Zoon PDD-NOS en geen Motivatie

Training

Dit klinkt als een jongen met PDD-NOS die niet goed reageert op een gemiddelde 'eisende' opvoeding als er steeds ruzie van komt. Je zou je er eens in kunnen verdiepen hoe je wel goed met hem om kunt gaan en hem zaken bij kunt brengen. Daar is literatuur over en er zijn cursussen.
Dat heet de 'autibril' opzetten.
Met mijn zoon, met Asperger, gaat het op dit moment heel goed. Maar die heeft dan ook passende opvoeding, begeleiding en speciaal onderwijs gehad en ik heb met veel geduld mijzelf in hem kunnen verdiepen en daar trainingen voor gevolgd bij Autisme Centraal.
Maar het is een moeilijke zaak weet ik. Als je daar het nut niet van inziet en vind dat het 'normaal' moet kunnen dan voorzie ik nog veel moeilijke jaren.

Autisme TV

Autisme tv is wat traag en saai maar het zijn de deskundigen die zinnige dingen zeggen die praktisch kunnen aansluiten bij de situatie van je kind met autisme.

Maar het is ook heel belangrijk om je te realiseren dat hulpverlening er vaak een socialiseringsprobleem van maakt, met stickers, straffen en belonen, terwijl het allereerst een probleem is met zintuigelijke overprikkeling.
Daarvoor kun je misschien wat zien van Temple Grandin.

Belangrijk is dat je aansluit bij je kind zelf. En dat doet op een geduldige, kalme, neutrale manier. Op het moment dat het hem uitkomt. En Met conversatie die concreet en niet overvloedig is. Prioriteiten stellen.

stop

met jouw verwachtingen op hem te projecteren. Al dat uitgaan en vrienden hebben , meisjes, disco: dat is echt niet voor alle jongeren het summum hoor.
Jullie moeten hem gewoon de ruimte geven voor zijn eigen leven. Hij moet ontdekken wat hij wil in het leven:het moet niet zo zijn dat hij moet gaan doen wat jullie voor hem bedacht hadden in het leven. Hij zit nu eenmaal anders in elkaar dan de gemiddelde jongere: laat hem in die waarde. iets samen doen met anderen is nu eenmaal niet zijn beste kant; hij is w.s. sociaal onhandig dus daarmee overvraag je hem. En bovenal: hij wordt er niet blij van. Hij zal zich liever terugtrekken, met computers bezig zijn of andere dingen : laat hem. Accpeteer hem en laat hem dingen doen en leven waar hij blij van wordt.

Daarnaast moet je proberen om hem de minimale zelfstandigheidseisen aan te leren. Dat hij voor zichzelf kan zorgen en bepaalde taken in huis kan doen. En dat alles gezien zijn stoornis op een vooral lekker gestructureerde manier. Desnoods via lijstjes en aftekenlijsten of afspraken in zijn agenda. Als je vindt dat dat te veel strijd oplevert en je kunt dat als gezin niet aan dan kan het verstandig zijn om te kijken of hij ergens op begeleid kamerwonen/training kan.

Ik vind het eerlijk gezegd ook nogal naief om te denken dat je op 12 jarige leeftijd de opvoeding stop kan zetten in de hoop dat alles vanzelf op zijn pootjes terecht komt. Zonder dat je aan de bel trekt bij een hulpverleningsorganisatie?
Want nu is hij 16 en wil je hem ineens gaan bijsturen: precies op de leeftijd dat nagenoeg alle jongeren liever helemaal niet meer bijgestuurd worden. En dan verwachten dat juist hij dat nu nog gaat accepteren? dat gaat hem niet worden.
Ik denk dat jullie opvoedhulp nodig hebben...

wat wil hij?

'Wilt zo graag de sociale dingen doen (maar weet dat hij PDD-NOS heeft) en ik ben bang dat hij belangrijke dingen gaat missen, zoals vrienden, verliefdheid, stuntelen met meisjes, disco's, ect.'

Maar dat zijn allemaal dingen die jij vrouw wil. Die jij leuk vindt. Maar wat vindt die jongen zelf leuk? Misschien handig om je daar eens in te verdiepen, in plaats van hem in de 'iedereen doet dat-'mal te proppen.

16 jaar?

Hoe oud is je zoon nu, ik lees namelijk nergens dat hij nu 16 jaar is.
Ik heb een puber van 13 met ASS en herken deels wat je zegt.
Vooral het hotelgast gevoel (overigens doen de meeste pubers niet heel veel sociale dingen meer met hun ouders), en het weinig sociale contacten hebben (online overigens wel heel veel) bekruipt me ook wel eens. Zou ik soms ook graag anders zien, maar zo is onze zoon niet. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd. Niet alleen vanwege omdat sociale contacten moeilijk zijn maar ook omdat hij niet houdt van drukke gelegenheden en veel lawaai. School is voor hem al heel vermoeiend. En dat begrijp ik ook en ook thuis probeer ik hem daarin te sparen: niet meer altijd meegaan op drukke bezoeken, niet verwachten dat we zaterdag de stad in gaan of zo.

Ik kan me aansluiten bij de rest, wat wil je stiefzoon zelf? Wat zijn zijn hobbys of kan een hobby worden? Daar zou ik hem in begeleiden. Teamsport wordt belangrijk gevonden maar is niet voor iedereen weggelegd. Veel sociale contacten hebben ook niet. Pubers doen niet zoveel meer met hun ouders. mijn zoon houdt bijv wel van de bios, maar zal echt niet met ons gaan hoor. Wel met een vriend.
Zelfstandigheidstraining (huishoudelijk dan) zou ik nooit opleggen. Dat komt vanzelf wel dat hij dat gaat doen. Want zoon kan best een kamer opruimen, maar heeft daar gewoon geen zin in. Welkom in de wereld van de puber!!!

Hoe gaat het verder met zoon? Gewoon naar school nog met resultaten naar behoren? Doet hij nog een sport, gaat wandelen met de hond, eet met het gezin?

Opvoeding loslaten met 12 jaar is niet handig, wel anders op gaan voeden. Strijd over kleine dingen als kamer opruimen voer ik hier niet meer. Ik kijk of ik zoon zover krijg om het zelf te doen, als hij dat niet doet jammer dan. Waar ik dan weer wel strijd over voer, is kleine broertje pesten. Dat wil ik dus niet, en erger ik me rot aan. Dan heeft hij echt naar me te luisteren.

Toekomst zou ik niet naar kijken. Eerst het nu, later komt wel. Want wat als hij geen partner krijgt? En dat vindt zoon zelf ok? Is dat erg dan? Sommige mensen zijn graag alleen.

Accepteren zoals hij is.

En dat is heel moeilijk. Je wilt als ouder een vrolijke, open, actieve en sociale knul. Want dat zie je bij jezelf van vroeger en nu bij leeftijdsgenoten. Het liefste wil je hem ook zo zien, bewust of onbewust.
Kijk niet idd naar hoe jij hem wilt zien, probeer hem niet te veranderen, daar wordt hij niet gelukkig van.
Ga eens kijken wat hij doet op die computer, laat hem leuke anekdotes vertellen die hij meemaakt op internet. Misschien wil hij wel eens met jou naar de film, nee, niet met het gezin, maar mannen onder elkaar.
Een paar regels moeten er ook zijn, aan tafel eten als gezin, niet mee met alle verjaardagen maar wel even naar opa die 80 wordt. Even het vuil in de kliko gooien.
En vooral, hem in zijn waarde laten, hij is zoals hij is.

Teamsport

Zo'n beetje het eerste advies dat we hier van de psychologie kregen was dat een teamsport niet erg geschikt was voor zoon. Hij vind het overzicht krijgen moeilijk en kan niet spontaan samenwerken of samenspelen.
Zoon heeft op judo en op paardrijden gezeten. Toen de leerkrachten hem keeper maakten buiten op het schoolplein heeft dat hem veel goed gedaan. Het was de enige functie die hij in het team kon vervullen.

Samen eten kan ik me voorstellen als regel, maar ook dat kan soms niet. Als je kind het te druk heeft gehad op school kan juist de avondmaaltijd te stressvol zijn. Het is dan beter om die apart te nuttigen en een kind de kans te geven tot rust te komen in zijn hoofd.

Wij deden hier veel samen, nog steeds eigenlijk. Samen kasten opruimen, wasgoed verzamelen, even de stofzuiger aangeven.
En goede routines opbouwen.
Ook een tip van de psychologe die zoon had: wat je dagelijks op dezelfde tijd doet beklijft beter dan wat je af en toe doet of als het je uitkomt.

Maar

twee dingen uit je verhaal zullen hem alvast goeddoen. Voorlopig alleen je vrouw die hem opvoedt, dan heeft hij met 1 iemand te maken wat de gang van zaken betreft. En hem rust laten op zijn kamer. Dat heeft hij nodig.
Niet bang zijn voor de computer. Dat kan hem contacten opleveren en hij kan er van leren. Ze zijn vaak zelf ook op zoek hoe het leven in elkaar zit.
En inderdaad meekijken en meegaan in waar hij op de computer mee bezig is kan een band scheppen en je de kans geven om hem wat realisme bij te brengen als je hem uitlegt hoe jij het leven ziet. Niet wat hij zou moeten maar jou voorbeeld en sociale geschiedenis kan hem helpen zich te orienteren.

minecraft

'Zijn leven bestaat uit het computer spel mindcraft. Zit heel de dag te spelen en filmpjes er over te kijken.'

Het is minecraft, niet mindcraft. Van grondstoffen mijnen, niet van nadenken Enne, er zijn heel wat pubers die dat hele dagen volhouden, ook zonder PDD-NOS. Gek genoeg worden ze het niet zat. Als ze geen zin hebben in bouwen of avonturen beleven, kijken ze inderdaad op youtube naar filmpjes van volslagen onbekenden die bouwen en avonturen beleven. Dat is hier niet anders.

'dat ik het zielig vind dat hij heel de dag boven zit, dat lijkt mij eenzaam en ik gun hem meer.'

Maar hij is helemaal niet zielig. En hij is niet eenzaam. Dat maak jij ervan. Jij gunt hem dus feitelijk jouw leven en hobby's, of misschien zelfs wel het leven dat jij nooit had als kind maar eigenlijk had willen hebben?
Laat los, laat hem alsjeblieft zijn eigen leven leiden.

Ik heb maar één tip, begin zelf met Minecraft

Neem een account, kost iets van 15 euro of zo.
Vraag zoon om je te helpen dit te leren. Waarschijnlijk zul je merken dat je het leuk vindt, zodra je de beginselen onder de knie hebt. Misschien kan zoon beginnersfilmpjes voor je vinden.
Zo leer je waar hij mee bezig is. En als je het een beetje beheerst, kun je elkaar tegenkomen online, in het spel. Heel gaaf!

Zo heb je samen iets om over te praten en jij gaat hem beter begrijpen. Twee vliegen in één klap.

Hotelgast

Hier een van 13 met PDD-Nos. No way dat hij zich als een hotelgast mag gedragen hier, dan komt er geen eten en zijn was wordt niet vanzelf schoon.
Minecraft is hier ook geliefd, incl. die filmpjes. Geen probleem als er voldoende huiswerk gedaan wordt en niet te lang naar schermen wordt gestaard.
Gun hem zijn eigen dingen, niet iedereen wil rondhangen met vrienden of is al in meisjes geinteresseerd. Misschien is er een andere sport die hij leuk vindt. Atletiek? Of iets anders, gitaarles?
En hoe gaat het op school met hem, qua leren en sociaal?

Teamsporten hoeven niet onmogelijk te zijn, maar dat moet je uitproberen. Hier heeft zoon atletiek gedaan, volleybal en tennis en wil binnenkort op.... voetbal.