hospiteren lukt niet: tips?

Achterlijk systeem

Ik geloof dat ik iets gemist heb in mijn studententijd. Wij zijn via een particuliere verhuurder in op een bovenwoning terecht gekomen. Eerst man alleen, hij deelde toen een aantal ruimtes met een paar andere studenten en daarna via de SSH op een flatje.

Ik geloof ook dat ik vroeger geen zin gehad zou hebben in dat hospiteren.

Sneller verhuizen

Ja, dat is blijkbaar een verschil.

Dus moeten we het drama van tientallen keren hospiteren met bijhorende drama's zowel mentaal als fysiek (uren reizen) in stand houden om het voordeel van minder verhuizen te behalen?

Na plaatsing zonder hospiteren stromen mensen misschien sneller door naar de locatie waar wel hun eerste keus is. Dat lijkt me best logisch. Maar dan heb je tenminste een kamer en dan kun je tenminste gewoon verder. Dit limbo van wanhopig zoeken lijkt me bijzonder ongewenst. Volgens mij is het namelijk ook nog de bedoeling dat je studeert, zodat je niet nog een jaartje studielening met een negatief bindend studie-advies toevoegt aan je eindschuld.

Stenna

Hoe is het nu? Is je zoon al wat verder gekomen?
PS Uilenstede verhaal geldt alleen tot 1 oktober. Van 1 juli tot 1 oktober mogen alleen eerstejaars aan de VU die ver weg wonen hospiteren. Van 1 oktober tot 1 december (dacht ik) alle eerstejaars aan de VU en daarna iedereen.

ja en nee

Verder gekomen in die zin dat na telefoontje van mij hij uitgenodigd werd voor een gesprek door de SSH. En vervolgens op een speciale plaatsingslijst kwam. Daarbij moet hij nog steeds hospiteren, maar dan alleen met de 5 die op die lijst staan en bij aangewezen huizen. Op zich een prima idee, zo is de plaatsing voor die huizen toch niet helemaal gedwongen en hebben ze nog enige keuze. En hij heeft veel meer kans. Voorwaarde is dat hij niet zelf mag weigeren waar ze hem plaatsen.

Niet verder gekomen in de zin dat ook nu het hospiteren niet lukt. Hij mocht de afgelopen weken twee keer naar zo'n plaatsingshuis, met die andere vijf dus. En is het beide keren weer niet geworden. Ondanks dat het bij ten minste een van die twee huizen wel goed leek te klikken. Probleempje is nu dat hij gebeld is voor een hospitatie in een andere stad (amersfoort). Daar wil hij niet heen (dat is verder van zijn studiestad en zijn studentenvereniging dan wij waar wij zelf wonen), maar hij mag dus eigenlijk niet weigeren. Zucht. Houdt niet op, die problemen.

Ik word er zodanig hopeloos van dat we toch maar naar makelaars aan het zoeken zijn en ik zelfs al gedacht heb aan een etage voor hem kopen (om te delen met anderen). Allemaal wel mogelijk natuurlijk, maar ik baal dat het gedwongen zo moet en het voor hem en anderen blijkbaar niet mogelijk is om een gewone kamer te vinden, op de normale manier. Maar ja.

Iemand nog af of aanraders voor makelaars in Utrecht die kamers verhuren? Ervaringen met Rotsvast bijv.?

Stenna

Amersfoort is idd wel een eind weg, maar veel studenten die in Utrecht studeren wonen in Zeist of de Bilt. Mijn eega heeft ook een tijd in Zeist gewoond voordat hij door kon stromen naar een kamer in Utrecht - en nu is de kamermarkt nog lastiger!
Dus misschien een tip: toch iets verder kijken. Liever in Utrecht natuurlijk maar anders de eerste tijd vlakbij, is dat een optie?

belachelijk

Logisch dat je een kamer moet accepteren maar als iemand uit Groningen nog een kamer heeft moet je die ook accepteren als je in Utrecht gaat studeren? Heeft iemand er al bij stil gestaan dat het ovkaarttechnisch helemaal niet gunstig is om in Amersfoort te gaan zitten?

Wat voor idioten zitten er daar bij die SSH?

anders

Het is pietjse anders voor hem, Mijntje. Wij wonen zelf heel dicht bij Utrecht, daarom is hij de eerste jaren niet op kamers gegaan. Hij is nu derdejaars en er echt aan toe. Het gaat minder dringend om de afstand, maar echt om het zelfstandig worden en meer contact met huisgenoten, en vooral ook om zijn activiteiten voor de studentenvereniging. Waardoor hij 's avonds laat niet meer terug kan met de trein. Dat geldt voor Amersfoort ook. Zeist zou wel gaan inderdaad.
Het is dus feitelijk niet urgent meer, want hij is al terug naar ons verhuisd, na zijn tijdelijke kamer (en vandaar aarzeling van SSH voor plaatsing, ondanks zijn jarenlange inschrijvingstijd) maar tegelijk ook hopeloos, met dit systeem, dat het ooit wel gaat lukken.

Rustig maar Triva :)

Hij is gebeld door een huis uit Amersfoort en Amersfoort valt naar het schijnt ook onder SSH Utrecht (Groningen niet). Echter, ik ben nog niet helemaal zeker of hij dat ook verplicht moet accepteren. Dat vermoed ik, gezien de gestelde voorwaarde, maar we hebben het nog niet expliciet nagevraagd. Misschien valt het mee (dat hebben we wel verdiend).

En desnoods gaat hij wel op gesprek in Amersfoort

Daar kan hij vertellen waar hij nu woont (dichtbij Utrecht) en dan trekken ze vanzelf de conclusie dat dit niet handig is.

Wel op gesprek gaan

En daar eens oefenen hoe het niet moet.

Zou toch sterk zijn als hij juist daar geplaatst zou worden.

En verder heeft hij nu een kans van 1 op 5. Na twee gesprekken zit hij dus nog steeds aan de verkeerde kant van de 50%. Had hij beeld bij zijn 4 concurrenten?

De kans is groter nu maar nog niet heel groot

Hij is met vijf anderen. Dat betekent 1/6 kans per keer. Zo vreemd is het niet dat hij het niet wordt, wel frustrerend. Maar dat geldt waarschijnlijk voor de andere vijf ook.
Wordt deze groep telkens aangevuld? Of wordt de groep kleiner naar mate er meer een kamer vinden?

Afstand geen reden?

"Het is pietjse anders voor hem, Mijntje. Wij wonen zelf heel dicht bij Utrecht, daarom is hij de eerste jaren niet op kamers gegaan. Hij is nu derdejaars en er echt aan toe."

Je kunt ook even wachten tot, pak weg, februari. Dan komen een hoop kamers vrij vanwege stoppen met de studie. Je verhoogt je kans om dan te gaan zoeken.

gut annej

Hij zat begin juli al op 20 gesprekken, je zou toch denken dat je vanaf juni een grote kans zou hebben...

Nee Triva

Juni/juli gaan de eerste nieuwe lichtingen al weer zoeken. Vanaf januari tot die tijd is het stiller vanwege de 'uitvallers' en die periode is vaak te lang om te wachten op de nieuwe lichting.

druk en plaatsing

Precies om die reden (nieuwe lichting eerstejaars in augustus/september) was hij al in juni zo erg fanatiek aan het hospiteren. Maar ja, als het dan maandenlang niet lukt..Wachten tot januari is niet handig (hoewel we het wel overwogen hebben) omdat hij juist nu heel actief is in de studentenvereniging en dus steeds in Utrecht moet slapen.
Met die plaatsinglijst is het zo dat er 5 in totaal waren. Daarvan zijn er dus nu 2 af en dat wordt niet aangevuld voor zover ik weet. Dus volgende keer heeft hij nog meer kans. In amersfoort konden ze niemand krijgen: bij reguliere hospitaties voor die kamer kwam niemand (hij is dus niet de enige die dat niet wil). Vandaar dat ze daar iemand geplaatst krijgen. En hij dus daar nu juist helaas een heel grote kans heeft.

Poehee, dat is balen

Als hij juist daar een grote kans heeft. Wel fijn dat zijn kansen toenemen naar mate de groep kleiner wordt.
Ik vind het raar dat ze deze speciale groep naar Amersfoort sturen. Alsof Amersfoort dan wel goed genoeg is voor deze groep.

Ik zou oefenen op de juiste uitspraken om te zorgen dat hij daar niet geselecteerd wordt. Da, zou ik dan vooral richten op zijn huidige woonplek (bij zijn ouders) en waarom hij een kamer zoekt. Vooral natuurlijk omdat hij actief aan het studentenleven wil deelnemen, niet omdat hij niet meer thuis wil wonen. Hij kan best uitspreken dat Amersfoort niet zoveel oplost in zijn situatie. Dan moet hij nog steeds reizen.

En daarnaast zoeken naar een etage.

Lullig

Die zes zijn dus allemaal studenten die steeds buiten de boot vallen? Hoe lullig (sorry voor het woord) is het dan als je het bij de laatste twee toch niet wordt. Ik vind het echt een belachelijk systeem. Een heleboel berichten geleden zei iemand iets als 'ja, maar het gaat om wonen en niet om een uurtje koffie drinken.' Nou en?! Je collega's kun je ook niet uitkiezen, en daar moet je het ook leefbaar mee houden. Het zijn huisgenoten, je hoeft er niet mee te trouwen.

nee he

Het zal toch niet zo ver komen dat de grootste kans om aangenomen te worden op een plek is waar je zoon helemaal niet mee verder komt? Wat kan verzonnen worden om dat niet te laten gebeuren. Wel gaan en de situatie uitleggen? Ziekte veinzen? Op goed geluk gaan en deze keer hopen dat je het niet wordt? Ik weet niet wat het beste is.
Ik zat nog wel te denken, je zegt dat hij actief is in een studentenvereniging. Kan hij niet via de vereniging wat vinden? Bijvoorbeeld via mensen die hij kent? Ik weet niet wat voor vereniging het is maar heeft die geen huizen of zo? Of heeft het zin een briefje op te hangen "derdejaars zoekt kamer"? Ik heb begrepen dat de meeste huizen liever een ouderejaars hebben dan een eerstjaars.

Speciale groep, nare bijsmaak

Ja, Lente, ik krijg klein beetje nare bijsmaak van hoe ze met deze speciale groep omgaan. Laat ik voor op stellen dat ik blij ben dat er iets gebeurd en het idee van die vijf wel goed vind. Maar de voorwaarden die erbij gesteld worden, en de hele toon / behandeling, plus die kamer in Amersfoort erbij die ze aan de straatstenen niet kwijt raken, dat geeft toch het gevoel dat die vijf op hun knietjes dankbaar moeten zijn. Alsof het eigenlijk toch wel hun eigen schuld is dat ze er niet op normale wijze doorkomen, en blij moeten zijn met alles. Dus zeker niet dat de ssh nu zelf inziet dat het systeem niet altijd goed werkt en dat zelf probeert goed / eerlijker te trekken.

amersfoort

Of toch Amersfoort? Door de week trein je tot 01.00 uur vanaf utrecht naar amersfoort en in het weekend tot 03.00. En daarna vanaf 05.00 uur weer.

Amersfoort is beter bereikbaar dan sommige buitenwijken in utrecht. En het is ook best een mooie en gezellige stad.

die twee

Waarom hadden die twee kamers eigenlijk nog geen huurder gevonden? Weet jouw zoon dat? Wat waren dat voor mensen? En inderdaad was er binnen de studentenvereniging geen kruiwagentje naar een kamer?

Triva

Dat weten we niet, hoezo die twee kamers een plaatsing kregen. Schijnt dat ze soms gewoon te laat / te traag zijn met organiseren van een hospiteeravond, doordat bewoneners bijv. op vakantie zijn ofzo. Het moet binnen een bepaalde termijn, van de ssh. Het ene huis (waar het zo goed klikte) was wel gewoon leuk en gezellig, bleek ook iemand van zijn vereniging te wonen (die hij niet kende). Erg jammer dus dat hij het niet geworden is. Ik wilde dat ik wist waaraan dat dan toch ligt (vraagt hij altijd wel maar komt altijd hetzelfde standaardantwoord op: "iemand anders paste net wat beter bij ons".

Hij heeft inderdaad al meerdere keren ook kamers getipt cq aangeboden gekregen via zijn studentenvereniging en mensen die hij daar kent. Maar ook daar moet hij dan toch altijd hospiteren. En wordt hij het uiteindelijk nooit. O, als ik toch eens een cameraatje mee kon geven en kon zien wat/hoe hij op zo'n avond (verkeerd) doet...

Stenna

Wat verschrikkelijk frustrerend lijkt me dit zeg. Ik kan me niet voorstellen dat er nog heel veel dingen zijn die je zelfvertrouwen nog meer ondermijnen dan dit proces. Ik leef met jullie mee en hoop snel op goed nieuws. Ik ben nog wel blij dat het dus niet perse huizen zijn met mensen die gewoon niet aantrekkelijk zijn om bij te wonen. Daar was ik bang voor. Huizen die zo vies zijn dat niemand die op de avond kwam hospiteren wilde blijven ofzo.

Inderdaad, Triva

Zo moet het ook voelen als jij altijd als laatste wordt gekozen met gym als er teams gevormd moeten worden.

Ik snap ook niet zo de positieve kant van dat hospiteren. Ja, je moet samen leven en dan kun je dat beter doen met iemand die je het best ligt, maar straks als jij gaat settelen kun je je buren ook niet kiezen.

Het studentenleven is maar een paar jaar, dan vind ik dat je maar hebt te accepteren dat er ook iemand die wat minder popi-jopi is komt wonen (binnen redelijke grenzen natuurlijk, op aso's zit niemand te wachten)

Het is voor niemand leuk om dit mee te maken, maar vooral voor mensen met ASS, die al op hun tenen moeten lopen om te voldoen aan onze standaard, is het afschuwelijk verdrietig om keer op keer te moeten ervaren dat jij er niet bij mag horen. Niet één of twee keer, maar inmiddels al tientallen keren in enkele maanden tijd, met als alternatief dat je maar naar een andere stad moet of in een huis waar je nog niet dood gevonden wil worden.

Ja, ik vind dat heel verdrietig.

Stenna

Wat een doorzetter heb jij zeg! Wat verschrikkelijk verdrietig dat het nodig is, maar wat ongelooflijk stoer dat hij gewoon blijft gaan. Wat zal je trots zijn!

Mijk