U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Commissie samson, twee aanbevelingen
Na één dag mediageruis wordt het snel stil rond de commissie Samson. Terwijl de uitkomsten erg zijn: ruim twee keer zoveel kans op seksueel misbruik binnen een jeugdzorgsetting. De uitkomsten verbazen mij niet, maar maken me wel verdrietig: zoveel diepe ellende voor totaal eenzame kinderen, zoveel machteloosheid voor ouders.
Er zijn twee punten die voor ouders van belang zijn:
- tot verbazing van ouders gebeurt vaak het volgende: kind wordt uit huis geplaatst, vervolgens volgen meldingen van seksueel misbruik, de beschrijvingen zijn ernstig, ouders worden door de politie verhoord, ouders blijken geen dader te kunnen zijn (voor een case: zie lost mothers, Nel; maar zij is echt niet de enige). Tot verbazing van ouders stopt daarna het politie-onderzoek. Ouders hebben het niet gedaan, einde van het onderzoek. Terwijl ouders dan willen weten: wie heeft het wel gedaan? Hoe komt het kind aan bepaalde verhalen, uitspraken, lichamelijke kwetsuren etc. Maar vreemd genoeg stopt het onderzoek dan: ouders zijn geen dader, einde van het onderzoek. Terwijl de ernstige signalen er wel nog zijn. Dat zou niet moeten.
Eerste aanbeveling: als de politie een onderzoek heeft gestart naar seksueel misbruik (of andere vormen van mishandeling), en als de ouders niet de daders blijken te zijn, dan zou de politie verder moeten zoeken: wie is wel de dader? Het crisisopvanggezin, de jeugdzorginstelling, het pleeggezin etc. etc. De kans dat de dader(s) zich daar bevinden is ruim twee keer zo groot als de kans dat ouders de dader zijn.
- als ouders signalen hebben van misbruik of geweld tegen hun kind in een jeugdzorgsetting kunnen ze eigenlijk nergens naartoe. AMK en raad voor de kinderbescherming doet geen onderzoek meer als er al een OTS is. De inspectie gaat niet in op individuele gevallen. Dat is vreemd. De raad voor de kinderbescherming is toch niet een raad voor de kinderen-tegen-ouders-bescherming? En de nspectie kan toch niet gaan wachten tot er meerdere kinderen mishandeld of misbruikt worden? Het AMK, de raad en de inspectie (eventueel onderling afspreken wie wat oppakt) zouden op basis van signalen een onderzoek moeten instellen: is het kind wel veilig waar het kind nu is. Zoals ze ook bij ouders een onderzoek instellen. Met rapporten en aanbevelingen voor de rechter of de instelling, en bij ernstige calamiteiten direkt overleg met de voogd om het kind ergens weg te halen. Dan maar terug naar de ouders, de kans op misbruik of mishandeling wordt daardoor in elk geval gehalveerd!
Ik zou graag zien dat de bestaande instellingen met dezelfde procedures, maar een uitgebreidere 'doelgroep' in elk geval geprobeerd worden. Gebaseerd op het besef dat kinderen op meerdere plekken gevaar lopen en bescherming verdienen. Liever eerst dit proberen, voordat er weer een nieuwe instelling komt voor het melden van....
Tsjor
Verwarrend
Hoe meer ik me er in verdiep hoe verwarrender ik het vind. Er is een groot gebrek aan praktisch verstand en een overdosis aan geruchten. Geen fijne omgeving om zaken mee te doen voor je kinderen. En dat is niet alleen de jeugdzorg maar het hele stelsel van jeugdhulpverlening. En misschien ook wel de hulpverlening aan volwassenen. Omdat het geen wiskunde is kan er zo een stofwolk ontstaan op basis van vage suggesties dat iedereen omver geblazen wordt zonder dat er geholpen wordt om zaken beheersbaar en leefbaar te maken waar het uiteindelijk om gaat. Daar helpt geen cursusje tegen of diagnostiek dat vraagt om nuchtere verstandige hulpverleners die zich niet laten meeslepen door de waan van de dag of de politiek of de commercie. Waar vind je dat nog? Tegenwoordig wordt iedereen geplaagd door procedures en succesbluf en is het soms niet realistisch te krijgen.
Realistisch
Is dat je rekening houdt met alle mogelijkheden maar er toch nuchter en praktisch onder blijft. En in zaken van misbruik ben ik er voor om ten alle tijde ook de politie in te schakelen. Geen bewijs? Geen zaak! Maar wel ten alle tijde de mogelijkheid dat kinderen op eigen aangeven niet meer terug gaan naar de plaats waar ze zich niet veilig voelen ook al is het bewijs daarvoor niet aan te dragen. Alleen als je kinderen die veiligheid kunt bieden kun je ervoor zorgen dat ze veilig zijn. Ook als ze in de jeugdzorg weer problemen krijgen. Dat moet net zo goed serieus genomen worden en een kind moet er op aangeven uitgehaald kunnen worden. Maar ook is het belangrijk dat er realistisch en open gesproken wordt met betrokkenen waarbij je het drama zo klein mogelijk houdt. Niemand is gebaat bij stofwolken en drama, wel bij respect en praktische oplossingen.
Margriet
Margriet, BJZ is een heel machtige organisatie. Er is echter geen tuchtrecht, er hoeft niet aan waarheidsvinden gedaan te worden. Vind je nou zelf ook niet dat dat een situatie is die machtsmisbruik, onzorvuldigheid en onterecht afgaan op de onderbuik in de hand werkt?
Gerry
Ja hoor geheel mee eens.
Tsjor, mijn laatste oprisping...
“Waarom is 'geef ouders toegang tot de raad voor kinderbescherming en laat de raad onderzoeken of een kind veilig is in ene pleeggezin dan wel jeugdzorginstelling' niet realistisch?”
Hoe zie je dat praktisch voor je? De Raad doet eigenlijk bijna alleen maar onderzoek op basis van papierendossiers. Als ze op huisbezoek gaan zit iedereen keurig opgedirkt. Wat ziet de Raad meer dan een buurman?
“Ja, ik lees onderzoeken (zou je ook moeten doen)”
Grappig, als je me beter zou kennen zou je deze opmerking niet maken…. Vooroordeel heet dat toch?
“Niet door te redeneren zoals je nu doet (alle ja maar's, 'verklaringen' en mij onderuit halen).
Uh dat heet toch discussiëren (versta je onder onderuithalen dat ik iets anders vindt?)”
Het gaat er niet om om te laten zien hoe moeilijk de jeugdzorg het heeft, het gaat er om hoe het feitelijk toegaat in de jeugdzorg. Er zijn zoveel meer factoren en die kun je niet wegbagatelliseren door een deel van een onderzoekje te noemen zonder het in een groter geheel te zien. Dat is nou juist de pest van die onderzoeken citeren. Onderzoeken zijn verre van heilig, zij belichten een deel, dat wat de onderzoeker onderzocht wil hebben. Aanbevelingen zijn mooi, maar in de praktijk zit het toch net wat anders... Het is niet 1 + 1 = 2 in de sociale wetenschap…..
“Er is een ernstig probleem. Het kind is 'omringd door zorg' en tegelijk juist helemaal niet veilig. Dat is echt ernstig voor de hele sector, en vooral voor de kinderen.”
Geheel mee eens, helaas ziet nog niet iedereen dat binnen de jeugdzorg….
Laatste weerwoord
Dat de raad vooral papieren onderzoek doet hoeft geen probleem te zijn, papieren genoeg in de jeugdzorg. Als het goed is staat alles op papier.
'Aanbevelingen zijn mooi, maar in de praktijk zit het toch net wat anders... Het is niet 1 + 1 = 2 in de sociale wetenschap…..' Het rapport van de commissie Samson is geen sociale wetenschap en heeft alles met de praktijk te maken.
Tsjor
Brandpunt gezien gisteren?
tsjor, advocaat Korver gaat eindelijk doen waar jij al jaren om roept: Jeugdzorg aansprakelijk stellen voor de verloren jeugd van een client.
Het verhaal is opnieuw schokkend. En hij is er maar eentje van de duizenden die dat op vergelijkbare wijze overkomt.
http://brandpunt.kro.nl/seizoenen/seizoen_2012/afleveringen/04-11-2012/fragmenten/de_verloren_jeugd_van_remzi_-_opgesloten_tussen_zwakbegaafden
Groet,
Miriam Lavell
Dossier
Ook aan de orde kwam de manier van dossiervoering. Al bij het CB kon je lezen dat de ontwikkeling van Remzi ongestoord was. Het zwakbegaafden stigma kwam er later in en bleef maar in het dossier ondanks tegenargumenten. En ondanks een nieuwe intelligentietest, uitslag 118, bleef de oude situatie, verblijf op een groep diepzwakzinnigen, nog 1,5 jaar bestaan. De begeleidster van zijn groep die dit aankaartte werd eruit gewerkt en heeft de persoonlijke begeleiding van Remzi verder stiekum voort moeten zetten. Ondanks dat ze alle klachtmogelijkheden heeft gevolgd. Kritiek wordt niet geduld en feitelijke onjuistheden blijven de zaak bepalen.
Opmerkelijk ook Jo Hermanns die frontaal meldt dat dit tekenend is voor de sector en heeft bedenkingen bij het forse aantal uithuisplaatsingen in Nederland, met name richting instellingen.
Het blijft schokkend
Inmiddels heb ik de uitzending gezien. Het blijft elke keer weer schokkend.
Gelukkig voor deze jongen is er een objectief criterium: zijn IQ. Dat maakt het tot een harde zaak.
Maar alle details blijven schokken. Uitspraak van een rechter, waar pas anderhalf jaar later aan wordt voldaan. Dat soort 'details'.
Met terugwerkende kracht zou de persoonlijk begeleidster alsnog haar salaris moeten krijgen over de periode sinds haar ontslag. Zulke mensen wil je toch in de jeugdzorg hebben, als kinderen dan al uit huis geplaatst moeten worden (vader in gevangenis, moeder in psychiatrie, overigens zijn dat allemaal tijdelijke kwesties)?
De bijzonder curator, waar Dullarts het over had, is een gedeeltelijke oplossing, met name voor kinderen waarvan de ouders niet direkt beschikbaar zijn (vader in gevangenis etc.), maar het zijn dan advocaten en die advocaten doen wat advocaten doen. Die hebben geen tijd om in het gras boekjes te gaan zitten lezen met een kind. Het is echt zo belangrijk dat er kontakten buiten het circuit zijn. Liefst mensen die het kind al van kleins af aan kennen. Opa, oma, tante, buurvrouw, moeder van een vriendje, schooljuf met een zwak voor het kind, maakt niet uit.... mensen die vervolgens toegelaten worden tot de teambesprekingen waarin belangrijke beslissingen worden genomen. Die mee kunnen praten over 'er zijn geen andere plaatsen dan deze'. Die kinderen van vier jaar (!)beschermen tegen het gesleep van hot naar her beschermen.
De uitspraak van Jo Hermanns vond ik tekenend: aan de grondslag van dit gebeuren ligt het geloof dat er deskundigen zijn die het kind kunnen behandelen. Dat geloof is zo heilig, dat zelfs aantoonbare bewijzen van het tegendeel het geloof niet aan het wankelen brengen. Het kost ons miljarden, omdat we eigenlijk zo graag zouden willen dat het waar was.
Ondertussen vind ik het dapper dat deze jongen een rechtszaak begint. Ik hoop dat hij er niet door beschadigd wordt en ik hoop zeker dat er een heldere formulering komt van 'verantwoordelijkheid' binnen de jeugdzorg. Want zomaar zonder ergens enige verantwoording aan en over te hoeven afleggen op deze wijze met kinderen omgaan, dat moet echt stoppen.
Oh ja, ook nog schokkend, de klachten overal neerleggen en nergens gehoor vinden.
En ook weer schokkend, de gedragsproblemen die grotendeels veroorzaakt worden door het medicijn zelf (de uithuisplaatsing en de groep). En dan het opsluiten op de kamer.
Hoeveel kinderen zouden er nu zo worden behandeld?
Tsjor
Ook gekeken
En inderdaad schokkend.
Wat mij wel opviel is een technisch detail. Er wordt gesproken over jeugdzorg, maar dat is het niet, het is gehandicaptenzorg en in de praktijk is dat een andere tak van sport, wat vooral te zien is in de opleiding van de begeleiders, mbo niveau 3 of 4.
Binnen echte jeugdzorg instellingen en ggz is het mbo 4 of hbo wat de begeleiders minimaal moeten hebben en in de uitvoering op de werkvloer zie je daardoor verschillen. Vaak is de werkvloer beter op de hoogte van alles dan de voogd.
Ik heb zelf in de jeugdzorg gewerkt en het probleem is dat wij als begeleiders het wel wisten, maar geen poot hadden om op te staan omdat de voogd het voor het zeggen had, en zo zijn er kinderen te lang op de groep gebleven die al lang hadden weg gekund (notabene een geschikte vader die voor kind kon zorgen, maar voogd wilde nog wat testen doen) en kinderen vertrokken naar huis die heel snel weer terug kwamen omdat het toch niet ging (dat hadden wij ook al gezegd)
In discussies wordt gepraat over jeugdzorg, volgens mij is vooral bureau jeugdzorg cq de voogden die er een potje van maken. De uitvoerende instanties doen vaak wel hun best en proberen toete passen wat tsjor zegt, contact met familie en thuis, helaas houden de voogden wel eens wat tegen!
Marsy
Mag ik dit bericht kopieren naar de draad hieronder over jeugdzorg?
Emine
Dat is goed.
Dank je!
Dank je!