U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoon verliefd op gecompliceerd meisje.
Ik heb een lieve zoon van 17 die sinds een 1/2 jaar verkering heeft met een meisje (zijn 1e serieuze relatie) die zich n.m.i. nogal alarmerend gedraagt.
Hij is een leuke sportieve knul die een hekel aan leugens heeft, is respectvol, juiste normen & waarden, rookt niet, geen drugs of drank, loyaal en trouw.
Ik weet het, klinkt te mooi om waar te zijn en heb hem wel eens "verweten" met een gekke kop dat hij veel te braaf is. Ik denk dat zijn minpunt is dat hij een diepe afkeer heeft van conflicten waardoor hij anderen snel tegemoet komt. Een zekere struisvogelpolitiek mag hem wel verweten worden.
Zij heeft er moeite mee dat hij soms met vrienden optrekt. Vertelde zelf dat ze niet echt vrienden heeft en dat veel mensen haar niet aardig vinden.
Ik vind haar buitengewoon negatief. Zegt veel: "ik haat haar, ik haat dat vak, ik haat etc etc etc. Mijn eten is vies, wij eten te laat. Gebruikt kleinerende humor en noemde zo bv. mijn dochter van 13 voor de grap de schoolslet omdat ze had gezoend met een jongen op school. Ze verdenkt mijn zoon van het omgaan met andere meisjes en controleert en ondervraagt hem. Ze belde me laatst op in tranen omdat hij waarschijnlijk verongelukt was omdat hij nog niet thuis was terwijl hij 20 minuten daarvoor had verteld dat hij van school naar huis was gegaan en hij nam niet op. Ze noemt zichzelf verwend en een stalker en lacht dan..
Ze bleef (ja verleden tijd omdat ik haar na de zoveelste emotionele uitbarsting nu sinds kort toegang tot ons huis verboden heb) veel bij ons slapen waarbij ze vaak emotionele uitbarstingen (huilbuien) had door jaloezie of misverstanden. Ze is nogal onzeker en betrekt alles op zichzelf dus een foute opmerking is zo gemaakt. Ze is enigskind van zeer liefhebbende ouders waarvan ik nog geen slechte indruk heb tot dusver. Ze loopt bij een psycholoog maar ik weet niet waarvoor, mijn zoon wil er niet zo veel over kwijt.
Ik twijfel er niet aan dat ze dolverliefd is op mijn zoon en doet het heel goed op school op hoog niveau.
Bij de 1e ontmoeting voelde ik dat ze anders was (niet perse negatief) en keek alles aan zonder me al teveel er mee te bemoeien maar gaandeweg kreeg ik steeds meer de indruk dat mijn ietwat naieve en meegaande zoon zich meer afkeerde van zijn vrienden (ze mogen haar niet) en steeds meer op zijn tenen gaat lopen om haar te kalmeren/gelukkig te houden. Daarbij zondert hij zich af van het gezin op zijn kamer want ze eisen elkaar compleet op via skype.
Het lijkt mij dat hij voor haar gemaakt is terwijl zij zijn nachtmerrie zou moeten zijn met al die conflicten.
Nu ze hier niet meer welkom is is de bom gebarsten en gaat hij blind voor haar. Ik doe alles fout, misgun hem zijn geluk, dit wordt zijn toekomstige vrouw en ik ben niet voor hun toekomstig huwelijk uitgenodigd en ik kan fluiten naar mijn kleinkinderen waarna ik er uitkachelde dat hij dan maar heel snel een andere huisvesting mag zoeken. Stress, ruzie/stiltes, verdriet en 2 mensen die niet meer normaal met elkaar kunnen praten. Mijn gezond verstand zegt me dat ik mijn kop moet houden en het hem zelf moet laten uitvinden maar mijn angst voor zijn toekomst weerhoudt me en zeg ik foute dingen in een poging om hem wakker te schudden.
Ik heb nooit gepretendeerd een perfecte moeder te zijn, ik maak veel fouten net als iedereen en soms meer maar alles was wel altijd bespreekbaar en bij te leggen.
Sorry voor deze lap tekst maar deze moeder ziet 't even niet meer zitten.
Inderdaad moeilijk
Maar je kunt je er toch het beste bij neerleggen. Ze gaan nl niet uit elkaar omdat jij dat zo graag wil. Echt, ik snap je, heb hetzelfde meegemaakt (en maak het nog steeds mee), maar het lukt je niet. Ze worden volwassen en maken hun eigen keuzes. Hoe vervelend ook, maar ga maar bij jezelf na; zou jij de partnerkeuze van je ouders af hebben laten hangen? Ik niet hoor. Sterker nog, mijn moeder was destijds ook, zacht gezegd, niet gecharmeerd van mijn partner en liet dat ook duidelijk merken. Inmiddels zijn we 27 jaar bij elkaar. En mijn moeder en hij zijn dikke vrienden.
Laat het gaan.
Moeder
Ik vind wel dat het wat anders is als je ziet dat je kind eraan onderdoor gaat. En dat is wat er gaat gebeuren als dit meisje echt borderline heeft en zoon zo'n goeiige lieverd is. Dan moet je naast je kind gaan staan, inzichten aanreiken, hulp regelen.
Hoe weet je dat
Hoe weet je eigenlijk of ze borderline heeft? Of weet je dat niet? Pas op dat je niet alles van haar in het negatieve trekt. Ik vind het nogal wat om dat etiket op iemand te plakken als je dat niet zeker weet.
Je zoon kan wel een goeiige lieverd zijn, maar hij is bijna een volwassen man, je kunt hem niet meer aan het handje houden en al helemaal niet bepalen wie zijn vriendinnetje wel of niet wordt. Ze zullen alleen maar harder aan je willen bewijzen dat jij het fout hebt en zij niet. Geloof me nou maar.
pas maar op
Straks kom je nog in 1 van de beruchte schoonmoederdraadjes hier op dit forum 
Alles is wel zo'n beetje gezegd nu denk ik.
Het is een mooi forum hier waar iemand z'n hart kan luchten als je het even niet meer ziet zitten. Het is mens eigen om overboord te gaan aan emoties of onzekerheid als er iets gebeurd wat minder leuk is.
m.n Maria heeft me geraakt. Je weet wel, het gevoel van zo'n lampje boven je hoofd waardoor je het gat in ene wel weer ziet.
Het heeft me erg geholpen.
Mijn evenwicht is terug en ik heb er weer vertrouwen in.
Wat mij betreft mag dit draadje stoppen.
Het is inmiddels zo'n lap tekst geworden dat de lief bedoelde raad herhaald gaat worden. Op zich prima maar ik vind het onbeleefd om dan niet te antwoorden en zo gaan we dan weer door.
Ennuhh.. ik pas er voor om in schoonmoederdraadjes door te zemelen hoor:)
kleine correctie
Die beruchte schoonmoederdraadjes gaan niet over schoonmoeders die willen dat hun zoon breekt met de vriendin maar over schoondochters die klagen over de onhebbelijkheden en tegenwerking van hun schoonmoeder. De schoonmoeder is onderwerp van gesprek en niet de schoondochter. Net even andersom dus 
)
Niet eerlijk :p
Ik voel me buitengesloten! ;)
Reactie van nog niet zo lang geleden jongere
Er zijn 2 dingen die mij opvallen, het meisje is manipulatief, maar ze klampt zich ook heel erg aan je vast. Ik denk dat het meisje helemaal niet zo'n verkeerd meisje is als ze lijkt. Het is een meisje wat van huis uit heel veel aandacht en liefde te kort is gekomen. Die ze nu van jou zoon wel krijgt. Wat ik in jou situatie zou doen is:
1 begrip krijgen voor het meisje en vooral waarom ze zo doet.
2 probeer voor haar een "vriendin" te zijn ga eens gezellig met haar iets doen als je tijd hebt en je zoon bij zijn vrienden is. Zo heeft je zoon wat ademruimte kan jij haar beter leren kennen, en zei jou ook. En ik verwacht dat ze heel erg bijdraaid in het opeisen van aandacht. Ga met haar eens boodschappen doen, kook gezellig samen met haar. Neem haar gewoon wat meer mee op sleeptouw in de dagelijkse gang van zaken die je doet. Zo kan je het meisje nog een beetje bijschaven en geef je je zoon dalijk een fijne vrouw mee als de relatie blijft voortduren. Dat is beter als proberen verliefdheid stuk te maken, of jezelf te ergeren aan haar minpunten. Je bent een ouder accepteer het meisje in je gezin en zet bij hen samen de laatste puntjes op de i.
Succes!
Mijn schoondochter is kwaadaardig
Ik heb een schoondochter uit Mexico die kwaadaardig is.
Zo heeft ze mijn zoon van 23 volledig ingepalmt.
Ze leerden elkaar toen hij 18 was via internet kennen.
Op een gegeven moment kwam ze als au-pair naar Nederland.
Hier heeft ze van 3 van de 4 gezinnen ontslag gekregen omdat ze veels te lui is.
Ze manipuleert, liegt en bedriegt.
Zo is ze zwanger geworden na eerst abortus te hebben gepleegd omdat mijn zoon eerst zijn leven op regel wilde. Dus achter zijn rug om. Daarna heeft ze hem een jaar lang onder valse voorwendselen meegetroggeld naar Mexico. Ze hadden zgn een ranch en er was volop werk. Niet dus. Mijn zoon kwam terecht in een ghetto en kon zelfs niet alleen de straat op omdat het er té gevaarlijk was. Met hulp van een vriend kon hij terugkomen naar Nederland. Kompleet uitgemergeld. De dokter had zelfs gezegd dat het lichaam de vitale functies al beschermde en het niet veel langer had moeten duren! Nu is ze terug in Nederland. Ik had ermee ingsttemd omdat mijn zoon graag zijn zoontje weer wilde zien. (mijn zoon woonde bij mij). Echter na een maand liep het zo gigantisch uit de hand dat ik ze de toegang tot mijn woning heb ontzegd. Ze had nl. mijn fb aangemeld op haar tel. en alle gesprekken met mij en mijn dochters gekopieerd. Dit ging over de opvoeding van haar zoontje die ze niet de baas kan. Zij liet alles maar toe wat hij deed en ik mocht er niks van zeggen. Het kindje is overigens 2 jaar. Hij vernielde spullen, terroriseerde mijn huisdieren, sloeg mijn andere kleinkinderen die doodsbang voor hem waren, en zij liet alles maar toe. Als ik er wat van zei was het ruzie. Als zij er niet bij was was het een heel lief jochie. De druppel was dat mijn zoon zei dat wíj manipuleerden en alles logen. Daar kwam het verhaal van het fb (die ze had aangemeld op haar eigen tel.) nog bij Ze probeerde ijskoud weer mijn tel. te kraken, maar dankzij mijn indringersselvie had ik bewijs. Ik had er genoeg van en heb ze op straat gezet. Mijn zoon heeft in een ggz instelling gezeten en vorig jaar had ie de politie bedreigd en was in een dwangbuis afgevoerd. Het rare is dat ik totaal geen last van hem heb als zij er niet is. Sterker nog: wij hebben dan een hele goede band. Zij heeft hem volkomen in de tang en ik weet me geen raad meer. Ze maakte foto's en filmpjes van alles wat we deden en zeiden. Dit is toch niet normaal gedrag? Momenteel is het kontakt verbroken want met zo iemand kan ik niet in één huis leven. Ik vind het triest voor de kleine jongen. Die zie ik niet meer. Door instanties zijn ze nu ergens ondergebracht en sindsdien heb ik geen kontakt meer. Ik zie de toekomst voor mijn zoon erg somber in. Maar wat kan ik doen? En bestaat er ook een naam voor iemand met zo'n gedrag? Graag reakties!
Instanties
'Door instanties zijn ze nu ergens ondergebracht en sindsdien heb ik geen kontakt meer. ' Je bedoelt dat zowel je zoon, schoondochter als je kleinzoon ergens ondergebracht zijn door een instantie? Is dat voor huisvesting of voor hulpverlening?
Je zoon is ouder dan 18, dus hij zal zelf moeten beslissen of hij met haar door wil gaan.
Wat je beschrijft over de opvoeding is irritant, maar nog geen reden om iets van kinderbescherming of zo erbij te halen.
Wat je beschrijft over het filmen etc. is irritant. Mogelijk helpt het als je volgende keer hetzelfde gaat doen: jij filmt haar terwijl zij jou filmt. Dat laat in elk geval zien hoe belachelijk het is. Account van facebook op haar telefoon zetten, nou je, ik snap niet hoe zoiets kan, maar kun je niet simpelweg een wachtwoord veranderen? of via andere kanalen met je dochter communiceren? En zeker niet via social media met je dochter over je schoondochter praten? Vroeger zeiden ze: wie schrijft blijft. Nu kun je zeggen: wat geschreven staat blijft. Allemaal vervelend, maar geen strafbare feiten of zoiets.
Met andere woorden: volgens mij kun je inderdaad nu niets doen. Hopen dat de instanties die hen ergens onderdak hebben gegeven er iets mee kunnen doen.
Het verhaal doet me denken aan een zwart-wit-film: 'all about Eve". allemaal veel netter en rustiger in de jaren vijftig-stijl. Maar wel een film die mooi laat zien hoe iemand beladen met zogenaamd goede bedoelingen zich ergens binnen weet te dringen.
Tsjor