Discussie thuisbevalling

Weet je annej

Als de moeder met die risico bevalling (tweeling waarvan 1 in een stuit) niet naar het ziekenhuis had willen gaan vind ik het prima (ja werkelijk) dat politie en amk klaar waren om in te grijpen. De veiligheid van de kinderen gaat echt boven de grillen van een post-hippy dame die perse "natuurlijk" wil bevallen wanneer de natuur voor een keer niet meewerk.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Annej

We hebben allemaal vooroordelen: jij tegen het AMK en de overheid dat je verdenkt ouders stelselmatig te willen belemmeren, en ik vind het inderdaad getuigen van een complete gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel om een moeilijk meerling bevalling thuis te willen doen. Ik kan wel de gedachtegang van de moeder "volgen" maar niet goedkeuren. Er zijn zat tussenoplossingen te bedenken om de bevalling toch enigszins op eigen manier te doen. Wat ik eigenlijk erg verbazingwekkend vind is dat bij enkele vrouwen het middel (de bevalling) bijna belangrijker lijkt te zijn dan het doel (een kind verwelkomen in je gezin). De bevalling is maar
een klein iets in het geheel verhaal van je
relatie met je kind. Ik ben 2 keer bevallen, heb er vooral een opgelucht gevoel aan overgehouden ("pffff godzijdank het is achter de rug en nu kan ik eindelijk van mijn gezonde baby genieten") maar niet een vervelende gevoel over het "ontbreken aan eigen initiatief
of visie"
En nu wat mij betreft genoeg daarover.
Zo belangrijk vind ik het ook weer niet.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Klopt

Mijn huisarts vond dat zo jammer. Hij heeft wel bij kind 2, 3 en 4 mijn kraambedcontroles gedaan, ook al was dat officieel niet zijn taak. Maar ik wilde geen vk aan mijn bed. De huisarts vond het geweldig, hij straalde helemaal, elke keer weer. :)

Ja annej

in die tijd was dat ook al en ik kan het alleen maar begrijpen. Zoals ik al zei: wil jij op je geweten hebben dat een van je kinderen ná dringend advies van een deskundige thuis dood gaat omdat thuis niet de juiste middelen aanwezig waren? Ik niet. Dus gooi ik uit voorzorg voor dát scenario al mijn romantische, idealististische, door pijnlijke ervaringen gestuurde principes overboord en doe wat zo'n deskundige zegt. En als in het ziekenhuis blijkt dat het toch ook thuis had gekund dan is dat typisch een geval van 'jammer'. Dan ga je blij met je nieuwe kind(eren) naar huis en kun je ook van je kraamtijd genieten.

Sini

Zo belangrijk is het ook weer niet? Serieus?
Ik praat hier graag over door hoor, het is een interessant onderwerp wat je van verschillende kanten kunt belichten.

Kijk, ik ben 2 keer bevallen, ik heb het als een "noodzakelijke kwaad" gezien, pijnlijk en vervelend, wel bij het proces van kinderen krijgen horend, maar de hele "romantiek" van DE bevalling is me volstrekt vreemd, ik ben bang daar veel te nuchter voor te zijn. Gezien hoe mijn tweede bevalling verlopen is, ben ik erg blij dat het in het ziekenhuis gebeurt is ondanks het "gebrek" aan indicatie, het is maar zeer de vraag hoe zoon het gemaakt had als ik nog hals over kop naar het ziekenhuis had moeten gaan toen hij klem bleek te zitten met superlage hartslag. Dus godzijdank voor CTG-bewaking ipv houten toeter, godzijdank voor vacuumverlossing binnen 5 mn van het slaan van alarm door VK en godzijdank, het was snel afgelopen en ik kon genieten van zoon ;-)
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Oh ja; beatrijs smulders!

Wat dat niet die verloskundige, die het zelfbeschikkingsrecht van Nederlandse vrouwen zo hoog had zitten, dat zij hun wilde verplichten de bevalling zonder pijnbestrijding te doorstaan?

Sini

En dan blijkt zomaar dat jij dus niet maatgevend bent voor 'de bevallende vrouw'. Er zijn bijvoorbeeld vrouwen die een jarenlang ernstig trauma hebben na een bevalling.

En Beatrijs smulders: die was hip ten tijde van de bevalling van mijn oudste (dik 20 jaar terug), toen wist ze precies hoe het allemaal zou moeten. later kreeg ze geloof ik zelf een kind en toen heeft ze haar ideeën toch wat bijgesteld ;-)

Pijn is goed volgens mevrouw Smulders, anders kun je je niet hechten aan je kind (?!?!). Zou het betekenen dat onder andere bijna alle kleine Fransozen waarvan de moeders al 30 jaar met ruggenprik geboren worden allemaal niet gehecht zijn aan hun mamans? Tis ook wat ;-)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Maar Ik wil geen maatstaf zijn! Van mij mag iedereen bevallen zoals zij wil: thuis of in het ziekenhuis, liggend, zittend, puffend, scheldend of met ruggenprik MITS de eventuele risico's voor het ongeboren kind niet groter gemaakt worden door toedoen (of gebrek aan) door de toekomstige ouders.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Smulders

Smulders heeft veel betekend voor het feit dat we hier nog steeds kunnen thuisbevallen. Je hoeft het niet in alles met haar eens te zijn, maar dat is gewoon een feit.

Annej

Dat begrijp ik, maar een dergelijke bevalling kan ook in het zh, met de juiste mensen om je heen.

Annej

Dat kan zijn invloed en nadelen hebben, maar het hoeft niet. Even een nuance hoor, want ik heb zelf de ervaring dat het ene zh het andere niet is...
Ik heb echt enorme inzet en betrokkenheid meegemaakt.

Risocobevalling thuis

Ik ben erg voorstander van thuisbevallingen, als het kan. Ik zal het nooit tegen iemand die voor een poliklinische bevalling in het ziekenhuis kiest terwijl er geen indicatie is zeggen, maar eigenlijk vind ik het aanstelleritis. Meestal zijn de gepropageerde voordelen door de ziekenhuiskiester gebaseerd op misverstanden. Maar bij een risicobevalling vind ik dat je niet eigenwijs moet zijn en in het ziekenhuis moet bevallen. Tuurlijk kan een thuisbevalling knus en veiligvoelend zijn, maar uiteindelijk moet dat kind er uit en wel zo ongeschonden mogelijk.

Een tweelingbevalling is per definitie een risicobevalling. Ook al liggen ze er allebei goed voor. Zoals mijn tweeling, de één mooi ingedaald, de ander zou er zo in een duikvlucht achteraan kunnen, hij lag er al helemaal klaar voor. Alleen dook hij er niet achteraan, maar viel hij terug, waardoor het een stuitbevalling werd. En da's nog niet eens zo'n probleem. Maar de tweede baby kan ook ineens overdwars voor de uitgang gaan liggen en dan kan hij er alleen nog maar met een spoedkeizersnee uit. Dikke kans dat je het ziekenhuis niet haalt omdat de baby al door de kracht van de weeën is doodgedrukt. En dat kan bij elke tweelingbevalling gebeuren. Hoeft niet, maar daar wil je het toch niet op laten aankomen?

Nou weet ik niet hoe je zo'n dilemma wil oplossen. Een vrouw onder politie-escorte naar het ziekenhuis vervoeren is geen goed idee, maar een verloskundige die het dan toch maar thuis doet ook niet. Aan de bel trekken en zo veel mogelijk deskundigen met de zwangere laten praten misschien?

skik

Annej

Die slechte ervaring kun je ook thuis op doen. Ik had een verloskundige aan mijn bed die ik nog nooit gezien had. De mijne had toevallig geen dienst. Dat kan blijkbaar gebeuren, maar het kan maar niet klikken met zo'n vk, waardoor er misverstanden ontstaan.
Wat mij betreft is een thuisbevalling inderdaad knusser en meer ontspannen dan in het ziekenhuis. Niet zozeer in de zin van dat je in het ziekenhuis moeite zou hebben om je te ontspannen, maar je zit niet tussen je eigen spullen, je bent te gast. Dus als ik mag kiezen kies ik voor thuis, maar als het moet zet ik dat dus echt aan de kant. Ik heb me in het ziekenhuis geen moment onveilig gevoeld overigens. Ik ben bij mijn eerste kindje heel goed opgevangen en had bij mijn tweede kind ook geen reden om geen vertrouwen in het personeel te hebben. Het enige nadeel vond ik de regelmatige controles. Maar goed, dat neem ik dan ook voor wat het is.
Bij mijn thuisbevalling, die overigens prima verlopen is, had de verloskundige bij mijn eerste belletje nog niet het gevoel dat de geboorte die dag nog zou plaatsvinden, omdat ik er nogal vrolijk onder was denk ik. Ik was vast nog niet voldoende in barensnood om serieus te kunnen nemen. Daar had ze in zekere zin gelijk in, want mijn jongste is uiteindelijk 7 uur later geboren, maar het is toch ook apart dat dat zo gaat. Voor hetzelfde geld was ik al wel zover in de bevalling dat ze er had moeten zijn. Niet iedereen ligt tenslotte over de vloer te kronkelen van de pijn en blijft tot het eind toe grapjes maken. Ik heb pas in het half uur dat de baby geboren werd, dus het laatste stukje ontsluiting en de persweeën, het gevoel gehad dat bevallen toch ook zijn mindere momenten heeft, voor de rest was ik er vrolijk onder. En alleen bij dat halfuurtje was de verloskundige er. Het idee dat je er thuis, als het tegenzit, toch alleen voor kunt komen te staan, vind ik geen veilig idee. In het ziekenhuis zal dat niet snel gebeuren. Aan beide opties kleven dus voor- en nadelen.

Aanstelleritus

Oei, dan heb ik last van aanstelleritus giganticus. Ik ben 3 maal poliklinisch bevallen zonder medische indicatie, met mijn eigen verloskundige erbij en een verpleegkundige van de kraamafdeling. Is me letterlijk en figuurlijk zeer goed bevallen. Ik moest er werkelijk niet aan denken om thuis te bevallen, veel te veel afleiding. Drie prima bevallingen gehad en geen gyn gezien.
Ook dat is eigen keuze; poliklinisch willen bevallen. Maar dat mag dan niet, omdat thuis bevallen de standaard is? Ik wilde dus persé niet thuis bevallen. Jaja, ze bestaan...
Groet,
Jujube

Net als jujube

'Ook dat is eigen keuze; poliklinisch willen bevallen. Maar dat mag dan niet, omdat thuis bevallen de standaard is? Ik wilde dus persé niet thuis bevallen. Jaja, ze bestaan...'

Ook ik wilde graag poliklinisch bevallen. Het was mijn eerste, ik had geen ervaring met bevallingen van vriendinnen of zo en ik vond het een fijn idee dat er mensen klaar stonden om me te helpen als er iets mis zou gaan. Dus was er een plekje voor me 'gereserveerd'.
Later verloor ik wel vruchtwater maar kwam er geen bevalling op gang, dus werd het sowieso een ziekenhuisbevalling. En dat is goed bevallen.