U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoon scheldt opa uit
Nieuw hier, hoop op tips om verder te kunnen.
Mijn vader komt sinds het overlijden van mijn moeder elke zaterdag bij ons eten. Afgelopen zaterdag kwam tijdens de maaltijd het gesprek op de beste vriend van m'n zoon (16). Deze vriend is voor de zomer uit de kast gekomen als homo en had dit weekend een date met een jongen die hij via internet heeft leren kennen. Zoon vertelde dat, wat tot allerlei opmerkingen van mijn zeer conservatieve vader leidde. Die moet niets van homo's hebben, adviseerde zoon ver uit de buurt van vriend te blijven, schepte op dat ze vroeger wel raad wisten met 'mietjes' en dat hij doodziek wordt van hoe de maatschappij veranderd is op vlak.
Zoon ging hier steeds feller tegen in en is uiteindelijk boos van tafel gelopen, tegen opa zeggend dat hij een 'homofobe klootzak' is, en op z'n kamer gaan zitten.
Mijn vader was woedend en is dat nog steeds. Hij eist dat zoon excuses aanbiedt en belt elke dag. Zoon is net thuis uit school, gaf weer aan absoluut niet van plan te zijn excuses aan te bieden en opa ook niet meer te willen zien.
Ik ben het niet eens met de opmerkingen van mijn vader over homo's, maar vind dat hij recht heeft op z'n eigen mening hierover en door zoon met respect behandeld moet worden. Ik vind het ongehoord je opa voor 'klootzak' uit te schelden. Heb zoon dan ook laten weten dat hij zaterdag gewoon bij het eten met opa moet zijn en uiterlijk dan z'n excuses aan moet bieden. Zo niet, dan volgt huisarrest totdat hij zich weer fatsoenlijk tegen opa kan gedragen.
Probleem is nu dat mijn man, die er afgelopen zaterdag niet bij was en morgenochtend terugkomt van een reis voor z'n werk, het niet met me eens is. Hij geeft zoon groot gelijk en wil dat opa excuses aanbiedt en belooft z'n mond over dit onderwerp te houden. Anders moet ik m'n vader maar vertellen dat de wekelijkse maaltijd van de baan is. Zoon weet overigens nog niet wat z'n vader ervan vindt, ze hebben elkaar niet gesproken sinds vertrek van man vrijdagavond.
Ik voel me hier klem tussen zitten. Ben verdrietig dat m'n man me niet steunt en wil dat ik afstand neem van m'n vader, die sinds het overlijden van m'n moeder een vrij eenzaam bestaan leidt. Respect voor ouderen is er bij mij met de paplepel ingegoten en ik dacht dat ook aan zoon mee gegeven te hebben, maar dat valt dus behoorlijk tegen. Hij heeft sowieso niet zo veel met opa, het zijn heel andere types (macho vs gevoelige jongen), maar tot nu toe zijn er geen problemen geweest.
Morgenavond zullen man en ik met zoon moeten praten, maar ik heb er ernstige twijfels over of we op één lijn gaan komen. Advies, tips?
AnneJ
Het was af of het begon er tenminste redelijk op te lijken en toen gingen we op grote schaal immigranten uit minder verlichte regio's binnenhalen. Het is een tikje naief om te veronderstellen dat ze hun homofobie thuis zouden laten. De dames die nu zo geschokt doen zijn natuurlijk een warm voorstander van de genoemde grootschalige migratie.
Het zou mij ook niet verbazen als ze de autochtone jongeren zouden aansteken. De sfeer op scholen met veel allochtonen is allesbehalve tolerant op dat gebied.
Een prachtig voorbeeld van een linkse spagaat.
Reacties
Ik schrik wel van de reacties, er spreekt weinig begrip voor mijn situatie uit, maar ik zal m'n best doen nog wat uitleg te geven.
Weet niet precies hoe m'n broer m'n vader geholpen heeft met Facebook en Instagram van zoon doorkijken. Ik vermoed dat 'ie vader via zijn account heeft laten kijken, want zelf heeft die geen accounts, de account van zoon voor 'm heeft opgezocht en 'm die verder alleen heeft laten bekijken. Ik snap dat dat van vader bemoeizuchtig overkomt, maar ik zie wel dat 'ie oprecht bezorgd is over zoon. Hij denkt dat zoon het heel moeilijk gaat krijgen als 'ie zo door gaat en zich niet goed staande kan houden als 'ie straks gaat studeren en op zichzelf gaat wonen. Ik zie dat minder somber in dan m'n vader, maar ik waardeer z'n bezorgdheid wel, al zou ik willen dat 'ie daar op iets minder botte wijze uiting aan zou geven.
Ik ben er vrij zeker van dat zoon geen homo is. Hoorde 'm tijdens de zomervakantie met die vriend die homo is praten en zeggen dat hij wel eens had nagedacht over zoenen met een jongen, maar tot de conclusie was gekomen dat 'ie toch alleen op meisjes valt.
Het zou mij niet uitmaken als zoon homo is, net zoals die vriend hier gewoon welkom is gebleven. Ik heb wel moeite met overdreven gedrag en ja, toch ook wel met die steeds maar toenemende aandacht ervoor, terwijl er genoeg andere zaken zijn om je druk over te maken. Roze Zaterdag, Roze Maandag, Pride, coming out-dag, Paarse Vrijdag, en ga maar door. Het lijkt mij een beetje overcompensatie voor discriminatie uit het verleden. Zeker blij dat die discriminatie er niet meer is, maar het lijkt nu soms wel alsof iedereen gepusht wordt om vooral niet 'gewoon' hetero te zijn.
Dat ik geschrokken ben van sommige dingen op social media van zoon betekent niet dat ik het in alles met m'n vader eens ben hierover. Ik ben best trots dat zoon naar een demonstratie tegen Trump is geweest, maar bij andere dingen voel ik me minder prettig. Nagellak bij jongens (homo of hetero)? Ben ik de enige die daar moeite mee heeft? Ben ik de enige die het best apart vindt dat zoon zich niet druk maakt als z'n vriendin met een andere jongen knuffelt? Of dat een heterojongen een andere jongen een zoen op z'n wang geeft?
In mijn middelbare schooltijd meden de meeste heterojongens de paar jongens die ervan 'verdacht' werden homo te zijn als de pest. Heterojongens die dat niet deden werden ook met de nek aangekeken. Ik wil niet dat mijn zoon in zo'n situatie terecht komt en geïsoleerd raakt in een beperkte vriendengroep zonder contact met mensen met andere opvattingen. Juist omdat ik zie dat dat bij m'n vader wel is gebeurd, dat in eigen gelijk opgesloten en geïsoleerd raken, zou ik willen dat zoon zich wat meer openstelt voor andere meningen en zich niet zo nadrukkelijk in een hoek plaatst waar 'ie last van kan gaan krijgen.
De relatie met m'n ouders is jarenlang heel slecht geweest. Man weigerde dienst toen we net bij elkaar waren en dat was zeer tegen het zere been van mijn vader, die beroepsmilitair was. Hij wilde dat ik de relatie met man verbrak, maar dat heb ik toch geweigerd.
Lange tijd beperkte het contact zich tot verjaardagen van mijn ouders, waar ik meestal alleen heen ging. Pas toen zoon geboren werd, werd het contact beter. Man en vader zijn nooit echt op goede voet gekomen, maar man heeft zich aangewend meningen van m'n vader langs zich heen te laten gaan. En als het niet over politiek gaat kan mijn vader best gezellig zijn.
Het zou mij veel pijn doen als de destijds stap-voor-stap herstelde verhouding met m'n vader nu weer kapot zou gaan. Ook omdat ik denk dat vader het wel degelijk goed voor heeft met zoon. Hij geeft daar inderdaad niet erg goed uiting aan, maar probeert op zijn manier toch te helpen. Ik vind dat zoon hem dan ook best een beetje tegemoet mag komen.
Zoals ik al zei, zoon hoeft van mij echt niet elk weekend met opa op stap, maar af en toe iets samen doen is toch niet teveel gevraagd? En het is toch niet slecht voor zoon om met andere meningen of activiteiten buiten z'n eigen wereldje geconfronteerd te worden? Andersom wil ik er dan wel bij vader op aandringen dat hij zulke activiteiten vooral leuk en gezellig probeert te maken en zoon niet de hele tijd gaat bestoken met zijn meningen. Als hij daar niet toe in staat blijkt te zijn kunnen we het altijd nog heroverwegen.
Straks gesprek met man, daarna met zoon. Inmiddels wel besloten dat zoon morgen niet bij eten met opa hoeft te zijn, in het kader van even kunnen afkoelen voor iedereen, maar volgend weekend dan wel.
Normaal niet
Maar dit is geen normale situatie! Je zoon wordt door je vader niet geaccepteerd zoals hij is!
Bescherm hem eens, kom voor hem op ipv je vader!
Daarnaast, meen je werkelijk dat je een 16 jarige nog verplichtingen kunt opleggen in zulke situaties? Recept voor ellende. Maar trek vooral je eigen plan. Want dat doe je toch wel!
Homosexueel
En Drenthe, wat als je zoon nou echt homo zou zijn, accepteer je dan zoals hij is? Verdedig je hem dan tegenover je vader?
Met zo’n opa en moeder denk ik niet dat hij überhaupt uit de kast zou durven te komen, mocht hij homosexueel zijn.
Het is mij ook volledig onduidelijk wat je reden is om hem meer mannelijk te maken, afgezien dat je vader dat kennelijk nodig vindt.
Overigens is je verhaal zo absurd dat ik me afvraag of je geen trol bent.
Zoon is 16 jaar. Mag hij wel zelf bepalen of hij al dan niet met zijn opa om wil gaan? Dit weekend of volgend weekend. Of gaan jij en je man daar dan nog over?
Mosterd
Na de maaltijd, mijn reactie....
Ja Ad
Ik heb dat zelf ook wel eens opgemerkt dat ik het echt niet prettig vind dat mensen die in eigen land wat emancipatie en burgerschap aangaat nog wat achterlopen dat je daar mee te maken krijgt.
Maar het is natuurlijk in de scheme of things. Welke cultuur dominant is of meer democratisch (is niet hetzelfde) heeft de neiging over de eeuwen heen om nogal te varieren.
De meeste mensen die hierheen komen neigen naar het overnemen van die waarden, zeker na 2 generaties.
Bovendien lijkt Drenthe77 mij nou niet speciaal iemand met een migratieachtergrond, al kan ik me natuurlijk sterk vergissen.
Homegrown komt er toch nog steeds heel wat intolerantie voor voor zaken waar een ander toch niets mee te maken heeft want volwassenen enzovoort.
Ben je nu echt serieus?
Waarom mag een jongen geen nagellak dragen? En waarom bemoei jij je met wat ie zegt op Facebook? Z'n vriendin geeft een andere jongen een zoentje, nou boeie...
Net zo interessant als de ene heterojongen die de andere een zoentje op de wang geeft.
Stiekem denk ik nu dat heel veel Nederlanders lang nog niet zo ruimdenkend zijn als ze zich voordoen. Jij en Ad zijn daar wel het treffende voorbeeld van.
Misschien moeten we van Coming Out Day maar een maandelijks event maken.
Als ik je zoon was zou ik niet meer met opa aan tafel gaan voordat ie een keer mee geweest is naar de Gaypride of Roze maandag.
Hoe haal je het in je hoofd om het goed te vinden dat opa nog een keer met zoon gaat praten.
AnneJ
"Homegrown komt er toch nog steeds heel wat intolerantie voor voor zaken waar een ander toch niets mee te maken heeft want volwassenen enzovoort."
Ongetwijfeld, maar ik geloof niet dat die homegrown intolerantie op zichzelf zou toenemen. Ik constateer wel dat de grenzen steeds verder worden opgerekt.
Vroeger was je intolerant als je een hekel had aan homo's. Nu ben je al intolerant als je geen voorstander van het homohuwelijk bent of als je genderneutrale toiletten of aanspreektitels maar onzin vindt.
De verschuiving gaat best hard en het is niet zo vreemd dat de mensen als nieuwe toleranten worden aangemerkt in reactie daarop juist minder tolerant worden tegen een maatschappij waarin alles ineens maar 'moet'.
Ginny
"Waarom mag een jongen geen nagellak dragen? En waarom bemoei jij je met wat ie zegt op Facebook? Z'n vriendin geeft een andere jongen een zoentje, nou boeie...
Net zo interessant als de ene heterojongen die de andere een zoentje op de wang geeft.
Stiekem denk ik nu dat heel veel Nederlanders lang nog niet zo ruimdenkend zijn als ze zich voordoen. Jij en Ad zijn daar wel het treffende voorbeeld van.."
Zo. En welke van mijn meningen hebben jou geinspireerd tot deze stigmatisering?
Dat ik walg van de heksenjacht op alles wat niet de goedgekeurde linkse mening uitdraagt?
Het grappige is dat ik met *alle* voorbeelden die jij noemt *persoonlijk* ervaring hebt (allemaal vrij onschuldig spul). 
Behalve dan met Facebook. Daar walg ik ook van.
En jij, Ginny?
Tuurlijk
Vandaar Trump en de Brexit. Nou ja, beetje kort door de bocht.
De geschiedenis gaat altijd stappen vooruit en dan weer een paar stappen achteruit. En dan weer vooruit.
Zelfvertrouwen
De dingen die zoon op Facebook plaatst getuigen juist van veel zelfvertrouwen en blijkbaar heeft hij een vriendengroep waarin je jezelf kunt zijn en oordelen als ‘jongens dragen geen nagellak’ niet geveld worden. Wees daar juist blij om! Klinkt als jongeren die ruimdenkend zijn en ik zou daar enorm trots op zijn.
Dat sommige hetero jongens niet in de buurt gezien willen worden van homosexuele jongens uit angst om buitengesloten te worden is toch juist vreselijk? Dat wil je toch niet voor je kind? Dat hij uit angst voor vooroordelen niet zichzelf kan zijn.
Het klinkt alsof deze angst er vooral voor zorgt dat je schrikt van sommige van de dingen die hij op Facebook zet. Maar onderzoek nu eens wat er nu echt erg aan is? Wat is nu daadwerkelijk het probleem van een jongen met nagellak? Of een kus op de wang van een vriend? Zijn dit toch vooroordelen bij jezelf? Of angst voor de oordelen van een ander?
AnneJ
Ik denk zeker dat dat er iets mee te maken heeft. Het linkse monopolie op 'het geweten' roept veel weerzin op. Het is de vraag of dat goed afloopt, want je ziet dat 'links' op Trump reageert door nog radicaler te worden wat dan best zou kunnen leiden tot een nog heftigere reactie van de andere kant. Polarisatie noemen we dat.
Joegoslavie stond bekend als een land waar verschillende bevolkingsgroepen vredig samenwoonden. Dat was voor de polarisatie...
Kaatje
In mijn tijd (eind seventies) bleven de homojongens veilig in de kast op de middelbare school. Pas na het eindexamen werd duidelijk wie 'ook zo' was. Dat naast het gekoketteer van hippe jongens en meisjes.
Dus als homo's tegenwoordig op de middelbare school uit de kast komen klinkt dat als vooruitgang.
bespieden en bekritiseren
Je zoon moet dus zijn oom en andere familie (jou ook 
) van z'n facebook/instagram en andere social media gooien, want ze zitten hem nu te bespieden om hem te bekritiseren. Dat vind ik echt ongelooflijk. Gun dat jong z'n privacy om zelf te ontdekken wie hij is, zonder commentaar. Opa moet stoppen met het willen opvoeden van zijn kleinzoon.
Verder sluit ik me aan bij Lente's stappenplan
Ach ja, dictators
https://www.managementboek.nl/code/inkijkexemplaar/9789055945351/het-dictatorvirus-frank-schaper.pdf
"Onvrijheid leidt op den duur tot onvrede. Het onvermijdelijke gevolg van een langdurige dictatuur is dat een deel van het volk doorkrijgt dat het in een leugen leeft en gaat protesteren. Revoluties (en contra-revoluties) zijn daardoor een veel voorkomende uitingsvorm van een dictatorschap. Dictators zijn zowel oorzaak als gevolg van revoluties."
Staat nog een mooie in: de geschiedenis herhaalt zich niet, WIJ herhalen de geschiedenis.
Drenthe
Ik begrijp door je laatste reactie iets meer, maar het verandert de situatie niet. Ik snap héél goed dat je wat inmiddels is opgebouwd tussen jullie en je vader niet opnieuw wilt laten instorten, maar dat mag echt niet ten koste gaan van je zoon. Je vader is je vader, maar wat mij betreft is de prioriteit nu je zoon. Vader moet dat begrijpen. Als hij zich zo met zoon blijft bemoeien, zul jij je zoon tegen hem moeten beschermen. Dan hoeft zoon niet meer mee. Dat moet je echt niet bij je zoon afdwingen! Je zoon hoeft je vader níet tegemoet te komen. Ja met die excuses voor klootzaak, meer niet.
Wat je zoon betreft hoor ik vooral dat hij een interessant leven leidt wat totaal geen aanleiding geeft tot ongerustheid voor een eenzame toekomst. Als zijn vriendin echt over de schreef gaat met dat knuffelen van andere jongens, zal je zoon daar mee aan de slag moeten. Jij niet, opa nog minder. Dat hoort bij de levenslessen, zoals hij nog veel zal krijgen. Lichamelijk contact met andere jongens is niet verboden als je verkering hebt, het hangt er vooral vanaf hoe ver dat gaat. Dat kan ik niet beoordelen.
In mijn omgeving geven mannen elkaar gewoon een kus als ze elkaar feliciteren of begroeten. Dat doen ze al minstens 33 jaar, eerder was ik er niet bij, maar ik weet eigenlijk zeker dat het in de jaren ervoor ook al normaal was. Ik bespeur een Randstad/platteland-mentaliteitsverschil in het inkijkje wat je in je leven gegeven hebt. Je zoon lijkt zich de mentaliteit die bij de Randstad past eigen te maken, terwijl jij en je vader gewend zijn aan een meer provinciaals gedachtenpatroon. (voor diegenen die nu stuiterend in de pen willen klimmen over dat niet iedereen in de provincie 'provinciaals' is... dat weet ik. ). Daarnaast is je vader kennelijk in zijn denken nog een stoere militair en dat samen met de toch nog wat provinciaals aandoende opvattingen, is voor een geëmancipeerde ruimdenkende jongen als je zoon een onmogelijke situatie. Hoe kan hij ooit voldoen aan het plaatje van een stoere man zoals je vader dat in zijn hoofd heeft? Dat gaat niet gebeuren. Steun hem!
in jouw geval, Drenthe77
Zou het een goed plan zijn om de ouderwetse ' absolute gehoorzaamheid' aan de man weer ingevoerd te zien, i.p.v. dat geëmancipeerde om een andere mening dan je man er op na te houden.
Of was de emancipatie van de vrouw nu ook al geklaard?
Echt, met een type als jij ga ik niet eens meer in discussie. Wat geef jij je vader lekker de ruimte zeg, ten koste van je zoon.
Hij is 17 en moet met opa op stap. Yer right.....
”Echt, met een type als jij ga ik niet eens meer in discussie. Wat geef jij je vader lekker de ruimte zeg, ten koste van je zoon."
Zou je dat ook zeggen als opa uit het Rifgebergte afkomstig was of was je dan de tolerantie zelve?
uh...
Ja, hoezo?
Vooroordeel Ad
Ook opa's uit het Rivgebergte hebben recht op respect en consequent gelijk geven is geen respect. Een volwaardige gesprekspartner neem je serieus en geef je een inhoudelijk weerwoord.
Bovendien heb je hier een vooroordeel te pakken.
Oh, uitzonderingen zijn er altijd. Die halen vaak zelfs de krant *omdat* het uitzonderingen zijn.
@ank
Ja, sociaal wenselijke antwoorden geven is aan jou wel besteed.
Nou Ad
Je vraagt je wel af wie de uitzonderingen zijn. De migranten die in het nieuws komen met zaken waarvan Nederlanders minimaal hun hoofd schudden of de migranten die net als ieder ander, beetje meer tegenwerking oke dan, gewoon een leven opbouwen, met een gezin, naar school en werk gaan enzovoort.
Het is nog altijd zo dat wie het hardste schreeuwt het meeste impact heeft hier, zeker op de sociale media.
Drenthe
Ik klink vast onaardig maar wat fijn voor je zoon dat hij jouw man als vader heeft. Je man klinkt als iemand die opkomt voor zijn kinderen. Kun jij nog wat van leren.
Je houdt de band met je vader miaschien redelijk
Maar ik vrees dat je die met je zoon verliest. Alle dingen die jij noemt vind ik inderdaas gewoon normaal. En als jouw kind nou eens wat minder normaal is?
Over 2 jaar is ie volwassen en kan hij zo de deue dicht trekken. Wil je dat risico lopen?