Bijdragen aan studie

Wendelmoed

'Wel wil ik nog gaan bijhouden wie er veel kost en wie weinig, zodat ik de goedkopere "broeders" in de toekomst een spaarpotje mee kan geven en het daarmee een beetje glad trekken.
Dat lijkt me wel zo eerlijk.'

Tja, dat weet ik dan weer niet. Ook bij ons grote verschillen in kosten. Maar als de 'goedkopere" kinderen straks elk een spaarpotje mee krijgen, dan zeggen de kinderen waar maandelijks meer geld naar toe ging misschien wel: he, een spaarpotje! dat had ik liever gehad!

Zo zet een vriendin van me al vanaf de basischool geld apart: krijgt de een een kado van 100 euro en de ander een kado van 50, dan gaat daar 50 euro op.de spaarrekening. Ben je straks 18: heeft de één een kast vol kinderspeelgoed en de ander een gevulde spaarrekening...

Zoiets dus.

Maar goed, het oud me wel een beetje bezig: hoe doe je dat eerlijk? Of beter nog: moet je dat wel willen? En kan het uberhaupt?

Grappig dat van die eerlijkheid

heeft me lang niet zo bezig gehouden. In de tijd dat het om kleinere bedragen ging,, huldigden we vooral het motto ‘iedereen krijgt wat hij nodig heeft’. We hielden niets bij. Maar dan ging het om een sport die bij de een wat duurder was, muziekles bij de ander die meer kostte, een duurder verjaardagscadeau voor de ene of meer kleren nodig hebben bij nummer 3. En nodig hebben is dan een rekbaar begrip want een boel van die dingen zijn natuurlijk niet strikt noodzakelijk, maar horen er voor ons dan wel weer bij.

Nu met de studies gaat het om grotere bedragen. Toen oudste twee jaar geleden ging studeren, zijn we de grote dingen wel gaan bijhouden. Wat want wat zij per jaar krijgt, zou er tzt ook voor de anderen moeten zijn.
Regeling voor oudste is: wij betalen collegegeld, kost en inwoning (kon thuis blijven wonen dus op kamers dragen we niet aan bij), ziektekostenverzekering, eigen risico, medicatie, sport en muziekles. Kind houdt zorgtoeslag en werkt. Betaalt daarvan kleding, boeken, persoonlijke uitgaven, vakanties buiten het gezin om (met gezin mag ze gewoon mee) en spaart voor grote dingen tijdens de studie. Grote dingen zijn: laptop, studietijd in het buitenland en onderzoeksstage in het buitenland. Die studietijd in het buitenland hebben we ook nog een beetje gesponsord door een heel ruim verjaardagscadeau in geld en het betalen van kleinere dingen zoals het paspoort dat nodig was.
We hebben aangegeven dat wat het ene jaar kan, niet per se het jaar erna ook hoeft te kunnen.
Oudste leent een hee, klein beetje, maar zet dat ook weer meteen apart. Mee begonnen toen ze nog niet kon inschatten of werken haalbaar zou zijn en dan spaarde ze daarvan al voor de studieperiode in het buitenland en de onderzoeksstage.

Boekje

Ik zou dat niet doen als ik twee kinderen had die op hetzelfde niveau zitten, die kunnen beiden hun kans grijpen. Als de één op kamers móet en de ander niet zou ik dat niet compenseren. Als de één op kamers wil en de ander niet dan moet de willer dat ook maar zelf bekostigen (lening van Duo of een soort lening van ons).

Mijn twee zonen verschillen zo in niveau dat dat een stuk lastiger wordt. Jongste doet BBL nu een jaar en spaart zich een slag in de rondte. Oudste gaat wellicht nog een universitaire master doen en heeft zelfs al vage plannen voor daarna. We hebben voor alles na HBO gezegd dat hij dat zelf moet bekostigen maar wel gratis kost en inwoning kan krijgen voor zolang hij dat wil. Hij moet maar kijken of hem dat met extra werken, lenen bij ons of lenen bij Duo voor elkaar krijgt. Uitwonend worden zal met lening moeten, dat is zeker.

Ik houd nu bij wat het collegegeld is wat ik betaalt heb, over 2 mnd dus al 4x en dat verschil wil ik jongste ooit uitbetalen. Liefst als hij een huis koopt als dat ooit lukt maar dat vertel ik hem niet.

Eerlijk

Ook zo'n lastig dilemma. Zoals het zich nu laat aanzien, kunnen ze allemaal naar het WO en willen ze dat ook. De tweede zie ik misschien wel dichterbij studeren. Maar ik zie hem ook wel een extra studie doen of een jaar in het buitenland of...

Eerlijk zou kunnen zijn (zo doen zeer welgestelde ouders in onze omgeving dat): wel lenen en als ouders een bedrag per maand sparen (dat ze anders kwijt zouden zijn aan b.v. kamerhuur) en dat reserveren als potje om een woning aan te kopen. Vind ik nog steeds niet zo'n gek idee. Speelt nog steeds door mijn hoofd. Maar het voelt niet goed om je kind zich bewust in de schulden te laten steken (terwijl je het zelf met hangen en wurgen misschien, kunt missen.)

Hier ook

De tweeling gaat naar alle verwachting aan de universiteit studeren (zitten nu in 5vwo) terwijl pleegzoon waarschijnlijk mbo gaat doen. Kans is aanwezig dat de tweeling uit huis gaat/moet + dat hun studie gewoon duurder is. Als pleegzoon alleen mbo gaat doen dan zullen we veel goedkoper uit zijn voor hem. Dat vind ik ergens ook niet echt eerlijk. Ik denk er dus ook aan om hem op een andere manier dat geld cadeau te doen. Inderdaad bijvoorbeeld een bijdrage aan het eerste eigen huis. Ik ga dus wel bijhouden hoeveel ik per kind uitgeef. Het is nu natuurlijk allemaal nog niet te voorspellen. Misschien besluit dochter straks wel helemaal niet te gaan studeren en gaat pleegzoon meerdere opleidingen achter elkaar volgen en is jaren bezig. Het lijkt er niet op maar je weet het nooit.

We hebben ook twee kleinere kinderen en tegen de tijd dat die gaan studeren is de situatie misschien heel anders (zowel onze financiële situatie als de regels rondom studiefinanciering) dus helemaal gelijk zal het wel niet worden maar ik wil in elk geval voor mezelf bijhouden hoeveel we aan elk kind bijdragen qua studie.

Mocht het echt enorm verschillen dan wil ik dat wel deels compenseren.

Aan de andere kant

Wanneer mensen jong beginnen met werken, kunnen ze veel eerder sparen en hypotheek krijgen voor een huis. Dat levert ook veel financieel voordeel op.

Voorbeeld dat ik ken: gezin, 2 kinderen. Oudste doet een lange studie met behoorlijke studieschuld. Tweede doet werken/leren-traject (wel op hbo-niveau) maar maakt studie niet af. Oudste begint ongeveer 8 jaar later met verdienen en heeft studieschuld
af te betalen. Jongste werkt, woont eerst lang thuis (wel kostgeld moeten betalen), koopt een huis in goede tijd, verkoopt dat in een betere tijd, heeft ondertussen een partner die ook een huis te verkopen had, kopen samen ander groot huis, verkopen dat goed en kopen een nog groter huis. Oudste heeft een goed salaris en studieschuld afbetaald, maar de achterstand op huizengebied is nauwelijks meer in te lopen.

Zulke situaties stemmen me iig tot nadenken over de vraag hoe strikt je als ouders zou moeten zijn in de gedachte van eerlijke behandeling.

Wat is eerlijk?

Heeft dat te maken met geld? Dat wat de een krijgt, krijgt de ander ook? Of met aandacht? Of met “een meewerkend kind” hebben? of met wat anders?

Ik heb 2 zoons met 9 jaar leeftijdsverschil.
De ene zat nog in het oude studie stelsel, de andere in het nieuwe.
De ene is na havo (omdat hij andere dingen belangrijker vond) aan 2 hbo studies begonnen, beide niet eens eens het eerste jaar afgemaakt.

De ander heeft mavo gedaan, daarna mbo en doet nu een hbo studie en gaat zijn derde jaar in.

Ik zou niet eens weten hoe ik dat “eerlijk” moet verrekenen met elkaar.

(Wij hebben al het studiegeld/schoolgeld betaald)

Komt bij, de situatie toen de een 21 was en toen de ander 21 was verschilt hemelsbreed. Niet alleen qua inkomen, maar ook qua leefsituatie.
Daar waar de oudste een jonger broertje had waar hij wel eens op paste, heeft de jongste een inwonende opa met 24/7 zorg, waar hij regelmatig een oog op houdt.
En dan hebben we het nog niet over de verschillen tussen beide kinderen qua karakter en instelling

Ik ga dan ook niet aan “eerlijk” delen doen. Elk kind heeft van ons op onze kosten mogen leren/studeren en als dat kind er vervolgens met de pet naar gooit, dan is dat zijn/haar eigen keuze. Dat hoeven wij later niet recht te trekken met een X-bedrag aan euro’s.

Van mij

hoeft het niet financieel gelijk te zijn. Ik zal de kinderen ondersteunen bij hun studie. Maar de goedkopere broeders een spaarpotje meegeven en de anderen niet, voelt niet eerlijk.

Werken leren

'Tweede doet werken/leren-traject (wel op hbo-niveau)'

Dat bestaat toch niet? Behalve de politieacademie misschien.

Karin

'Ben benieuwd hoeveel kinderen jij hebt?
Kunnen ze dichtbij studeren?
Sponsor je alles?'

Ik heb er maar 1. Maar met 2 of 3 had ik hetzelfde gedaan.

Ik weet niet wat jij dichtbij vind. Hemelsbreed valt het wel mee, maar de dichtstbijzijnste zal toch minimaal 1 uur en een kwartier aan reistijd hebben met het OV, enkele reis (fiets, trein, trein, bus). Kiest ze voor een andere universiteit, dan zal de reistijd langer zijn.

In feite wel. Aanvullende kosten zal ze van haar spaarrekening betalen, maar die is door mij gevuld.

Eerlijk

Het idee van een beetje eerlijk verdelen kwam eigenlijk omdat er eentje nu geslaagd is en dan van haar spaargeld een brommer zou kopen om naar het MBO te gaan.
Toen ik daar over na dacht realiseerde ik me dat ze mij altijd bijzonder weinig geld gekost heeft want zij hoefde geen (betaalde) ondersteuning om haar school af te kunnen maken die de anderen wel gehad hebben, en op de brommer naar het MBO is ook niet erg duur vergeleken met een studie. Dus hebben we beloofd dat wij haar brommer betalen.
Moet ze wel eerst haar theorie halen, dat is tot nu toe niet gelukt (er zijn er nog twee bezig met theorie en die lukt het tot nu toe ook niet...).
Ik was niet van plan bij het eerlijk verdelen van alles en nog wat bij te betrekken (dus niet elk kadootje of elke muziek/sportles) maar wel in grote lijnen zorgen dat het een beetje evenredig is.
Vroeger thuis hebben mijn ene zus en ik gestudeerd, de andere ging werken. Die heeft op een gegeven moment een bedrag ter compensatie gehad van onze ouders en dat vond ik ook niet onredelijk.
Het hoeft, lijkt mij, niet tot op de cent maar het kan voor kinderen prettig zijn als ouders in ieder geval onderkennen dat er verschillen zijn geweest en dat daar wat mee gedaan wordt.
Het is toch fijner als je als kind genereus kan zeggen: nee pa en ma dat hoeft niet, dan dat je ouders zeggen: nee hoor, jij krijgt dat niet.

Verder moet iedereen dat zelf weten hoor, het was gewoon een ideetje van mij voor wat ik wil doen. Ik moet nog even kijken of ik zin heb dat uit te werken want ik wil het dan graag precies kloppend hebben en dat gaat natuurlijk niet lukken...

Hier: op kamers

Een mix van
Collegegeld en boeken: betalen wij als ouders (heb ik voor gespaard) voor 4 jaar studie
Daarnaast dragen wij per maand 350 bij. Voor ons tweede kind gaan we dat over een paar jaar ook doen. Dat redden wij met twee salarissen. Ik zou graag iets minder willen werken, maar dat doe ik dan over een jaar of zes-zeven pas. Een gedeelte van dit bedrag betaal ik nu ook aan OV kosten kosten middelbare school (Ouderbijdrage en schoolreisjes), en boodschappen.

Voor de rest gaat hij 250 per maand lenen en de rest werken.
Heb aangegeven dat na 4 jaar de geldkraan dichtgaat. Op de middelbare heeft hij nogal lopen feesten, dus dat dat alvast bij voorbaat duidelijk is. Consequenties van eigen keuzes dragen.
Heb samen met hem berekend hoe groot zijn schuld is na 4 jaar (12.000, dat vind ik te overzien) en wat een jaar extra studeren hem dan zou gaan kosten (ook 12000, dan draag ik niks meer bij), en hoe lang hij dan zou gaan terugbetalen. Met een begroting gebaseerd op een gemiddeld startsalaris, alle vaste lasten plus een autootje als hij klaar is. Daar schrok hij wel even van.

Hij gaat vanuit gymnasium naar HBO, dus theoretisch gesproken zou hij deze studie met gemak binnen 4 jaar moeten kunnen afronden. Calamiteiten daargelaten, maar dan passen we het plan als nodig wel weer aan. Switchen van studie of vertraging door teveel feesten/onderschatten zijn voor zijn eigen rekening. De afgelopen jaren heeft hij genoeg gedaan om ervan geleerd te kunnen hebben.

Verschil in behandeling

Mijn zus heeft 6 jaar gestudeerd (universiteit met vertraging) en ik 4 (HBO). Mijn ouders hebben dat betaald (naast de basisbeurs). Zij verdient nu twee keer zoveel.als ik. Het zou echt niet in mijn hoofd zijn opgekomen dat ik nog twee jaar stufi van mijn ouders vergoed zou moeten krijgen. Als ik ook naar de uni was gegaan hadden ze mij dezelfde bijdrage geleverd.
Het bedrag vind ik dan ook verbonden aan de opleiding en niet zozeer omdat het gelijk verdeeld moet zijn. Mijn andere kind wil een studie doen die 6 jaar duurt. Dan zal mijn bijdrage ook zes jaar zijn. Dat doe ik zodat de kinderen in iedere geval.in de gelegenheid gesteld worden een studie af te maken. Inrichting van een huis of het kopen van André zaken vind ik veel minder belangrijk dan een afgeronde studie, dus ik zie geen reden waarom ik ze dan zomaar en bedrag zou geven omdat het anders in held.niet hetzelfde is. Voor de inrichting van je huis kan je ook naar de kringloper namelijk.

Inge

Jouw ouders hadden dus twee kinderen die de mogelijkheid hadden om zelf te kiezen wat ze wilden. Jouw kinderen idem dito. Bedenk eens als je twee kinderen hebt bij wie dat niet kan? Dus gewoon omdat de een al blij moet zijn dat er ooit een MBO3 diploma komt en waarbij de ander zelfs al denkt over wat hij na een master gaat doen?

Trivia: uitgangspunt

Dat ligt er denk ik aan welk uitgangspunt je kiest. Mijn uitgangspunt is: ik wil mijn kinderen helpen bij het financieren van een opleiding. Als die financiering niet/minder nodig is: prima. Dan krijgt het kind dus geen bijdrage.

Aan de andere kant triggert je vraag me wel. Ik denk dat ik dan zou kijken naar wat nodig is om hun eigen broek op te kunnen houden. Als mijn mbo kind een baan zou kunnen vinden maar daar niet met het openbare vervoer kunnen komen, dan zou ik bijvoorbeeld wel overwegen hem te helpen met de aanschaf van een auto als hij daarvoor niet het bedrag bij elkaar kan sparen. Dat zegt denk ik iets over wat ik belangrijk vind om te kunnen starten in het leven.
Ik zou niet zomaar bijdragen om daarmee het uitgegeven geld per kind gelijk te trekken. Waar leg je dan de grens? Mijn zoon eet ook twee keer zoveel dan zijn zus. Moet ik dat ook gaan verrekenen?

inge

Precies en als mijn bijdrage hem helpt om op zichzelf te kunnen gaan wonen als hij toch nog 10 jaar moet wachten op een sociale huurwoning dan doe ik dat. Dat kan mooi van het verschil wat ik betaalt heb in opleiding. Als dat zo ook wel lukt dan houd ik dat geld nog mooi in mijn zak. Hij weet dit dan ook niet. Mocht ik later hem alsnog kunnen helpen ergens mee dan is dat geld er. Dat betekent niet dat ik oudste nooit zou helpen maar of ik dat financieel kan bekijk ik dus zonder dat bedrag van jongste (dat ligt in mijn hoofd apart).

en idd

Ik doe dat alleen met collegeld nu. Niet met de aanschaf van boeken etc, niet met wat ze allemaal wegeten, niet met kleding (heeft een meisje vaak niet meer nodig dan een jongen?) etc. Puur alleen collegegeld.

Interessant artikel op RTL nieuws gelezen

Ik las net een interessant artikel wat hier wel mee te maken heeft. De schuld die alle oud-studenten nu nog gezamenlijk bij DUO hebben uitstaan bedraagt 17 miljard en groeit met een miljard per jaar. Veel mensen blijken moeite te hebben om hun schuld terug te betalen. En zij hebben er bij de Nationale Ombudsman over geklaagd dat het ze niet lukt om een passende betalingsregeling te treffen met DUO. Toch wel iets om mee te nemen in de beslissing, DUO is dus duidelijk niet heel soepel...

Studiekosten

Mensen vergeten dat het schoolgeld of collegegeld wat betaald wordt ommte studeren een schijntje is van wat een studie daadwerkelijk kost. Een aantal jaar geleden kostte een studiejaar nog zo'n 16.000 euro en dat wordt dus grotendeels betaald door de overheid. We kunnen wel doen alsof studenten nergens recht op hebben en eigenlijk nog een uitkering zouden moeten hebben om rond te komen, maar dat geld wordt dus direct aan hun studie betaald door diezelfde overheid.

Precies Dees

Helemaal eens!

Dees

Mooi, maar daarvan kunnen ze niet eten. Als ik student was zou ik verkleed als geraamte in de collegebanken zitten, want voor voeding (en onderdak) is er voor hen niets geregeld. .
Ondertussen profiteert de samenleving ook van hoogopgeleide beroepsbevolking, die de technologische ontwikkelingen kan volgen. En van studenten die een goed beroep uitoefenen en daarna de belastingen opbrengen, waarmee dan weer het onderwijs van de volgende generatie wordt betaald.

Tsjor

Nou er is genoeg geregeld ze hebben regelmatig vakantie en de meeste studies bieden voldoende ruimte om ernaast nog te werken. Daarnaast kunnen ouders al zeker zo'n 17/18 jaar dat de studietijd van HUN kinderen eraan komt en kunnen daar dus voor sparen.

Het restant kan dan geleend worden.

@tsjor

In het BW staat dat ouders verplicht zijn te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie.

Dees

Niet elke studie is zo'n feeststudie.

Tsjor

Dees

Niet elke ouder heeft financiële ruimte om zulke bedragen te sparen.
Ga er maar aanstaan van je minimum loon/WIA uitkering.