U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoon scheldt opa uit
Nieuw hier, hoop op tips om verder te kunnen.
Mijn vader komt sinds het overlijden van mijn moeder elke zaterdag bij ons eten. Afgelopen zaterdag kwam tijdens de maaltijd het gesprek op de beste vriend van m'n zoon (16). Deze vriend is voor de zomer uit de kast gekomen als homo en had dit weekend een date met een jongen die hij via internet heeft leren kennen. Zoon vertelde dat, wat tot allerlei opmerkingen van mijn zeer conservatieve vader leidde. Die moet niets van homo's hebben, adviseerde zoon ver uit de buurt van vriend te blijven, schepte op dat ze vroeger wel raad wisten met 'mietjes' en dat hij doodziek wordt van hoe de maatschappij veranderd is op vlak.
Zoon ging hier steeds feller tegen in en is uiteindelijk boos van tafel gelopen, tegen opa zeggend dat hij een 'homofobe klootzak' is, en op z'n kamer gaan zitten.
Mijn vader was woedend en is dat nog steeds. Hij eist dat zoon excuses aanbiedt en belt elke dag. Zoon is net thuis uit school, gaf weer aan absoluut niet van plan te zijn excuses aan te bieden en opa ook niet meer te willen zien.
Ik ben het niet eens met de opmerkingen van mijn vader over homo's, maar vind dat hij recht heeft op z'n eigen mening hierover en door zoon met respect behandeld moet worden. Ik vind het ongehoord je opa voor 'klootzak' uit te schelden. Heb zoon dan ook laten weten dat hij zaterdag gewoon bij het eten met opa moet zijn en uiterlijk dan z'n excuses aan moet bieden. Zo niet, dan volgt huisarrest totdat hij zich weer fatsoenlijk tegen opa kan gedragen.
Probleem is nu dat mijn man, die er afgelopen zaterdag niet bij was en morgenochtend terugkomt van een reis voor z'n werk, het niet met me eens is. Hij geeft zoon groot gelijk en wil dat opa excuses aanbiedt en belooft z'n mond over dit onderwerp te houden. Anders moet ik m'n vader maar vertellen dat de wekelijkse maaltijd van de baan is. Zoon weet overigens nog niet wat z'n vader ervan vindt, ze hebben elkaar niet gesproken sinds vertrek van man vrijdagavond.
Ik voel me hier klem tussen zitten. Ben verdrietig dat m'n man me niet steunt en wil dat ik afstand neem van m'n vader, die sinds het overlijden van m'n moeder een vrij eenzaam bestaan leidt. Respect voor ouderen is er bij mij met de paplepel ingegoten en ik dacht dat ook aan zoon mee gegeven te hebben, maar dat valt dus behoorlijk tegen. Hij heeft sowieso niet zo veel met opa, het zijn heel andere types (macho vs gevoelige jongen), maar tot nu toe zijn er geen problemen geweest.
Morgenavond zullen man en ik met zoon moeten praten, maar ik heb er ernstige twijfels over of we op één lijn gaan komen. Advies, tips?
Drenthe77; ben je er nog?
Ik ben benieuwd met welke adviezen je wel en niet uit de voeten kan en hoe t nu is...
Doen alsof je neus bloedt
Ik heb ook zo'n vader die diep beledigd kan zijn en dreigt met consequenties zoals contact verbreken als iemand zijn stem tegen hem verheft nadat hij minutenlang alle grenzen van de ander heeft overschreden en de duidelijke signalen die die ander daarover heeft afgegeven compleet heeft genegeerd. In het verleden vond ik nog dat ik in dat geval zo 'volwassen' moest zijn om sorry te zeggen maar ik ben inmiddels van dat geloof gevallen. Nadat hij mij in een heel kwetsbare situatie eerst verbaal en emotioneel in de hoek drong en vervolgens excuses eiste toen ik hem op een weinig vriendelijke wijze van repliek diende, vielen mij de schellen van de ogen. Ik was er helemaal klaar me om me emotioneel te laten manipuleren. Toen hij stampvoetend naar huis vertrok vanwege mijn onaanvaardbare gedrag, heb ik gezegd dat me dat een uitstekend idee leek op dat moment. En later heb ik de gewone routines weer opgepakt en heb ik gezegd dat het me niet nodig leek om er nog over te praten. In eerste instantie sputterde hij boos tegen want 'hij had het tenslotte helemaal verkeerd gedaan'. Dat was de queu voor mij om te zeggen dat dat reuze meeviel en sorry, sorry. Ik heb alleen maar mijn schouders opgehaald en wat onduidelijks gehumd. Toen vond hij dat we er dan later nog een keer op terug moesten komen en dat heeft hij nooit gedaan en ik uiteraard ook niet.
Je vader heeft zich gedragen als een klootzak en hij verdient de excuses van je zoon niet als hij zich op zijn beurt niet kan verontschuldigen voor zijn gedrag. Het zal echter weinig zin hebben om die verontschuldigingen te eisen. Maar ik zou ze dus ook zeker niet van zoon eisen. Het komt er nu opaan om je rug recht te houden tegenover je vader. Je hoeft hem niet meer op te voeden maar je hoeft hem ook niet in zijn waanidee te steunen dat hij straffeloos tegen zijn kleinzoon aan kan razen over perverse 'mietjes' terwijl je zoon duidelijk aangeeft dat het hem persoonlijk raakt. Dat is geen mening: het is ronduit beledigend. En laten we wel wezen (ik wou zeggen: laten we elkaar geen mietje noemen 
het is ook als een belediging bedoeld! Dus stop met zijn gedrag goed te praten en toe te dekken en laat hem zijn eigen boontjes doppen en zijn eigen consequenties dragen. Als hij echt wil stoppen bij jullie te komen omdat hij zijn kleinzoon, jouw zoon, geen beledigingen over homo's toe mag voegen zonder daarvoor op zijn nummer gezet te worden, moet hij dat maar doen. En als hij zo zielig en eenzaam is, zou hij zelf verantwoordelijkheid moeten nemen voor zijn dierbaarste relaties in plaats van van zijn dochter te eisen dat ze zijn slechte gedrag bagatelliseert en onder het tapijt veegt ten koste van haar zoon. Is 'ie nou helemaal betoeterd!
Niet buigen dus voor die emotionele chantage en het hem zelf laten oplossen! En je zoon een knuffel geven en hem vertellen dat 'klootzak' roepen niet de fraaiste handelwijze is maar alleszins te begrijpen in deze situatie.
Succes,
Jo Hanna
Jo Hanna
Bredankt voor jouw bijdrage. Ik hoop echt dat Drenthe77 hem nog leest.
Update
Bedankt voor alle reacties. Wel gelezen, maar in de hectiek geen tijd gehad te reageren.
Man en ik zijn het niet helemaal eens geworden, maar kwamen tot het 'compromis' dat zoon opa excuses aan moest bieden voor het schelden, maar daarbij kan zeggen dat hij het niet eens blijft met opa en opa kan vragen niet meer op deze manier over dit onderwerp te praten. Wij zullen zoon in dat laatste steunen, en opa proberen af te kappen als het weer gaat gebeuren. Het is mij in m'n jeugd ingepeperd dat ik m'n ouders niet tegen moet spreken, dus dat gaat nog moeilijk worden. Bovendien vind ik nog steeds dat m'n vader ook z'n mening moet kunnen uiten, en hij doet dat nou eenmaal af en toe ondoordacht of bot. Maar het is vooral man die wil dat vader er niet meer over praat, dus hij zal dit ook in de eerste plaats moeten 'handhaven'.
We hebben met zoon gepraat. Man heeft hem verteld dat hij wat hem betreft geen excuses zou hoeven aanbieden, maar hoopt dat 'ie het toch wil doen. Ik ben niet erg blij met dat zo aan zoon vertellen, en heb ook gezegd dat ik het wel nodig vind dat hij excuses aanbiedt. Maar ook hebben we beiden gezegd dat we het goed vinden dat hij opkomt voor vriend en, vooral wat man betreft, dat hij opstaat voor homorechten. Ik ben zeker niet homofoob, maar heb het idee dat homo-emancipatie nu echt wel rond is en word een beetje moe van dat constant nadruk erop leggen in politiek en media. De uitspraken van m'n vader gingen zeker te ver, maar ik kan me wel voorstellen dat hij getriggerd wordt door al die media-aandacht. Hij schiet alleen altijd direct zo door.
Zoon heeft opa woensdag een mail gestuurd van de strekking zoals hierboven beschreven, en ook gezegd dat hij op wilde komen voor z'n vriend en dat opa's tirade hem erg heeft gekwetst. Opa heeft hem kort teruggemaild dat hij excuses aanvaardt, en dat hij er zaterdag nog over wil praten. Zoon wilde eigenlijk zaterdag eten met opa overslaan, ik zit nog in dubio of ik hem alsnog moet verplichten er wel bij te zijn.
Verder belde vader mij op en vroeg me snel langs te komen, omdat hij zich grote zorgen maakt. Gisteravond bij hem langs geweest. Hij heeft, met hulp van m'n broer, Facebook en Instagram van zoon doorgespit en is daar erg van geschrokken. Hij heeft me allerlei dingen laten zien die volgens hem niet door de beugel kunnen: foto van zoon met nagellak op tijdens een feestje, zoon is met vriendengroep naar de Women's March tegen Trump geweest, foto van zoon die betreffende homovriend op de wang kust, zoon die boos reageert op een 'racistisch' grapje van een vriend (een 'zwarte piet'-mop), zoon die schrijft dat hij het niet erg vindt dat z'n vriendin met een andere jongen knuffelt omdat ze zijn 'bezit niet is' (in reactie op een opmerking van een vriend bij een foto van dat geknuffel). Ik kijk eigenlijk nooit op sociale media van zoon, maar moet zeggen dat ik van sommige dingen ook wel schrok.
Vader zegt dat zoon helemaal de verkeerde kant opgaat en verkeerde vrienden heeft. Hij wil dat wij ingrijpen en zoon stimuleren om andere vrienden te zoeken en zich mannelijker op te stellen. Wil zelf helpen door met zoon 'stoere' dingen te gaan doen en hoopt zo ook weer betere band met hem te krijgen. Zoon deed veel met opa toen 'ie klein was, maar dat is steeds minder geworden, ze hebben totaal niet dezelfde interesses.
Ik heb m'n vader gezegd dat ik zal nadenken over wat hij gezegd heeft. Het lijkt mij op zich goed als zoon af en toe wat met hem gaat doen, hoop dat ze dan ook weer op betere voet komen. En ik denk dat het voor zoon inderdaad zou helpen om wat steviger in de schoenen te staan als hij wat dingen doet die opa voorstelt, al klinken ze een beetje cliché (survivalweekend, naar voetbalwedstrijd enz). Maar vind wel dat vader zich dan wat terughoudender op moet stellen met commentaar geven op van alles, anders is er voor zoon niet veel aan.
Maar ik ben er nog niet uit hoe dit verder moet. En de discussie met man is vanochtend weer helemaal opnieuw opgelaaid. Die zegt dat 'ie zoon niet op pad wil sturen met iemand bij wie hij zich niet prettig voelt om dingen te doen die hij niet wil doen. Maar hoe moet zoon zich ooit weer prettig gaan voelen bij opa, als 'ie niet af en toe iets met hem wil doen? En waarom zou hij het niet, één keer per maand ofzo (vader wilde meteen elk weekend, maar dat lijkt me teveel), voor opa's plezier iets kunnen doen wat hij zelf niet zo leuk vindt? Zoals ik al zei, opa heeft weinig sociale contacten meer.
Nog niet met zoon zelf gepraat over wat opa gezegd heeft. Eerst vanavond nog een keer met man erover praten.
Ik vrees dat jullie allemaal weer gaan zeggen dat opa fout zit, ik dat niet moet accepteren en zoon meer moet steunen, maar heb zelf het idee dat we bij de afhandeling van het wel/niet excuses moeten maken tot een goed compromis gekomen zijn. En hoop dat in de nieuwe discussie ook weer te kunnen bereiken. Ik denk dat het ook de taak als ouder is om kinderen, al zijn ze inmiddels 16, af en toe een beetje bij te sturen of in ieder geval te stimuleren dat ze ook eens iets voor een ander doen (zeker voor ouderen, toch een beetje vergeten groep in de samenleving), al hebben ze er zelf niet zoveel zin in, én buiten hun eigen wereldje stappen. En ik zie ook dat veel van de botheid van m'n vader uit bezorgdheid voortkomt, waar hij niet zo goed mee om kan gaan, maar wel z'n best voor doet. Hij keert zich tenslotte niet van kleinzoon af, maar wil juist meer met hem gaan doen.
Zover even de update voor nu.
Zo'n opa zou ik zeker niet verantwoordelijk maken voor het 'vermannelijken' van je zoon. Slecht idee.
" maar moet zeggen dat ik van sommige dingen ook wel schrok."
"Ik ben zeker niet homofoob, maar heb het idee dat homo-emancipatie nu echt wel rond is en word een beetje moe van dat constant nadruk erop leggen in politiek en media"
Je zou eens iets aan je eigen vooroordelen kunnen doen. En beter contact maken met je zoon zonder oordelen.
Oh ja
En inderdaad: huisarrest voor zoon was geen goed idee, beetje paniekreactie van mijn kant omdat hij zich zo koppig opstelde.
Dus niet
Iets met opa doen om de band beter te krijgen = prima.
Iets met opa doen zodat opa hem mannelijker kan krijgen en sterker in zijn schoenen staat = absoluut niet.
Ik heb wel het idee dat jij je zoon ook niet mannelijk en stoer genoeg vindt en je het er eigenlijk wel mee eens bent dat opa ingrijpt. Waarom? Als je zoon goed in zijn vel zit is er geen enkele reden om hem te "helpen". Misschien is hij wel homo. Misschien ook niet. Het lijkt mij vreselijk als je dan als kind merkt dat je eigen moeder zijn manier van doen eigenlijk maar niks vindt.
Ik zit op een lijn met je man. Opa moet zich niet op deze manier bemoeien met zijn kleinzoon.
Uitwisselen
Misschien kun je voorstellen aan zoon en opa om eens een middagje of zo deel te nemen aan elkaars items.
Zoon met opa naar een survivalmiddag (weekend lijkt me gewoon te veel) en opa met zoon naar de gay pride.
Drenthe
Als een oudere volwassen man, nog in negatieve zin getriggerd wordt door wat er via 'de media' aan hem voorbij trekt en zijn uitspraken daar dus door laat beïnvloeden, heb ik nog meer bewondering voor je zoon.
Drenthe, als jouw opvattingen eigenlijk heel erg op die van je vader lijken, dan kan ik daar veel over zeggen, maar dat heeft dan niet veel zin. Je mag je opvattingen hebben. Ik denk dat je moet gaan nadenken over waar jij staat. Als jij ook vindt dat je zoon de verkeerde kant op gaat met wat je nu van hem van de foto's weet, dan wordt dat nog wat bij jullie thuis.
Als jouw zoon mijn zoon zou zijn, zou ik vierkant voor hem gaan staan en zeggen dat ik trots ben dat hij op zijn leeftijd niet bang is uit de toon te vallen met zijn nagellak-gebbetje en zijn protest tegen Trump bij een vróuwenmars. Wat dapper en mooi van hem!! Als ik lees wat je over je zoon verteld, past hij helemaal in mijn straatje. Ik zou opa rauw lusten op dit gebied. Voor mezelf opkomen was niet mijn sterkste punt, maar kom niet aan mijn kinderen.
Ik blijf bij mijn eerste standpunt dat zoon 'sorry' kan zeggen over 'klootzak', maar verder zou ik hem zo ver mogelijk weghouden bij opa. Opa is eng, je zoon niet.
Stoer
Als opa en zoon het leuk vinden om samen stoere dingen te doen voor de gezelligheid zou ik dat zeker stimuleren.
Maar hier lees ik dat opa vooral dingen wil doen om je zoon te veranderen en manlijker te laten worden. Daar zou ik nooit in mee gaan. Waarom moet hij veranderen. Je zoon is wie hij is waarom moet dat anders. En het is juist goed dat hij open staat voor zijn vrienden.
Hier een dochter die naar pride gaat en vrienden heeft die homo zijn. Ik vind het juist goed dat ze hiervoor open staat.
Vreselijk
Echt naar word ik van je update.
Zoon moet met opa op stap omdat zoon veranderen moet? Het is niet voor de gezelligheid. En ook niet omdat opa eenzaam of sneu is. Doel is dat zoon mannelijker moet worden. Vroeger deden ze dingen samen - nu niet meer. Hoe zou 't komen? Misschien omdat opa wel wil maar alleen maar wat hij zelf goede vindt? Vraagt hij zoon wat zoon leuk zou vinden?
En waarom moet zo'n oude man op Facebook zijn kleinzoon controleren (want dit is geen gezonde belangstelling meer).En wat maakt dat jij dit accepteert van opa? Godzijdank heeft zoon een vader die hem steunt want van z'n opa en ook moeder mag hij niet zijn wie hij is. Homo of niet - maakt niet uit.
En ik val echt van m'n stoel als je zegt dat de homo emancipatie wel klaar is. Heb jij vrienden of kennissen die homoseksueel zijn? Volg je het nieuws?
Tolerantie tov homo's neemt af.
Gelukkig zijn er jongeren als jouw zoon die zich hiertegen verzetten.
Wees maar trots op hem!
Face book
Overigens vind ik ook niet dat je vader op die manier naar je zoons Facebook zou moeten kijken.
Homo
Als je vader bang is dat je zoon 'besmet' wordt door zijn omgang met homo's, zeg 'm dan dat dat niet kan. Als zoon op een dag toch uit de kast blijkt te komen, is hij dat al van zijn geboorte af aan. Je vader is kennelijk nogal eenkennig. Alleen wat in zijn straatje past wordt geaccepteerd. Vind je het gek dat hij alleen is? Heel veel herkenning, mijn ouders zijn ook alleen, samen alleen. Geen idee hoe mijn vader over homo's denkt, op de een of andere manier ging het daar nooit over vroeger, of over Trump. Ik heb hem al zo'n 18 jaar niet meer gesproken. Nu is het te laat, hij is een deel van de dag 'seniel', de rest kun je niet meer veranderen. Ik heb begrepen dat als ik hem nog een keer wil zien, ik daar excuses moet gaan maken over alles wat is voorgevallen. Ik twijfel ontzettend, ik zou het voor mijn moeder doen. Maar die excuses gaan over wat er tussen mij en mijn ouders is voorgevallen, niet over wat mijn dochters ooit gezegd zouden kunnen hebben. Die waren nog te jong voor dat soort situaties. Ik zou zelf al tegen mijn vader zeggen, dat ik niet akkoord ga met dat gecommandeer tegen je zoon over excuses en hoe een kind hoort te zijn. Is hij nou mal?!
Triest
Blij voor je zoon dat zijn vader wél 100% achter hem staat.
Sjezus
Geintje toch hopelijk, dit.... Arme jongen, wordt niet geaccepteerd zoals hij is door zijn opa en ook niet door zijn moeder. Gelukkig heeft ie zijn vader nog.
poepoe
De hele familie wordt erbij betrokken. Je broer is met je vader Facebook en Instagram gaan doorspitten - wie nam daartoe het initiatief?
Er is al heel wat gezegd in alle reacties. Ieder mens leeft zijn eigen leven en maakt zelf keuzes. Je zoon is daar volop mee bezig en dat is hoe het moet zijn, ook al gebeuren er dingen waarvan je schrikt. Het is een slecht idee het contact tussen opa en zoon aan te moedigen zodat opa zoon kan ' veranderen'. Het doel zou moeten zijn een betere verstandhouding en luisteren naar elkaar, doorvragen, elkaar willen begrijpen in de gegeven antwoorden en ruimte geven om van mening te verschillen.
Het is lastig dat jij, TS, zo nadrukkelijk hebt meegekregen niet tegen je ouders in te mogen gaan. Moeilijke bagage waar je nu wat mee moet. Gelukkig heeft een mens een leven lang de tijd om nieuwe inzichten op te doen en van gedachten te veranderen.
Veel wijsheid gewenst bij de tafelgesprekken.
De zorg voor Opa is belangrijk, maar het is vooral jouw taak als dochter. Je kan niet van je kinderen verwachten dat ze dat doen. Hopelijk zorgen ze later wel voor jou, tenminste als je ze nu niet al teveel laat blijken dat ze niet stoer genoeg voor je zijn. Ik zou zoon dus juist vrijstellen van Opa-klussen.
Mijn kinderen zagen Opa ook elke week, maar die waren dol op hem en legden hem geduldig elke keer weer uit hoe Internet werkt. Het was altijd vrijwillig en wie geen zin had mocht na het eten naar boven. Dat zou ik bij jouw zoon ook doen. Na zo'n explosie samen dingen gaan doen lijkt me al helemaal niet aan de orde. Opa is jouw verantwoordelijkheid, niet die van je zoon.
Blokkeer
Blokkeer opa op Facebook zou ik zeggen. Mijn hemel zeg....
Om te voorkomen dat je zoon zich uitentreuren moet verantwoorden over zijn gedrag, zou ik zijn opa vooral eens uitgebreid laten vertellen over zijn levenservaringen. Gewoon doorvragen naar wat hij op dit terrein zelf heeft meegemaakt.
P.S.
Waarom zou je je afsluiten van dit soort van informatie? Het doet niets af aan het feit dat tijden zijn veranderd!
Ik griezel hiervan
De oom van jouw zoon gaat samen met Opa zijn Facebook bekijken. Waar Opa allerlei conclusies uittrekt. En jij hoort dat aan en zegt er niets van?
Nogmaals, jij zou je zoon moeten verdedigen!
Mijn advies is:
- praat met je zoon over deze actie van Opa en zijn wensen.
- Vertel je zoon dat je hebt toegezegd erover na te denken
- Vertel je zoon dat jij veel last hebt van het moeten gehoorzamen van je ouders. Dat je daar vanaf wilt maar dat erg moeilijk vindt.
- Vertel je zoon dat je tot de conclusie bent gekomen dat Opa en Oom dit niet hadden moeten doen.
- Vertel je zoon dat jij het geen goed idee vindt om uitstapjes met Opa te maken met als doel hem mannelijker te maken.
- Vertel je zoon dat jij hem helemaal goed vindt zoals hij is.
- Vertel je zoon dat je trots bent hoe hij voor zijn keuzes staat op zo'n jonge en kwetsbare leeftijd. Dat kon jij niet op die leeftijd.
Ga vervolgens samen brainstormen met je zoon (en zijn vader!) hoe hij het contact met Opa zou willen inrichten. Misschien wil hij wel een keer per maand iets mannelijks doen als Opa met hem iets softs gaat doen de maand erna. Zodat ze elkaar leren begrijpen.
Hoewel het om jouw vader gaat, lijkt het mij verstandig als je jouw man en zoon laat bepalen hoe jullie hiermee omgaan. En dat jij je daarbij aansluit.
Als jij nu en in de toekomst goed contact wil houden met je zoon, moet je beginnen met hem alle credits te geven voor zijn eigen keuzes.
homo emancipatie klaar?
Ik dacht ook dat we verder waren, maar uit jouw reacties kan ik opmerken dat we blijkbaar nog niet zo ver zijn.
Steun je zoon, nu kan het nog.
Drenthe
Nou, meid, pek en veren!
Je hebt een taboe geraakt, want al wonen we in het meest homovriendelijk landje van de wereld, je mag vooral niet zeggen dat de emancipatie 'af' is! Dat is levensgevaarlijk in deze tijden. Voor je het weet raak je je baan kwijt en word je aan de schandpaal genageld.
Vrijheid van meningsuiting is een groot goed, zolang je de juiste (linkse) lijn aanhoudt...
Feiten Ad geen mening
"Het aantal aangiften bij de politie van homo-discriminatie neemt toe. In 2014 werden 1.321 zaken gemeld. Deze toename is te verklaren door een grotere bereidheid om incidenten te melden, maar ook door daadwerkelijke toename van incidenten."
Is de homo emancipatie af?
Eens met Lente
Ik sluit me helemaal aan bij Lente in post 72. Geloof dat ik t zo zou doen als ik in jouw schoenen stond...