De dagelijkse ergernissen, hoe gaan jullie daar mee om?

O heerlijk

Wat een herkenbaarheid. Het hoogtepunt van vandaag: puberella die tegen mij zegt "Mam, je ruimt de kamer toch nog wel op, straks komt vriendin E logeren, wat moet die wel niet denken van die bende hier."
Nou viel het wel mee allemaal, een salontafel met wat speelgoed van de brusjes erop was haar een doorn in het oog.
Ik zei uiteraard dat ze best zelf even haar handjes mocht laten wapperen als het niet naar mevrouws zin was. Maar nee, dat kon niet, want (en nu komt ie): ze was nog bezig met haar eigen kamer!
Moet je wel weten dat wij inmiddels vergeten zijn welke kleur de vloerbedekking daar ook weer had, want die is permanent verborgen onder 3 lagen kleding, schoolboeken, lege broodtrommels, make upjes, vellen kladpapier, vellen belangrijk papier en wat dies meer zij. Af en toe kraakt er iets als ik er hinkstapspringend doorheen probeer te komen (wat ik trouwens alleen waag als ik er vrij zeker van ben dat er zich eigendommen van mij tussen de zooi bevinden die ze 'vergeten' is terug te leggen), en stapeltjes schone was parkeer ik tegenwoordig maar bij haar kamerdeur in plaats van in de kast. Waar ze 3 weken later dan vrolijk nóg liggen.
Ach, ooooooit zal het wel goedkomen. En anders maar niet, not my problem :)

Maar welke taktiek werkt nu echt?

We doen het nog niet eens zo slecht (man maakt goed schoon en ik ben van het weggooien)) maar toch is het hier een teringbende. Wat wel zo is: zien opruimen doet opruimen althans bij mij.

Maar welke routine werkt nu echt?

-de tactiek "clean as you go" de hele dag door een beetje opruimen en schoonmaken wat vies is

-een aantal vaste dagelijks routines a la flylady

-een keer per week de ongelooflijke teringbende opruimen voor er bezoek komt

- de tijd die je aan OOL besteedt besteden aan opruimen

- combinatie van alle vier?

Een tactiek

Nou een tactiek werkt zeker, alles meteen terugleggen waar je het vandaan hebt gehaald. Dan is het onmogelijk dat het een bende wordt. Dus als je je schoenen uittrekt, zet ze meteen op het schoenenrek. Na het eten, meteen je bord en beker in de vaatwasser zetten (of als je die niet hebt in de wasbak ofzo). Voordat je 's avonds naar bed gaat, je glazen en bakjes o.i.d. opruimen, niet laten staan voor de volgende dag. Eventuele toch nog slingerende dingen op een net stapeltje leggen (dat is dat het enige rommelige in huis maar dat moet te doen zijn. Wel proberen te streven dat stapeltje niet langer dan een dag zo te houden, opruimen dus!

Tja merel

Dat vraagt een discipline die velen niet zo zien zitten.

Ik krijg straks twee logees die in onze slaapkamer gaan slapen, logees die bijna nooit hier komen. Dat is een evenement dat voor grootste opruimwoede leidt, prima hoor, kunnen we er weer even tegen.
Elke dag braaf alles opruimen heb ik gewoon geen zin in.

Ruim trouwens geregeld voor huisgenoten op hoor, daar zit ik niet mee. Behalve als ik wat meer werk, dan niet. Extra service zal ik maar zeggen. En dat waarderen ze wel. Dat betekent trouwens veel, waardering. Als anderen al dat opruimen vanzelfsprekend vinden is er niks meer aan.

Nee het is mijn dochter..........(skik)

Zo is mijn dochter ook....maar háár kamer opruimen dat weiger ik. Ik wil nog wel 's van goede wil jas of sleutels ofzo oprapen...Maar meestal roep ik haar ervoor en laat ik haar alles 1 voor 1 opruimen. Ze zal het ooit, ooit toch eens moeten leren. En buiten dat ben ik een 'zeurmoeder'.
groeten albana

Tactiek

Ik gebruik geloof ik tactiek 1 en 2 van Viridantia ("clean as you go" + vaste routines) met uitstapjes naar 3 (er komt alleen niet elke week bezoek).
Het opgeruimd zijn moet te leren zijn, getuige de verhalen over kinderen die eenmaal het huis uit wél de boel op orde kunnen houden. Het ontbreken van een achterwacht die de spullen achter je aandraagt zal daar soms vast aan bijdragen.
Mijn puberkamer was ook een meurende bende, over het algemeen. Een paar maanden als au-pair, een paar maanden als laatste kind thuis de boel opvangen voor een zieke moeder en daarna een eigen huis, toen was de basis wel gelegd. Ik wíl nog steeds wel alles laten liggen, maar heb daar nu alleen mezelf mee, dus tja.
Er zijn in de huiskamer + keuken vier à vijf plekken waar de rotzooi zich verzamelt. Die in de loop van de dag (soms week) laten vollopen en aan het eind van de dag (of week) uitmesten doet al een hoop. De methode Rodebeuk, eigenlijk.

Tink...

...oew, die taferelen met je puberella, die voorzie ik hier ook al. Als je ziet hoe dochters kamer er hier uitziet, ongeveer een halve dag nadat de verplichte totale opruimbeurt is geweest - dan ben ik blij dat ik 3 dagen later überhaupt nog bij de kast kan komen om er schone was in te doen. En zij moet nog tien worden... Ik heb altijd zoveel aan jouw verhalen )

Taktiek 3 en 4

OOL-tijd besteden aan opruimen en schoonmaken zou best een hoop schelen, maar da's nou ook weer zo wat.

Taktiek 4, opruimen voor bezoek, werkt als een tierelier. Laatst kwam AnneClaireSophie bij mijn zoon spelen. AnneClaireSophie heeft een sjieke dubbele achternaam en heel deftige ouders. Zij hebben hetzelfde kindertal als wij, maar zij heeft een eigen zaak en dus status. De kinderen Dubbele Achternaam lopen altijd in dure kleren, maar wel sjofeltjes. Gekreukelde en bevlekte Tommy Hilfiger zeg maar. En ze komen vaak te laat op school. Dus ik vermoedde dat het daar thuis ook wel wat chaotisch zou zijn. Er bleven die dag nog twee kinderen spelen dus ik had 5 achtjarigen over de vloer en in no-time was het een bende. Normaal laat ik de boel de boel en ruim het wel weer op als iedereen weg is. Maar toen de suikerpot over de vloer ging moest ik dat wel even opruimen. Ik besloot dat dat een uitgelezen aanleiding was om uit een misplaats soort compensatiedrift wegens gebrek aan maatschappelijke status van mijzelf meteen maar even door te pakken en rigoreus op te ruimen en te soppen. Ik zou mevrouw Dubbele Achternaam wel eens even een poepie laten ruiken. Zo gezegd, zo gedaan, kinderen achter de tv gezet en alles onberispelijk blinkend gemaakt. Kaarsjes aan en met een literair meesterwerk en zen-gezicht op de bank wachten tot de Mercedes van mevrouw DA zou voorrijden om AnneClaireSophie op te halen. Maar op het afgesproken tijdstip stak de au pair van de familie DA even haar hoofd om deur en twee tellen later was ACS verdwenen. Geen verpletterende indruk gemaakt op mevrouw DA (voor wat het waard is, waarschijnlijk zou het haar niet eens opvallen), maar wel een schone en opgeruimde woonkamer en keuken.

skik

Dicipline ? 't is gewenning denk ik.

Tja, ik schreef gisteren dat als je meteen alles achter je opruimt er nooit achterstand kan komen. En ik weet gewoon dat rommel, rommel aantrekt... écht. Leg maar wat troepjes op de tafel en binnen een dag ligt er vanalles bij.
Als je het je aanleert is meteen opruimen echt niet zo'n ramp hoor. Wil niet zeggen dat ik de hele dag loop te ruimen hier. Gisteren was ik aan het computeren en had ik mijn schoenen uitgedaan, lagen hier op de vloer naast mijn stoel. Bij de bank stond een lege fles cola, 2 glazen, een lege zak chips en een leeg bakje. Voordat ik ga slapen ruim ik dat even op, hoeveel werk is dat nu? (ik denk dat dat een minuutje duurt, hooguit) 's ochtends kom je weer in een opgeruimde woonkamer.
Ik heb een heel rommelige vriendin, als ik daar rondkijk....pfft, dat is niet van een avond maar van weken.Alles maar neerleggen waar je het in je handen had. Op de piano een stapeltje boeken, een mok, een lege bloemenvaas. Op de vensterbank post en folders, een paar lege olielampjes. Op de vloer, slippers, schoenen, gympen, lege gymtas. In de boekenmand (die puilt uit met vanalles en nogwat) ja als je dáár moet gaan opruimen, ik zou niet weten waar te beginnen. Maar als het eenmaal opgeruimd is, is het een kwestie van minuutjes om het weer netjes te krijgen toch? Ik word heel onrustig van dat soort huiskamers, mijn handen jeuken en echt mijn kamer is heel gezellig hoor, beslist niet steriel, zeker niet, alleen al dingen geordend houden (stapeltje boeken is helemaal niet erg, als het maar een net stapeltje is en geen bergje bijv. ) vind ik veel prettiger om in te leven.

Nette stapeltjes

Moest ineens denken aan de werkster die ik ooit even had, en die het leesvoer op de salontafel inderdaad altijd in een keurig waaiertje legde. Het eerste wat ik deed als ze weg was, was die waaier weer laten uitwaaieren ;-)

Merel

Mag ik jou inhuren? Om de eerste basis in mijn huis te leggen? Ik kan het echt niet. Elke keer als ik het probeer ben ik daarna van alles kwijt. Limi schreef dat geloof ik ook. Ik onthou het gewoon niet.
Het staat al weken op mijn to do lijst om het aan te gaan pakken maar ik kom er niet toe. Zie er ook als een berg tegenop. Vooral dat terugvinden ;)
Niet dat het zo'n zwijnenstal is maar we hebben zeker stapeltjes en verzamelbakjes her en der.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Skik! lol

Wat een fantastisch verhaal van jouw poetsdrift voor uiteindelijk de au pair van de familie dubbele achternaam!! Lig hier dubbel.
Ben zelf erg van de stapeltjes die Stapels worden. Eens per heel af en toe maak ik me boos en dan halveer ik de Stapel tot stapeltje, maar hou altijd iets over. Toch valt het erg mee (vind ik zelf), doordat man wel zijn troep opruimt en ik zorg dat de kinderen hun troep mee naar hun kamer nemen.
Ik zal Merel maar niet uitnodigen Alhoewel: ik heb een vriendin die ook zo opgeruimd is, zij zegt dat ze altijd extra blij is als ze na een bezoek aan mij weer in haar eigen opgeruimde huis komt.
Heel graag gedaan denk ik dan ;)

;-))

Nou bij mijn rommelige vriendin ruim ik regelmatig op. Doen we samen met kopje koffie erbij. Zij vindt het leuk en ik ook (ik ga inderdaad het er niet inwrijven zeg, zoals jouw vriendin Marjolein) maar het is best lastig om iemand te helpen. Het moet wel haar huis blijven en ik kan moeilijk beslissen voor haar wat weg mag. Maar zo samen gaat het wel. Ze twijfelt vaak over zal ik dit weg doen of niet? Nou en dan help ik haar beslissen. Wat wil je er nog mee gaan doen, heb je daar al niet genoeg van? (bewaren van lege potjes voor vanalles en nog wat) enz. enz. En zo proberen we een ordelijk systeem ervan te maken. Maar goed, dat is niet in één dag af natuurlijk en het ligt ook aan hoe iemands huis is. Kijk als je van boeken houdt zorg dan dat je voldoende boekenkasten hebt, of koop niet zoveel boeken meer. Ik heb ook een vriendin die meer boeken heeft dan ze kwijt kan. Dus de stapels boeken zijn nu bijna zelf bijzettafeltjes geworden .
Ik heb het opgeruimde mezelf moeten aanleren toen ik nog in een hele kleine flat woonde. Amper ruimte om je kont te keren, dus opruimen was pure noodzaak.

Er zijn trouwens ook echte opruimcoaches hé, misschien is dat iets voor iemand die er écht last van heeft? Het is natuurlijk niet alleen een keertje alles opruimen, maar ook meteen leren hoe je ervoor kan zorgen dat het niet iedere keer opnieuw een bende wordt. Want als je je opgeruimde huis niet bij houdt dan is het binnen een paar maanden weer volgestroomd lijkt me zo.

Merel, cobi, tink

Ik werk hetzelfde als Merel(altijd zo geweest trouwens) en hoef daar echt geen extra moeite voor te doen. Niet dat ik bakjes weggris waar anderen nog mee bezig zijn maar als ik iets heb gehad dan ruim ik het op. Zojuist bv een bakje en een mok dan zet ik die zometeen als ik niet meer achter de pc zit wel meteen in de vaatwasser. Mijn schoenen die nu nog onder mijn stoel liggen neem ik me naar boven en zet die onder mijn bed. Zo houden wel ons huis wel opgeruimd zonder dat er steriel uitziet, verre van dat.

Ik heb een dochter als die van Tink, echt, haar dochters slaapkamer is mijn dochters slaapkamer.
En nu had ik toch deze week het idee(naar aanleiding van Cobi...maar Cobi, je stelt me teleur: ook jij ruimt dus zoons kamer op! ) om daar maar eens helemaal niks aan te doen en vooral niks van te zeggen, dus ook niet de natte handdoeken er tussenuit te halen wat ik normaal wel nog doe. Maar de puinhoop groeit en groeit en groeit en ik denk dat er volgende week geen doorkomen meer aan is. Zucht, dat krijg ik er dus niet in. Als ik ze tot orde roep gaat ze het wel weer opruimen maar dat houdt toch ook een keer op. Ik zie de bui al hangen als er morgenavond vrienden over de vloer willen komen, dan is ze weer minstens een uur aan het opruimen voor ze op haar kamer mogen komen. Idee, zal ik haar vrienden bellen

Voordeel is

Dat mijn huis blijkbaar nogal uitnodigend is. Ik heb altijd de indruk dat de meeste mensen zich hier snel thuis voelen. Kinderen gaan meteen spelen (er ligt genoeg ) en volwassenen zitten zelden met de rug recht te wachten tot hen wat aangeboden wordt . Vooral toen ik ziek was wel makkelijk, trouwens. Maar ik realiseer me nu dat er wel een type mens is dat misschien zich minder prettig voelt hier, de Merels zeg maar .

En ja, het mag een tikkie opgeruimder, last heb ik er niet echt van, meer een wens. Maar in de vt wonen zal ons thuis nooit komen, tenzij ze een speciale editie hebben. Ti's trouwens wel schoon en als de kinderen slapen/weg zijn aan kant hoor maar er is gewoon veel te zien .

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Voordeel hetzelfde/ely

Dat hoor ik dus van ons huis(niet in de vt wonen kunnend ) ook heel vaak. Gezellig huis waar je je snel op je gemak voelt. Dat heeft dus niets te maken met een opgeruimd of rommelig huis. Als ik bij mijn broer kijk waar het altijd een zooitje is, daar vindt dus niemand het gezellig zitten. Gezelligheid zit hem dus in iets anders blijkbaar.

Virdantia

Je vergeet een belangrijke, druk van buiten af zoals de wekelijkse werkster die komt. Dan moeten vloeren leeg en wordt er overbodige zooi zoal het papiermerk van school (dat nog steeds komt terwijl ze het zouden mailen) etc. Goede stok achter de deur.

Voor oudere pubers.........

Voor oudere pubers helpt het ook erg om hun poetsdrift/opruimwoede op te wekken als ze een nieuwe verkering hebben. Tenminste bij oudste werkte dat erg goed. Als ze de eerste keer in huis komen is hun kamer opeens in een toonzaal veranderd en ken je het niet meer terug. Jongste heb ik al richting verkering geprobeerd te praten in de hoop dat het wat beter werd (14) maar voor haar zijn jongens óf leuke jongens waar je mee kan keten en wild doen en sporten of irritante jongens waar je ver van weg moet blijven. Helaas...liefdes zitten er nog niet in.
groeten albana

Ehhhh wat is t nou?

'Dat heeft dus niets te maken met een opgeruimd of rommelig huis. Als ik bij mijn broer kijk waar het altijd een zooitje is, daar vindt dus niemand het gezellig zitten'

Nou weet ik dus niet wat je punt is. In de eerste zin zeg je; het maakt niet uit en in de tweede zin staat er een 'dus' tussen zooitje en niet gezellig zitten-> maakt het wel uit.
Maakt mij niet uit hoor maar komt nogal rommelig over ))

Ik denk dat in het er maar op hou dat rommelig vs opgeruimd niet de enige factor is voor een uitbodigend huis en dat beide extremen: te opgeruimd (toonzaal) en te rommelig (schuif dat ff opzij als je wilt zitten) allebei geen positieve factor zijn. En last but not least: het is persoonlijk. Als je tegen mij zegt dat je een opgeruimd huis heb ga ik er vanuit dattie vtwonen fertig is . Misschien vinden sommige mensen het hier juist opgeruimd bedenk ik me nu hahaha

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Haha genista

Maak je borst maar nat . Ik prijs me al gelukkig dat puberellakind 1 ding zelden kwijt is: haar sleutels. Die liggen op een vaste plek (op een stapel borden in de keuken namelijk, reuze logisch).
Er is maar 1 oplossing voor zo'n kamer: een deur. Zo eentje die je dicht kunt trekken. En dat je het dan gewoon niet meer ziet, onder het motto: als ik het niet zie, dan bestaat het ook niet. Ik hoef er tenslotte niet te slapen :)
Er is maar 1 ding waar ik echt een veto over uitspreek en heel boos over word als ik het toch ontdek: etenswaren op slaapkamers. Die *moeten* echt naar beneden, in de kelderkast of de keuken, maar níet boven. Ik heb geen zin in beestachtige invasies van welke soort dan ook namelijk.

Het fenomeen 'stapeltje'

Ik las het hier al eerder, het fenomeen Stapeltje. Dat hebben wij ook. Hoe het komt weet ik niet, maar op bepaalde plaatsen in huis vormen die zich spontaan. Eentje op de keukentafel, eentje op de trap, eentje op de hoek van de salontafel.
Je kunt ze wel opruimen, maar er blijft altijd een klein deel over dat nergens anders bij lijkt te passen en dus weer een nieuw Stapeltje vormt.
Ik vind het persoonlijk eigenlijk best handig, want als ik een papier kwijt ben, kan ik er bijna blind vanuit gaan dat het zich in een van de Stapeltjes bevindt.
Tenzij Tinkman het heeft opgeruimd, dan is het kwijt...

Combi. ot

Ik droomde van de week -echt waar ongelogen- dat je er per trein tussenuit was gepiept en een briefje had achtergelaten dat je al dat opruimen van al die spullen zat was. Dat had je mij geschreven in een sms en toen zei ik: dat kun je toch niet maken, een briefje achterlaten? Maar je deed het wel en nam de trein naar Italië. Jaja ik kan onderhoudend dromen!

Ely; ik reageerde op jouw reactie:
“Voordeel is dat mijn huis blijkbaar nogal uitnodigend is. Ik heb altijd de indruk dat de meeste mensen zich hier snel thuis voelen. Kinderen gaan meteen spelen (er ligt genoeg ) en volwassenen zitten zelden met de rug recht te wachten tot hen wat aangeboden wordt .”

Mijn reactie: “Dat hoor ik dus van ons huis(niet in de vt wonen kunnend ) ook heel vaak. Gezellig huis waar je je snel op je gemak voelt. Dat heeft dus niets te maken met een opgeruimd of rommelig huis. Als ik bij mijn broer kijk waar het altijd een zooitje is, daar vindt dus niemand het gezellig zitten. Gezelligheid zit hem dus in iets anders blijkbaar.”

Ik bedoel daar dus mee te zeggen dat er mensen zijn die jouw en mijn huis uitnodigend vinden/ zich op hun gemak voelen terwijl wij er een ander opruimpatroon op na houden. Mijn broers huis is ook rommelig en daar vinden mensen het dus niet gezellig zitten. Jouw huis en zijn huis zijn beide rommelig en toch voelen mensen dat anders. Misschien straalt jouw huis dus iets anders uit dan het zijne. Gezelligheid zit dus niet in opruimen of niet. Een rommelig huis kan gezellig zijn, een opgeruimd huis kan gezellig zijn, maar in mijn voorbeeld kan een rommelig huis dus ook niet gezellig zijn.
Snap je het punt nu?

Opgeruimd betekent in mijn voorbeeld zeker geen toonzaal, maar wel leuk dat je daarvan uitgaat. Kan ik de gezinsleden vanavond ook eens laten lachen met die opmerking

Opgeruimd is niet meteen ongezellig

Nu lijkt het net of een opgeruimd huis dan ook meteen steriel en ongezellig is. Dat is mijn huis echt niet. Zie het als een restaurantje waar je binnenkomt, daar is het toch werkelijk opgeruimd en toch gezellig. Zo is mijn huis ook, en dat vinden vrienden ook. Als ik vrienden over de vloer heb, ruim ik ook beslist niet op in hun bijzijn, dan laat ik de boel de boel en gaan we lekker kletsen, borrelen eten, watdanook. Maar ik ben ook wel eens in huizen geweest waar het inderdaad ongezellig was, soms was dat een te opgeruimd en leeg huis, soms een te modern huis, of een oma inrichting, maar ongezellig heeft mijns inziens voornamelijk te maken met de gastheer/gastvrouw. Bij sommige mensen voel ik me inderdaad meteen thuis, terwijl hun inrichting totaal niet mijn smaak is, en bij sommige mensen komt de sfeer er gewoon niet in, wat je ook doet. Ik ken beide huizen/personen waarbij me dat altijd weer overkomt. (dat ik bij de een al heel snel met schoenen uit en voeten op de salontafel zit (het niet mijn smaak huis) en bij de ander na 3 kwartier nog opgeprikt op het hoekje van de bank zit en je glaasje drinken ook al een half uur op hebt en je niets meer te vertellen hebt)

Dupon

Misschien is voor een derde ons huis in dezelfde categorie alleen noemen we het anders ). Behalve dan dat het niet vt wonen fertig is.

De gezelligheid zit m ook in de klik met de mensen, lijkt mij. Waar ik trouwens bij elk nieuw huis (ik woon nu voor t eerst sinds mijn kindertijd langer dan drie jaar in hetzelfde huis) is dat de inrichting een soort uitnodigt tot neerploffen. Ik heb een vriendin waar -als ik daar thuis kom- ik nooit zo goed weet wat ik met mezelf aan moet. De eettafel noch de bank nodigt niet uit tot gaan zitten, heel raar want het is een verschrikkelijk lief mens en heel warm. Maar we zitten dus meestal bij mij .
Het blijft fascinerend ;)
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.