geloofwaardig over. Wat een afschuwelijk verhaal!

Buitenstaander

Ik heb de link op twitter gezet. Hopelijk lezen velen het.

Gelezen

En En Passant ook nog een redactioneel stuk van Ouders Online.

Ik vind de toon van Dark Horse niet altijd even prettig, ik denk dat ze hun zaak beter zouden kunnen dienen als ze zichzelf wat minder zouden overschreeuwen. Jammer is dat.

Het is inderdaad een flinke lap tekst waar je je doorheen moet ploegen maar als je de balans opmaakt... Ik sta echt te klapperen met mijn oren. Ongelooflijk dat dit kan hier in Nederland. Wat is deze mensen en deze kinderen een verschrikkelijk onrecht aangedaan. Hoe krijg je het voor elkaar om een borstgevoed kind van het ene op het andere moment bij zijn moeder weg te halen en dan af te schepen met een bezoekje van een uurtje per 3 maanden. Onmenselijk vind ik dat. Ik kan me niet voorstellen dat dit niet op een humanere wijze opgelost had kunnen worden. Hoe kun je nog met jezelf leven als je zoiets in gang durft te zetten.

Je zou eigenlijk toch wel verwachten dat er bij zoveel onrecht toch op een gegeven moment een tegenbeweging komt. Er zijn volgens mij wel eens parlementaire enquêtes om minder gehouden...

Ook gelezen en ook geschokt

En het is natuurlijk helemaal niet politiek correct, maar ik vind wat ik lees wel erg zorgelijk en denk niet dat die kinderen thuis veilig waren.

Liora

Werk jij bij jeugdzorg? En heb jij ooit iets zinnigs te melden?

Wat hier staat....

...is bij de beesten af. De situatie was afgaande op wat er staat echt niet zo zorgelijk dat er geen andere oplossing dan uhp was. De mensen accepteerden nota bene dagelijkse hulpverlening. Dat die hulpverleenster vervolgens 'geen regelmaat in de borstvoeding kan ontdekken' (wedden dat het zo'n kinderloze hulleltrut was?) en een vader die -omdat dat in zijn cultuur zo hoort -het gesprek tussen vrouwen uitloopt en dit als onverschillig benoemt en er niet om denkt vader te vertellen dat zijn aanwezigheid op prijs wordt gesteld, dat zegt alles, alles, alles over de kwaliteit van de hulpverleenster.

Goh apart liora

Dat idee krijg ik nou echt nergens. Ik lees eigenlijk alleen maar positieve dingen, een moeder die hemel en aarde beweegt voor haar kinderen.

Het enige minpuntje is het ongelukje met de reiswieg, maar goed dat feit alleen kan toch geen reden zijn voor zo'n grove actie. Ik had het in ieder geval humaner gevonden als moeder de borstvoeding had kunnen afbouwen bij het pleeggezin. En in ieder geval de kans had gekregen om een beetje een band op te bouwen met haar kind. Ik ben van origine niet anti-jeugdzorg, maar ik vraag me toch echt af wat jij hierin leest, dat ik niet zie.

Een meisje van 12 dat het huishouden runt, ma die lacht om seksueel overschrijdend gedrag van zoontje, seksueel misbruik waar niks aan wordt gedaan...

Baby die been breekt...

Vertigo

Inderdaad, positief nieuws. Het Parool had er ook een groot stuk over. Wrang detail: deze succesvolle nieuwe werkwijze kost jeugdzorg wel geld, want uhp's/otssen leveren meer op. Wat vermoedelijk ook de reden voor deze artikelen was: Jeugdzorg wil aandacht voor de budgettaire consequenties. Maar de cijfers logen er niet om, ik geloof dat er sprake was van een teruggang van 17% in de uhp's in een jaar tijd.

Groeten,

Temet