Zoon bijna 16 schulden en geen baantje zoeken

Dat is niet niks, zo'n inbraak bij je eigen ouders......

Krijgt hij zak/kleedgeld? Ik zou dat stoppen. Je betaalt dat niet meer en ziet dat als een maandelijkse aflossing van z'n schuld. En dat betekent dan automatisch dat hij wel een baantje móet zoeken, aannemende dat hij toch wel eens iets moet/wil kopen.

Dan moet hij toch nog naar school? Of bedoel je een baantje erbij?
Ik zou in elk geval de mogelijkheden realistisch nagaan en dan samen met hem uitvogelen en hem brengen. Zonodig hand in hand begeleiding om er te komen.

Bieb en Anne

Bedankt voor jullie reacties. Bieb, Mijn zoon krijgt idd. Zakgeld maar dat is niet zo veel. Hij krijgt 6 euro per week maar hoeft daar ook niets bijzonders van te doen. Kleedgeld krijgt hij nog niet, hij vraagt daar ook niet om, wij zorgen er voor dat hij genoeg kleding heeft. Maar ik vind het wel iets om eens wat mee te gaan doen. Niet nu maar op een geschikter moment. Ik zou idd zijn zakgeld kunnen inhouden, en dat zou zijn vader dan ook moeten doen. Ik dacht ook aan het blokkeren van zijn sim kaart, dan kan hij zijn telefoon niet meer gebruiken, dat wordt namelijk door mij voor hem betaald. Ik ben alleen bang dat zijn vader gewoon een nieuw abonnement voor hem afsluit aangezien die zijn zoon geen straf of iets dergelijks wil opleggen. Ik zit al in een situatie waarin ik de boe-moeder ben, waardoor zoon steeds meer naar zijn vader trekt en een normale verstandhouding bijna onmogelijk wordt. Anne, mijn zoon moet nog naar school dat klopt. Hij zou alleen wel een vakantie baantje kunnen regelen zodat hij niet alle dagen de hele dag op straat zwerft en natuurlijk, zijn schuld kan af betalen. Hij is nu al vrij vanaf half mei en is dat tot eind augustus. Steeds zegt hij wel een baantje te gaan zoeken maar hij doet dat dus niet. Van mij neemt mijn zoon weinig of niets aan. Als ik in zijn ogen zeur gaat hij gewoon naar zijn vader, en die doet er verder weinig mee... Het frustreerd mij zo... Ik heb het gevoel met mijn rug tegen de muur te staan

als je zoon dat bij zijn vader had gedaan?

Was hij dan ook zo coulant geweest?

Lastig als je over geld en baantjes als ouders verschillend denkt. Mij lijkt het wijs hem voortaan kleedgeld en zakgeld te geven, en zijn kleding en telefoon niet meer te betalen. Dan zal hij zich zelf verantwoordelijk gaan voelen voor zijn uitgaven. IK begrijp uit je verhaal dat hij eindexamen heeft gedaan, en nu 'de langste vakantie ooit' heeft. Helemaal jammer dat hij nu geen werk heeft, dit was hét moment om een mooi buffertje te vormen.

Wat heeft hij trouwens gedaan met die laptop en Xbox die hij bij jou weghaald? Zelf gaan gebruiken of verkocht? Wat zat er achter??

hmmm

Misschien iets te maken met de 6 euro per week. Echt wel een zeer minimaal zakgeld voor sommige kinderen. Neemt niet weg dat stelen niet de bedoeling kan zijn, maar dit hint naar een lastige omgang met elkaar als ouder en kind.

inderdaad AnneJ

zes euro is erg weinig. Beter meer geven en hem zelf kleding en telefoon laten betalen, dat geeft meer verantwoordelijkheid. Dat stelen is vaker gebeurd - en dan blijft bij mij de vraag hangen: wat zit daar achter. Kan ook te maken hebben met een gebrek aan een-op-een aandacht, niet serieus genomen voelen. Stelen gaat vaak om meer dan geld.

zakgeld

"Echt wel een zeer minimaal zakgeld voor sommige kinderen."

Valt wel mee, toch? Zit precies op het gemiddelde eigenlijk. Zeker als hij er verder niet veel van hoeft te doen.
https://www.nibud.nl/consumenten/zakgeld/

Ik snap dat het een lastige situatie is (ouders niet op één lijn), maar ik zou zelf in elk geval op het standpunt staan dat er vergoed moet worden en daaraan dus de consequentie verbinden dat het zakgeld ingehouden wordt. Ook zou ik niet tolereren dat hij maar wat rondhangt ipv te werken om de schade te vergoeden. Ik snap dat ik erg makkelijk praten heb, ik weet ook dat je een puber niet fysiek kunt dwingen. Maar ik zou dus dat zakgeld inhouden tot hij 1. afbetaald heeft en/of 2. een baantje heeft of minimaal daar erg zijn best voor doet.

Wat heeft hij trouwens met dat gestolen geld gedaan? of waar had hij het voor nodig? Heeft hij schulden of andere problemen? Niet dat je dat hier hoeft te vertellen, maar dat zou ik zelf willen weten.

zakgeld

6 euro per week is ca. 25 euro per maand..... Lijkt mij een vrij normaal zakgeld voor een 16 jarige, zeker als je je tel.abo niet hoeft te betalen. Volgens mij ook een vrij standaard bedrag in dit geval. Evt. kleedgeld zou dan ca. 50 euro per maand moeten zijn.
Wil je meer te besteden hebben, ja dan is een bijbaantje op die leeftijd vrij gangbaar.

Zakgeld en kleedgeld

Er is nooit een discussie of vraag geweest over meer zakgeld of kleedgeld. Hij krijgt zijn kleding, en klaagt daar nooit over. Ik ben het echter wel eens met de mensen die zeggen dat het goed zou zijn hem kleedgeld te geven. Het is gewoon nog nooit ter sprake geweest. Van die 6 euro zakgeld hoeft hij letterlijk niets te doen. Hij vraagt ook nooit om extra geld. Was dit wel het geval dan hadden we hier mogelijk al eerder andere afspraken over gemaakt.

Hij is twee jaar terug met nieuwe vrienden in aanraking gekomen en toen gaan blowen. Dat wisten wij natuurlijk niet meteen maar uiteindelijk kom je daar achter. Hij vindt het stoer met geld op straat te lopen denk ik. Een beetje de stoere jongen uithangen. Hij had voldoende (lees paar honderd euro) op zijn rekening staan, voor hem vrij te besteden maar stal toch een aantal keer 50 euro van mij en zijn vader.

De inbraak heeft hij van te voren gepland en het daar ook met zijn vrienden over gehad. Die moedigden het ook een soort van aan. We hebben dit achteraf in zijn telefoon kunnen lezen. Hij heeft de gestolen spullen meegenomen. De Xbox in een flat verstopt en de laptop (die overigens van zijn stiefvader is en heel belangrijk ivm werk) heeft hij aan een vriendje gegeven met de opdracht alles te wissen. Dit was bijna gelukt. Maar omdat wij er nog de zelfde avond achter waren dat mijn zoon had ingebroken, en niet een vreemde hebben we de spullen terug kunnen halen. Wij hebben hem natuurlijk naar het waarom gevraagd, maar hij heeft daar zelf geen antwoord op. Gewoon een impuls zegt hij... Ff niet over nagedacht. Hij wilde de spullen verkopen zodat hij daarna het geld kon uitgeven. Verder had hij ook de autosleutels in zijn jaszak en de bedoeling was in de auto te gaan rijden. Godzijdank hebben we dat ook kunnen voorkomen. En wat betreft zijn vader, bromvlieg vroeg of zijn vader ook zo coulant zou zijn als hij bij hem had ingebroken... Ik denk het wel. Zoon heeft immers ook meermaals geld weggenomen bij vader. Vader zegt steeds... Je moet toch ook weer vertrouwen in hem gaan hebben... En natuurlijk is dat zo maar alles op zijn tijd. Hij moet eerst maar eens een tijdje gaan laten zien dat hij ook werkelijk te vertrouwen is.

Wat verwachten wij dat zoon vergoed... En, iets meer info

In ieder geval 2 x 50 euro en de kosten die gemaakt zijn ivm nieuwe sloten op de deur. 200 euro.... Slotenmaker is gebeld door mijn ex, dus de vader van mijn zoon, die alles heeft geregeld ivm inbraak omdat wij op een vakantie adres waren.. Wij kregen een mail dat de camera beweging gedetecteerd had, maar konden op de beelden niet zien wie er in huis was, alleen dat er iemand was. Ex gebeld, die is gaan kijken en constateerde dat er ingebroken was. Politie gebeld, vragen gesteld aan de buren, of ze iets gezien hadden (zoon was daar trouwens dus ook gewoon steeds bij). En omdat mijn huissleutels er niet meer lagen is de slotenmaker gebeld omdat ze anders wel erg makkelijk het huis weer in konden. Een paar uur daarna kwam uit dat het mijn eigen zoon geweest was....

ik begrijp dus

dat hij een schuld bij jullie heeft van 300,-. Hij krijgt zakgeld ad 6,- per maand, dat is per jaar 312,-.
Ik zou zeggen: een jaar geen zakgeld, dan is schuld afgelost. Dat heeft hij zo bijverdiend met een baantje (en anders heeft hij niets om af en toe iets te kopen, komt'ie snel genoeg achter), al is het maar 1x per week foldertjes lopen of het plaatselijke suffertje.

Nu niet het goede moment voor een baantje

Ik zou in jouw geval me niet druk maken om dat baantje of financiele genoegdoening. Wat jouw zoon heeft gedaan gaat verder dan de verleiding niet kunnen weerstaan wat papiergeld te pikken uit een rondslingerende portemonnee. Als hij bij een werkgever zijn handen ook niet thuis kan houden, en daar een greep in de kassa doet, zit hij nog verder in de nesten.

Ik raad je aan je energie nu te steken in de hulpverlening voor je zoon om te zorgen dat hij niet verder ontspoort. En proberen het drugsgebruik aan te pakken. Dat geld komt later wel. Probeer zijn vertrouwen te wekken, er achter komen wat zijn beweegreden waren. Waaromvragen werken niet, maar misschien dat je iets uit hem los krijgt als je vraagt: wat dacht je eigenlijk toen je .....etc. Hoe had je de verkoop willen regelen...Hoe zie jij jezelf over vier, vijf jaar...

Sterkte.

waarom zijn de bananen krom

Vaak is niet helder 'waarom'.
Goede vragen zoals Kenfan die suggereert. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard, en ze heeft helemaal gelijk: werk aan vertrouwen. Ga samen wat doen, ergens heen wat zijn interesse heeft. Al doende praat vaak makkelijker.

Half half

Ik zou niet zijn complete zakgeld inhouden, maar de helft. Hij mag best voelen dat daden consequenties kunnen hebben. En ik zou aansturen op hulp. En ik zou hem ook duidelijk maken dat het vertrouwen in hem welweg is. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om in te breken bij zijn eigen moeder!

Lijkt me tijd om met z'n allen om tafel te gaan zitten.

Wel of niet werken

Bieb ik ben het wel met je eens, alleen hiervoor is ook de hulp van vader nodig. Als ik geen zakgeld meer en geen telefoon doorvoer en ik doe dat alleen en vader vangt het op dan bereik ik er alleen maar mee dat hij zich nog meer van mij af gaat zetten. Dat lijkt me ook de bedoeling niet. Mijn vraag gaat er dan ook over wat jullie in dit geval zouden hebben gedaan... Ik vind vader slap, en door zijn houding veroorzaakt hij scheve verhoudingen en zal mijn zoon zich nooit ergens verantwoordelijk voor voelen.... Ik begrijp dat de meeste van jullie je kind hier ook niet zomaar mee weg zouden laten komen.

Kenfan, zoals jij aangeeft dat gesprekken zouden moeten zijn zo zijn de gesprekken hier ook wel gegaan. Er komt alleen geen zinnig woord uit bij mijn zoon. Hij heeft alleen aangegeven dat hij er geen echte emotie bij heeft. Dit frustreerd de vader ook maar die laat het daar verder bij. Verder denk ik dat het juist het moment is een baantje te gaan zoeken. Alle dagen de hele dag maar doen waar je Zin in hebt lijkt mij juist helemaal niet goed. Door een baantje te hebben leert hij verantwoordelijkheid te nemen. Krijgt hij een beetje structuur in de week en verdient hij op een eerlijke manier zijn centjes. Ik denk niet dat hij het in zijn hoofd zal halen te stelen van een werkgever. Het blowen is gelukkig al een stuk minder, daar maak ik me niet zo heel veel zorgen meer over.

Mijn zoon vindt dat hij alles mag bepalen en zich tegenover niemand hoeft te verantwoorden (dit is altijd al zo geweest en niet iets van alleen nu ivm puberen) Regels in huis gelden niet voor hem vindt hij,( alle regels zijn immers belachelijk) Rekening houden met de rest van het gezin is heeeeeel moeilijk voor hem, hij verwacht wel dat wij allemaal rekening houden met hem. Vragen of hij een klusje wil doen is al een drama omdat hij zelfs daar ruzie over zal maken. Of het gewoon niet doet. Onze zoon is alleen tevreden als hij volledig zijn gang kan gaan en niemand hem daarbij ook maar een haar in de weg staat. Gebeurt dat wel dan heb je oorlog... Je kan dus twee dingen doen, alles tolereren en hem zijn gang laten gaan... Of, proberen het gesprek aan te gaan en een hok met ruzie krijgen... Ik zou het zo fijn vinden als vader zijn afspraken ook eens na zou komen, en niet altijd zijn zoon in het gelijk stelt omdat hij er niets aan durft te doen. Alleen maar alles 400 keer vragen en verder niets doen heeft geen Zin. Ik denk dat onze zoon, als vader een beetje strenger zou zijn, dan ook meer inzicht in zijn gedrag zal krijgen en wat meer noodzaak voelt een beetje mee te werken en wat socialer te worden. Kortom, consequenties aan gedrag verbinden.

Ginny

Bedankt voor je reactie. Hulp is ingeschakeld, die is pas net gestart, lange wachttijden enzo. Met zijn allen om de tafel proberen we heel vaak. We maken dan afspraken waar uiteindelijk maar 1 iemand zich aan houdt, ik. Daardoor is de band met mijn zoon ook verstoort, hij ziet mij als de oorzaak van alle problemen. Maar hij ziet niet in dat hij die problemen zelf veroorzaakt, helaas

lastig

de periode tussen eindexamen en start nieuwe opleiding is erg lang, dus voldoende tijd om een baantje erop na te houden. En dat hoeft echt niet van 's ochtends 8 uu tot 's avonds 8 uur. Heel misschien gaat hij dan toch wel anders nadenken over geld als hij weet hoelang het duurt voordat hij iets kan kopen?
Wel heftige toestanden hoor, met dat inbreken enzo. Ik hoop dat jullie toch iets aan de hulp zullen hebben die nu gestart is.

Ellen

Wat kun je doen?
Als je vader niet meekrijgt, niks. En ik heb zomaar het vermoeden dat hem meekrijgen niet makkelijk is. Misschien is het nog wel een beter idee als hij en jij begeleiding of zelfs therapie krijgen in hoe om te gaan met zoon. Jij kunt wel op je strepen gaan staan, maar dat werkt alleen maar averechts.

Ik geloof eigenlijk ook dat jullie zoon geen standaard kind is en dit geen standaard puber-opvoed problematiek is. Eigenlijk ben ik het toch ook wel met de voogangers eens dat een strenge aanpak hier niet gaat helpen. Daarmee duw je je kind alleen maar meer richitng vader en in de armen van zijn foute vrienden.

Hulp

Inderdaad, hulp van buitenaf. Maar niet alleen voor zoon, ook jullie zelf (de opvoeders) kunnen wel wat steun gebruiken. Ik snap wel dat jullie moeten werken maar een jongen van nog geen 16 die van mei tot aan september alleen zijn dagen moet doorbrengen danwel een vakantiebaantje moet nemen klinkt mij toch wel heel alleen in de oren. Nog geen 16, dat is echt nog heel jong vind ik. Drinken, blowen met vrienden, … mag dat allemaal dan? Kennelijk heeft hij steeds veel mogelijkheid gehad tot uitgaan en tot dronken/stoned thuiskomen. Misschien is hij al te jong op zichzelf aangewezen?
En ja, vader vindt het allemaal goed. Kan zo zijn, maar een oplossing is het in elk geval niet!

Zoon weinig alleen

Tot een jaar geleden was ik alle dagen thuis voor mijn kind. Juist ook idd omdat het geen standaard kind betreft. Ik ben er altijd voor hem geweest en zelfs nu. Ik werk parttime en dus er kan alle dageniemand voor hem zijn. Echter omdat ik normale regels wil handhaven, geen alcohol, geen drugs, normale tijden thuis, even laten weten waar je bent, zo nu en dan een beetje helpen thuis. Rekening houden met andere gezinsleden etc. Wil mijn zoon niet hier zijn. Ik ben helemaal niet voor een strenge opvoeding, dat werkt namelijk niet. Maar je mag wel iets van je kind verwachten, juist omdat hij nog maar 15 is vind ik dat hij niet alle dagen alleen zou moeten doorbrengen en dat hij vaker hier zou moeten zijn en een baantje moet zoeken. Dan is er ook wat meer controle. Helaas kiest een kind voor gemak en een plek waar hij zo min mogelijk in de gaten gehouden wordt omdat ze nu eenmaal allemaal graag veel vrijheid willen. Vader werkt niet mee door zijn zoon aan te sturen, ik krijg alleen maar meer problemen met mijn zoon en zijn vader omdat ik vind dat er meer aandacht en begeleiding voor onze zoon moet zijn. Het is eigenlijk diep triest, vader denkt dat hij het goed doet voor zijn zoon maar het heeft allemaal diepgaande consequenties. Eerder hebben we ook al hulp gehad voor ons als ouders en er zijn toen ook afspraken gemaakt. Vader past de afspraken eigenhandig aan of komt de afspraken niet na. Bijvoorbeeld, geel alcohol of drugs (duidelijke afspraak) vader maakt ervan, wiet plantjes thuis op de vensterbank kweken is leuk en 2 biertjes moet kunnen. Afspraak, neem contact op met moeder als zoon iets verteld wat bij haar gebeurd is om te vragen of dat ook klopt. Vader neemt geen contact op maar neemt gewoon aan dat wat zoon zegt klopt en rekent moeder daar op af.... Doodmoe word je ervan!!

Misschien lijkt zoon wel op vader en beseft vader dat consequenties en straffen niet gaan werken. En bovendien is niet iedere ouder bezig met nix tot 18.
Mijn zoon met autisme heb ik wat dit aangaat ook toegestaan om eerst alcoholvrij bier te drinken en later een echt biertje in het weekend vanaf ongeveer 15 jaar. Ook weed roken heb ik nooit verboden.
Zeker als vader dat ook geen probleem vind, heb jij een probleem als je dat wel wil verbieden. Dat is wel een dingetje.
Je kunt ook kiezen om dat naast je neer te leggen en je te concentreren op wat je zoon voor dagvulling heeft, iets dat bij zijn motivatie past en waar hij voor te porren is. Dan kon hij je nog weleens zeer verrassen.

Hulp

Ik zou vooral inzetten op hulp. En deze vraag daar ook in meenemen. Ik denk dat er eerst goed gekeken moet worden wat er met je zoon aan de hand is, want ik vind dit niet zomaar iets hoor. Inbreken bij je eigen moeder en er dan helemaal geen gevoel bij hebben. Klinkt best zorgelijk. Ik hoop dat niet alleen je zoon hulp krijgt maar jullie als ouders ook. Sterkte!

baantje

Ben persoonlijk ook wel voor een baantje vanaf een jaar of zestien, zeventien, maar niet elk kind weet hoe dit aan te pakken. De handige, sociale types hebben zo een baantje, maar het meer onzekere, of onhandige kind zul je hier toch echt bij moeten helpen. Ga je gewoon winkels in om naar werk te vragen? Schrijf je op een vacature? Zo makkelijk is het allemaal niet. Hoe ga je om met afwijzing? Ik heb zelfs de sollicitatiebrief moeten opstellen voor vwo kind. Hij was gewoon super onzeker. Dacht dat ze hem niet zouden willen , dat hij ongeschikt zou zijn, ect.
Met verwondering kan ik nog kijken naar jongens en meiden die vanaf 15 jaar zelf vakantiewerk regelen. Soms kinderen met een veel lager niveau. Voor mij reden om extra in te zetten op sociale vaardigheden bij mijn zoon. Het gaat nu ( 19) overigens super met hem.

Het is werkelijk nooit goed...

Beste Anne, ik waardeer je reactie alleen vind ik wel dat je nogal snel oordeelt. Eerder vertelde ik al dat we al hulp verlening hebben gehad. Het is ook op advies van die hulpverlening dat er een afspraak is gemaakt over nix. Een soort van aannemen dat ik het mijn kind koste wat kost wil verbieden is niet juist. Sterker nog, het was zijn vader die het volledig wilde verbieden. Maar waar het mij om gaat is dat er na gesprekken en in goed overleg afspraken zijn gemaakt. Zoon stond daar ook achter. Als afspraken er zijn lijkt het mij niet handig die als ouder weer in de wind te slaan. Dan kun je net zo goed je kind aan zijn lot over laten. En tegenwoordig doen veel mensen bijna panisch over consequenties, maar hebben we niet allemaal geleerd van consequenties? En leggen volwassenen die ook niet constant op aan elkaar? Rij je door rood, krijg je een boete. Kom je steeds te laat op je werk, krijg je ontslag. Doe je een inbraak als minderjarige moet je naar halt... En zo kan ik nog wel even doorgaan. Mensen durven tegenwoordig hun kinderen niet meer op te voeden. Sta je wiet toe, ben je een slechte ouder, verbied je het dan ben je nog slechter... weet je wat ik slecht vind? Een oordeel vellen over de hoeveelheid zakgeld die een kind krijgt. Er zijn kinderen genoeg die helemaal niets krijgen omdat de ouders het niet kunnen betalen. Wie ben jij om daar over te kunnen oordelen? En misschien helpen consequenties niet voor jouw kind, dat kan.... maar dat wil nog niet zeggen dat het voor andere kinderen geen ondersteuning kan bieden bij het eerst nadenken alvorens iets te gaan doen... sorry ellen maar moest dat even kwijt. Ik sta open voor tips maar aan oordelen heb ik niet zo veel. Wat zijn dag invulling betreft hebben we hem natuurlijk allang gevraagd wat hij zou willen. Het antwoord is niks... niet sporten, geen baantje, geen klusjes.... echte interesses heeft hij niet. Ook zo bijzonder. Maar lastig, omdat alles wat je bedenkt hij stom vindt, en hij zelf met niets komt wat hij dan wel zou willen. We proberen hem te motiveren, zijn interesse te wekken op verschillende vlakken... maar het werkt niet. Ik ben niet perfect en maak zeker mijn fouten in de opvoeding, net zoals elke andere ouder. Maar 1 ding weet ik zeker het is voor elk kind belangrijk dat ouders op 1 lijn liggen en duidelijke grenzen aangeven. En als je een kind hebt die extra begeleiding nodig heeft is dat NOG belangrijker...

Wil geen hulp bij zoeken naar baantje...

Jutta, lief dat je daar aan denkt. Wij hebben met hem hierover allemaal gesproken. Vader wil hem helpen maar ik natuurlijk ook.... helaas wil hij dat niet. Hij zegt wel te willen werken maar dat kan hij zelf wel regelen. Dat is hem eerder ook wel gelukt hoor. Met stage zoeken voor school en een tijdelijk bij baantje voor twee maanden... dus hij kan dit echt wel. Hij wordt eerder boos als wij onze hulp aanbieden. Hij zegt dan rustig ik ben geen mongool ofzo.... tja...