U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Conflict Muziekles
Hier in huis hebben we op dit moment een conflict over muziekles. Mijn dochter speelt al meerdere jaren een muziek instrument. Ze heeft er aanleg voor en vaak ook zeker plezier in. Oefenen is nooit haar favoriet geweest maar na enig aandringen deed ze het wel altijd. Steeds als het plezier een poosje wat weg was dan gebeurde er iets waardoor het weer terugkwam (andere leraar, uitvoering die succesvol verliep, nieuwe stukken instuderen die haar interesseerden en dan ging het oefenen uiteraard ook weer makkelijker. Op de les zelf was er nooit zoveel aan de hand, ze vond het eigenlijk altijd leuk.
Sinds ongeveer vier maanden lijkt het plezier weg te zijn. Ik kan dat wel wat verklaren. Na de eerste jaren waarin ze toch vrij vlug vorderde lijkt ze nu een soort plateau te hebben bereikt. Ze zijn nu begonnen aan moeilijker stukken en er komt nu ook meer saaie theorie bij. Kortom er moet harder gewerkt worden, meer geoefend en het kost allemaal meer moeite en meer tijd. Daarnaast is ze ook weer wat ouder en eigenwijzer en hebben veel andere dingen ook haar belangstelling waardoor het oefenen helemaal een opgave wordt. Zowel mijn man als ik zijn van mening dat als ze niet echt haar best doet en genoeg oefent het zonde van het geld is. Goedkoop zijn die lessen niet tenslotte. We krijgen het nu ook wel van de leraar te horen als ze te weinig oefent. Ik ben zelf amuzikaal dus mijn man is de persoon die toezicht hierop houdt en het is de meeste avonden weer een drama wat eindigt in ruzie.
Niet echt prettig dus en ik ben eigenlijk bereid om het op te geven. Ik heb geen zin meer om zoveel geld en energie te steken in iets wat ze blijkbaar nu niet meer wil. Misschien slap van mij maar zo denk ik er over. Ik wil dus eigenlijk tegen haar zeggen dat als ze er in het voorjaar nog zo overdenkt ze mag stoppen. Mjn man is hier faliekant op tegen. Hij wil dat ze blijft spelen. Hij zegt dat stoppen haar leert dat het volkomen normaal is om te stoppen alleen omdat iets moeilijk is of omdat het even niet meer zo leuk is. Hij wil dus dat ze voorlopig gewoon blijft spelen en misschien als ze er over een jaar nog zo overdenkt dat ze dan mag stoppen. Dat door te blijven spelen ze wat leert over doorzettingsvermogen en hard werken en dat dit belangrijk is. Daarnaast denkt hij dat ze er vanzelf weer lol in zal krijgen als ze over deze hobbel heen is.
Ik wil uiteraard niet dat dit tussen ons in komt te staan maar ik ben echt moe van de ruzie en drama dit gedoe steeds oplevert. Ik ken mijn man: hoe moeilijker onze dochter zal doen hoe onverzettelijker hij zal worden. Mijn dochter heeft wel door dat ik er anders over denk dus ze probeert me nu te winnen voor haar zaak. Ik blijf tegenover haar neutraal want ik wil mijn man niet afvallen maar het is lastig.Wat vinden jullie? Heeft mijn man gelijk? Ben ik te slap, te makkelijk en moet ik niet toegeven want daar leert ze niks van en dat is dus eigenlijk niet eerlijk tegenover onze dochter? Of heb ik gelijk en als ze er geen lol meer in heeft is het niet zo erg om te stoppen? En meer belangrijker, hoe zouden jullie zo’n conflict aanpakken waarin je tegenover elkaar staat en er een kind tussen in staat?
Eigenlijk zou je je dochter willen steunen, maar dat doe je niet want dan is er ruzie in huis...
Vraagje: zou je willen dat je dochter later net zo'n relatie krijgt als jij nu hebt?
zie ik anders
Ik zie dat anders. Als ouders vorm je (zo veel mogelijk) een front. Als je het onderling niet eens bent regel je dat onderling en niet met je kind daar als derde partij tussen.
Als ik iets van iemand gedaan wil hebben kan ik hard mijn mening blijven zeggen of ik kan het wat subtieler brengen. Dat maakt het makkelijker voor de ander om van koers te veranderen en voelt het minder als toegeven.
(bij sommige mensen werkt het nog beter als ze het gevoel hebben dat ze het alternatief zelf bedacht hebben maar dat werdt dan echt hogere onderhandelingen)
2cellos
Zonder me in de discussie te willen mengen...
Ken de 2cellos? Zo niet, gelijk even googlen. Echt ongelooflijk mooi wat die jongens uit hun cello halen.
Juline
brrr
zou mijn man niet zijn. Veel te dominant.
Plopje
Ja, hij oogt dominant. Maar vermoedelijk is hij dat meer vanuit starheid, weinig flexibel, het moet zoals hij denkt/vindt dat het moet.
Wees maar blij dat jij niet zo'n man hebt, maar wanneer hij eenmaal zo star is (groeit vaak met de jaren, gaat wellicht ook meer spelen als er kinderen komen) is het enige alternatief vaak scheiden. Met hem praten zodat hij zelf wil veranderen (als hij dat al kan) lukt vaak niet (nl. ook star in zijn gedachte dat wat hij wil het enige juiste is en dat het dus aan zijn slappe vrouw ligt - praten met andere mensen/mannen om eens te checken of zijn vrouw nou echt zo slap is zal hij ook niet snel doen, dus blijft vastgeroest in zijn gedachten). En dat is ook zo'n stap wat veel vrouwen vanwege de kinderen niet willen. Nala, herkenbaar?
Nala, in elk geval sterkte, niet makkelijk zo'n man.
Hoe lang doorzetten dan?
Ik heb net dit hele draadje met veel belangstelling gelezen. Deels herkenbaar want ook hier een dochter (van 12) die wil stoppen. Ik vind het jammer maar heb het helemaal los gelaten. Terugblikkend denk ik dat het een loslaatproces is geweest van een half jaar. Er zijn hier allerlei argumenten over tafel geweest maar het doorzet argument heeft werkelijk geen enkele rol gespeeld.
Ouders willen vaak het beste voor hun kinderen, maar kinderen zijn niet het verlengstuk van jezelf. Ik krijg ook sterk het gevoel dat de vader zijn eigen ambitie doorvertaalt op dat van de dochter. Want stel dat dochter op paardrijles had gezeten, had haar vader dan ook het doorzetargument gebruikt? Natuurlijk wil je bij muziekles niet dat je kind er snel de brui aan geeft, ivm kosten instrument, kosten les en het duurt gewoon twee jaar voordat ze een beetje leuk kunnen spelen. Dat is ook de reden waarom kinderen vaak eerst een jaartje blokfluit of AMV doen, na dat jaar haken er veel af. Maar jullie dochter speelt al jaren en komt op een leeftijd dat interesses veranderen. Zo te lezen is het een meegaand kind dat het al een heel tijdje volhoudt, vnl. om de ouders (ook moeder! want reken maar dat ze feilloos jouw onzekerheid aanvoelt en geen loyaliteitsconflict wil) te pleasen. Vader heeft gezag in huis, maar er komt een moment, en de pubertijd komt eraan!, dat dat niet meer zo is. Dan gaat kind niet meer luisteren of gooit de kont tegen de krib. Of, en die kans lijkt me groter omdat je zegt dat het een gevoelig kind is, of ze gaat doen alsof en vader niet meer serieus nemen. Vader wordt dan de oude lul uit de liedjes van Wim Sonneveld en de verbinding, de band, verdwijnt.
Mijn dochter heeft een jaar in een bandje van de muziekschool gespeel, vond ze hartstikke leuk, heeft ze echt van genoten, maar na een jaar was de interesse op. Het jaar erna heeft ze nog gemotiveerd muziekles gehad. Docent deed het heel leuk, minder aandacht voor de klassieke methodische boeken en liet de kinderen zelf kiezen welke muziek ze wilde oefenen. Na de zomer ging ze naar de middelbare school. Ze had maar liefst drie clubjes, oa teamsport met 2x trainen en wedstrijden. Dat vonden wij te veel. Na heel lang dubben tussen muziekles en clubje heeft ze clubje laten vallen. De muziekles wilde ze doorzetten. Dat is ook gebeurd , maar wij zagen de twijfel al ontstaan. Wij hebben toen met de docent afgesproken om een half jaar les te nemen ipv het gebruikelijke jaar. Dochter is echt muzikaal en kan met weinig oefenen toch meekomen. Maar sinds ze op de middelbare school zit oefent ze nooit. We hebben er 1x wat van gezegd, en het daarbij gelaten. Ik had ook geen zin om overal discussie over te voeren. Pick your battles. Wij vinden gedoe over huiswerk (een klassiekertje..) en haar mobieltje wel genoeg.
Ze is steeds met plezier naar de les gegaan en doet nu ook nog mee aan het kerstconcert. Met tranen in haar ogen heeft ze vorige maand toch besloten te stoppen. Ze kan dit jaar B-examen doen, maar dat gaat natuurlijk niet zonder oefenen. En wij hebben geen enkele druk op haar gezet maar wel heel duidelijk uitgesproken dat als ze niet oefent wij haar keuze respecteren maar geen dure lessen blijven betalen. Haar argument was dat ze het nu op school zo druk heeft (dat is ook zo, veel huiswerk en ze heeft de verste school uitgekozen) maar ook als ze wel tijd heeft bijv in het weekend, speelt ze niet op haar instrument. Een middelbare school hier dichtbij heeft een muziekklas waarin ze zo plaats had kunnen nemen. Daar heeft ze niet voor gekozen. De interesse is over, en de echte motivatie is weg. Ze kan het erg goed vinden met haar docent en met haar 'mede les genoot', en dat wilde ze niet loslaten.
Ik zou er dus rekening mee houden dat een orkestje heel leuk kan zijn, maar dat ze ook daar op uitgekeken kan raken. En een open deur: op de middelbare school verandert er veel, waarschijnlijk niet ten goede van de muziek motivatie van je dochter. En als ze in een orkestje speelt wordt dat dan weer niet in de strijd gegooid om door te zetten? Als ik het zo lees worden er iedere keer weer argumenten gebruikt om de beslissing uit te stellen. De lesfrequentie tijdelijk verminderen kan aan de ene kant haar lucht geven en vader de tijd geven om los te laten en er psychisch aan te wennen dat dochter haar eigen keuze maakt. Maar het kan ook weer opgevoerd worden als argument om het toch nog maar weer langer zo te laten want dochter hoeft nu toch al minder, vader heeft dan al water bij de wijn gedaan, dus dochter moet dan ook maar blijven doen.
Natuurlijk het is heel jammer, het gaat mij hier ook aan het hart. Ik zou liever zien dat mijn dochter stopt met de teamsport en lekker muziek blijft maken. Maar dochterlief heft een eigen identiteit . En dat respecteren hoort ook bij het loslaten wat je als ouders behoort te doen.
Hier op de muziekschool zijn er opfriscursussen voor volwassenen, juist om weer in te stappen. Ook ik heb vroeger les gehad en mijn instrument heb ik nog. Een vriendin wist dat en stelde voor om samen weer te gaan spelen en les te nemen. Ik heb dat niet gedaan, zij wel. Ze houdt dit nu al een paar jaar vol en speelt vol overgave in een ensemble. Leuk om te zien, maar ik heb geen moment spijt van mijn keuze. Ik heb namelijk geen zin om echt actief te worden en om regelmatig te oefenen. Mijn tijdsbesteding vind ik in andere interesse. Lijk ik toch op mijn dochter 
.....
Reactie
Hanne: ja, zo sta ik er ook in.
Plopje: dominant vind ik niet het juiste woord. Is hij dominant omdat hij wil dat ze doorgaat met muziekles? Ben ik dan ook dominant als ik wil dat ze stop? Als ik mijn zin krijg en ze stopt dan ben ik toch net zo dominant bezig als hij dat is?
Eva: ja, ik zal zeggen eerder inflexibel dan dominant. Hij heeft heel erg een bepaald beeld van hoe het hoort. Dit komt vooral naar buiten nu de kinderen ouder zijn omdat oudere kinderen meer zelf beginnen te eisen dan kleine kinderen. Als ik A probeer bij het opvoeden en dat lukt niet dan denk ik dat er misschien een probleem is met A en dan probeer ik B of C. Mijn man zal niet zo vlug denken dat het aan A ligt. Hij zal denken dat het aan hem ligt (hij brengt A niet goed genoeg over) maar hij zal niet vlug denken dat het probleem bij A is. Met als gevolg dat hij nog harder en fanatieker zal proberen om A te proberen. Daar net zo hard tegen in gaan heeft helemaal geen zin heb uit ervaring geleerd. Daar word hij alleen maar koppiger van. Het beste is om hem zelf er acthter te laten komen dat A niet werkt of hem te laten zien dat B wel werkt. Hij kan heus wel van mening veranderen maar hij heeft daar wat meer tijd voor nodig. Meer eik dan wilg.
Mamamic: bedankt voor je uitgebreide reactie. Het orkest is inderdaad misschien maar een tijdelijke oplossing. Ik heb inmiddels wat rondgebeld en heb op de muziekschool iets gevonden wat leuk zou kunnen zijn. Het is nu bijna kerstvakantie dus het heeft nu geen zin om daar verder werk van te maken maar in de vakantie zal ik het onderwerp eens ter sprake brengen. De pianoleraar gaat drie weken op vakantie dus sowieso is het de komende weken wat rustiger. Natuurlijk zal ze wel moeten oefenen maar we gaan ook nog een paar dagen weg dus de nadruk zal er minder opliggen. Ideaal moment om dit ter sprake te brengen.
Ik weet niet hoe zou reageren als het om iets anders gaat. Mijn dochter heeft ook nog twee andere clubjes en daar gaat ze met plezier heen. Een van die clubjes stopt ze aan het eind van dit jaar mee maar dat is omdat er een grens aan is van leeftijd (is een toneelclub en daar zit een leeftijdsgrens aan, ze kan wel verder uiteraard maar dan in een andere club). De andere club is een sport en daar gaat ze met veel plezier heen en wil ze zeker niet mee stoppen. Mijn man zou hier veel minder de strijd over aangaan. Ten eerste is hij niet betrokken bij de sport op dezelfde manier. Deze clubjes spelen zich uitsluitend buitenshuis af en hoeft niet thuis voor geoefend worden.