U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Werk is belangrijk, maar wonen ook.
Dochter (20) heeft haar plek gevonden: goede stage met goed perspectief op werk. Vriend heeft ook goede mogelijkheden om in die plaats een goede werkleerplek te vinden.
Met andere woorden: beiden zijn eraan toe om samen verder te gaan.
Maar de plek ligt wel 100 km. van waar ik woon. Bovendien hebben beiden onregelmatige werktijden, ze moeten dus soms heel vroeg beginnen of zijn heel laat klaar.
Dochter woont nu tijdelijk op kamers bij een goede vriendin. Dat gaat prima, maar het is natuurlijk maar tijdelijk.
We zijn nu aan het zoeken naar de mogelijkheden voor huisvesting: een woonkamer en slaapkamer is al genoeg.
Beiden hebben zich ingeschreven bij een woningbouwvereniging en reageren op alles wat een goede mogelijkheid is. Maar er wordt verdeeld of naar inschrijftermijn (ze zijn pas net begonnen) of naar loting (kans van 1 op 1000).
We kijken naar koophuizen, de lasten zijn lager dan bij een huurhuis, maar ze zijn nog onder 23, hebben dus straks nog een laag inkomen en nauwelijks spaargeld. Dat spaargeld wordt nu wel opgebouwd, o.a. door maximaal te lenen bij DUO (ja ik weet het, schuld op schuld, maar ja, hoe krijg je het anders voor elkaar?). Ik ben niet rijk (maar wel gelukkig met wat ik heb).
Wie heeft tips?
Alternatieven waar ik naar kijk:
- recreatiewoning kopen en ingeschreven blijven staan op ouderlijk adres (recreatiewoningen zijn ook duur of worden door het park verhuurd);
- advertenties gaan zetten in krant of op marktplaats;
- briefjes in de bus stoppen in wijken waar je wil wonen en vragen of iemand binnenkort wil verhuizen (zo heeft een vriendin haar koopappartement gevonden);
- sta-caravan huren (gruwel voor dochter en vriend);
- studentenwoning (op woningnet aangeboden voor meer dan 1000 euro per maand?!?!)
- garagebox dan maar? Met glazen deur?
Zoon van vriendin heeft er 5 jaar over gedaan om een appartement te kunnen huren, huurprijs boven de grens voor huurtoeslag.
Lokatie: Eindhoven.
Alle tips zijn welkom.
Tsjor
Camelot
is antikraak. en dat is zeker een goede mogelijkheid als tussenoplossing. Dus ondertussen verder zoeken/loten/inschrijfduur op laten lopen/sparen etc.
Tsjor
Te vroeg
voor de officiele kanalen. Bekend probleem. Hier mag je inschrijven bij de woningbouwvereniging vanaf 18 en er is een wachttijd van 6-8 jaar. Je kunt als jongere dus zo rond je 25e iets voor jezelf scoren. Kopen, zeker in je eentje, red je niet want de minimumprijzen voor een flatje liggen al rond 170.000 en zoveel kun je niet lenen als net begonnen starter.
Kortom aangewezen op particuliere oplossingen. Dat je dan een hogere maandprijs betaalt dan je voor die hypotheek zou doen dat maakt de bank niet uit en dat snap ik ook wel. Nadeel is alleen dat je door de gedwongen hoge woonlasten weer minder kunt sparen om later wel de sprong te kunnen nemen. Veel jongeren blijven daarom thuis wonen zolang het kan.
Geluk
Het is zowaar gelukt. Afgelopen dinsdag zijn dochter en vriendje wezen kijken in een appartementje van een woningbouwvereniging. Het was loting en ze waren als eersten uit de bus gekomen.
Woonkamer, keuken, badkamer en slaapkamer, voor een prijs onder de huursubsisdiegrens (niet dat ze dat krijgen, ze zijn nog geen 23, maar om een prijsindicatie te geven). Wel in het centrum van de stad, vlakbij de plaats waar hij straks gaat werken. Voor haar werk zal wel een auto beschikbaar moeten zijn, aangezien de werktijden buiten de openbaar-vervoer-uren vallen, maar het is allemaal te doen.
Zij zijn dolblij. Resultaat van goed rondkijken, veel inschrijven, veel reageren en een behoorlijke dosis geluk.
Dochter kreeg bovendien een dag later te horen dat ze aangenomen is. Heel veel geluk dus. Maar ook van beiden doorzettingsvermogen, hard werken, duidelijke keuzes en daar dan ook voor gaan, ook als dat opofferingen vraagt. Afgedwongen geluk, zeg maar.
Ondertussen heb ik wel gekeken of ze mijn postcodeloterijlot niet over willen nemen. Zoveel geluk.
Ik ben blij voor hen en bereid me voor op het lege-nest. Alle kinderen wonen straks op ongeveer 100 km afstand in alle richtingen van de wind (behalve het noorden). Ieder op een geheel eigen plek die echt bij hen past. Ja, ook voor mij veel geluk. Het mooiste wat ouderschap kan opleveren. Meer waard dan wat dan ook.
Tsjor
Geweldig
Wat een geweldig nieuws! Zo zie je maar. Nooit opgeven. Geniet van je nieuwe status. En stuur wat geluk deze kant op. 
Van harte Tsjor
Het leven kan je soms lastige verrassingen bezorgen maar soms ook hele gelukkige momenten. Gelukkig kan je daar dan extra van genieten.
super
Wat fijn dat het gelukt is en ook nog betaalbaar. Loting voelt aan de ene kant wel als geluk hebben maar het is wel helemaal eerlijk.
Mijn dochter en vriend hebben op de vrije markt wat kunnen huren in Rotterdam. Zij kregen meteen het eerste appartement wat ze wilden en dat omdat het een volledig wit stel is. Dat is natuurlijk wel fijn voor hen maar voelt toch als discriminatie.
Veel woongenot voor je dochter en succes met klussen en verhuizen. Eindhoven is echt een leuke stad aan het worden met veel dynamiek. Mijn zoon woont er ook en we ontdekken steeds weer nieuwe leuke plekjes. Afgelopen weekend door Philipsdorp gelopen wat een leuke wijk is dat nu na de renovatie. Gaat ze daar misschien wonen?
groet
Saar
Centrum
Het is een zolderappartement geworden vlakbij het centrum van Eindhoven: straat uit en je staat midden in het Centrum. Morgen de sleutel. Ja, loting is echt een kwestie van geluk, maar wel fijn als het geluk ook een keer jouw kant op rolt.
Rotterdam heeft er vertrouwen in dat je dochter en haar vriend blijkbaar een positieve bijdrage zullen hebben aan de wijk. Dat is aan de ene kant discriminerend, maar aan de andere kant is het pas echt discriminerend als je dochter en vriend daar niet zouden willen wonen omdat de wijk te gekleurd zou zijn.
Het blijft ook complex: ik heb gewerkt in een wijk waar veel Turkse mensen woonden en zij gaven allemaal aan dat ze liever gemengder wilden wonen en ook op school liever hadden dat hun kinderen met meerdere culturen om zouden gaan (nou ja, eigenlijk vooral met meer Nederlandse kinderen, de vooroordelen over andere culturen waren niet mals). Maar ze gaan wel bij elkaar wonen, bouwen hun eigen winkels op, voeren hun eigen taal op straat en maken het zo onaantrekkelijk voor de enkeling die niet-Turks is om daar tussen te zitten. Het is een complex probleem, waar Rotterdam nogal ferme stappen in zet om het op te lossen. Hopelijk vinden je dochter en haar vriend hun draai op hun nieuwe woonplek.
Tsjor