Hbo zo druk

Hier

Hier is de eis om 50 van de 60 punten te halen in het eerste jaar, maar daar wordt door de school flink van afgeweken. Zo is er zelfs iemand met maar 28 punten doorgegaan naar jaar 2. Wel met de verplichting dat de P in jaar twee wordt behaald en minstens 50 van de 60 punten van jaar twee anders mag er in jaar drie geen stage worden gelopen. Er zijn er inmiddels een hoop verdwenen die al zagen dat ze dat dit jaar nooit meer gaan halen.

Ik ken twee hbo’ers die net zijn afgestudeerd, pabo Leiden en HVA. Vooral die laatste is geen hoogvlieger maar hij heeft het gewoon in vier jaar gehaald, en dan had hij zijn P niet het eerste jaar. Kennelijk gaat het dus ook wel op scholen goed.

Artikel

Voor de geïnteresseerden: we hebben net een artikel geplaatst over stress tijdens de studie.
https://www.ouders.nl/artikelen/van-gestreste-scholier-naar-veerkrachtige-student

Nou ja artikel

Meer een langdradige advertorial over begeleiding bij studiekeuze.

Jeee wat staat mijn kinderen te wachten!

Ik zit dit hier te lezen. Mijn oudste twee zonen doen eindexamen en gaan beiden naar HBO. Ik ben natuurlijk heel benieuwd hoe dat zal gaan, daarom lees ik dit draadje. Beiden gaan overigens naar een andere HBO (Avans en Fontys)
In mijn tijd was het overigens ook niet geweldig. Sommige docenten zijn wat chaotischer en nakijken duurt langer enz. Er zitten onzinnige vakken bij, met dito inhoud. En onzinnige opdrachten. En vergeet het eindeloos evalueren van opdrachten niet! Maar daar moet je doorheen.
Op tijd met alles beginnen was belangrijk. En dan rol je er zo doorheen.
Één ding weet ik wel: ik plak een stuk tape op mijn mond. Ik ga me er niet mee bemoeien! 🤣

Hulp

Zoon had hier veel moeite mee: 'En vergeet het eindeloos evalueren van opdrachten niet! Maar daar moet je doorheen.' Dan moet je een eindeloos arsenaal aan uitdrukkingen beschikbaar hebben om lucht te verplaatsen: dit is nog een leerpunt voor mij; ik wil me daar nog verder in bekwamen; bij een volgende evaluatie hoop ik meer te kunnen laten zien etc. etc. etc.
Mijn observatie is dat met name jongens dit niet goed afgaat. mijn dochter knalt ze er in een mum van tijd uit. Dus als je zonen op dit punt vast gaan lopen, help ze dan. Het gaat inhoudelijk nergens over. Het zijn alleen maar woorden die op papier moeten komen.
Mijn zoon had een ingewikkelde situatie op zijn stageplek. Hij wilde daarover een brief schrijven. Maar de brief was niet zo goed leesbaar, vond ik. Inhoudelijk stond er wel in wat hij wilde zeggen, maar de zinnen liepen niet zo goed en waren niet to the point. Omdat het voor hem nogal belangrijk was heb ik samen met hem die brief herschreven: dit bedoel je te zeggen. Die brief is goed ontvangen, het probleem werd (eindelijk) goed begrepen, met als opmerking: als je zo je stukken schrijft is er geen probleem. Nee, alleen: zo schrijft hij zijn stukken niet. Nu kan ik daar jammerend aan gaan toevoegen: ja, maar hij heeft ook een lichte vorm van dyslexie. Maar dat is niet de kern van het probleem. De kern is: moet dit het criterium zijn waarop de opleiding is gebaseerd? Bekwaamheid in het schrijven van lucht.
heb ik al verteld hoe andere cursisten daarmee omgingen? Iemand kreeg een stuk terug met opmerkingen, haalde de opmerkingen weg, leverde hetzelfde stuk nogmaals in. Kwam weer terug met andere opmerkingen. Opmerkingen weggehaald, zelfde stuk ingeleverd. en toen was het goed. Een ander schreef in zijn stuk: wie dit nog leest krijgt een krat bier van mij. Hij heeft nooit hoeven te leveren.
Als ze ergens op vastlopen op het HBO, dan is het wel dit gedoe. En daar zou ik je zoon juist wel bij helpen. Precies omdat het nergens over gaat.

Tsjor

Tsjor

Zeer herkenbaar. Ik doe zelf een hbo studie en die evaluaties en reflecties kosten heel veel tijd. Bij mijn assessment was mijn les helemaal goed en mijn evaluatie ook. Ook reflecteerde ik goed op alle punten. Maar jammer, niet de reflectiecirkel van Riphagen genoemd. Dus hup, in plaats van goed een ruime voldoende gekregen. Maar op den duur weet je wat ze willen horen, dus noem je die naam de volgende keer wel. Maar wat een onzin.

Jongens

Hoi Tsjor,
ik zie hier thuis ook wel dat de meisjes makkelijker de sociaal wenselijke onzin opschrijven voor school dan de jongens. Misschien zijn die gewoon beter in aangepast gedrag vertonen en hun schouders erover ophalen.

Anderzijds, het zijn net zo vaak mannelijke docenten die dit toch echt willen zien. En in mijn werk, de ambtenarij, kunnen de mannen ook eindeloos rondneuzelen over de formulering terwijl ik liever gewoon even de aandachtspunten op een rijtje zet en klaar.

Het heeft misschien meer te maken met het type mensen dat in het onderwijs terecht komt, zeker bij deze opleidingen, en dat ze graag iets willen verbeteren aan stukken die ze te lezen krijgen, ook als dat eigenlijk helemaal niet nodig is.

Ik heb zelf de neiging om stukken van anderen gewoon goed te keuren, want als alles er ongeveer instaat dan kan ik wel gaan zeuren over spelling of andere volgorde maar zo iemand denkt daar toch ook goed over na en spelling interesseert verder toch niemand iets en bovendien is het vaak pas de 0.3 versie.
Maar dan ontstaat het beeld dat ik te lui ben om die stukken een beetje aandachtig door te lezen dus nu geef ik gericht complimenten over wat ik er goed aan vind.
Dan hoeven ze het niet te herschrijven als ik dat niet nodig vind en weten ze wel dat ik het echt gereviewd heb. En vlak voor de 1.0 haal ik die spelfouten er dan nog wel even voor ze uit...

Wendelmoed

'ik zie hier thuis ook wel dat de meisjes makkelijker de sociaal wenselijke onzin opschrijven voor school dan de jongens.'
Ik denk dat er een verschil is in taalvaardigheid. Niet algemeen en niet voor iedereen, zeg ik maar op voorhand, voordat iemand roept: ja, maar mijn dochter/zoon. Mijn dochter zet de televisie aan, legt de mobiele telefoon ernaast voor de social media, pakt de laptop op haar schoot en ramt er in de kortste tijd een verhaal uit, dat ook nog leesbaar is.
Mijn zoon zat kotsmisselijk boen zijn toetsenbord, omdat hij de zinnen er gewoon niet uitgewrongen kreeg.
Toen mijn zoon d eoverstap naar d euniversiteit maakte kwam op de eerste dag 's middags een oud-studiegenoot van het HBO de collegezaal binnen: hij was die dag begonnen op het HBO, maar nadat de eerste docent begon over reflectieverslagen rende hij het lokaal uit, stak de straat over en kwam de collegezaal in: toch maar universiteit. De aversie tegen deze manier van 'toetsen' is echt groot. Bovendien leidt het tot een vage structuur, waarin de vraag: 'als je hier een voldoende voor hebt gehaald, heb je het dan gehaald?' niet beantwoord kan worden. Nou nee, dit is een onderdeel van dat en als dat, dan komt dat bij dat en als dat afgetekend is dan telt dat op bij.... en dan zijn ze de tel kwijt en weet niemand meer of ik nu wel of niet iets gehaald heb (realiteit bij mijn zoon, toen hij terug ging naar het HBO).
Het gaat niet over spelling en zinsstructuren. Maar om het produceren van woordenbrij.
Ik ben er echt op tegen dat ouders de schoolopleiding van hun kinderen gaan doen. Dit is het enige punt, waarop ik ouders zou adviseren om kinderen wel te helpen: vraag wat ze willen zeggen en maak daar fatsoenlijke zinnen van; of reik een lijstje met onnozele zinnetjes aan. Het gaat niet om inhoud, dus je hoeft nergens verstand van te hebben.

Tsjor