U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Collumn van justine gelezen?
Verplichte anticonceptie voor slechte ouders
door Justine Pardoen
Het is gemakkelijk om tolerant, solidair en goedgeefs te zijn in tijden van overvloed. Als iedereen genoeg heeft, heb je minder last van elkaar. Eerlijk delen kost geen moeite als er genoeg is voor iedereen, en elkaar iets gunnen doet geen pijn. Inmiddels zie ik hoe waardeloos deze waarden zijn in tijden van schaarste.
De zeven vette jaren zijn voorbij, nu hebben we zeven magere jaren. Dan is het dus extra moeilijk om te laten zien wat we als samenleving belangrijk vinden: tolerantie, eerlijk delen, uitgaan van vertrouwen, opkomen voor elkaar, en zorgen voor de zwakkeren.
Het lijkt wel alsof al die waarden opnieuw uitgevonden of opnieuw bevochten moeten worden. In tijden van schaarste verdampen vrijheid, gelijkheid en broederschap als sneeuw voor de zon.
Neem nou die discussie die om de zoveel jaar weer de kop opsteekt: moeten ouders die er niets van bakken, verplicht aan de anticonceptie?
Ja, vindt Pieter van Vollenhoven, die zich gespecialiseerd heeft in rampspoed en ongelukken. Veel jeugdzorgers vinden dat ook. Zij vinden dat je ouders hun recht op zelfbeschikking moet kunnen ontnemen. Als dat nodig is. En óf dat nodig is, bepalen zij natuurlijk, want wie anders?
Het gaat daarbij om ouders die verslaafd zijn, een psychiatrische ziekte hebben, of gebrekkige verstandelijke vermogens. De integriteit van het eigen lichaam is blijkbaar alleen voorbehouden aan mensen met hooggeleerde goedkeuring.
Wie komt er straks in aanmerking voor verplichte anticonceptie? Iedereen die zijn kinderen mishandelt? Of met een risicoprofiel voor kindermishandeling? Workaholics zijn ook vaak minder goede ouders. Wel eens gehoord hoe kinderen praten over hun tweeverdienende ouders die ze alleen in het weekend zien? Of wat te denken van gezinnen met streng gelovige ouders, die hun kinderen slaan omdat de dominee of de imam dat zegt?
Ik wil niet flauw zijn. Ik begrijp heus wel dat de kinderbeschermers deze discussie willen voeren in het belang van de kinderen die nu lijden onder slechte ouders. Het leven van die kinderen gaat inderdaad niet over rozen. Ze komen met een slechte start de wereld in, zijn vaak niet goed gehecht, en krijgen niet de beste kansen. Blijkbaar is de zorg die deze moeilijke gezinnen nodig hebben nog steeds niet goed te regelen.
Erik Gerritsen, bestuursvoorzitter van Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam, stelde al voor om onmachtige ouders onder toezicht te stellen. Dan kun je de kinderen zelfs met de ouders erbij uit huis plaatsen. Kennelijk zijn we met al onze jeugdzorg, maatschappelijk werk, jeugdgezondheidszorg, en wat niet al, niet in staat om ouders en kinderen daadwerkelijk te helpen en bij te staan.
Ga er maar vanuit dat deze gezinnen 24 uur per dag zorg nodig hebben. Maar waarom dóen we dat niet gewoon: zorgen dat zo'n gezin 24 uur per dag zorg krijgt? Omdat het dan nog steeds kindermishandeling is? Of omdat het te duur is? Is dat het: dat we het er niet voor over hebben?
Als dat het geval is, zal dat in tijden van schaarste al helemaal overwogen worden. Dan is verplichte anticonceptie een stuk goedkoper. Te denken valt ook aan verplichte sterilisatie. Dat is nog goedkoper en nog veiliger.
Mijn hart ligt bij de kinderen en hun beschermers. Maar mijn hoofd zegt: niet doen, het verplichten van anticonceptie. Ik begrijp alle goede bedoelingen heus wel. En ik weet dat die kinderen het niet gemakkelijk hebben. Maar ik ken ook ouders en kinderen die ermee leren leven: dít zijn mijn ouders, maar ik ben blij dat ik er ben. En zwakke ouders zijn vaak blij met de structurele hulp, hoewel het soms een tijd duurt voordat ze het rouwproces door zijn om te accepteren dat ze dat nodig hebben.
Het komt er nu op aan te laten zien wat onze fundamentele menselijke waarden ons waard zijn: dat we tolerant, goedgeefs en solidair kunnen zijn en kunnen opkomen voor de zwakkeren, ook in tijden dat het zwaar wordt en er wat minder te verdelen valt.
Ga rondom die gezinnen staan, ook al kost het een boel. Ga met al je middelen en menskracht helpen waar het echt nodig is, in plaats van alle Nederlandse gezinnen lastig vallen met onnozele controles. Blijf verslaafden, andersdenkenden, criminelen, geestelijk gestoorden en zwakbegaafden als mens zien. Zie jezelf in de ander en vraag je dan af: wat zou ik willen?
Laten we in ieder geval voorkomen dat we gaan tornen aan fundamentele mensenrechten, zoals het recht op zelfbeschikking als het gaat om het krijgen van kinderen. Geen arts, geen jeugdzorger, geen lid van het koninklijk huis die voor een ander mag beslissen dat hij zich niet mag voortplanten.
Laten we bewijzen dat we pal staan voor de belangrijkste waarden die een samenleving menselijk maken. Juist nu komt het erop aan om de volgende generatie te laten zien hoe je dat doet: samenleven in niet ideale omstandigheden.
Justine Pardoen
[email protected]
Ik vind wat Justine noemt een slechte start voor kinderen van deze ouders wel erg zacht uitgedrukt. Er zijn een hoop kinderen die er niet levend van af komen of hun hele leven met ernstige trauma's te kampen hebben. Niet zelden volgen ze door zo'n verwrongen wereldbeeld ook nog eens de slechte voorbeelden van hun ouders. Met alle gevolgen vandien voor de volgende generatie.
Ben het er dan ook niet mee eens. Vind dat heel veel ouders, waar dan echt wel heel zorgvuldig naar gekeken moet worden, echt gedwongen anti-conceptie zouden moeten krijgen.
Behalve dat is het ook nog eens zo dat het handen vol geld kost om al deze ouders de kans te geven en hen dus te begeleiden bij het ouderschap. Om uiteindelijk toch tegen allerlei grenzen aan te lopen. Zouden al die ouders daar nou ook echt gelukkiger van worden, van dat recht op het maken van kinderen om er dan toch achter te komen dat ze in de praktijk het eigenlijk toch niet aankunnen? Want zo is het uiteindelijk ook nog vaak: dat die ouders die hun eigen beperkingen niet overzien bedenken dat ze waarschijnlijk erg gelukkig worden van het krijgen van een kindje maar dat ze ook daarin eigenlijk hevig teleurgesteld worden en nog weer eens, knalhard, tegen hun eigen beperkingen oplopen. Deze mennsen moeten echt tegen zichzelf in bescherming genomen worden. En ja, dan maar bemoeizorg. Beter dan het 'recht' op een kind voor hen die daar niet mee kunnen dealen.
Nee, in deze kwestie wo4rdt er echt te weinig gekeken naar wat een kind verdient als het op deze wereld komt.
Was het maar zo!
Was het maar zo, dat die ongeschikte vaders meestal buiten beeld verdwijnen! Vaker dan me lief is, heb ik meegemaakt, dat die vaders door die ongeschikte moeders worden ingezet bij het mishandelen. Dan krijgt het kind hardhandig straf van zo´ń vader, omdat ´moeder-lief´ hem heeft wijsgemaakt, dat kindlief iets verkeerds zou hebben gedaan.
Vergeet niet: van hoor- en wederhoor is in zulke gezinnen vaak helemaal geen sprake; laat staan dat het kind de ruimte krijgt zijn/haar woordje te doen.
Een moeder die het voor elkaar krijgt haar partner als een slaafse waakhond te laten grommen en bijten naar haar kinderen, weet vanzelfsprekend een ware terreur uit te oefenen op hen.
Meer dan eens reikt die terreur overigens verder dan alleen het gezin of de familie. Willekeurige medeburgers hebben ook van zulke moeders te duchten; inclusief hulpverleners.
Waarom
Waarom hebben ouders recht op kinderen? Zo lijkt het wel. Ik vind eerder dat kinderen recht hebben op goede ouders. En als eerdere kinderen al uit huis geplaatst zijn, lijkt mij dat naar het belang van de nog ongeboren kinderen niet goed gekeken wordt.
Als voortplanting geen grondrecht is...
Als voortplanting geen grondrecht is, dan kan dat ook invloed hebben op het recht op vergoeding van vruchtbaarheidsbevorderende maatregelen (IVF etc.). Als een kinderwens niet heilig is, als er geen universeel "recht op een kind maken" is, waarom zou je dan als gemeenschap hoge kosten maken voor degenen die geen kinderen kunnen krijgen maar ze toch willen? Gevalletje 'pech' dan toch gewoon?
Stof tot nadenken, hoop ik...
Een reactie op de vraag of verplichte anticonceptie mogelijk moet zijn op de site van de NJI:
Als iemand wilsonbekwaam is kan dit al. De mogelijkheden die er nu zijn beter bekend maken en beter benutten. Oprekken geeft glijdende schaal. Verplichten werkt ook niet, geeft 'ontduiking'.
En ja, pardon, mijn eigen kinderen zijn op een haar na uit huis geplaatst. Nou heb ik geen plannen meer, maar het had makkelijk kunnen gebeuren. Want je kijkt naar de extreme situaties waar het mogelijk een oplossing voor zou kunnen zijn maar in de praktijk komen dan wel de schrijnende gevallen want zo'n beslissing lijkt makkelijker dan het is.
Glijdende schaal
Kijk hier eens:
http://carolineforder.blogspot.com/2011/03/nota-onverantwoord-ouderschap-is.html
"Het risico van overgebruik van de maatregel ligt op de loer. Volgens de opstellers zou de maatregel van gedwongen anti-conceptie slechts zelden worden opgelegd, hooguit enkele tientallen malen per jaar (p. 7). Uit de in de nota gegeven beschrijving van het probleem blijkt echter dat de potentiële doelgroep groot is: drugsverslaafde, depressieve moeders, zich prostituerende moeders, moeders met een borderline persoonlijkheidsstoornis, dakloze en zwakbegaafde moeders en ouders die zich op de ingevingen van God verlaten in kwesties als de medische behandeling van hun kind. De voorstellen richten zich op ‘de groep ouders die eerder blijk hebben gegeven op geen enkele wijze in staat te zijn kinderen op te voeden en waarvan verwacht mag worden dat zij daartoe in de (nabije ) toekomst ook niet toe in staat zullen zijn. Het eerder gedwongen verliezen van het ouderlijk gezag of het uit huis zien plaatsen van een kind kan een indicatie opleveren dat een ouder niet in staat is om een kind een opvoeding zonder verwaarlozing of mishandeling te geven.’ Alle ouders die eerder uit het gezag ontheven of ontzet zijn[1] lopen het risico om voor de maatregel in aanmerking te komen. Bij herhaalde ontheffingen of ontzettingen uit het gezag loopt een ouder een grote kans doelwit te worden van de voorgestelde maatregel. Eveneens wanneer een kind onmiddellijk na de geboorte bij de moeder wordt weggehaald. Dat zijn er circa 50 per jaar (p. 7). De opstellers van de nota willen echter niet noodzakelijk wachten op meerdere mislukkingen; een keer is al voldoende. Ondertoezichtstelling van het eerste, ongeboren, kind zou al voldoende kunnen zijn (p. 7). Ook een verstandelijke beperking van een van de ouders zou een indicatie zijn dat de maatregel noodzakelijk is (p. 7). De rechter zou de maatregel kunnen opleggen naar aanleiding van gegevens die door bureau jeugdzorg worden overlegd. Uit onderzoek is gebleken dat er op aandringen van deze instanties te veel kinderen uit huis worden geplaatst, al dan niet in gesloten jeugdzorg. Wat rechtvaardigt de verwachting dat juist de anti-conceptiemaatregel wel voldoende zuinig zal worden toegepast? Uit de lijst van de in de nota gegeven voorbeelden blijkt al de neiging tot te ruime toepassing."
Ik ken persoonlijk
2 jonge moeders van wie de baby na de geboorte is weggehaald. Drama, hysterische toestanden. In 1 geval moest de baby godzijdank na 3 weken van de rechter weer terug en werd jeugdzorg tijdens de zitting behoorlijk op de vingers getikt. Ik weet het want ik was erbij.
De andere jonge moeder had geen kans. Andere rechter, zelfde aanmatigende jeugdzorg.
En dat zijn dan vrouwen die kans lopen geen kinderen meer te mogen krijgen, als deze plannen doorgang zouden vinden.
Brrrr.
mirjam
Ik ben niet voor
ook bang voor die glijdende schaal en die link van Wisse vind ik te griezelig voor worden.
De pil propaganderen moet natuurlijk gewoon gebeuren, maar gedwongen anticonceptie vind ik te ver gaan.
Er wordt mijns inziens nog onvoldoende gewerkt met ontmoedigingsmethoden en je kan gewoon niet goed scherpe criteria formuleren over ouderlijk falen.
Bovendien denk ik juist dat de doelgroep waar het om gaat nog extremer zorg gaat mijden en de doelgroep die daarboven zit(en ook heel erg veel hulp nodig heeft) ook
O en
Hoewel ik het er mee eens ben dat verstandelijk gehandicapten zich beter niet zouden moeten voortplanten, vind ik het idee dat de staat hierover mag beslissen nog veel erger.
De ander
Je denkt altijd dat het over de ander gaat, die mensen, dat soort. Maar wie garandeert jou dat het niet over jezelf gaat? En vertel me nou niet dat je het verschil zo ziet. Dacht ik ook, klopt niet.
Maar annej
Ik neem toch aan dat jij je kinderen niet ernstig mishandeld of vermoord hebt?
Ik heb hier toch echt mensen over de vloer gehad die mijn kinderen per direct uit huis wilden plaatsen. Kun je je gewoon niet meer voorstellen en ik zal maar even niet citeren uit die dossiers. En ja, het is natuurlijk wel zo fijn om dan maar te denken dat ik daar dan wel aanleiding toe zal hebben gegeven. Slaap zacht, denk ik dan maar.
Feiten
Natuurlijk zou niemand mij daartoe veroordelen daar ben je veel te professioneel voor toch?
Kandidaat?
http://www.eo.nl/tv/devijfdedag/artikel-detail/celstraf-voor-moeder-van-baby-lani/
Ondanks dat de bewijsvoering in deze zaak aan alle kanten rammelt is deze moeder veroordeelt en haar kind kwijt. Gaat het nog over een ander of misschien toch al een beetje over jezelf?
Vraag me af
Of het niet vergelijkbaar is met zoiets als het abortusbeleid. Is het bespreekbaar, doe je aan voorlichting en hulpverlening dan worden de cijfers historisch laag. Verklaar je het taboe en verboden dan stijgen de cijfers en daarmee het lijden van de ouders en kinderen die het betreft.
Wisse en mirreke
"Men had dus veel beter meteen kunnen inzetten op goede begeleiding, kijken hoe dat gaat, en meer weloverwogen en voorzichtigere beslissingen moeten nemen. Dst was veel beter voor de baby geweest (en ook natuurlijk voor de ouders)."
Het probleem is dat elke situatie anders is, de ene baby Hendrik is niet perse baby Jan of Kees of Joop. Lastig is aan het voorbeeld van Anne dat het over haar situatie gaat. Maar je kunt dan niet een op een zeggen dat je dus maar niet anti-conceptie moet verplichten. Uithuisplaatsen zegt niet dat je incapabel bent als opvoeder. De eerste situatie is dat het op dàt moment niet lukt. Dat heeft niet zoveel met anti-conceptie te maken. Er zitten nog wel heel wat stappen tussen.
Ik zie het meer in gevallen waar ouders uit de ouderlijke macht zijn ontzet of ontheven en zeer extreem gedrag vertonen. Niet die ouders waar hulp of andere manieren (ondersteuning netwerk zoals Justine bijv. stelt) nog mogelijk is.
Voor de duidelijkheid. De kinderrechter beslist. Niet jeugdzorg. Enneh Mirreke waar lees ik in jouw verhaal over goed ouderschap: de verantwoordelijkheden die het ouderschap met zich meebrengen. Zo makkelijk om jeugdzorg maar dan weer zwart te maken....
Margriet: baby hendrikus
'De eerste situatie is dat het op dàt moment niet lukt.'
Margriet, bij baby Hendrikus hadden de ouders helemaal niet eens kunnen laten zien of het zorgen/opvoeden wel of niet lukte. Die baby is vrijwel meteen na de geboorte onaangekondigd 'afgepakt' en was het eerste kind van deze ouders. Ouders waren tijdens de zwangerschap zo goed mogelijk voorbereid, met medewerking van allerlei instanties. Er was een goed netwerk geregeld. Toch nam het zo'n onverwachte wending. Ouders zijn later door de rechter in het gelijk gesteld, maar toen was er al veel nodeloos kwaad geschied.
Dat soort dingen gebeuren dus ook. Is dat een kwestie van 'jeugdzorg dan maar weer zwart maken'? Wat juist zo verbaast is het gebrek aan kritische zelfreflectie bij jeugdzorg!
En het doet er niet toe 'hoe jij het ziet'. Het gaat er om wat er in het voorstel staat. En wat dat mogelijk zou maken.
Andere baby
En tegenover elke baby Hendrikus staat een baby P (serieus niet googlen, het is zo'n verhaal wat je achtervolgt). Mijn ouders hebben pleegkinderen en geloof me, je wordt doorgaans niet uit huis geplaatst voor je zweetvoeten (of die van je ouders). Het is mensenwerk, er worden inexcusabele fouten gemaakt aan beide kanten van de scheidslijn. Baby P had bescherming nodig en kreeg die niet.
Te laat mea
Ik kon het niet laten. En dan moet je vooral ook niet naar afbeeldingen gaan.... Wat een dotje.
Concreet denk ik dat er gevallen te bedenken zijn waarin duidelijk is dat een (hernieuwde) kinderwens absoluut niet ingevuld zou mogen/moeten worden. Baby P lijkt me er daar een van.
Maar goed, over hoeveel gevallen hebben we het hier nu jaarlijks? Ieder kind is er een. Maar dat geldt natuurlijk zowel voor de Hendrikussen als de Ps. Waar je ook voor kiest, je hebt altijd kinderen die het kind van de rekening zullen zijn.
Uiteindelijk vind ik de bescherming van het kind zwaarder wegen dan het recht van ouders op een kind. Prikpil in het strafrecht dus...
Te goed van vertrouwen in de rechtstaat
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3246216/2012/04/25/Maurice-de-Hond-Achteloosheid-is-bedreiging-voor-de-rechtsstaat.dhtml
Quote:
Natuurlijk is het veel comfortabeler om te blijven denken dat dat toch echt zo'n vaart niet loopt. Maar als je een aantal recente gebeurtenissen onder ogen durft te zien, blijkt die comfortabele opvatting geen stand te houden. Juist mensen die als taak hebben onze rechtsstaat te beschermen, nemen er op cruciale momenten een loopje mee. (Diverse voorbeelden in het artikel van onjuiste veroordelingen en onjuiste onderzoeksmethoden)
Quote:
Iets soortgelijks, bescherming van het instituut laten prevaleren boven het belang van de slachtoffers die het maakt, zien we ook in de rechterlijke macht.
En in de jeugdhulpverlening I might add.
Knm g
Is tegen.
Hoe voer je als arts een verplichte medicatie uit bij een tegenstribbelende patienten?
http://knmg.artsennet.nl/Nieuws/Nieuwsarchief/Nieuwsbericht-1/KNMG-geen-anticonceptie-onder-dwang.htm
Ook al niet geschikt om kindermishandeling te voorkomen.
http://knmg.artsennet.nl/Dossiers/Columns/column/Verplichte-anticonceptie-geen-wapen-tegen-kindermishandeling.htm
Met daarin de uitsmijter dat de meeste gevallen uit het rapport van Pieter van Vollenhoven niet aan de criteria zouden voldoen en/of niet in beeld waren bij de hulpverlening.
De echte vraag moet dus zijn: hoe kunnen we de hulpverlening aan gezinnen zo goed mogelijk inrichten met zomin mogelijk schade aan ouders en kinderen.
Baby p
Het verhaal van Baby P is vooral een verhaal van verschrikkelijk falen van de verschillende betrokken instanties, zoals de kinderbescherming die veel grote fouten maakte en de arts die zware mishandeling (gebroken rug, gebroken ribben) niet heeft waargenomen en gerapporteerd. Er zijn vele momenten geweest waarop het drama een andere wending had kunnen krijgen, als de betrokken instanties anders hadden gefunctioneerd. Er zijn een aantal mensen ontslagen n.a.v. deze zaak. Overigens speelde deze zaak zich af in Engeland.
Zie (zonder foto's):
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dood_van_Baby_P
Ik zie het verband niet zo goed tussen gedwongen anti-conceptie en deze zaak. Bedoel je dat deze moeder als straf gedwongen anticonceptie moet krijgen? Of had baby P. nooit geboren mogen worden, had de moeder al eerder gedwongen anticonceptie moeten krijgen? Maar ik lees nergens dat moeder al voor de geboorte in het vizier was. Bovendien heeft ze de man die baby P. mishandelde pas na zijn geboorte leren kennen.
Baby P. is niet gestorven door ontoereikende wetgeving. De betrokken instanties en personen hebben grote fouten gemaakt (en wat daar dan de oorzaak van is, dat is dan wel de vraag), en dat werd ook wel door iedereen erkend, lijkt het. De wetten hoeven niet strenger te worden om een nieuwe baby P. te voorkomen.
Baby Hendrikus is niet uit huis geplaatst door menselijke fouten, maar door een bepaald beleid en een bepaalde opvatting van de Kinderbescherming. Kinderbescherming vond zelf dat ze geen fouten hadden gemaakt.
Baby p
De moeder van Baby P is in mijn ogen een ideale kandidaat voor strafrechtelijk opgelegde anticonceptie. Ze heeft P. weliswaar niet zelf mishandeld, maar heeft toegestaan dat haar nieuwe vriend dat deed en heeft zelfs meerdere malen de instanties actief om de tuin geleid door bijvoorbeeld chocopasta op tekenen van mishandeling te smeren. Ze is dus niet in staat tot het bieden van veiligheid, dat staat vast. Of ze op haar verwrongen manier van het kind hield, doet er niet toe.
En ja, er is gruwelijk (fataal) geblunderd door diverse toezichthouders in deze zaak, maar dat was mijn punt niet. Mijn punt is dat voor elke moeder die achteraf toch wel haar eigen kind had kunnen opvoeden (die van Hendrikus) er wel degelijk een andere moeder staat (of zullen we zeggen, vrouw die een of meerdere kinderen heeft gebaard, moeder vind ik een gotspe in dezen) die haar kind in levensgevaar brengt of zelfs ombrengt of laat brengen.
Met Izar ben ik het eens dat preventief handelen (dus voor het eerste kind geboren is) een andere kwestie is dan achteraf een prikpil opleggen, teneinde te voorkomen (dus ook preventie, maar van een andere soort) dat er recidive optreedt.
Wie wanneer
Het gaat er dus om dat de moeder van baby P nadat zij haar kind heeft mishandeld/laten mishandelen met de dood tot gevolg gedwongen anticonceptie toegediend moet krijgen. Zodat ze dezelfde fout niet nog een keer kan maken.
Ik vind het onbegrijpelijk dat daar mensen tegen zijn. Ervan uitgaande dat eea bewezen is natuurlijk.
Roosje
Het is te kort door de bocht. Dan vergeet je de ervaringen uit het (recente) verleden dat dit soort maatregelen door de overheid a. niet goed af te bakenen zijn en b. te ruim toegepast worden in de werkelijkheid en c. ook politiek ongewenste minderheidsgroepen treft en d. dat er genoeg dwalingen in het rechtssysteem zitten om daar een grondrecht, een mensenrecht aan op te offeren.
Nog dit jaar wordt uit de Zweedse wet de eis gehaald dat je voor een transgender operatie je moet laten steriliseren.
Voorkomen recidive
Hoe gaat dat nu dan? Wordt een volgend kind steeds meteen weggehaald bij een bewezen horror-ouder? Of wordt het weer uitgeprobeerd?