Zoon en vriendin slapen altijd samen

Privacy versus kosten

Tja, ik heb niet zo'n probleem met samenwonen onder mijn dak.

Ook al is 21 jaar een mooie leeftijd om uit huis te gaan: waar vind je betaalbare huisvesting?

In mijn stad Almere is het een ramp om een plek te vinden. Alle particuliere verhuur ligt op minstens 900 per maand, als je het al kunt vinden. Bovendien wordt daarvoor meestal ook een fiks inkomen geeist.

Voor sociale huur heb je heel veel geduld nodig. Als 23-minner mag je huur dan ook niet meer dan ongeveer 400 zijn, want anders krijg je ook geen subsidie.
Ik gok dat zoon geen inkomen heeft dat dit allemaal mogelijk maakt.

Wij faciliteren daarom onze kinderen graag onder ons eigen dak.
Ik weet van diverse bekenden dat ze dat ook doen. Onze overbuurjongen heeft zo jaren samengewoond met zijn vriendin. Tot hij een huis kon krijgen.

Net zoals vroeger: dan trok je als pasgetrouwd stel in bij bijv een broer of zus, die al langer een huis had. Net zolang tot je aan de beurt was voor een huis.

Eigen dak

Ik wil graag hartelijk en gastvrij zijn. De realiteit is dat ik een beetje in een kramp schiet als er logés zijn. Ik voel aan mijn theewater dat de logé zich wat ongemakkelijk voelt, ik probeer daarom zo ontspannen mogelijk te doen, maar het is daardoor toch niet natuurlijk. Ik denk dat een blijvende gast op den duur wel in zal slijten, maar ideaal zou ik het niet vinden. Het zou heel anders zijn als je een groot huis hebt, waarin je min of meer gescheiden kunt bivakkeren. Eigen badkamers, ruime slaapkamers, een eigen keukentje. Dan is het leuk. Ik ken huizen in onze stad waarin dat te realiseren is en dat wordt ook gedaan. Je zou er zelfs later een omgekeerde versie van kunnen maken. Pa en ma in het "appartementje", een van de kinderen met gezin de rest. Kangoeroën dus.

privacy versus kosten/mogelijkheden

In de jaren 50 werd er ook veel ingewoond. Niet altijd tot ieders vreugde, maar het kon vaak niet anders. Kennelijk komt die tijd terug, als starters geen mogelijkheden vinden om zelfstandig te wonen.

Mensen van nu zijn veel meer gewend aan privacy dan mensen van zestig jaar geleden. We hebben ook geen zolders meer waar alle kinderen slapen, de meeste kinderen hebben een eigen kamer.
Jongeren die thuis bij hun ouders samenwonen voelt anders dan het inwonen van getrouwde stellen bij (schoon)ouders eind jaren 50. Huizen zijn vaak wat groter dan in die inwoon-tijd, dat wel, maar als we echt moeten wennen aan meer inwonen, moet en een mentaliteitsverandering ontstaan. Alleen al de dagelijkse rij voor de badkamer! (Eind jaren 50 was die er vaak niet eens...)

Inwonen

Mijn opa en oma hebben moeten inwonen destijds en dat was een ramp. Ze hebben er niets dan slechte herinneringen aan.
Ik heb mijn schoonzusje een half jaar in huis gehad, we mogen elkaar graag en ze is een prima gast, maar het was voor iedereen zwaar. Ze had een baan in onze regio gekregen en ze kon niet makkelijk/snel een huis vinden hier dus is tijdelijk bij ons ingetrokken.
We kennen elkaar goed, we mogen elkaar echt graag, maar het is inschikken en accepteren. Wij hadden op dat moment erg jonge kinderen en die worden wel eens wakker 's nachts. En als ze moe thuiskwam van het werk zo tegen etenstijd was het bij ons ook spitsuur met vermoeide, hongerige en dus erg jengelige kinderen. Dat was voor haar alles behalve makkelijk.
Andersom hadden wij altijd de avond voor onszelf en met haar erbij op de bank voel je je toch verplicht om haar te vermaken.
We haalden allemaal opgelucht adem toen ze een eigen huis had. De band met haar is nog steeds goed overigens en we komen nog steeds graag bij elkaar over de vloer, maar inwonen is gelukkig niet meer aan de orde (kan ook moeilijk, zij heeft onderhand ook een man en kinderen)

Vraag

Waarom slapen ze dan zo vaak bij jullie, terwijl zij een eigen woonruimte heeft? Wellicht vinden ze het prettig om bij jullie te slapen omdat er dan voor hen 'gezorgd' wordt? (eten, was enz).
Ik zou iid toch even om de tafel en uitleggen dat zo vaak een 'loge' in huis jou in je privacy beperkt. Dus afspreken dat ze 2 dagen per week (ofzo) welkom is en als ze elke dag bij elkaar willen slapen dat dat dan toch echt de rest van de week in haar ruimte moet.

Ik weet niet of haar kamer in de buurt is. Maar zoja, dan kan je ook nog zeggen dat je het prima vindt dat ze meerdere dagen gezellig bij jullie eten, maar dan niet automatisch blijven slapen bij jullie. Dan verkassen ze daarna naar haar ruimte.

Xxxx

Het is jou huis, dus jouw regels.

Kostgeld

Ik weet niet wat zoon aan kostgeld betaalt, maar anders moet je dat maar opvoeren. Hij gaat werken en zij heeft een studiefinanciering (misschien is dat ook de rede dat ze zo vaak daar is.... Eten kost geld) dus een bijdrage is wel op zijn plaats. Als je het kan missen, spaar dat dan zodat hij het terugkrijgt als hij het huis uitgaat.

Kostgeld

Mijn moeder heeft tot halverwege de jaren '50 samen met haar ouders, een tante en grootouders in het grootouderlijk huis gewoond. In Rotterdam waren geen huizen voor alle gezinnen en wat er was was te duur. Wat dat betreft is dat door de huizenprijzen, hypotheekregels, gebrek aan huurwoningen en studieleningen nu ook lastig om te starten. Ik zou mijn kind en partner dus niet het huis uitzetten, maar wel kostgeld vragen en duidelijke afspraken maken over klusjes, privacy, melden wel/niet thuis/eten etc. Het kostgeld zou je, als je het kan missen, kunnen sparen voor een extraatje als hij het huis wel uit gaat.

Jouw huis

Er is niks mis met regels hebben. Daar jaag je iemand niet mee uit huis. Hoogstens zal die persoon als de regels hem niet bevallen rond gaan kijken naar andere woonruimte. Daar is voor een volwassen man/vrouw ook niks mis mee.
Als jij doordeweeks liever geen logees hebt (of juist liever in het weekend niet) dan kun je dat toch prima zeggen?
Natuurlijk zijn er ook ouders die er geen moeite mee hebben als er mensen 7 dagen per week logeren net zoals er ook ouders zijn waarbij 1 nacht per week al te veel al zou zijn. Je zal daar je eigen weg in moeten vinden.
Maar uiteindelijk is het jouw huis en je zoon is volwassen en hij heeft dus een keuze: of thuisblijven en zich aan een aantal regels houden of het huis uit gaan..

Woonruimte

Woonruimte is lastig te vinden maar niet onmogelijk. Het hoeft ook niet meteen een eigen huis te zijn natuurlijk. Je kan ook een kamer ergens huren. Zo zijn heel veel mensen begonnen: op een eenvoudige kamer ergens.
Een volwassen kind kan als hij/zij echt graag wil heus wel iets vinden ergens, al is het dan misschien niet het mooiste of het meest centrale.
En als ze dat niet willen omdat het te duur/ver weg/niet luxe genoeg is dan mogen ze thuis blijven wonen mits ze zich aan onze regels houden.
Willen ze dat niet kan ik prima begrijpen. Tenslotte ben je er op een gegeven moment aan toe je eigen leven vorm te geven. Het is hun keuze verder.
De luxe en het goedkope van thuiswonen vs de vrijheid van het alleen wonen

Jaina

Daar jaag je iemand niet mee uit huis. Hoogstens zal die persoon als de regels hem niet bevallen rond gaan kijken naar andere woonruimte. ===

Is dat iets anders dan er uit jagen? )

Mijn neef woont sinds een tijdje in een ieniemienie-appartementje in een stad. Groter zou fijn zijn, maar dat hij iets voor zichzelf heeft is belangrijker. Iedereen blij, vooral mijn zus en zwager . (neef wordt komende maand 30)

Antwoord op vraag

Hallo,

Dat een stel samen slaapt is vrij normaal, vooral rond die leeftijd. Uw zoon is tenslotte volwassen. U kunt niet voor uw zoon bepalen wat hij wel en niet mag in zijn relatie. Dat is zijn privé leven. Dat zou raar zijn als u dat doet. Aan de andere kant is het uw huis, dus misschien kunt u met uw zoon en zijn vriendin om te tafel gaan zitten en afspraken maken.

Bijvoorbeeld:

- Er is meer afwisseling over wie bij wie slaapt zodat de vriendin van uw zoon minder vaak bij u thuis is. Bijvoorbeeld dat de vriendin van uw zoon 3 dagen in de week bij uw zoon in uw huis blijft slapen en dat uw zoon de andere 4 dagen in de week bij zijn vriendin slaapt. Maar hiervoor moet u niet te stijfjes zijn en dan ook gewoon accepteren dat dit zo is. Verbied dus niet teveel hierin. Ga geen regeltjes opstellen dat hij zich aan een bepaalde tijd moet houden of verplicht iets moet laten weten waar hij is. Dit zal hij zelf wel aangeven.

-U kunt afspreken dat als uw zoon het huis verlaat 's ochtends voor zijn werk dat zijn vriendin dit dan ook doet, dus dat ze samen opstaan en samen vertrekken.

-U kunt afspreken dat de vriendin van uw zoon niet in uw huis blijft rondhangen gedurende de dag. Dus samen opstaan en samen vertrekken. En dan 's avonds en 's nachts weer samen in uw huis zijn, maar dan bijvoorbeeld wel in de slaapkamer van uw zoon en niet de gehele namiddag/avond beneden waar u bij zit.

Vertel ze dat u ook wat meer privacy wilt. Maar houd rekening met hun wensen want ook zij hebben een privé leven. Het draait niet alleen om hun, maar ook niet alleen om u(en uw partner als u deze hebt). Praat met elkaar. Zonder een goede communicatie begrijpt men elkaar niet goed. Dus dat is erg van belang.

Fijne dag nog!

meerderjarig

Je zoon is 21 en dus meerderjarig.Zeggen 'dat het niet meer aan de orde is' is zo een beetje hetzelfde als iets 'verbieden' en dat gaat denk ik, net andersom werken.Hij is geen puber meer.
Ik kan wel begrijpen dat er bepaalde huisregels gelden zolang hij bij jullie thuis woont en dat is heel normaal ook.Het is blijkbaar storend voor jou dat zijn vriendin ook eens bij jullie blijft slapen?Misschien heeft het te maken met jouw privacy-gevoel, een stukje hiervan afgeven is niet altijd even makkelijk.Hangt er toch ook vanaf hoe lang ze al samen zijn.
Een stel in huis nemen is niet altijd even makkelijk.Dat vraagt van beide kanten inzet en toegevingen doen...hebben het hier allemaal meegemaakt.Gelukkig konden wij dochter en vriend een apart plekje geven,zodat het een beetje haalbaar bleef.