U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Boeb is dood. Zwaai! In memoriam Annet Merckens (1971 - 2020)
“Niet te soft!” gebood Annet, toen ze hoorde dat we een in-memoriam zouden gaan schrijven. Typisch Annet. Nuchter, krachtig, en wars van geslijm of gelul. Maar vooral ook: tot op het laatste moment de regie in handen willen houden.
Vandaag overleed Annet Merckens, op haar eigen verzoek. Onze chef-forumbeheer en chat-master van het eerste uur. En niet zomaar een. Annet wás het forum. En Annet wás de chat (toen die nog bestond). Met – zoals een van haar vriendinnen het uitdrukte – ‘een radar voor bullshit die beter was dan die van de Nasa voor satellieten’. Hier kenden we haar ook als Boeb of Anne (of…).
Ze vatte haar rol als forumbeheerder niet lichtvaardig op. Dag en nacht was ze ermee bezig. Vanuit haar rolstoel. Het forum was haar life line met de buitenwereld. Al haar sociale contacten liepen via die route. En de vriendin die vandaag haar hand vasthield toen ze insliep, had ze ook via het forum leren kennen. Ze werden tegelijk zwanger en kregen tegelijk hun kinderen.
Legendarisch was de hulp en ondersteuning die ze achter de schermen bood aan nooddruftige mede-forummers. (Sorry Annet, maar hier moeten we toch echt even een beetje soft worden. Behalve doortastend was je ook zachtaardig, zacht, en aardig.) Soms speelde haar hulp zich trouwens in de volle openbaarheid af, als ze acties organiseerde voor forummers die financieel in de knel waren gekomen. Zoals Jons, die na haar ziekte (half jaar in coma door haar bevalling) de eindjes niet meer aan elkaar kon knopen. En Kaatje Heksenvet, die na het overlijden van haar man het ook niet meer redde.
Haar MS mocht dan een fysieke belemmering en een enorme belasting vormen, haar hoofd leed er allerminst onder. Annet kon multitasken! We herinneren ons een avond dat we bij haar waren. Terwijl ze een geanimeerd gesprek met ons voerde, was ze ook aan het mailen, én aan het chatten, én het forum in de gaten aan het houden, én nog forumberichten aan het plaatsen ook. Met meerdere nicknames tegelijk. Vol verbazing volgden we deze communicatieve jongleer-act.
Waar we ook zo van onder de indruk waren, was haar onvoorstelbare levenskracht. Een kat met negen levens. Hoe vaak hoorden we niet dat ze nu toch echt zou overlijden, omdat haar lichaam die belachelijke hoeveelheden medicatie niet meer zou kunnen verwerken. En telkens veerde ze dan weer op. Omdat ze nog niet dood wilde. Dus gíng ze ook niet dood.
Maar nu wilde ze dus wel dood. Een tiende leven kon ze niet meer aan. De pijn was té erg geworden. We herinneren ons haar als een van de liefste en dapperste mensen die we ooit gekend hebben. Haar kracht en levenslust zijn ons tot voorbeeld.
Justine Pardoen – oud hoofdredacteur van Ouders Online
Henk Boeke – oud eindredacteur van Ouders Online
dag lieve Boeb
Een verbintenis voor altijd, Ouder Online, Boeb en Kaatje Heksenvet.
Ook al gingen we meer en meer onze eigen weg.
Boeb was er voor mij bij, op mijn heftigste dieptepunten, als ik ten einde raad was en niet meer wist wat ik kon doen, nam zij resoluut de boel over. "Je drinkt nu een glas limonade, daarna haal je je man uit bed, en dan ga je naar het ziekenhuis. Vanaf daar regel je oppas voor de kinderen".
Als geen ander wist zij juist emotioneel te steunen door heel praktisch, en dus ook heel basaal, te handelen.
Ouders Online was ons leven, daar waren we onbeperkt sociaal vaardig, daar ontstonden hechte vriendschappen.
Haar acties voor mij en mijn gezin, zijn levensreddend geweest. (Nou ja, mijn man ging evengoed dood),maar wij konden verder, al was het struikelend en vol obstakels.
Mijn dankbarheid valt nooit in woorden uit te drukken, ergens nog altijd het gevoel dat ik daarin tekort geschoten ben.
De jaren gingen voorbij, ons contact werd minder, ik moest ook nieuwe wegen kiezen.
En toch volgde ik Boeb nog wel, af en toe contact.
Eigenlijk ook steeds bijna stiekem verbaasd dat ze "gewoon maar door kon", haar ziekte leek haar gewoon nooit de das om te doen, altijd kon ze een stapje verder.
Dat gaf een gevoel van dat zij in elk geval het eeuwige leven had.
En dat blijkt nu dus van niet. En dat is erg schrikken.
Maar ik kan terugkijken op veel prachtige en intense herinneringen, en op nare herinneringen die zij wat minder naar maakte. En op gezellige boel, op meetings, logeerpartijtje, en de chat.
Ik ben heel verdrietig nu. Heel erg verdrietig.
Dag Boeb,
en als er dan een OO-chillplek blijkt te zijn, geef je Bas dan een knuffel van mij? En een aai over de bol van Enzo en Vincent?
Ach nee
Ik ben allang op dit forum. Onder meerdere namen gepost in de afgelopen jaren. Boeb was een “bekende” betrokken vrouw. Ik ben er stil van. Boeb heeft nu een naam voor me, dag lieve Annet, je dacht altijd aan een ander. Nu denken we allemaal met liefdevolle herinneringen aan jou.....
Dag lieve Boeb
Wat fijn dat je nu geen pijn meer hebt.
Nu is het voor altijd AnneMWeg...
Liefs Hasse/wicht
Ik word er stil van, van al deze reacties, en dat terwijl ik Boeb niet eens ken!
Op de een of andere manier nooit goed meegekregen, hoewel ik toch ook al lang hier mee lees en schrijf op forum. Maar blijkbaar in die tijd niet zo erg betrokken, want nergens ringt bij mij echt een bel.
Desondanks voelt alles erg warm en goed, dit draadje, Boeb, de betrokkenheid van anderen erbij, mooi!! Ik zou wel willen dat ik haar gekend had!
te laat
Ik werd via Linkedin gewaarschuwd. Ik had Boeb al meer dan 10 jaar niet gesproken, na een heel intense periode. Nu kan het niet meer, nooit meer...
Kaatje H en Tinus Stropop
Bij elke uitvaart tref je oude bekenden. En nu zie ik bij het uitzwaaien van Boeb ineens jullie ineens opduiken. Al was mijn betrokkenheid niet zo intens als die van sommige andere, de herinneringen aan de onderlinge betrokkenheid in de bijzondere beginjaren van OOL zijn me dierbaar.. Zo bijzonder om jullie namen hier weer te zien.
Oude bekenden
Fijn om al die bekende namen weer te zien, krijg er een warm weemoedig gevoel van. Blij om ook Kaatje en Sarcas en Boromir weer voorbij te zien komen.
Ik denk daar wel eens aan, we zijn hier met zijn allen (nou ja, bijna allemaal dus) zo anoniem dat het hier niet bekend wordt als een van ons overlijdt. Toch raar, dat een plek waar je al zo lang 'rondloopt' en waar je zoveel mensen al zo lang kent, dat toch niet zal horen. Weg is dan ook echt weg.
Maar Annet was door haar persoonlijkheid verre van anoniem. Niet bang om persoonlijk contact te onderhouden met velen van ons. En dus voor velen van ons een verlies. Dat kan dus ook zonder elkaar ooit gezien te hebben. Ik heb nog mailtjes van haar uit de tijd van Kaatje. Die gooi ik nu dus echt niet meer weg...
verdrietig
om dit te lezen. Ook ik heb nooit beseft dat Anne en Boeb dezelfde persoon was. Veel sterkte voor iedereen die bij haar betrokken was.
Sterkte!
Voor iedereen die deze geweldige lieve vrouw moet missen...
Lang geleden
Geen idee waarom ik zojuist ineens aan Annet moest denken. Als voormalig Forumbeheerder - alweer lang geleden - kende ik ook haar achternaam, dus ik googel haar naam en zie ineens dat ze overleden is, nog geen maand geleden. Ik zie zoveel reacties met namen die me erg bekend voorkomen, het lijkt wel een reünie, zoals je vaak meemaakt bij een overlijden.
Jarenlang heb ik geen contact met Annet gehad, maar ik herinner me nog goed dat ze me benaderde om beheerder te worden en hoe ze me bij die taak ondersteunde als ik af en toe niet goed wist hoe te reageren.
Veel sterkte voor iedereen die haar moet missen. Een bijzonder mens, dat was ze.
Marian