'alles voor je kind'

Keerzijde mark

De keerzijde is dat sommige volwassenen, want ik vind dit soort dingen als huilen als je kritiek krijgt, hoe erg is dat, echt te incidenteel om te spreken van een trend, zich gewoon slecht en dwingend gedragen tegenover anderen en tegenover kinderen. Dat dat steeds minder getolereerd wordt lijkt me goed.
Het leger heeft net als het onderwijs en de zorg te maken met het niveau van de (aspirant) werknemers. Vroeger was dat veel meer wisselend. In de thuiszorg kwam je, weliswaar onopgeleide, intelligente huisvrouwen tegen, het niveau verschilde gewoon veel meer. Tegenwoordig wordt alles er uit gehaald wat er in zit. Dus alle jongeren en volwassenen die dat kunnen hebben meer opleiding en ambieren ander werk.
En daarmee krijg je dus een soort eenheidsworst als aanbod dat gewoon het niveau niet meer haalt, als ze dat wel deden, gingen ze wel wat anders doen.
Dat vraagt om beter onderwijs en betere begeleiding om er nog wat van te maken. Of hogere salarissen zodat het weer interessant wordt voor andere hoger opgeleiden met meer talenten in huis.

Overigens

Overdreven complimenten maken en successen vieren wordt in feite aangemoedigd in de corporate culture waar elke 'scheet' bewonderd moet worden om aan te tonen hoe goed men bezig is en met hoeveel succes. Dat dat onrealistisch is en met een korrel zout moet worden genomen wil maar niet doordringen. Het gaat per slot om het imago en niet om de feiten.

Mark

"Ander voorbeeld is dat voor de commando's en het korps mariniers de laatste tien jaar de toelatingseisen een aantal keer verlaagd zijn omdat er bijna geen jonge mannen meer te vinden zijn die aan de eisen voldoen. Conditioneel is een probleem, maar vooral geestelijk.
Korton, die nieuwste generatie heeft een hoog watjesgehalte. "

Ik hoop echt van ganser harte dat mijn kinderen niet voldoen aan de toelatingseisen van korps mariniers. Laatst nog een doch gezien; ik denk echt dat het een stuk gezonder is om een niet-korps-mariniers-mentaliteit te hebben dan wel.

Bij de dienstplicht kwam ook meer variatie aan talenten en niveau opdraven.
In Amerika trek je talenten doordat mensen soms geen mogelijkheden en geld hebben voor de universiteiten, maar wel talent en het leger biedt veel mogelijkheden tot studie en scholing waar later in de burgermaatschappij behoefte aan is.

Nou,,,,

Ik vond het een nogal teleurstellende uitzending. Dat peutertje had natuurlijk niks met verwenning te maken.
Dat gezin met die twee meisjes... ik vond dat oudste meisje wel erg brutaal. Het werd duidelijk op prijs gesteld dat ze zo goed debatteert, maar ik vind het gewoon brutaal om tegen je moeder te zeggen: jij zat laatst 42 minuten met oma aan de telefoon, ik heb dat getimed.

Ik zou dat niet pikken!

eigen mening is leuk, maar een kind hoeft een ouder niet tot de orde te roepen!

Verder inderdaad erg VPRO maar daar heb ik niet zoveel op tegen.

Liora

ik vond dat dat meiske het in die context wel kon maken. Ze werden behandeld als gelijkwaardig, althans dat beweerden de ouders. Als je dan quality tijd beloofd aan je kind moet je er wel zijn voor dat kind en niet 3 kwartier met iemand anders aan de telefoon gaan hangen.

Kritiek, facebook en zelfreflectie

Zou het in tranen uitbarsten bij beoordelingen en kritiek nog samenhangen met Facebook? Als je net op je sociale media hebt gezegd "ik krijg mijn beoordeling straks" en o lieve help, je krijgt zwaar kritiek, wat moet je dan op Facebook zetten?

Hoe staat kritiek krijgen van anderen in verhouding tot het tegenwoordig in zwang zijnde "zelfreflectie"? Bij zelfreflectie moet je je eigen functioneren beoordelen, dat zat er vroeger bij mij niet bij. Je kreeg een cijfer en dat was het. Tegenwoordig moet je op jezelf kunnen reflecteren en zeggen wat beter kan en hoe je dat denkt te bereiken. Daar krijg je dan wel weer het ouderwetse cijfer voor, dus eigenlijk dien je zelf te verwoorden wat destijds de docent over je dacht. Dan moet kritiek toch anders aankomen, lijkt me.

Kritiek

Nou nou nou. Je zou alleen al hier op OO de lieve dames de kost moeten geven die bij de minste kritiek op hun achterste benen staan. Kritiek niet goed kunnen velen is volgens mij wel min of meer universeel. Het ligt er ook maar helemaal aan hoe het gebracht wordt.
Heb verder de uitzending niet gezien, dus geen commentaar.

Uitgezet

Ik heb na een kwartiertje het programma uitgezet. Normaal gesproken vind ik programma's over opvoeden wel leuk, maar dit vond ik heel irritant. Misschien wel door het gezin wat als eerste aan bod kwam, met zeurkinderen en inconsequente ouders en een boterham met mozzarella en pesto vlak voor het eten. Kind mocht geen mozzarella, maar 'ok dan wel' als ze er een boterham bij nam.

Brutale meisje

Grappig, ik keek samen met puberzoon (wat interessante discussie opleverde) en die vond dat meisje ook brutaal.

Zelf vond ik het raar dat zij regels voor haar ouders mocht opstellen, terwijl het ging om (meer) regels voor de kinderen. Dat zou bij ons er niet bij zijn, wij bepalen de regels, niet omgekeerd. Zelfs dat was zoon wel met me eens (dat het zo zou moeten zijn). Behalve als het om regels over gamen gaat natuurlijk ..

N@nny

ik werk al vanaf mijn 18e in de zorg en ik hoor al nooit anders dat de leerlingen en stagiaires "van tegenwoordig" echt veel lakser, luier, brutaler, onhandiger, slechter tegen kritiek kunnen, etc. dan "wij vroeger"; echt van dat ouwe plegen geklets... Mijn ervaring is dat leerlingen en stagiaires juist heel goed hun sterke en zwakke punten onder woorden kunnen brengen, en daar ook echt mee aan de slag gaan, feedback geven en ontvangen is een persoonlijk leerdoel waar de hele stageperiode mee geoefend wordt, veel actiever als "bij mij vroeger"
Er zitten altijd mensen tussen die moeite hebben of eigenlijk niet geschikt zijn voor de zorg, maar die zijn er altijd geweest.

Mark

Ik was er niet bij in die supermarkt en bij dat huilende meisje, maar ik kan me wél voorstellen dat de kritiek van die dame dat meisje net teveel was. Zeker als je al wat ouder bent, kun je ook de wijsheid opbrengen om begrip te hebben voor de druk waaronder zo'n jong meisje kan staan. Je hebt tijdens een hele werkdag soms vreselijke mensen aan je kassa en als iemand dan nét de verkeerde snaar raakt kan zoiets gebeuren.
Ik ben een stuk ouder dan dit meisje en ik kan ook niet goed omgaan met kritiek én complimenten. Mijn tranen zitten ook snel hoog. "Dat kun je niet maken" is leuk en aardig, maar was dat maar zo. Kón je maar zo sturen met die dingen dat je het niet maakt. Maar zo werkt dat niet.
Wat die commando's betreft ging het volgens mij niet omdat ze niet genoeg stoere jongens kunnen krijgen, maar omdat er überhaupt niet genoeg animo is voor het leger/de marine. Maar ik kan dat verkeerd begrepen hebben.

Liora

jij zat laatst 42 minuten met oma aan de telefoon, ik heb dat getimed.
Ik zou dat niet pikken! ===
Dan zou ik daar nu alvast voor gaan trainen:-)
Als een kind gelijk heeft bij dit soort dingen, vind ik dat het best besproken mag worden, ook al is dat niet leuk. Ik vind dat niet persé brutaal. Ik ben voor 'het goede voorbeeld geven'. Als de ouder het goede voorbeeld niet geeft, hoe moet je dan van het kind verwachten dat die het beter doet?

Kaaskopje

En waarom zou je je erin moeten oefenen aanmatigende opmerkingen van je kinderen te accepteren? Leer je je kinderen daar iets goeds mee? Helpt dat voor het bewaren van je zelfrespect? Kan ik me allebei niet voorstellen.

Eerlijk

Kinderen zijn eerlijk en kunnen nog niet de sociale verhoudingen doorzien. Dat is ook een culturele zaak. Dus het is de zaak van ouders om kinderen daarin te laten oefenen, maar daar ook de nuance in aan te brengen. Ik val ook niet om hoor als een kind terechte kritiek heeft en mijn kinderen zijn zeer eerlijk. Ik heb ze wel bijgebracht dat het van de situatie en de sociale verhoudingen afhangt hoe je daarmee omgaat. Het is niet handig om de leerkracht de hele tijd te wijzen op allerlei tekortkomingen. Die heb je zelf ook en vaak is het een kwestie van perspectief. Het is handiger om goed te luisteren, je in te zetten voor je eigen schoolcarriere. En ja, dat voelt niet altijd eerlijk, maar tenzij iemand zich strafbaar of immoreel gedraagt en er ontoelaatbare schade ontstaat, concentreer je je op je schoolcarriere. Toevallig het voorbeeld waar het aan de orde kwam.
Maar dat je geen kritiek moet accepteren van kinderen, dat is een autoritair standpunt waarmee je toch andere verhoudingen mee aanleert.

Autoriteit

ik zelf vind het dat kinderen altijd een meing mogen geven als ze die terecht vinden en kunnen onderbouwen, nou dat kunnen ze vanaf een bepaalde leeftijd gewoon dus dat gebeurt hier dan ook.

Feit blijft dan wel dat ik als ouder financien beheer, weet wat gezond is en ook de levenservaring heb dat het soms beter en handiger is je te schikken. Zoals je dat later ook zal hebben in je werkomgeving, relatie etc.

Maar de consequentie zelf laten ervaren werkt hier in de meeste gevallen wel het beste dan blijven uitleggen en blijven herhalen, want daar wordt gewoon niet naar geluisterd.

als dochter weer eens wat kwijt raakt dan betaal ik de 1e keer de helft en raakt ze het dan weer kwijt dan is het pech en zal ze het zelf geheel moeten betalen.

Dus ik blijf best nog zeggen, heb je je spullen allemaal weer bij je, waar is je jas, heb je je huiswerk af. Maar dat doe ik niet meer met de druk die ik vroeger toepastte, laat het haar maar ervaren als ze iets kwijt raakt, iets niet af heeft, iets vergeet.

Dan wordt je kamer dus niet schoon gemaakt, ben je te laat en kan je niet meer mee doen, heb je iets niet omdat je het kwijt raakt en ben je dus heel erg moe de volgende dag omdat je te laat bent gaan slapen.

Consequenties

Ik kan me voorstellen dat je zelf consequenties stelt. Dat hangt van je zelf en je kind af. Hier doe ik dat niet. Kinderen zijn dan ook heel consequent met hun spullen. Raken zelden iets kwijt. Als er iets mis gaat door eigen schuld of door andermans schuld, vaak onzorgvuldigheid en toeval, dan gaan we gewoon nadenken samen hoe we dat gaan oplossen en hoe we dat voortaan voorkomen. Ook zonder andere consequenties lukt dat goed. Nou moet ik zeggen dat er hier wel een eind aan het geld komt, dus dat is een 'natuurlijke' barriere waardoor je soms even op de oplossing moet wachten.:-)

42 minuten met oma gebeld...

Ik heb het gevoel dat het gezin samen afspraken heeft gemaakt. Een van die afspraken was 'computertijd' maar papa wilde zijn computertijd niet inleveren. Ja, doei!
En als je afspreekt dat je om 7 uur (ipv half acht thuis bent) om nog een uurtje samen te zijn dan moet je niet met oma gaan bellen.
Ik heb net het deel gemist dat de dochter het getimed had maar als je een afspraak maakt met je kinderen, moet je je er ook aan houden. Iets met voorbeeldgedrag...

Ton et musique

het ging niet zozeer om het feit dat het meisje iets zei over het bellen van de moeder. Maar om de toon waarop ze dat deed. Vond mijn zoon dus he.

Biene

Dat van dat trainen bedoelde ik uiteraard als grapje. Ik had ook 'maak je borst dan maar nat' kunnen zeggen. Maar waarom is het aanmatigend als een puber tegen een ouder zegt dat het niet leuk is (daar kwam het op neer)om van een uurtje 'quality time' drie kwartier aan de telefoon te zitten? Ik vind dat niet aanmatigend, maar een hele juiste constatering. Als een dochter van mij zelfs voor mij te brutaal doet, zeg ik dat beslist. Ik heb de indruk dat iedere ouder weer een andere definitie heeft van wat brutaal is. Ik vond die dochter niet brutaal of aanmatigend. Ik geloof dat ik als puntje bij paaltje komt, liever heb dat een kind af en toe net even te ver gaat, dan dat dat zelfde kind niets durft te zeggen.

Als je als gezin kiest voor het overlegmodel, moet je niet raar kijken als je wordt aangesproken op je eigen gedrag natuurlijk, gelijk hebben ze.

Hoi Fio,

Er zijn natuurlijk heel veel nuances tussen overlegmodel en kind is de baas.
De programmamaker vroeg ook aan die ouders: zijn jullie de baas. Ik zag dat dat de vader irriteerde, maar ik denk dat die kinderen daar alles bepalen.
Wat ik trouwens weer erg vreemd vond is dat ze nooit samen ontbeten.

Liora

Verbazing

ik heb met verbazing gekeken naar de "overlegouders". Blijkbaar vonden ze het wel belangrijk om samen te eten, maar was het er tot nu toe niet van gekomen om smorgens samen te ontbijten?? En dat kinderen mee gaan beslissen over meer structuur en meer regels en minder verwennen, kan je dat niet beter zelf onderling even bespreken? De oudste was toch maar 10, nog lang geen puber? Je gaat toch niet overleggen met je kinderen over minder verwennen? Dat oudste meisje vond dat papa ook minder op de computer mocht, dat heeft toch ook niets te maken met of de ouders de kinderen verwennen?

Samen ontbijten?

Wij ontbijten ook nooit samen. Nou ja, wel op hetzelfde tijdstip, maar de een voor de tv en de ander achter de krant En oudste dochter is dan meestal al de deur uit. Twee ouders kunnen toch bijna niet samen ontbijten, i.v.m. werk enzo?