Omgang met zelfstandige dochter.

Je thuis voelen.

Als je schoonzoon goed is voor je dochter en zij zijn samen gelukkig, dan moet dat genoeg zijn.
Misschien vindt hij jullie echt niet leuk, gaat hij zich nooit bij jullie "thuisvoelen". Dat is dan maar zo, accepteren dat hij dat zo voelt geeft rust.
Blijf hem gewoon uitnodigen zonder dwang of bijkomstige opmerkingen, lijkt me echt niet leuk voor je dochter. Zij zit tussen 2 vuren.
Je kan ook vragen:"we gaan over 3 weken gezellig een dag op stap, gaan jij en Piet ook mee, overleg even samen en laat het me snel weten".
Misschien heeft schoonzoon Piet geen zin maar wil je dochter wel mee. Ook prima. "Gezellig dat je meegaat". Geen opmerking dat het jammer is dat Piet er wéér niet bij is, zijn keuze, hij was welkom.

Met iets meer afstand nemen van je gevoel en je verwachtingen wat bijstellen haal je zelf wat druk van de ketel. Vooral bij je dochter.

AnneJ

Zelf al aangeven dat je schoonzoon maar niet vraagt omdat "hij daar toch geen zin in heeft" en "na een uurtje toch weer weggaat", zou ik nooit doen.
Vooral niet tegen mijn kind, eigenlijk doe je dan weer niets anders dan je ongenoegen spuien en je teleurstelling in hem laten blijken.
Ik vind beide uitnodigen en afwachten wie er meegaat persoonlijk wat vriendelijker.

O zeker

Het lastige is dat je dan ook moet accepteren dat iemand na een uurtje al weer weggaat. Dan kun je beter duidelijk zijn. Vooral als je niet met eten wil blijven zitten.

Maar als je dat kunt loslaten is het geen punt. Maar je kunt ook best duidelijk maken dat je accepteert dat het voor hem wat ongemakkelijker is in jou familie dan in zijn eigen familie. Dat is toch niet heel vreemd.

je kunt

Ook denken: die jongen vind het hartstikke lastig en moeilijk om met de familie van zijn vriendin te moeten dealen (niet om wie zij zijn, maar om wie hij is) en komt toch elke keer wel in ieder geval een uurtje.
Wat een held!

En wat kunnen wij dan als schoonouders doen om het makkelijker te maken voor die jongen, die man waar onze dochter zo veel om geeft....

pijnlijk 2

Jij: "Nu zei ze ook dat hem thuis geleerd is iets alleen te doen als hij dat zelf wil
Hij hoeft dus niets te doen waar hij geen zin in heeft. [....].
Dat is een verschil in opvoeding. Ik heb mijn kinderen geleerd dat je soms ook iets voor een ander doet."

Ja dat is moeilijk. Ik ben ook zo (opgevoed) dat je wel eens wat voor anderen doet . En mensen die daar lak aan hebben, ja, dat is moeilijk.

Hij heeft kennelijk geleerd gewoon te doen wat hij wil en is daar ook duidelijk in, zo lijkt het tenminste, tegen dochter (niet tegen jullie). Kunnen jullie niet veranderen.

Ik "ben" zo iemand als je dochter die tussen twee vuren zit (al heel lang). Echt heel naar.

Mijn man is ook zo'n type die doet wat hij wil. Tot de kinderen kwamen viel dat nog niet zo op, was het geen probleem. Mijn ouders zijn meer het type dat je vriendelijk en beleefd met andere mensen om gaat. En nee, mijn man vonden zij niet goed genoeg voor mij, maar hebben dat eigenlijk jarenlang niet of nauwelijks laten merken. Mijn man vond/vindt mijn ouders maar niets en mijn ouders lieten in de loop der jaren (toen we al lang bij elkaar waren) ook af en toe wel wat kritiek richting hem horen (overigens m.n. toen ik af en toe mijn hart bij hen uitstortte, onze relatie ging na de komst van de kinderen bergafwaarts en na jaren heb ik hen ingelicht).

Ik hoop dat de vriend van jouw dochter niet zo is als mijn man. Aldoor kritiek op mijn familie, nooit iets aardigs zeggen, en het ergste: hij doet het ook waar onze kinderen bij zijn. En niet 1 of 2x maar regelmatig (ook al heb ik een aantal keer gezegd dat hij daarmee moet stoppen).

Nu zijn mijn ouders misschien minder gericht op de kinderen dan mijn schoonmoeder (die doet alles voor de kinderen, maar soms een beetje too much/slijmerig, zeker als ik dan hoor dat ze tegen de kinderen altijd lief doet, maar tegen een familielid van mij die echt heel aardig is, soms echt niet aardig doet), maar na jarenlang kritiek over mijn ouders gehoord te hebben van mijn man is m.n. een van de kinderen inmiddels ook niet echt enthousiast over mijn ouders. Deels omdat ze anders is dan mijn ouders, maar - mijn overtuiging - ook ingegeven door de continue kritiek van mijn man op mijn ouders. Erg pijnlijk vind ik dat.

Dus ik hoop dat de vriend van je dochter thuis niet aldoor negatief doet, want dat zou net als bij mij, nog pijnlijker voor je dochter kunnen worden dan het nu al voor haar is.

Wat jullie eraan kunnen proberen te doen?
Hem kan je niet veranderen, dus je kunt er alleen zelf iets aan proberen te doen.
Ik zou inderdaad gewoon dochter blijven uitnodigen en steeds aangeven dat vriend welkom is. Als hij er is, positief en vriendelijk doen, als hij niet mee komt, alleen blijdschap tonen dat je dochter er is.
Als hij er is: kijk vooral naar zijn positieve kanten (al is het maar dat hij je dochter gelukkig maakt). Wie weet als jullie stug volhouden dat jullie wel aardig doen tegen hem, interesse tonen, niet te veel, en niet te veel bovenop hem zitten :-), hij toch langzaamaan ontdooit.
Geen kritiek op hem. Niet richting hem, niet richting je dochter. Onderling af en toe stoom afblazen, maar verder in de positieve stand staan. Echt, hij heeft zijn kwaliteiten.

Als haar vriend negatief over jullie blijft doen, terwijl jullie alleen maar proberen hem welkom te laten voelen en aardig doen, dan zal ze misschien een keertje klaar ermee zijn als hij maar negatief over jullie blijft doen. Ik hoop het voor haar, want ik geloof niet dat zij er gelukkig van wordt een partner te hebben die jullie zo ontloopt dat hij het maar een uurtje met jullie uithoudt (tenzij het natuurlijk een aanloopfase is en langzaamaan toch beter wordt).

En misschien helpt het nog, dat je je dochter toch vraagt, of ze haar vriend eens kan vragen wat jullie kunnen doen, zodat hij zich meer op zijn gemak voelt bij jullie. Ze kan aangeven dat jullie het jammer vinden en graag kijken wat jullie kunnen doen. Als hij dan niets kan noemen, dan houdt het op. Jullie kunnen niet meer dan je best doen.

Sterkte ermee.

Fijn als ze even langskomen

Fijn als ze even langskomen. "Leuk dat je er even was". Punt.

Mijn schoonfamilie heeft (ook) allerlei ideeën over hoe laat en hoe lang wij op hun feestjes moeten zijn. Het haalt bij mij alle lol (voor zover die er al was) om er heen te gaan weg.

Mijn (schoon)kinderen zijn altijd welkom, maar zijn nooit verplicht naar ons te komen of ergens mee naar toe te gaan. De hele enkele keer dat ik ze dat wel vraag (oma 80 jaar oid), dan is het geen punt en gaan ze mee.

Dat staat toch los van 'iets voor een ander doen' wat mij betreft. Ik bepaal graag zelf wat/hoeveel/hoelang ik iets voor een ander doe. Aanzitten aan verjaardags-feestjes hoort daar in principe niet bij

Uitstapjes/etentjes doen wij ook niet persé met het hele gezin. Wil je mee? Welkom! Ga je niet mee? Dan gaan we zonder jou, ook prima.

En ik zou, op basis van wat je hier schrijft over het dure uitje, doen wat al gesuggereerd is. Op zich had het prima alleen met je zoon en schoondochter gekund, maar nu heeft je dochter er van gehoord en ze wil ook graag mee. Dan zijn er twee opties:
- nou Marie, we willen eigenlijk graag alleen met Kees en Marja (eventueel met reden, (anders dan dat je Marie-vriend niet mee wilt hebben!)
- nou Marie, leuk als jullie mee gaan. Het is wel een dure uitstap, ik zou het vervelend vinden als je vriend op het laatst afzegt. Je kunt alleen mee gaan, of met vriend, maar als hij afzegt, wil ik graag dat hij de gemaakte kosten vergoed. Wil je dat met hem bespreken?

Dure uitstap

Ik zou hem niet mee vragen? Waarom zou je? De kans is groot dat als hij opeens geen zin heeft jij een hoop geld voor niks hebt uit gegeven. Ik zou dat ook gewoon zo aan dochter communiceren. Joh, wij willen jou best uitnodigen, maar je vriend zal voor zichzelf moeten betalen, want ik vind het zonde van mijn geld als hij opeens toch niet mee gaat of halverwege de dag op stapt. Ze weet zelf ook dat hij dat doet en ze zegt ook dat hij van huis uit zo is opgevoed. Nou prima toch, dan doe je het op zijn manier. En als het op een zondag valt hoef je hem dus sowieso niet te vragen, want dan moet hij bij zijn ouders eten en kan blijkbaar geen andere dingen doen.

dochter wil geen contact meer word beinvloed door schoon familie

Mijn dochter wil mij en mijn nieuwe partner niet meer zien of spreken, het is begonnen een jaar geleden. Toen kreeg mijn dochter van toen 19 een relatie met een op het eerste gezicht een leuke spontane jongen.
Ze zouden om het weekend bij ons en het andere weekend bij zijn ouders zijn, het ging op een gegeven ogenblik zo dat er steeds meer afstand van mij werd genomen dit te melden via de whatsapp, nu word ik ervan beschuldigd dat ik geen contact met haar heb opgenomen, dt het maar van een kant komt, maar dat is niet aan de orde, zij heeft er zelf voor gekozen om afstand van mij te nemen, ze wonen nu samen en ik heb het idee dat ze behoorlijk word beínvloed word door de schoonmoeder en haar zoon, ze heeft dingen daar verteld over mij die niet waar zijn, toen ze samen gingen wonen zijn wij er ook geweest maar wij voelden ons niet welkom, ik heb dit ook tegen haar gezegd, maar volgens mijn dochter is dat niet zo.
Ik ben de wanhoop nabij, ik heb haar een mail gestuurd en daar sprak ze respectloos naar mij toe, ik heb altijd contact met haar gezocht ook al was dit via de whatsapp maar ze beschuldigd mij van iets waarvan weet ik niet.
De bom is gebarsten 2 weken terug, door dat mijn partner het niet meer kon aanzien hoeveel verdriet ik er van heb. Ze scheef dat ze pas weer contact met mij wilde als ik de schuld eens bij mij zelf neerlegde, ze gebruikte daar woorden in die niet van haar waren, maar van haar schoonmoeder die mij niet eens kent en wel veroordeeld.
Ik heb mijn dochter alleen opgevoed dus ik moest vader als moeder voor haar zijn, volgens haar heb ik het nooit goed gedaan, terwijl ik alles voor haar heb gedaan, wat moet ik doen ik ben radeloos en verdrietig, ik laat het maar even rusten en hoop dat het ooit goed komt.

wat moet ik hier op zeggen? Ik was vroeger (en nog steeds) degene die ook zo´n hekel aan al die verplichte verjaardagsfeestjes en feestdagen bij ouders/schoonouders had.
Daarbij komt mijn man uit een vrij hechte familie die veel bij elkaar zit..elke zondag koffiedrinken, verjaardagen, en we zater er elke feestdag. Daar doe je mij nu eenmaal geen plezier mee. Woon nu in het buitenland en vind het heerlijk dat ik daar niet Meer naartoe moet. Begrijp me niet verkeerd, ik zie mijn Familie graag, Maar ik ga liever spontaan op bezoek en hou er niet van als de hele kamer vol zit met opa´s oma´s Tantes enzovoort. Ik vind de gesprekken veel Leuker als we alleen bij iemand op bezoek zijn, zonder de hele Familie erbij. Ja dat kan de reden zijn bij de vriend van je dochter en het kan natuurlijk ook gewoon zo zijn dat jullie elkaar niet liggen. Heel erg jammer, maar dat kan gebeuren. Ik zou je dochter toch nog vragen wat hij nou specifiek niet gezellig vind bij jullie.

Tips

Praat met hem hierover. Vraag wat hem dwars zit als hij bij jullie is en waarom hij zo kort blijft. Daar heb jij het recht op. Anders kun je het ook niet verbeteren. Wat jouw dochter betreft dat ze boos word als jullie samen iets doen en haar niet uit nodigen, dat is jullie privacy. Dat heeft iedereen te accepteren. Aan de andere kant heb je ook de keuze om niet alles aan je dochter te vertellen, zo bespaar je een hoop gedoe. Blijf de vriend van je dochter uitnodigen. Anders word de kloof idd alleen maar groter. Praat met hem. Alleen zo kun je het oplossen. Geef aan wat jouw dwars zit. Ook hoef je niet altijd perse eerst je dochter te laten weten dat je hem hierover wilt spreken. Nodig ze bijvoorbeeld uit maar vertel er niet bij dat je wil praten, anders komen ze sowieso niet. Succes!