U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Corrigeren andermans kinderen
Temet vraagt zich hierboven af of je wel eens voor de vorm corrigeert, dus daar kan ik dit verhaal niet kwijt, maar het sluit er wel bij aan: corrigeer je tegen beter weten in wel eens andermans kinderen?
Wij waren in Noorwegen bij een camping aan een prachtig meer, waar van die pieren aangelegd waren van opgestapelde (grote) stenen. Man en ik zaten op de (verder uitgestorven) pier in onze vakantiestoelen van het uitzicht te genieten, boekje te lezen, te relaxen. Op een gegeven moment kwamen er twee blonde Duitse jongetjes van een jaar of 8-12 aangerend die tot onze stomme verbazing onmiddellijk zo'n grote steen (formaat kinderhoofdje) loswrikten en in het water smeten. En nog een. En nog een. En nog een. En nog een. Man en ik keken elkaar verbaasd aan: breken ze nou de pier hier onder onze voeten af? Dus we begonnen maar eens met een beetje veelbetekend te kuchen en 'niet doen' te zeggen. De jongetjes keken ons lachend aan en gingen gewoon verder. Steen na steen na steen. Dus even later gaat mijn man staan, loopt naar ze toe en zegt nogal luid: "Und jetzt: stop!". Dat heeft effect, de jongetjes rennen verschrikt weg.
"Straks komt er hier een grote Duitser met een bierbuik verhaal halen", grapt mijn man nog. En even later gaat hij weg en zit ik alleen op de pier.
En verdomd, wat komt daar aan? Een grote Duitser met een bierbuik, die vervaarlijk op mij af gestevend komt. Met priemende vinger bijt hij mij toe, met zwaar accent: "You do not own this place! You have no right to say ANYTHING to my children! You shut up, and otherwise you can go back to Holland where it is UGLY!".
Het was duidelijk dat hij geen reactie van mij verwachtte (hij draaide zich meteen weer om) dus ik riep nog maar even "Thank you very much, sir" na, maar meer kon ik er niet van maken.
Je weet dat je het niet moet doen, maar ja, je kunt je niet inhouden, dus je doet het toch, en dan zit je er dus mee. De Duitsers zaten in het huisje pal tegenover ons. Elke keer als we ze weer zagen kreeg ik weer moordneigingen (ondanks mijn 'thank you very much'), ineens vonden we er geen bal meer aan en de volgende dag zijn we (een dag eerder dan gepland) toch maar weer weggetrokken.
Maar ik zit me er nu nog steeds over te verbazen, wat een types heb je toch op de wereld.
Hebben jullie zoiets ook wel eens beleefd? Een goed verhaal levert het natuurlijk wel op.
Margje
Arrogante moeders!:-)
Ouders die hun kind naar school brengen moeten langs ons huis en over een stukje straat waar je als voetganger ook moet lopen. Zodra die ouders hun kind naar school brengen, lijkt het wel of ze in een soort trans raken. Alleen hun BELANGRIJKE TAAK doet er toe. Ik fiets hier wánt mijn kind moet naar school en je past je maar aan als voetganger! Echt als kinderen het daar van moeten leren, dan snap ik helemaal hoe het zo gekomen kan zijn met die pubers van Mussie:-)
Arrogant kijken
Volgens mij is arrogant kijken en met de ogen rollen zo'n beetje de core business van pubers. (Nou ja, met uitzondering van aaaalle pubers die Kaaskopje kent, natuurlijk). Kunnen ze nauwelijks helpen. Dat is gewoon de natuur dus dat neem ik maar niet persoonlijk.
Supermarkt (o.t.)
Ik weiger me te haasten bij de kassa, en zeg ook wel eens tegen een caissiere dat ze niet zo hoeft te gooien met mijn boodschappen. Ik ben heus niet langzaam, en begin vanaf het begin met inpakken, maar laat me niet aan de kant schuiven als degene naast me er ook ineens bij wil. Het gebeurt ook wel eens dat mensen al spullen op de band leggen terwijl ik nog bezig ben met de mijne. Dan verzoek ik ze vriendelijk om nog even te wachten, waarop ze meestal zwaar geïrriteerd kijken alsof ik ze heb uitgescholden. Mensen worden zo onbeschoft in supermarkten. Volwassen kerels die nog even een sprintje trekken als ze zien dat we gelijkertijd op een kassa aflopen. Ik heb er wel eens een gefeliciteerd met dit hoogtepunt van de dag, 'guttegut, ik heb een vrouwtje afgetroefd bij de kassa, heb ik toch mooi iets te vertellen thuis'. Hahaha
Nou vic
Ik liep in de Ikea met iets kleins en zie iemand met een afgeladen kar op de kassa aflopen. De kassa die ik ook voor ogen had. Toen heb ik mijn tempo toch even iets verhoogd. :)
Berber
In zo'n geval, ik met een hele kar en iemand anders met een pak melk, laat ik diegene meestal even voorgaan. Rennen voor je beurt vind ik niet zo netjes, en dan kan het dus voorkomen dat ik je feliciteer met de overwinning ;-)
O maar
Ik heb niet gerend hoor, ik ren nooit. Word ik moe van.
Ik kan het niet helpen, probeer me in al die situaties in te leven, maar vind het gezeur. Ik irriteer me regelmatig kapot, vooral over al die mensen die niet kunnen rijden (dat denk ik dan he, want natuurlijk vind ik mezelf ook vrschrikkelijk belangrijk), maar ik en mijn gevoeligheden hoeven de vrijheid van anderen toch niet in de weg te staan? Ik hoop echt voor een aantal van jullie dat een ontmoeting met mijn kinderen jullie bespaard blijft: ze rennen meestal (levensgevaarlijk, vooral in een supermarkt??? Als ik dat gevaarlijk moet vinden, slaap ik niet meer. Het mag van mij niet hoor en ik vind het irritant, maar durven jullie nog wel auto te rijden?), er komt meestal geluid uit en hun ontaarde moeder houdt ze niet aan een riempje. In mijn afwezigheid mag je ze op hun gedrag aanspreken natuurlijk, graag zelfs. Maar uiteindelijk zijn man en ik verantwoordelijk en bepalen wij de grenzen. Dat er werkelijk mensen op de wereld rondlopen die geen stoepkrijt op de (openbare!) stoep dulden, daar pas ik de opvoeding niet op aan hoor. Je moet rekening houden met elkaar, dat geven we mee. Maar dat betekent niet dat de meest lichtgeraakte persoon bepaalt wat kinderen wel of niet mogen, dan kunnen we ze met een muilkorfje op de bank neerzetten.
Berber
Ik weet niet waarom ik de kat krijg. Ik zet zoveel mogelijk smileys neer om aan te geven dat je het luchtig bedoeld is. Maar mijn kennis van pubers is redelijk op peil hoor. Ik heb er twee gehad, met hun vrienden daar gratis bij. Pubers vinden onze woonomgeving een fijne plek om te chillen, vrienden en kennissen hebben kinderen in de puberleeftijd gehad. Het is voor mij dus geen onbekend terrein. Bovendien noemde ik het woord 'arrogant' in combinatie met moeders, naar aanleiding van de reactie van Mussie om in te kunnen haken naar hoe ouders zich soms gedragen in het verkeer.
Het komt héél af en toe voor dat ik echt niet in de gaten heb dat een ander nog niet klaar is met het volladen van de band en dan weet ik ook niet hoe snel ik mijn boeltje weer terug moet leggen:-) Maar laatst had ik ook iemand achter me die zo opdringerig was. Ik gaf aan dat ik nog niet klaar was, maar ze ging gewoon door, ze liep tegen me aan, daarna gebeurde er nog iets, waardoor ik me echt af begon te vragen of die mevrouw misschien een probleem had. Ze was zo op zichzelf gericht, dat ze niet hoorde, voelde of zag dat ze aan het dringen en onbeleefd doen was. Ik doe niet snel lelijk over iemand, maar man en ik keken elkaar verbijsterd aan en vonden het maar een raar mens.
Maar berber (ikea)
Als je maar met een artikel bij de kassa komt en ik sta toevallig voor je, dan laat ik je met alle liefde voorgaan. Óf ik bied het zelf al aan, óf ik laat je gaan als je daarom vraagt. Juist als je een drafje inzet en gewoon voorgaat, ben je mijn begrip kwijt.
Ik lees dat je nooit rent. Hoe doe je dat dan?
Nils
Van dat stoepkrijt snap ik ook echt niets. Maar ja, ik ben dan ook opgegroeid met het idee dat stoepkrijten leuk is. Ik woonde vroeger in Buitenveldert en was met een heleboel kinderen bij de opening van het Gelderlandplein. (Ja, dat is láng geleden:-)) Dat gebeurde met stoepkrijttekeningen. En daar moesten veel winkelende mensen overheen lopen. Dan kan ik er later niet meer over zeuren toch?:-)
O dear
Helemaal de smileys vergeten, hoe dom.
En nee, ik ren niet om eerder bij de kassa te zijn, het idee. Ik berekende mijn kansen en versnelde mijn tempo iets. Een fractie. Maar hee, daar stond gewoon een smiley bij, hoor.
De pubers van mussie
Kaaskopje, je had toch wel door dat het de woorden van de buurman waren die ik gebruikte hè? Zag dat ik het er niet bijgeschreven had, maar zo omschrijft hij ze dus. Heel onaardig. Terwijl mijn buurman een beste man is hoor, dat moet je van me aannemen. Maar zijn ergernis neemt steeds grotere vormen aan en hij heeft natuurlijk alleen zichzelf ermee. Ik heb hem ook uitgelegd dat pubers altijd met hun ogen rollen en graag stoer doen en weet ik het. Maar het dringt niet door,
De reden dat ik afwacht tot ze opzij gaan ( ik wacht trouwens niet demonstratief af, wat iemand zei. Was dat tegen mij bedoeld?), is dat ik er gewoon om moet lachen. Zoals ze daar staan met hun brommertjes en fietsen en zichzelf heel wat vinden, ach ja, ik ben zelf ook ooit zo geweest en mijn 14 jarige is ook zo. Gaat wel weer over. En ze elke keer aanspreken is me teveel moeite want ik zit in de auto dus dan zou ik uit moeten stappen. Elke ochtend weer zoals buurman dus doet.
Ik zie gewoon wel een link met de rennende kinderen. Ik vind het echt een beetje overdreven hoe gevaarlijk dat zou zijn. En ik denk als je je daaraan gaat ergeren, dan wordt dat steeds erger. En voor je het weet, ben je een mopperkont. Het is toch ook wel leuk, die levenslustige kinderen te zien rennen? Maar goed, ik woon in een vinexwijk met nauwelijks oudere mensen in de supermarkt dus misschien onderschat ik het gevaar. In mijn supermarkt barst het van de rennende kinderen en er is er werkelijk nog nooit eentje tegen me aan gebotst.
Rennende kinderen
Ik heb in een supermarkt rennende kinderen, die lopen tenminste door..:) Als hier veel ouderen aan het winkelen zijn, schiet het echt niet op. Vooral de theekransjes in het gangpad zijn nogal ergerlijk, vooral met twee scootmobielen.
Kaaskopje
Ik let vaak niet zo goed op mijn omgeving heb ik gemerkt. Ik kan helemaal opgaan in een gesprek of in mijn eigen gedachten. Heel onbewust kan ik dus best overlast veroorzaken door een gangpad te blokkeren of zo. Ik hoop dus dat mensen me aan willen spreken en niet geïrriteerd blijven wachten want dan kan het lang duren. Ik merk dingen soms gewoon echt niet. Daarom heb ik ook wel begrip voor kletsende mensen die de weg blokkeren. Ik heb alleen geen zin om er op te wachten dus ik vraag dan gewoon of ik er bij mag.
Overigens
Ik kom eigenlijk nooit rennende kinderen tegen in een supermarkt. Sowieso vind ik de overlast in een supermarkt wel meevallen eigenlijk. Bijna altijd verloopt alles vlot en rustig en ik erger me eigenlijk bijna nooit aan anderen in de supermarkt terwijl ik ongetwijfeld niet de meest verdraagzame persoon ben.
Klopt hoor
gemiddeld genomen valt het inderdaad best mee.
En soms gaat het corrigeren wat minder vriendelijk
Gisteren was ik bij een show in een pretpark. Het was de 2e voorstelling die dag en er was een jongen van een jaar of 10 die door de show heen schreeuwde, en dan ook spoilers (hij was blijkbaar ook bij de eerste show geweest). Er was geen corrigerende ouder bij, hij was geloof ik met schoolreisje en er stonden ook geen volwassenen in de buurt die hem vroegen zijn mond te houden.
Ik zat op de tribune een aantal rijen lager en kon hem dus ook niet echt toespreken. Na een tijdje was ik het zo zat, dat ik hem niet echt vriendelijk aankeek met mijn vinger geirriteerd voor mijn lippen. Dat kwam nog niet echt aan en toe zei ik: Hou je bek eens even. Ja echt, ik heb het woord bek gebruikt, dat kwam er zo opeens uit.
In ieder geval kwam het aan en was hij daarna stil en kon iedereen van de show genieten. Misschien genoot het jongetje iets minder, maar dat spijt me dan niet.
Zo'n jongen van 10 moet daar best een keer tegen kunnen. Hij wist echt wel dat hij superirritant bezig was. Ik heb wel eens heel onaardig een jongetje aangesproken dat mijn dochter aan het stalken was in de supermarkt. Gezegd dat hij echt maar beter zijn eigen vader kon gaan lastigvallen (die liep ook ergens) omdat het anders slecht met hem zou aflopen.
Nou,
Dat zouden jullie bij mijn kinderen moeten proberen als volwassenen zijnde. Bek houden en dreigen, kom op zeg! Een terechte correctie oke, maar dit??!! En dat voor een volwassene?! Ik kan veel hebben maar om dit soort dingen zou je, los van de situatie, terecht of onterecht, echt oorlog met mij krijgen. Echt te debiel voor woorden om zo een kind van een jaar of 10 te intimideren.
Uitzonderlijke situaties (en dat was dit) vereisen wel eens uitzonderlijke maatregelen. Als dit jouw kind was geweest had je jezelf eens achter de oren moeten krabben of het verantwoord was om het vrij te laten rondlopen in een supermarkt.
Ik zou graag oorlog met jou krijgen, want dat zou betekenen dat je er zelf bij was geweest om je kind te corrigeren. (Ik mag in mijn onnozelheid aannemen dat iedere ouder zijn kind dit niet had laten doen).
"Een terechte correctie oke, maar dit????" Ik zei al dat mijn taalgebruik op dat moment beter had gekund, maar ik zie niets van een intimidatie. Mijn correctie was terecht.
Graag zou ik horen hoe jij deze jongen had gecorrigeerd (opstaan op volle tribune, langs vrouw met rolstoel, langs kinderen op de trappen, langs volle rij naar de jongen, alles TIJDENS een show om een jongen heel vriendelijk en zachtjes te vragen of hij alsjeblieft stil wil zijn omdat hij het plezier van de andere mensen bij deze show nu vermindert?) of had jij de jongen gewoon door laten gaan de show te vergallen net als alle andere aanwezigen deden. Ik had eerder al geprobeerd om de blik van de jongen te vangen, maar er was een show bezig dus die jongen was niet bezig met een willekeurige mevrouw in het publiek. Ik had misschien eerder moeten reageren op de jongen, maar in mijn ijdele hoop dat hij zelf gewoon zou stoppen met opmerkingen door de show heen te schreeuwen, zodat ik niet ook door de show heen moest praten, heb ik mijn irritatiegrens te ver laten overschrijden. True.
En de moeder of vader van die jongen zou rustig naar me toe mogen komen. Maar ja, die was er dus niet.
Het lijkt me ook niet dat de jongen er nu nog wakker van ligt hoor.
Hou je bek
Ik ben het niet met je eens. Je kunt het zo mooi verwoorden en verdedigen voor jezelf, maar zoiets zeg je niet tegen een kind van die leeftijd. En als je al zo uit de bocht vliegt, geef je toe dat je fout zat. Je praat het nog goed ook. En nee, hij zal er niks aan overhouden, dat geloof ik ook niet. Maar wat een slecht voorbeeld heb jij gegeven zeg. En dat kan iedereen overkomen op een slechte dag, maar doe dan niet net of je iets goeds doet.