U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Foute vriend
Wij hebben een dochter van net 20. Slimme meid, leuk om te zien. Weinig vrienden, omdat ze moeite heeft met het maken van nieuwe contacten, maar de vriendschappen die ze heeft zijn erg hecht.
Sinds ongeveer 2 jaar zit ze niet lekker in haar vel. Sluit zich steeds meer af en zit veel op haar kamer. HBO studie afgebroken en thuis gaan zitten onder het mom van 'ik zoek wel werk'. Dat lukte niet omdat ze alle contacten via de mail laat verlopen. Bellen is eng, laat staan langsgaan! Uiteindelijk hebben wij via een kennis een paar weken een kantoorbaantje weten te regelen omdat we het beu waren om naar een dochter met laptop te kijken. Dat is nl het enige wat ze de hele dag deed. Films kijken...
Ze werd steeds ongelukkiger en vooral haar vader en oudste broer hadden het gedaan. Dat resulteerde ook in regelmatig ruzie en huilbuien. Ze voelde zich thuis niet gewenst en vond dat wij haar het leven zuur maakten...
Mijn man heeft een vriend. Nog van de middelbare school. Aardige open kerel. Altijd gezellig. Hij heeft 2 broers, die we af en toe zagen. 3 jaar geleden tijdens een feestje raakten we in gesprek met de oudste broer en zijn vrouw, Hans en Suzan. Hans is fanatiek voetballer en we nodigden hem uit om een wedstrijd bij ons thuis te komen kijken. Was heel gezellig en vervolgens kwam hij vaker. Nadeel was dat ie smiddags kwam en dan pas om 11 uur savonds weer vertrok...erg praatgraag mannetje die erg aanwezig was, dus na een paar maanden waren we hem aardig zat.
Onze dochter kon het goed met hem en zijn vrouw vinden en ging daar ook thuis wel eens langs met haar vriendin om een bakkie te doen.
Wij gingen verbouwen. Hij bood aan te helpen. Prima. Voordeel was dat onze dochter van haar kamer kwam als hij er was. Mijn man houdt van een lolletje en Hans was makkelijk in de maling te nemen dus ze hadden plezier. De vriend van mijn man en de broer van Hans vertelde ons wel eens over zijn broer. Hij noemde hem een rare gast, ontzettend gierig, extreem netjes. Hij ging bijv bij zijn moeder zijn auto wassen zodat bij hem de straat niet vies werd.
Onze oudste zoon ging met hem zaalvoetballen. Die klaagde ook over het feit dat hij nooit een rondje gaf en nooit wilde rijden..
Tien ontvingen we een appje van Suzan. Ze had het vermoeden dat onze dochter Esther verliefd was op Hans. Zij was toen 17. Late puber. Nog nooit een vriendje gehad. Volgens Suzan was t allemaal onschuldig en Hans gaf er absoluut geen aandacht aan, maar ze wilde wel dat wij het wisten. We hebben met Esther gepraat. Zij ontkende hartgrondig. We hebben met Hans gepraat en gevraagd of hij wat afstand wilde nemen. Dat ging hij proberen.
Esther voetbalt ook. Eerst kwam Hans af en toe kijken. Later werd dat elke wedstrijd. Wij vonden dat raar maar van beide kanten werd dat afgewimpeld. Was toch gezellig... inmiddels was ons gevoel er bij niet goed. Ik ben zelfs wel eens bij hem thuis gaan controleren of Esther niet stiekem naar Hans ging in plaats van naar haar vriendin. Ik heb haar er nooit aangetroffen.
Toen kwam Hans vertellen dat Suzan bij hem wegging. Het gevoel was weg.
We hebben zowel Esther als Hans nogmaals gevraagd of ze verliefd op elkaar waren. Opnieuw hand op mijn hart van niet. Hans was verdrietig en Esther trok zich dat aan.
We hebben Hans steeds minder vaak uitgenodigd. Ons gevoel was er niet goed bij. Hij is echt een rare. Kwam zomaar niet opdagen bij de zaalvoetbal. Komt afspraken niet na. Praat heel veel maar zegt heel weinig. Vindt zichzelf geweldig. Het ligt nooit aan hem maar altijd aan een ander. Esther bleef hem vragen om bij haar voetbal te komen kijken, ondanks ons verzoek om daar mee te stoppen.
Drie maanden geleden kwam hij opeens achterom rijden. Ik moet jullie wat vertellen, ik ben al heel lang gek op jullie dochter en zij ook op mij...
Dan valt er dus wat op je dak..
Al die tijd was er dus wel wat aan de hand, ondanks alle ontkenningen. Hij heeft zijn vrouw gedumpt voor onze dochter. Stuurt haar 60x per dag berichtjes met kusjes en fotos en dat hij haar zo lief vindt. Heeft haar allemaal onzin over met name haar vader verteld. Dat hij niet echt van haar houdt en dat het een slechte vader is. Maar HIJ, Hans, begrijpt haar daarentegen helemaal. Wij gunnen haar geen geluk. En zij gelooft dat..
Ik heb hem er op aangesproken een paar weken geleden. Hin vindt dat hij niks verkeerd doet en dat het normaal is dat mensen verliefd op elkaar worden. Hij maakt haar gelukkig denkt hij. Maar zij is 20, nog aan het puberen, en hij us 50!!!
Dat zien wij niet. De afgelopen 2 jaar was ze verre van gelukkig. Het gesprek is zo geëscaleerd dat Esther niet meer thuis wil zijn. Ze woont nu bij opa en oma.
Wij zien haar nog zelden. Alleen als ze wat nodig heeft. Praten doet ze niet want als het over hem gaat schiet ze gelijk zwaar in de verdediging.
Wij zijn ten einde raad. Hoe gaan we hier in vredesnaam mee om??
Start
Erikaaa heeft 'Hans' al getolereerd, toen hij nog een vriend was. Geen geweldige vriend, maar goed... hij mocht komen. Dat is veranderd door de relatie en de manier waarop dat is gegaan. Heel begrijpelijk dat "Hans" het verbruid heeft bij Erikaaa, maar ik vind een verbod om mee te komen met dochter niet handig. Wat gaat het moment worden dat Erikaaa haar trots opzij kan zetten? Of haar weerzin? Als er een baby geboren wordt? Waarom (stel dat...) dan wel en niet nu?
Toen ik wist dat mijn ouders mijn bezoeken, met mijn dochtertjes (toen nog klein) een kwelling vonden, dacht ik wel 'had ik dat maar geweten, dan was ik niet gegaan'. Ik dacht dat het redelijk 'oké' was, omdat ze zo de kinderen zagen en verschoond bleven van die vreselijke man van mij. Maar helaas, mij zien was alles bij elkaar té pijnlijk voor ze. Volgens eigen zeggen is dit een reden geweest om te emigreren. Zo waren ze ver bij ons vandaan (van alle drie de dochters, maar ook verdere familie) en dat was minder pijnlijk voor ze, aldus vader. Ik zou bijna zeggen 'don't try this at home', want een paar jaar na de emigratie is het contact totaal verbroken. Geen goede oplossing dus.
Bij Erikaaa lijkt bezoek van dochter wel hartelijk te verlopen, maar ik zou me ook kunnen voorstellen dat dochter op een gegeven moment genoeg heeft van het verbod om "Hans" mee te nemen. Als de relatie van blijvende aard blijkt te zijn, zou ik als ik dochter was, op een gegeven moment toch partij voor vriend kiezen. Als Erikaaa voor zichzelf mag kiezen, waarom zou dochter het dan niet voor haar en "Hans" samen doen? Door Hans af te houden, blijft het een pijnlijke wond, die nooit de kans krijgt om te genezen.
Ik bekijk het heel erg als kind van en dus niet als ouder van. Het bepaalt hoe ik daar mee om wil gaan. Ik kan me zeer goed voorstellen dat een liefde van je kind, niet bepaald in goede aarde valt bij jouw (jouw in algemene zin) als ouder(s). Het is voor mij afhankelijk wát het foute van de liefde dan is, of ik dat kan 'accepteren', of totaal niet. Stel dat de vriend een 'enge' actief extreem-rechtse kerel zou zijn, dan weet ik niet of ik daar gastvrij mee om zou kunnen gaan. Is het in principe een normale man, maar keuzes op het gebied van relaties van hem zijn onaangenaam, dan zou ik om wille van de goede vrede, toch mijn beste beentje voorzetten (denk ik). Een best beentje, maar met kromme tenen, in eerste instantie.
weet je ook
wat ze echt in elkaar zien? Wat de reden is dat deze relatie nog steeds gaande is? Misschien heeft Hans toch nog een paar kanten die je totaal niet van hem kent maar je dochter wel? En dat je hem daardoor toch nog een heel klein beetje in een ander licht kunt gaan zien.
Zebra
Wat een mooie insteek. 
Erikaaa
Hoe gaat het nu met je dochter? Zijn er nog (positieve) ontwikkelingen. Hier zat mijn dochter deze week te vissen naar wat we nu van haar relatie vinden in de hoop dat we er aan gewend waren. Helaas is dat niet zo. Mijn opmerking: 'als jij maar gelukkig bent' viel totaal in verkeerde aarde maar ik krijg het echt niet uit mijn strot om te zeggen -liegen dus- dat ik het zo'n leuk stel vind.
Inmiddels zijn we een poosje verder. De relatie is nog gaande. Dochter woont nog bij opa en oma. Inmiddels is ze met een opleiding gestart en heeft ze een baantje bij een supermarkt dus wat dat betreft positief. Ze zien elkaar niet heel veel, dus worden ze elkaar ook niet zat...
Hij beïnvloedt haar nog steeds, claimt haar, verbiedt haar zelfs met een vriend te gaan winkelen. Zegt dat hij zich voor de trein gooit als ze ooit bij hem weggaat...
Hij is nog niet bij ons thuis geweest. Ik kan het nog niet en mijn man ook niet. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik hem voor zijn kop sla als ik hem tegenkom!
Mijn zoons willen niets met hem te maken hebben en hebben geen goed woord voor hem over. Hoe kan ik hem dan thuis uitnodigen voor een biertje als iedereen van hem griezelt? Dat kan nooit een gezellig bezoek worden...
Esther komt regelmatig even langs. Die bezoekjes zijn prima en meestal.wel ontspannen. Ik probeer haar zoveel mogelijk het gevoel te geven dat ze hier altijd welkom is en dat we het wat haar betreft wel respecteren. Accepteren is nog nietaan de orde. Dat snapt ze wel gelukkig en ze vraagt ook niet of hij mag komen. Ik heb gezegd dat we ons door Hans vreselijk in de maling genomen en bedrogen voelen en dat dat niet makkelijk te vergeten valt.
Uiteindelijk blijkt dat hij tijdens zijn huwelijk al met haar bezig was. Ze was toen nog 17. Zijn moeder heeft hem door de telefoon horen zeggen dat ze nu 18 was en dat haar ouders nu niets meer over haar te zeggen hadden en dat ze zelf mocht bepalen met wie ze omging. Ik vind het echt onbegrijpelijk dat je je als volwassen getrouwde vent hieraan schuldig kunt maken. Een kwetsbaar en onzeker pubermeisje zo bepraten en beïnvloeden dat ze een relatie met je begint! Ik vind dat verwerpelijk, hoe dan ook! En dan ondanks diverse gesprekken en beloftes achter ieders rug gewoon je eigen gang gaan...
Hij heeft wel voor een enorme hoop verdriet gezorgd door zogenaamd voor zijn eigen geluk te kiezen. Ons gezin is voor een deel toch kapot. Zijn eigen moeder is er kapot van. Zijn broers kijken hem niet meer aan en de enige vriend die hij had heeft ook het contact verbroken. Is dat het allemaal waard? Mag je zo egoïstisch zijn? Onze dochter krijgt met hem een moeilijk en eenzaam leven, zonder kinderen. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ze met hem niet gelukkig wordt, maar daar zal ze zelf achter moeten komen.
Ik ben alleen bang dat als ze er achter komt, het heel moeilijk gaat worden om van hem af te komen, omdat hij nu al.met zelfmoordacties dreigt en daar is ze wel gevoelig voor. Hij weet precies hoe hij haar moet bespelen...
Esther heb ik het allang vergeven en dat weet ze ook. Mocht het nodig zijn zal ik.haar met open armen ontvangen.
Haar naam
Ik zou haar naam er even uit laten halen door forumbeheer.
Het klinkt wel vervelend voor alle partijen behalve het stel zelf. Zijn chantage vind ik zorgelijk. Ik zou dat op de een of andere manier wel met haar bespreken. Het mag niet zo zijn dat ze bij hem blijft uit verantwoordelijkheidsgevoel, of angst. Als hij zo weinig van zichzelf houdt, dat hij er meteen een eind aan wil maken als hij weer op zichzelf is aangewezen, hoe wil hij dan dat een ander wél van hem houdt? Dat lijkt wat tegenstrijdig aan het beeld wat ik van hem heb. Volgens mij houdt hij best van zichzelf, dus zal het met die zelfmoord-dreigementen wel loslopen.
Naam
De namen die ik gebruik zijn fictief.
Hij gaat zeker niet echt voor de trein springen, daar ben ik van overtuigd, maar het feit dat bet gezegd wordt, daar schrik ik dus van.
Mijn dochter houdt de relatie nog steeds geheim voor schoolgenoten en haar sportteam. Vind ik ook tekenend.
Tekenend
Zo tekenend vind ik dat niet hoor. Schijnbaar wordt ze door iedereen veroordeeld voor haar keuzes, dus ze zal zich gedwongen voelen.
En tegelijk steeds vastberadener om te laten zien dat hij wel goed is.
Moeder
Is het dan verboden om je kind te laten merken dat je het niet eens bent met zijn of haar keuze? Ik veroordeel haar niet, zij is verliefd geworden. Dat is geen misdrijf. Maar ik vind haar keuze een foute en met mij vele anderen. Niemand die ik gesproken heb heeft gezegd dat het leuk voor haar is. Ieders reactie is: is die vent niet goed bij zijn hoofd?
Zij is slim genoeg om te weten dat ze geen positieve reacties gaat krijgen dus kiest ze voor geheimhouding. Is misschien wel verstandig ik weet het niet.
Ik ken deze meneer en zijn vervelende trekjes te goed en dat is jammer, want een kennismakingskoffie is nu overbodig. Hij heeft ons te veel belazerd. Haar hebben we allang vergeven maar bij hem lukt dat niet, hoe ik mijn best ook doe.
Als je het niet met elkaar eens bent wil dat niet zeggen dat je elkaar veroordeelt en laat vallen toch? Iedereen heeft zijn oordeel klaar, maar niemand staat in mijn schoenen en voelt wat ik voel. Hij heeft mijn gezin ontwricht en beschadigd en dat is kwalijk. Hij vindt zelf dat hij niets verkeerd doet en snapt niet waarom wij boos op hem zijn. Hij noemt ons slechte ouders en mijn man een waardeloze vent. Wij maken onze dochter ongelukkig door hem niet te accepteren...
Ik hoop maar één ding: dat hij zo gauw mogelijk van de aardbodem verdwijnt!
Ik snap je
Heus, ik snap je gevoel. Maar het gaat je niet helpen. Je dochter zal alleen maar meer naar hem toe trekken om te bewijzen dat hij wel goed voor haar is.
Ze is volwassen, maakt haar eigen keuzes. En dat zullen niet altijd de keuzes zijn die jij graag ziet. En toch zul je het moeten accepteren, ze gaat haar mama niet meer om toestemming vragen en ik hoop voor je dat ze niet uiteindelijk het contact met jullie gaat verbreken omdat je haar partner blijft afwijzen.
En denk eens aan hoe je dochter zich moet voelen. Ze kan eigenlijk niet bij haar ouders terecht zoals ze dat graag zou willen. Je maakt het haar echt heel moeilijk, besef je dat wel? Ik denk dat je haar heel veel verdriet doet.
Zelfmoorddreiging
Ik heb helaas ervaring met manipulatieve mannen.
Vertel je dochter dat dreigen met zelfmoord als zij iets zou doen (weggaan) altijd manipulatie is. Dat manipulatie fout is en niet thuishoort in een gelijkwaardige, liefdevolle relatie. Vertel haar ook dat ze dan altijd 112 mag bellen. Dreigen met zelfmoord is reden voor acute hulp, dat hoeft ze zelf niet op te lossen. Tegelijketijd zal Hans dan schrikken en weten dat dat onschuldige meisje niet met zich laat sollen. Dan mag hij zijn gedrag eens aan een psychiater gaan uitleggen.
Moeder
Natuurlijk snap ik dat het voor haar ook moeilijk is. Zij heeft een keuze gemaakt die voor problemen zorgt. Dat wist ze heel goed toen ze die maakte. Ik heb geaccepteerd dat ze het met hem wil proberen. Het is haar leven. Haar keuze. Prima.
Maar vertel mij maar eens hoe ik gezellig op de bank moet gaan zitten met iemand die ik vreselijk en weerzinwekkend vind. Ik denk daar echt wel over na maar mijn hele gezin spuugt op die man. Wat voor gesprek gaat dat worden? Die confrontatie ga ik echt liever uit de weg.
Wij maken het haar dan misschien wel moeilijk, maar dat geldt omgekeerd ook..
Hij praat negatief over ons. Wij proberen niets negatiefs over hem te zeggen waar zij bij is en dat lukt best aardig. Maar ze weet heel goed hoe ons gevoel is wat hem betreft.
De situatie is uiteraard verre van ideaal maar ik zou nu nog even niet weten hoe ik het veranderen kan.
Een wildvreemde was wat dat betreft een stuk gemakkelijker geweest.
Laatste zin
En met die laatste zin Erika sla je de spijker op zijn kop. Met een wildvreemde zou je je houding nog enigszins aan kunnen passen en een toneelstukje op kunnen voeren maar jullie hebben een hele geschiedenis met deze man en inderdaad wat je zegt, gezellig met hem koffie drinken..... hoe dan? Ik denk dat je op dit moment niet meer kan doen wat je nu doet. Contact met je dochter goed onderhouden. Onderwerp vriend maar zoveel mogelijk vermijden. Bij beide partijen is nu bekend hoe men over elkaar denkt. Meer kan je denk ik voorlopig niet doen. Ik wens jou en je gezin en uiteraard je dochter veel sterkte.
Zomer
Dank je wel Zomer. Hierdoor voel ik me toch enigszins gesteund..
Door de eerdere reacties hier ga je je toch onzeker voelen. Het voelde soms zelfs een beetje als mijn eigen schuld en alsof ik alles fout deed.
Je gevoel blijft je gevoel. Ik kan dat niet zomaar uitschakelen, zeker niet voor de langere termijn.
Ik ben er van overtuigd dat het echt een foute man voor mijn dochter is die haar lelijk manipuleert. Alleen zij is te naief en te lief om dat te zien.
Dat is echt een rotsituatie want je gunt haar een stralende toekomst.
We blijven voorlopig deze weg maar bewandelen. Als blijkt dat ze als stel hartstikke gelukkig zijn zal t misschien veranderen. De tijd zal t leren..
Erikaaa
Dankjewel voor de update. Hier is dochter ook nog steeds verliefd op foute vriend. Helaas. Ik kan er niks aan doen maar het zit iedere dag in mijn hoofd. Ook wij doen gewoon aardig tegen onze dochter en proberen haar zoveel mogelijk het gevoel te geven dat ze altijd welkom is bij ons. Maar ik hoop nog steeds heel erg dat binnenkort de schellen van haar ogen vallen.
Ik snap je precies Erikaaa, je bent niet de enige.
Even zo
Ja dat maakt het moeilijk. Je kan er niks aan doen maar je denkt er elke dag aan.
Het gekke is dat als je vraagt wat ze er van zou vinden als een van onze vrienden zijn vrouw zou dumpen voor haar vriendin, ze dan furieus reageert, dat vies noemt en zegt dat diegene het nooit in zijn hoofd zou halen iets met haar vriendin te beginnen. Dat wij net zo tegen haar vriend aankijken snapt ze daarentegen dan weer niet zo goed...
Dat haar roze bril maar snel af gaat..