Boek over scheiden van een narcist en rol kinderbescherming. AnneJ?

Ander geluid

Als je het niet van mij aanneemt dan van deze moeder:

https://www.jmouders.nl/hoogbegaafdheid-is-sowieso-lulkoek/

(geen angst, de vlag dekt de lading niet geheel)

Ik herken weinig tot niets in wat je allemaal uitspuwt over hoogbegaafde kinderen, en met name over hun ouders. Je zult wel heel andere ouders kennen dan ik...

Jippox

Ik ben hoogbegaafd, dus ik ben er al aan gewend dat mensen me niet kunnen volgen ;-)

En je e.q?

Toen durfde niemand meer wat te zeggen.

Maar je e.q. is dat ook wel eens gemeten Ad Hombre?

Thera

Gewoon bovengemiddeld

Maar, geen zorg, op politieke correctheid scoor ik bedroevend!

Ziek

Als je je hele dagen verveelt wordt je ziek. Ik loste de verveling op school vroeger zelf op door de hele dag te gaan zitten lezen op school. Maakte niet uit welke les, ik zat te lezen. Mijn zoon deed dat op de basisschool ook, geen haan die daarnaar kraaide. Maar toen kwam de middelbare en is lezen tijdens de les helemaal geen optie. Dan moet je opletten, anders wordt je eruit gestuurd of in ieder geval negatief benaderd. Als braaf kind ging hij zijn best doen om op te letten en te luisteren en hij werd letterlijk ziek. Eerst buikpijn en hoofdpijn, toen migraine en op een gegeven moment kon hij helemaal niks meer. Zelf niet meer voetballen, zijn grote uitlaatklep. Bij het opstaan zakte hij al door zijn benen. En dan zit je in de brugklas en moet je nog vijf jaar.... Van een heel actief, sportief en sociaal kind dat elke dag ladingen vriendjes om zich heen had en altijd buiten was had ik ineens een bleek, stil jongetje, dat fysiek tot niets meer in staat was.

Dat is wat verveling met je kan doen. Hij weet niet eens dat hij hb is en wij hebben daar ook nooit speciale aandacht aan besteed. In onze familie is het normaal. Sommige kinderen vinden een uitlaatklep in muziek of sporten, anderen hebben het heel moeilijk door die verveling.

Pluk

"Als braaf kind ging hij zijn best doen om op te letten en te luisteren en hij werd letterlijk ziek. Eerst buikpijn en hoofdpijn, toen migraine en op een gegeven moment kon hij helemaal niks meer. Zelf niet meer voetballen, zijn grote uitlaatklep. Bij het opstaan zakte hij al door zijn benen."

En dat dat causaal verband houdt met 'verveling', dat heb jij bedacht of heb je daar deskundig advies over ingewonnen?

Dat er dingen misgaan met kinderen dat geloof ik heus wel, maar ik wantrouw de diagnoses die daar aan gekoppeld worden. Ouders shoppen net zolang tot ze een diagnose vinden die ze wel aanstaat en niet zelden is dat dan tegenwoordig hoogbegaafd of hooggevoelig of iets dergelijks.

Je kind vertellen dat hij slimmer is dan zijn leraren (zoals iemand hierboven schreef) is volgens mij een van de schadelijkste dingen die je als ouder kunt doen.

School kwam wel vrij snel met deze theorie maar ik had mijn twijfels. Was bang om de druk teveel op te voeren en dat hij helemaal zou uitvallen. Dus we modderden aan. Hij wilde graag naar school en sporten, dus wij probeerden dat allemaal zoveel mogelijk door te laten gaan. Veel chauffeuren, weekeinden rustig houden, etc. Dat duurde een jaar.

Het werd pas goed duidelijk toen hij ineens, een jaar later, allemaal dikke onvoldoendes ging halen en zijn best moest gaan doen. Huiswerk maken, aantekeningen maken in de les. Van de ene op de andere dag waren alle klachten als sneeuw voor de zon verdwenen. En niet alleen wij zagen dat. Mensen spraken ons er ook op aan. Het was een metamorfose, heel apart om te zien. Ik was best wel een hb-scepticus, maar toen was ik wel om.

Shoppen?

Niks shoppen. Op de basisschool zeiden de leerkrachten dat ie hb was. Ze hebben laten testen en dat klopte. Verder niks hoor. Dat standpunt van je Ad, dat kan ik best begrijpen, want ik zie om mij heen dat het gebeurt. Maar er zijn ook kinderen waarbij het klopt en dat kan een hele worsteling en zorg zijn. Dus ik word daar best wel boos om als je zo kort door de bocht gaat. Het is heel akelig namelijk en de oplossing is bijna niet te vinden.

Pluk

OK, maar:

"Het werd pas goed duidelijk toen hij ineens, een jaar later, allemaal dikke onvoldoendes ging halen en zijn best moest gaan doen."

Dat vind ik dan ook gek. Was hij ineens niet HB meer?

"Mensen spraken ons er ook op aan. Het was een metamorfose, heel apart om te zien. Ik was best wel een hb-scepticus, maar toen was ik wel om."

Ik kan het echt niet volgen...

Fijn dat het goed gekomen is met je zoon, maar ik denk (als ik je verhaal zo lees) nog steeds dat er heel wat af te dingen valt op je conclusies.

Iets vergelijkbaars: adoptiekinderen. Je hoort regelmatig dat die grote problemen krijgen in de puberteit (daar is het de puberteit voor zou je zeggen) en dat dat dan aan die adoptie te wijten zou zijn. Mensen zoeken een oorzaak die ze logisch lijkt of goed uitkomt en daar hangen ze dan van alles aan op.

Mijn zoon is niet geadopteerd of HB, maar hij is klein van stuk. Daar hangt hij vervolgens al zijn sociale problemen aan op. Dat is niet gek, maar heel menselijk, maar wel een valkuil.

Niet genoeg

Niet hb genoeg om het zonder opletten en huiswerk doen nee. Tot dan wist hij alles al en ineens kwam er onbekende stof voor een aantal vakken. En dan moet je ineens wat gaan doen. Maar wat, daar heb je dan geen idee van als je nooit ergens iets voor hebt gedaan. Voor school was het in ieder geval een heel herkenbaar verhaal. Dit gebeurt veel vaker. Voor mij was het heel apart om te zien dat hun voorspelling uit kwam. Ik denk dat je je dit niet voor kan stellen als je er niets mee te maken hebt gehad. Maar ik ben die onvoldoendes superdankbaar :)

zelftestje van de Mensa?

Ad, of echt serieus laten onderzoeken. En waarom dan, als je het allemaal zo'n flauwekul vindt?

Overigens

Mijn zoon is ook klein (ca. de -3 lijn) maar hangt daar helemaal niets aan op. Blijkbaar kunnen kinderen dus heel verschillend reageren op hun klein zijn...

Hé, zou dat met hoogbegaafde misschien ook wel zo kunnen zijn?!

correctie

Voor je dáár weer over valt Ad: ik bedoel hoogbegaafden, of hoogbegaafde kinderen.

Pluk

"Ik denk dat je je dit niet voor kan stellen als je er niets mee te maken hebt gehad."

Ik deed nooit wat en dat ging prima tot ik op de universiteit tegen vakken aan liep die je echt niet op je slimheid kon doen. En toen liep die strategie mis. Voor zover ik weet is dat zo ongeveer het standaardsccenario voor veel slimme kinderen.

Jippox

"Blijkbaar kunnen kinderen dus heel verschillend reageren op hun klein zijn...

Hé, zou dat met hoogbegaafde misschien ook wel zo kunnen zijn?!"

Natuurlijk.

En sommige hb-kinderen heten geen Ad en hebben dus wel last van al die jaren niks doen. Ik had er ook geen last van, ben ook nooit ergens tegenaan gelopen op de universiteit. Gewoon twee studies tegelijk gedaan zonder ooit een onvoldoende. Dus mijn weg was ook weer anders. Mijn kinderen waren heel gelukkig op de basisschool. Dus ik vond het altijd raar als kinderen naar een aparte hb-school gingen. Nu snap ik dat beter.

Ad, het gaat helemaal niet om vervelen.
Natuurlijk is constant vervelen zwaar ###.
Maar er komt zoveel meer bij kijken.
Het gaat soms (vaak?) om helemaal niet gezien, begrepen worden. De verwarring, bij vooral kleine kinderen. Het vervreemdende gevoel. Dat is funest voor gezond zelfbeeld.
Met heel slim zijn en daar geen passend aanbod bij krijgen valt heus wel te leven. Maar niet als niet gezien wordt dat je zo slim bent en dat aanbod totaal niet past.
En sommige kinderen zijn heel gevoelig voor de signalen die naar ze uitgezonden worden, zeker als ze nog heel klein zijn. Ze snappen de wereld niet. (want hey, die bs is heus wel hun wereld als ze klein zijn) en denken dat ze gek zijn.

Uiteindelijk komen ze er wel achter dat ze niet gek zijn. Dat is wel een harde weg, waar ze meestal zelf achter moeten komen. Waar andere kinderen constant de bevestiging krijgen dat ze het goed doen.

Ik kan hele boekwerken schrijven over waar hele slimme kinderen tegenaan kunnen lopen.
De meeste ouders willen helemaal niet dat hun kinderen bijzonder zijn of geniaal. De meeste ouders willen dat hun kinderen net zo onbezorgd en plezierig school kunnen doorlopen als een gemiddeld kind. Of iig iets dat in de buurt komt.
(bijna) niets zo erg als je kind depressief te zien.

Marie

"Uiteindelijk komen ze er wel achter dat ze niet gek zijn. Dat is wel een harde weg, waar ze meestal zelf achter moeten komen. Waar andere kinderen constant de bevestiging krijgen dat ze het goed doen. "

Maar je kind vertellen dat het hoogbegaafd is, dat is wel OK?

"(bijna) niets zo erg als je kind depressief te zien."

Maar depressie komt heel veel voor onder pubers. Aanwijsbare reden of niet. De puberteit is helemaal niet zo'n leuke tijd. Dat weet toch iedereen?

https://www.verywellmind.com/depression-during-puberty-1067561

Gek genoeg staat HB niet in dat rijtje oorzaken. Het lijkt trouwens wel alsof HB in het Engelse taalgebied sowieso minder 'een ding' is...

Vertellen

Ik vind het in de meeste gevallen ook niet verstandig om kinderen te vertellen dat ze hb zijn. Heb dat dus ook niet gedaan. Maar daarmee wordt het kind niet anders en kunnen er toch problemen ontstaan.

Maar wat ik me ondertussen afvraag: hoe is dit topic van de zaak van Floor op hb gekomen. Terug naar het onderwerp?

Pluk

"hoe is dit topic van de zaak van Floor op hb gekomen."

AnneJ besloot er een ander geval uit haar jeugdzorg-portfolio bij te halen:

"Sylvano bleef weglopen uit de instelling waar hij, vanwege schoolweigering door hoogbegaafdheid, geplaatst was."

Alsof 'schoolweigering door hoogbegaafdheid' logisch is...

"Terug naar het onderwerp?"

Fine by me.

Detail Ad

LIjkt me niets mis mee om even af te wijken naar HB, maar mijn bericht ging over het opsluiten van ouders, on topic in dit draadje. HB was een detail in die specifieke zaak.

AnneJ

Dat snap ik ook wel.

Ik geloof absoluut dat er kinderen zijn die in problemen komen met hun hb. Maar ik verbaas me - waarschijnlijk net als Ad - wel over het aantal hb kinderen dat er uberhaupt bestaat (in ieder geval hier op OO, zijn er ouders zonder hb kinderen) en aantal dat in problemen komt.
Ik heb zelf gemerkt bij kind dat best slim is maar om andere redenen niet goed in vel zat, onmiddellijk link werd gelegd met hb. Zowel school als eerste psych begonnen direct over hb. Wij zijn daar verder niet op ingegaan omdat ons al duidelijk was dat probleem daar niet vandaan kwam.
Overigens ik ben zelf niet hb, maar ik vond 6 uur op een stoeltje zitten ook nauwelijks te doen. Misschien is het schoolsysteem wel voor meer kinderen niet meest fijne tijdbesteding.

Huh..?

Ik volg dit draadje en was dus verheugd dat er ineens weer zoveel reacties zijn...Maar dan kom ik ineens terecht in een discussie over onderwijs, (al dan niet) hoogbegaafde kinderen en verveling..?

Ik dacht dat het hier over scheiden van een narcist ging..?