U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Help zoon wordt vader...hysterische a.s. moeder
Gisteren vertelde mijn 20+ zoon met veel moeite dat hij vader wordt, direct er achteraan zei hij; "maar ik wil dit niet".
Terwijl ik even in shock was, heb ik hem even laten vertellen.
Hij heeft 1x met dit meisje (20) sex gehad, condoom scheurde maar zij verzekerde hem dat ze aan de prikpil is, verder was ze onvruchtbaar ( hij zelf weet dat hij stom is geweest) Ze is 8 weken zwanger.
Via social media heeft ze hem verteld zwanger te zijn van hem. Hij is daarop direct naar haar toegegaan om met haar te praten hoe verder.
Mijn zoon vroeg of ze het wilde weg laten halen of wilde houden.
Zij was al totaal op de roze wolk, wil het kindje houden.
Mijn zoon heeft argumenten aangegeven waarom hij vindt dat zij beiden hier niet klaar voor zijn.
* ze hebben geen relatie
* ze zijn beide opgegroeid waarbij 1 of beiden ouders niet in beeld waren en dat ze weten hoe dit voelt en wat voor invloed dit op zijn / haar leven heeft gehad.
* ze staan beiden niet stabiel in het leven.
Zij wil het kindje houden, aangezien mijn zoon haar tot niets kan dwingen heeft hij aangegeven dat hij dit allemaal even moet verwerken.
Zij zit echter totaal op de roze wolk, heeft het al aan iedereen verteld, koopt babykleertjes, etc etc. Mijn zoon maakt ze helemaal gek door steeds te appen / bellen, dat hij het kindje moet erkennen voor de geboorte, dat ze bekkeninstabiliteit heeft etc etc. Ze wordt boos als ze mijn zoon vraagt naar haar "buik" te komen kijken en hij aangeeft wel te willen komen praten maar niet om naar haar buik te kijken, aangezien er nog niks te zien valt. Dat hij aangeeft even rust te willen om het allemaal te verwerken en goed te willen bedenken wat dit voor hem en zijn eventuele kindje in de toekomst gaat betekenen.
Hij geeft aan het zelf niet te willen, weet nog niet of hij het kindje wil erkennen, maar vindt het ook een raar idee dat als het kindje geboren wordt hij weet dat deze op de wereld rondloopt en hij niet weet hoe het met hem/ haar vergaat en of de a.s. moeder hem dan toch blijft betrekken.
Ik heb hem het advies gegeven even goed en rustig na te denken, als ze hem steeds lastig blijft vallen met allerlei zaken die niet van belang zijn, hij moet aangeven dat als zij wil dat hij het kindje erkent, zij respect zal moeten hebben om hem even de tijd te geven.
Ik heb hem in elk geval niet veroordeeld want hij weet zelf hoe stom hij is geweest. Maar ook dat zij beiden stom zijn geweest. Ik heb een hekel aan de uitspraak, hij was er toch zelf bij... dus... is altijd de a.s. vader alleen verantwoordelijk voor een ongewenste / ongeplande zwangerschap?
Natuurlijk zit hij vol met vragen; mam hoe kan iemand die aan de prikpil is en onvruchtbaar na 1x toch zwanger zijn? Hoe zit dat met bekkeninstabiliteit, wat heeft dat voor gevolgen voor haar en het ongeboren kindje? Moet ik het kindje erkennen terwijl ik nog niet weet wat ik wil? En hoe moet ik nu ik zo hard aan mijn toekomst en aan mezelf aan het werken ben een kindje gaan opvoeden?
Ik heb hem verteld dat hij de rust moet nemen, ik voor hem geen beslissingen kan en mag nemen en hem steun in welke beslissingen hij ook gaat nemen.
Heb hem voorgesteld dat hij op elk moment mij mag bellen als hij vragen heeft, dat hij ook zeker moet weten dat het kindje van hem is en zo ja we samen een plan zullen moeten maken hoe dit voor hem in de toekomst eruit gaat zien, nog niet wetende of hij het gaat erkennen en betrokken gaat worden bij de opvoeding.
Verder heb ik een voorstel gedaan om een x met z'n drietjes om de tafel te gaan zitten. Niet om haar een abortus aan te praten, maar wel heel goed te bespreken wat dit betekent voor hun beiden qua gevoel en verstand.
Ik heb er vannacht natuurlijk van wakker gelegen. Ik kan er met niemand over praten want heb mijn zoon beloofd het tegen niemand te vertellen.
Dus mijn vraag aan jullie, heeft iemand van jullie iets soortgelijks meegemaakt? Heb ik juist gehandeld? Wat voor adviezen en tips hebben jullie?
Pijnlijk
|Het meisje maakt er inderdaad een pijnlijke geschiedenis van, zorgelijk, dat ze nu al zo met haar kindje omgaat.
Ik zou proberen om zo dicht mogelijk bij mijn gevoel te blijven: fijn dat ze de echo heeft laten maken, hopelijk is alles goed met het kindje. Ik vind het erg, dat ik niet weet of ik de vader ben of je ex-vriendje en dat ik de ontwikkeling van mijn kindje (als het mijn kindje is) nu niet mag zien. Ik hoop dat ik er in de toekomst blij mee kan zijn. (als mogelijk reactie van je zoon, ik neem aan dat jij niet met haar appt).
Ik hoop dat je zoon nog kontakten heeft met mensen waarmee hij over dit soort dilemma's en problemen kan praten, want het is niet niks.
Tsjor
Echo
Hoe vaak krijg je tegenwoordig trouwens een echo? Tsjor
Hangt ervan af (echo's)
https://www.oudersvannu.nl/zwanger/prenataal/echos-tijdens-zwangerschap/
In ieder geval een termijnecho en een 20-wekenecho. Kan ook nog bij 13 weken.
Tsjor
Best wel veel. De vroege echo (rond 6-7 weken), de termijnecho (tussen 10-12 weken), de 20-weken echo, de groei echo (rond de 30 weken) en de liggingsecho (rond de 36 weken zwangerschap).
Gelet op de uitgerekende datum zou dit de 20 weken echo kunnen zijn.
Romi
Zou dit dan de 20-wekenecho geweest zijn, en klopt dat dan met wat zij zegt over conceptiedatum?
Niet vaak
Met 8 tot 10 weken een termijnecho en met 20 weken de 20 weken echo en dan soms nog als daar aanleiding voor is met 30 weken of later nog een keer.
Deze dame heeft wel heel snel 2 echo's te pakken. Voordat ze 20 weken is al 2 keer........Heel bijzonder....... Ik twijfel erg aan de waarheid van dit verhaal. Echo's maken als het niet nodig is wordt volgens mij niet zomaar gedaan. En pret echo's moet je zelf betalen toch?
Ik was als zwangere een "bijzonder geval" had heel veel extra controles met bloed prikken, meting van dit en van dat maar heb in 2 zwangerschappen maar in totaal 3 echo's gehad. Van nummer 2 heb ik geen termijn echo gehad, omdat ik exact wist wanneer ik zwanger moest zijn geworden.
Iedere controle
Zelf kreeg ik bij iedere controle een echo. Liep niet bij een verloskundige maar in het ziekenhuis en daar keken ze gewoon iedere keer even met een echo. Kan dus wel. Sterkte!
ElenaH
Dat zijn veel echo's! Ik neem aan dat het voor een normale zwangerschap was, dus zonder complicaties (ik heb helaas alleen zwangerschappen met complicaties gehad, maar dan nog niet zoveel echo's, wel al lang geleden).
Worden al deze echo's vergoed uit de basisverzekering?
Tsjor
Anoniem
Maar als je in het ziekenhuis loopt, dan zijn er toch vermoedens van complicaties?
Tsjor
Echo's in de vroedvrouwenpraktijk
https://www.verloskundige.com/prenatales-creening
"Bij de eerste prenatale controle om vast te stellen hoe lang je zwanger bent
Rond de 12 weken om te bepalen wanneer je uitgerekend bent
Rond de 20 weken de 20-weken echo (SEO) – alleen als je hiervoor hebt gekozen
Rond de 34 weken een groei-echo, om te kunnen beoordelen hoe de groei van de baby verloopt"
Dus 4 echo's is al normaal in een vroedvrouwenpraktijk. Zonder complicaties dus.
De voorzichtigheid en het vermijden van risico is hier ook toegenomen. En blijkbaar zijn echo's gewenst bij veel zwangeren.
Hangkous
Ga jij het nú vergelijken met 15 jaar geleden?
Vroeger
Inderdaad, het is niet meer te vergelijken met vroeger. Ik ben nog zo'n reliek die 0 echo's gehad heeft. En ook geen behoefte aan gehad noch een verzoek van de vroedvrouwen.
Leuk
Echo's zijn zeker leuk, als alles goed gaat. Maar dan is de zwangerschap zo ook via de berichtjes over echo's te volgen. Het zijn bijzondere tijden.
Tsjor
Geen complicaties
@Tsjor: dat ik in het ziekenhuis liep had eigenlijk niet echt met complicaties te maken. Ik heb ooit een keer een insulten gehad en normaal zou dat geen reden zijn om naar het ziekenhuis te moeten gaan. Verloskundigen hier in de stad zaten echter erg vol en schoven zo veel mogelijk zwangeren meteen al door naar het ziekenhuis. Daar gewoon de reguliere controles gehad, maar dus wel steeds met echo, gewoon omdat het leuk was.
Is het niet zo dat veel verloskundigen tegenwoordig ook standaard zo’n apparaat hebben staan?
Is het niet strafbaar?
Dat vraag ik me af. Emotionele chantage is dat niet strafbaar. Als het niet waar blijkt te zijn zijn jullie voor niets door een hel gegaan. Als het mogelijk is zou ik dan aangifte doen. En eerlijk gezegd zou ik haar daar nu al op wijzen.....je weet het nooit of dan de aap uit de mouw komt. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Ik weet dat jullie het netjes doen, en nogmaals chapeau hoe jullie hiermee omgaan maar van deze situatie in complete onwetendheid is slopend voor je zoon en jou.
Dromen
Romi, je schrijven over de dromen die je hebt over de toekomst van je kinderen raakt me diep. Los van de concrete situatie en de acute spanningen van deze zwangerschap raakt dit thema aan iets veelomvattenders: het leven waarvan we min of meer dachten dat het voor ons in het verschiet zou liggen. En wat op zo'n ongelooflijke wijze doorkruist wordt. Ik denk dat velen van ons wel een "vaag" idee hebben over onze toekomst, waarin het grootouderschap iets abstracts maar waarschijnlijk toch iets aantrekkelijks is. En dan overkomt je dit...
Ik wens je heel veel sterkte toe.
contact
Dank je wel Rutiel, je beschrijft het perfect.
Inmiddels weer terug van een paar daagjes weg, dus even alles gelezen.
Afgelopen week was ik bij vrienden en mijn zoon was ook even mee en hij wist dat hun de enige waren met wie ik dit gedeeld heb. Toevallig kreeg hij toen een berichtje van haar en begon te vertellen. Hij zei; nou zoals je weet wordt ik vader ( wij als het van jou is wel ja) hij zei ja inderdaad, maar vanuit gaande dat ik de vader ben. Hij zei dat ze sinds kort regelmatig appt en vertelde het volgende;
De echo blijkt ze bij een echocentrum te hebben laten maken op eigen kosten, dus zo'n pret echo. Inmiddels een echo gezien met haar naam erboven, dus tot dusver klopt het allemaal.
Ze is zwanger, ze is nu rond de 20 weken en weet het geslacht van de kleine. Er is ook weer contact tussen haar en mijn zoon. en het is gewoon normaal contact, geen verwijten over en weer, maar gewoon over hoe het gaat, wat er staat te gebeuren etc etc. Mijn zoon heeft aangegeven het prettig te vinden dat ze hem op de hoogte houdt.
Ze heeft aangegeven dat ze waarschijnlijk naar een centrum van moeder en kind zal gaan omdat ze haar huidige woning uit moet. ( vraag me niet waarom dat weet ik niet) Mijn zoon heeft me laten weten dat hij haar in elk geval niet gaat opvangen ondanks dat ze waarschijnlijk zijn kindje draagt.
We hebben aangegeven dat we dit een verstandige beslissing is. Ten eerste omdat de afgelopen periode nou niet echt prettig waren en hij verder niets met haar wil, ten tweede woont hij veel te klein in een 2 persoons appartementje en ten derde hebben we hem wederom op het hart gedrukt een dna test te laten uitvoeren om 100 % zeker te zijn dat het zijn kindje is.
Hij is het volledig met ons eens en heeft zelf ook aangegeven dat hij bang is dat hij zich gaat hechten aan de kleine en dan straks blijkt dat het niet van hem is.
Voor nu hopen we dat het contact rustig blijft, zodat de communicatie normaal verloopt en hij op de hoogte blijft. Verder wachten we nu af waar ze gaat wonen, zou mooi zijn als ze bij familie terecht kan dan heeft ze daar ondersteuning. Maar goed we wachten af
Nog even een juridisch puntje
Fijn dat de verhoudingen lijken te normaliseren, laten we hopen dat het kalm blijft.
Ik wil nog een klein juridisch puntje toevoegen ivm erkenning, ook omdat er in de rubriek echtscheiding een draadje over erkenning loopt. In die draad komt de mogelijkheid aan de orde om een erkenning terug te draaien als de erkenner niet de verwekker is. De man die een kind heeft erkend, denkend dat hij het verwekt heeft, kan onder omstandigheden die erkenning via de rechter laten vernietigen als hij er later achter komt dat hij mogelijk toch niet de verwekker is.
Ik betwijfel of dezelfde mogelijkheid bestaat voor de man die, hoewel hij reden heeft om te twijfelen of hij de biologische vader is, toch weloverwogen een kind erkent. Ik zou die gok niet nemen.
Als jouw zoon inderdaad alleen het kind wil erkennen als hij ook de verwekker is, moet hij zich dus niet laten afbrengen van zijn standpunt dat er eerst een DNA test moet plaatsvinden. Want terugdraaien kan niet
Als er een prenatale test plaatsvindt, kan de erkenning al voor de geboorte gebeuren.
Zoon en as moeder zouden het ook nog even over de keuze van de achternaam moeten hebben. Als ze willen kiezen voor de achternaam van de vader moet dat bij de erkenning gebeuren. Wordt er niet gekozen, dan krijgt het kind de achternaam van de moeder
Groeten,
Temet
Romi
Fijn dat het contact wat hersteld is. Lijkt me voor je zoon ook prettiger, mocht blijken dat hij toch de vader is.
En Temet, wat fijn dat je zulke duidelijke adviezen geeft! Constructief en niet veroordelend, top van je!
Woning
Fijn dat er redelijk normaal contact is.
Moeder heeft blijkbaar al de keuze gemaakt voor een verblijf in een moeder-en-kind huis. Gezien haar situatie lijkt dat verstandig, dan krijgt ze begeleiding bij veel dingen en kan ze haar eigen leven op orde krijgen. Het zou mooi zijn als je zoon daar ook contact mee kan onderhouden, zodat hij ook zijn rol in kan gaan vullen, mocht hij de vader zijn etc.
'Mijn zoon heeft me laten weten dat hij haar in elk geval niet gaat opvangen ondanks dat ze waarschijnlijk zijn kindje draagt.' Heeft hij dat ook aan haar laten weten?
Tsjor
opvangen
"Heeft hij dat ook aan haar laten weten?"
nee want daar heeft ze ook niet om gevraagd naar mijn weten. Mocht ze dat vragen dan zal hij dit haar zeker laten weten neem ik aan, het gaat gewoon niet. Moet je je voorstellen dat je iemand in huis haalt waar je gewoon niet mee samen wilt zijn, waarvan je weet dat het stress met zich meebrengt en in een appartementje van 40 m2 .
Tja Romi
'Moet je je voorstellen dat je iemand in huis haalt waar je gewoon niet mee samen wilt zijn, waarvan je weet dat het stress met zich meebrengt en in een appartementje van 40 m2 .'
Moet je je voorstellen hoe het voor het kind zal zijn als hij hoort dat zijn vader niet wilde dat hij/zij bij hem zou wonen ...
Kind en moeder
ElenaH, het gaat toch om de moeder. Zoon kan altijd nog in zijn tweepersoons appartement ruimte maken voor een kindje. Bedje, badje, commode, dan ben je al een heel eind. En er zijn heel mooie alles-in-een-systemen. Hij zal toch plaats moeten maken voor zijn kind, als het zijn kind is. Zo zal zij ook onderdak moeten vinden voor haar kind.
Relatie vader-moeder is iets anders dan relatie moeder-kind en vader-kind. Hij kan vader zijn voor zijn kind, zonder dat hij partner is voor de moeder.
Tsjor
ElenaH
Moet je je voorstellen hoe het voor het kind zal zijn als hij hoort dat zijn vader niet wilde dat hij/zij bij hem zou wonen ...
Vanaf de start van mijn draadje is duidelijk dat mijn zoon verder niets met de a.s. moeder wil. Hij heeft een zware periode achter de rug waarbij hij contant negatief is benaderd door haar. Waar hij veel last van had en ik nu heel goed kan begrijpen dat hij er niet op zit te wachten dat zij bij hem intrekt omdat mevrouw haar zaakjes op de een of andere manier niet goed heeft geregeld. Dat zij haar woning uit moet, is erg vervelend en dat realiseert mijn zoon zich echt wel.Maar deze situatie heeft mijn zoon niet veroorzaakt en hiervoor zal zij zelf een oplossing moeten zoeken.
Dit wil niet zeggen dat als het kindje geboren is en hij is wel degelijk de vader, dat hij de deur dicht gooit voor de baby. Die staat buiten deze situatie waarin de a.s. moeder is beland.
Dat is waar
'Zoon kan altijd nog in zijn tweepersoons appartement ruimte maken voor een kindje. Bedje, badje, commode, dan ben je al een heel eind.'
Dat is ook zo, had ik even niet aan gedacht.