U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Allerbeste herinnering ooit
Iets positiefs op deze plek, naast al die vuilspuierij. Mijn meest dierbare moment is het eerste lachje van mijn oudste zoon. Zeeeeer bijzonder, want hij lachte zelden, en ook pas na een maand.Prachtig moment!
rectificatie
na 2 (niet 1) maanden kon er een lachje af, summier, maar hemels.
Kopzorg
Wat een zware tijd heb je achter de rug en die is nog niet afgelopen zo te lezen. Maar wat fijn dat het de goede kant op gaat! Wel jammer dat ik onder je eigen nick nu niet kan meeleven.
Aran Islands
Ik moet toch meteen denken aan die dag tijdens mijn studiereis op de Aran Islands in Ierland. Het was prachtig weer, ik had net schapenwollen slofjes gekocht voor mijn eerste, nog ongeboren kind (nog niet wetend dat de combinatie baby en slofjes niet werkt...) en stond daar van die prachtige natuur te genieten. Nog nooit had ik zoiets moois gezien. Echt overweldigend. Alles klopte gewoon, die dag.
Gelukkig teveel om op te noemen
Het nest puppy's van onze eerste hond. Ik was toen 12.
Vakanties als kind in Zeeland en Duitsland, vooral met mijn vader op onze rug op een door de zon verwarmde asfaltweg sterren kijken. Zoveel meer sterren op het Duitse platteland dan hier hartje Randstad!
Mijn trouwdag, mooiste dag van mijn leven.
De geboortes van de kinderen.
De mooie reizen die we gemaakt hebben.
Zoon die in moeilijke tijden toch maar even zijn rijbewijs haalde. En het eerste ritje naast hem in onze nieuwe kekke auto. Trouwens, ook het met zoon uitzoeken van die auto was geweldig leuk!
Ik heb duizenden mooie herinneringen, ik zou echt niet kunnen kiezen....
Zoon
Het moment waarop we hoorden dat onze zoon "schoon" was, na een intensieve behandeling tegen Hodgkin. By far het mooiste moment uit mijn leven. Vraag me wel af of ik me ooit nog helemaal onbezorgd zal voelen.
Wauw.
Wat een prachtige verhalen, kippenvel. En zo heftig ook, jeetje, ik wens iedereen die zoveel te verwerken heeft alle goeds!
Mijn eerste avondje uit als mama
De geboorte van mijn kinderen, uiteraard. Maar waar ik echt nog altijd de tranen in mijn ogen bij krijg is de eerste keer dat ik na mijn eerste bevalling met enkele vriendinnen op stap ging. Ik had vier weken thuis doorgebracht en alleen de deur uitgegaan om boodschappen te doen of familie te bezoeken. Mijn eerste avondje uit was ik dan ook overbezorgd hoe papa het zou doen met onze dochter. Veel goede raad en zeuren tot hij alles goed begrepen had... jullie kennen het waarschijnlijk wel... Ik had een mooie avond gehad, maar was er niet echt met mijn gedachten bij geweest. Toen ik (veel vroeger dan mijn vriendinnen) naar huis ging en de deur opende zag ik dat mijn dochter en mijn man samen op de bank vredig lagen te slapen. Niet zo heel bijzonder, maar ik denk hier nog vaak aan!
De verovering
Hihi 28 jaar geleden begonnen en nog steeds mijn allerliefste. Ik zou hem zo missen als hij weg zou vallen. Wat wij samen hebben doorgemaakt met nu 5 prachtige kinderen met alle UPS en Douns zijn mijn mooiste herinneringen hoop daar samen met allemaal nog heel lang van te kunnen genieten.
gesprekken
Toen mijn oma overleed vertelde mijn tante me dat ze het tegen haar vaak had over de telefoongesprekken die ik met haar gevoerd heb. Ze heeft die vreselijk gewaardeerd en fijn gevonden terwijl we beiden onze diepste gevoelens naar elkaar konden uitten. Mooi dat zowel mijn oma als ikzelf hetzelfde uit de gesprekken konden halen.
Jammer dat we zo ver van elkaar vandaan woonden!