Zoon verliefd op gecompliceerd meisje.

Sanne

Dat kan wel zo zijn maar je hoeft natuurlijk niet te accepteren dat iemand je dochter uitscheldt voor slet.
Dat ze een drama queen is allemaal best maar je mag best grenzen stellen.
Zeker als iemand in jouw huis komt en aan jouw tafel zit.
Ik ben het helemaal met je eens dat 17 niet zo jong meer is maar dat is dus ook oud genoeg om enige fatsoenlijke manieren te etaleren. Je aanstaande schoonzusje een slet noemen gaat veel te ver. En constant dat gedoe met haten ook. Daar zou ik echt wat van zeggen.
Meisje is welkom maar alleen als ze zich ook als de bijna volwassen vrouw die ze is weet te gedragen.

Mooi

Als je er niks in herkend zat ik er naast, des te beter! Herken mij ook niet in haar gedrag, gelukkig en vind het ook vrij borderline klinken, maar misschien ook gewone extreme onzekerheid.

En ja, grenzen stellen zou ik zeker doen, maar dat is iets anders dan niet meer mogen langskomen toch?

Hier ook

Maar dan een serieuze one man dochter. Heeft haar vriend leren kennen toen ze 15 was. Zal het hele verhaal niet uit de doeken doen, maar het lijkt erg op jouw verhaal.
Uiteindelijk het maar gewoon gelaten, want we waren bang dochter te verliezen. Kreeg hier ook dat advies. Het zou wel doodbloeden, dochter komt wel tot bezinning, ze zijn nog jong.
Nouja, ze is nu bijna 20 en ze zijn nog steeds samen. Het helpt niet wat je als ouder doet, ze maken hun eigen keus. Je kunt wel denken en willen dat het anders is, maar zo werkt het niet.

waren er maar herkansingen

dan kon je het eerst op manier A aanpakken, en dan bij uitblijvend succes op manier B. Wie weet zou de uitkomst gelijk zijn, wat partnerkeuze betreft?

Het is gewoon waardeloos als het anders gaat dan je gehoopt of verwacht had. Ze maken hun eigen keuze. zoals Moeder al zegt. Dat is wat we allemaal willen: eigen keuzes maken, ook als een ander ze onverstandig vindt.

Hij moet het zelf inzien

Ik ben getrouwd geweest met een borderliner. Laat je zoon Alsjeblieft! iets lezen over borderline en vooral ook over borderline in relaties.

Zeg hem ook expliciet dat borderliners juist vaak lieve, empatische mensen als partner kiezen, omdat die bereid zijn hun grenzen te laten meeveren met de borderliner. Alleen houdt de borderliner geen rekening met de grenzen van zijn/haar partner (wat kan hij/zij aan, wat vindt hij/zij acceptabel) en vervolgens barst de relatie of gaat de partner eraan onderdoor. Hij moet dit weten om zelf de patronen te kunnen herkennen.

Borderliners zijn geen slechte of gemene mensen, ze vertonen alleen wel slecht en gemeen gedrag. Je zoon moet niet denken dat hij haar kan helpen als hij zijn best maar doet. Dit is een zeer gecompliceerd probleem. Alleen een heel goede, gespecialiseerde en langdurige psychiatrische behandeling kan helpen. En dan nog maar bij een deel van de patiënten.

Misschien een tip

Middelste zoon had ook al heel vroeg stevige verkering. Net 15 en 16 waren ze. Haar ouders hebben ons na een jaartje eens zondagochtend op de koffie uitgenodigd om eens kennis te maken. Daar stak verder overigens niets achter, dan gezonde nieuwsgierigheid bij wie hun kind inmiddels ook kind aan huis was.

Misschien is dat voor jou ook een idee? Zie je uit wat voor een nest ze komt, kun je diplomatiek aanstippen dat er wat dingetjes zijn waar je je zorgen om maakt, en vragen of haar ouders misschien wat tips hebben om de omgang wat minder stroef te laten verlopen. En hopelijk kijk je daardoor wat milder tegen het meisje aan. Want ook ik vind je erg hard in je oordeel. Niet ieder kind zeilt even vlot door de puberteit heen.

Mensen zijn niet perfect. Zij niet, maar jij ook niet. Zij heeft de leeftijd eigenlijk om zich wat wellevender te gedragen,en van jou zou ik eerlijk gezegd gezien leeftijd en de opvoedervaring verwachten dat je onhebbelijk pubergedrag beter zou kunnen hanteren.

Mensen maken fouten, maar de meeste zijn gelukkig te herstellen. Met die insteek zou ik je aanraden het bij te leggen, en haar weer binnen te laten. Familie heb je niet voor het uitkiezen, je zult het beste ervan moeten maken met wat je toebedeeld wordt.

Gezien hun leeftijd is de kans niet groot dat ze ooit officieel de staat van schoondochter bereikt. Maar stel dat ze wel de moeder van je kleinkinderen wordt, dan heb je nu wel al de kiem gelegd voor een van de zoveelste 'oeverloos zaniken over schoonmoeder'draadjes.

Allemachtig,

Ze heeft trekken die lijken op borderline vind jij. Zoon herkent ook wat borderline trekken want hij heeft een vriend met issues.
En nu heeft het meisje borderline en moet zoon wat ervaringen met haar opdoen en daarna voorziet moeder hem van leesvoer over borderline.

Ben je wel wijs?

Ik word hier echt naar van. Diagnose is gesteld. Meisje is kansloos.
En echt; ik begrijp je zorgen om je zoon. Moeilijk om te zien dat het blijkbaar zo anders gaat dan jij wenst. Moeilijk om te zien dat je zoon hier niet tegen bestand is.
Maar de manier waarop jij naar dit meisje kijkt en je oordeel klaar hebt vind ik echt stuitend.

Ik hoop werkelijk dat onze kinderen nooit zo'n schoonmoeder krijgen. In je postings beschrijf je nogal wat zelfinzicht. Ik geloof echt dat je de clou mist.

tunnelvisie

daar raakt het meisje zelf natuurlijk ook steeds meer in.
Vrienden vinden haar niet leuk, van vriendje zal ze weinig tegenwicht krijgen.
Het wordt hen beiden tegen de grote boze buitenwereld en hij haar enige houvast.
Het beste dat je kunt doen is je zelf inzetten hierin, door contact met haar aan te gaan. Echt contact dan.
Dat is heel minimaal, je invloed. Je kunt alleen je eigen deel doen, maar op leven van je zoon heb je geen invloed en zo hoort het ook.

Kom nou

Welke moeder zou nu blij zijn als haar kind thuiskomt met iemand die dit soort gedrag vertoont. Ik niet hoor. Je wilt toch in de eerste plaats je eigen kind gelukkig zien.

Slim om ze op een camping te zetten. Maar laat het wel hun eigen idee zijn ;)

voorzichtig

Het moeilijkste van ouder zijn is loslaten. Kinderen doen dingetjes die je niet leuk vindt als ouder maar ja, het is hun leven. Soms zijn de dingetjes dingen. Dan is het lastiger om te denken dat het hun leven is maar zo is het wel. Kinderen leren van hun fouten. Dat betekent niet dat je als ouder machteloos toe moet kijken maar dat je absoluut wel moet doseren in wat je zegt. Je zoon is niet iemand die met de vuist op tafel slaat, merk ik uit je verhaal, naar haar toe maar net zo goed naar jou toe. Ik zou geloof ik heel boos zijn, als mijn moeder aan zou komen met dat mijn vriend borderline, autisme oid had. Dit kan zelfs averechts werken, dat hij zich juist tegen jou gaat verzetten en voor haar gaat kiezen. Ik zou hier heel erg voorzichtig mee zijn. Stel je voor dat zij nu hem gaar bestoken met informaties over moeders die tegen relaties van zonen zijn, die niet kunnen loslaten etc. Dan zou je dat ook niet fijn vinden.
Mijn broer heeft 3 jaar een vriendin gehad die wij maar raar en claimend naar mijn broer vonden. Die ook rare dingen deed en zei. Toen het uit was, heb ik mijn broer gevraagd waarom hij vrekering had gehad met haar en of hij niet zag dat zij vervelend deed naar de buitenwereld. Hij zei dat hij dat heel goed zag maar hij vond de grilligheid zo leuk. Het was steeds onvoorspelbaar. Hij is een jongen die van regelmaat etc houdt maar ddeze dame doorbrak dat en dat vond hij interessant.
Kortom, je zoon leidt zijn eigen leven en dat gaat soms kanten op die jou minder bevallen. Met verbieden en de vriendin zwart maken schiet je niet zo veel op, dat kan zelfs averechts werken, dat hij jou net meer wil zien. Ik zou juist eens een gesprek aangaan waarom hij haar zo leuk vindt ipv af te geven op het meisje, als je dat tenminste kunt opbrengen.

nieuwe start

Dat je niet blij bent met meisje kan ik me voorstellen. Dat je grote vraagtekens zet bij hun relatie ook. Dat je je zoon zou willen beschermen ook.

Maar het meisje afschrijven vanwege borderline vind ik onbegrijpelijk. Borderline; een diagnose die je zelf bedacht hebt. Want ze heeft wat trekken van borderline. Vervolgens heb je het bij zoon gedropt- die herkent ook borderline trekken. En dan ben je van plan zoon leesvoer aan te bieden over borderline..

Je weet heel niet of ze borderline heeft! Dat heb je zelf bedacht.
Ik kan werkelijk nog wel 10 andere verklaringen bedenken voor haar gedrag.

Ik vraag me af of je wel weet wat borderline is. Je hebt het over een vriend van zoon met 'wat issues' waaronder borderline. Borderline is niet zomaar een issue, maar een persoonlijkheidsstoornis waarvan het aan een psychiater is een diagnose te stellen.

"Ja dat weet ik, al heb ik nog geen idee hoe ik haar moet bereiken. Ze is erg in zichzelf gekeerd als ik en mijn dochter of vrienden in de buurt zijn en ben ik het tegenovergestelde. Alles wat ik doe zal snel indringend overkomen denk ik."

Je gaat haar niet bereiken verwacht ik. Omdat je insteek niet is het meisje te willen bereiken. Je insteek is het meisje en je zoon los te weken. Dat voelt ze. Op basis van je verhaal verwacht ik een gevoelig meisje dat feilloos aanvoelt dat jij haar niet moet. Ze zal zich niet openstellen voor je- eerder zichzelf beschermen door zich af te sluiten. En dat je snel indringend overkomt geloof ik direct.
Niet geheel je stijl misschien; maar misschien is het goed om je oprecht te verdiepen in het meisje. Zonder oordeel, zonder diagnose. Vanaf de eerste ontmoeting vond je haar 'anders'. Niet passend in jouw beeld voor zoon.

Ik zou een nieuwe start maken. Dit uitspreken naar meisje- je kwetsbaarheid en zorg laten zien. En vervolgens het meisje echt een kans geven. Maar dat vraagt nogal wat van je. Want de ander een diagnose geven en er tegen strijden is de makkelijkste weg, geeft jou veiligheid. "Ik ben goed en zij is fout'. Enigszins gechargeerd. Jezelf laten zien, je oordelen naast je neer te leggen is niet makkelijk voor je verwacht ik. Wel het meest eerlijk naar je zoon en het meisje toe.

misschien zit daar

een antwoord. Misschien heeft je zoon gemerkt dat hij er goed in is, instabiele mensen kalmeren.
En geeft het hem een goed gevoel. 4 jaar is natuurlijk lang op deze leeftijd.
Vriendin van broer vertoonde veel extremer gedrag.
Maar hij was dolverliefd en deed alles voor haar. Helaas heeft hij het ook niet gestopt, dat deed zij.
Hij heeft veel last gehad daarna vd akelige dingen die hij heeft meegemaakt.
Als je echt zorgelijke signalen krijgt, kun je hem misschien richting hulpverlening duwen, ter bescherming.
Maar om die signalen goed te kunnen opvangen moet je wel contact houden, anders vertellen ze straks niks meer.

vraag

Korte sv van mijn stukje: Wat vindt je zoon zo leuk aan dat meisje? Heb je hem dat gevraagd? En snap je dat?

Je hoeft

je niet te verantwoorden. Je schiet in de verdediging.

Maar je oordeel is gevormd en gecommuniceerd naar zoon en meisje. Je doel is duidelijk; zoon en meisje uit elkaar.

De manier waarop je je opstelt gaat je niet helpen vrees ik.

Ik wens je succes. En echt; enig inlevingsvermogen zou je helpen.