U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoekmaker
Vanmorgen was mijn dochter haar telefoonhoes (dierbaar souvenier uit Londen) kwijt. De hoes lag niet op zijn vaste plaats en ook niet op plaatsen waar-ie wel eens per ongeluk terechtkomt. Ze liep te zoeken tot ze echt naar school moest. Mijn man en ik kunnen ook slecht tegen dingen die kwijt zijn, dus wij zochten nog even door. Ik keek ook nog even in de kamer van mijn zoon. Die nam toen hij jonger was wel eens dingen weg om wraak te nemen om zijn oudere zus die in zo veel hem vaak de baas was. Maar nou is hij al 15, hij zou toch niet... Ik voelde me schuldig dat ik in zijn kamer keek.
Toen ik aan het eind van de middag thuis kwam, liep mijn dochter weer stralend rond met haar hoesje. Mijn zoon had de hoes weergevonden, in zijn gymtas?! Die tas waar naast maat 45 schoen nauwelijks een gymshirt en broek past? In die tas past niets "per ongeluk".
Wat moet ik hier nu mee aan. Als ik hem vraag hoe dat kan, dat hoesje in zijn gymtas, heeft hij het hoesje er niet in gedaan en roept hij: "Dan geloof je me maar niet, jij gelooft me toch nooit!"
Hoe kan ik hier met hem over in gesprek gaan? Ik heb een hekel aan dingen die zoek raken en nog een veel grotere hekel aan het wantrouwen van mijn zoon. En misschien broeit er nog iets tussen broer en zus dat er zo uitkomt, moet ik dat uitzoeken of henzelf laten uitzoeken?
Ja, maar
Het kan natuurlijk ook nog zijn dat je dochter het hoesje zelf in de tas van broer heeft gestopt, om hem de schuld te geven. Of is dit erg ver gezocht?
Die pasjes zal ze die ene dag op school ook niet nodig gehad hebben, dus die kon ze wel even missen.
Overigens zou ik het zeker niet slim vinden om telefoon en pasjes in hetzelfde hoesje te hebben. Als je dan je telefoon kwijt bent ben je meteen alles kwijt. Niet handig met verstrooide pubers.
Precies tango
En helemaal als je het geheel steeds los van elkaar moet halen om úberhaupt te kunnen bellen. Bij mij blijft alles aan elkaar en als daar dan ook pasjes in zouden kunnen vind ik dat toch wel een heel stuk slimmer.
Mijn dochter
is heel content en trots op haar mobielhoes, een souvenir van de eerste buitenlandse reis zonder haar ouders, dus onhandig of niet, die blijft ze gebruiken. En daar gaat het helemaal niet om, het gaat hier om het zoekmaken.
Ik heb het met haar over gehad of er wrijving is tussen haar en haar broer, maar ze staat zelf ook voor raadsel. Het is juist zo gezellig met hem de laatste tijd.
Moedermop
Ik denk dat je het voorlopig even moet laten rusten. Wie weet steekt er niets achter, wie weet ook wel. Feit is dat je er niets aan hebt om er nu een grote zaak van te maken. Hou het in de gaten. Als het binnen korte tijd nog eens gebeurt, zou ik er wat steviger op ingaan.
En dat hoesje... ach ieder zijn voorkeur hoor.
Weer eens raak
Laatst betrapten we onze zoon erop dat hij 's avonds lang na de afgesproken tijd stiekem achter zijn laptop zat. De laptop is toen, volgens afspraak, in beslag genomen. Afspraak of niet, zoon werd kwaad en heeft toen de mobiel van z'n vader uitgezet en verstopt. Man heeft lang lopen zoeken, maar heeft de mobiel gevonden, op zo'n rare plek dat het wel duidelijk was dat de mobiel daar niet per ongeluk terecht was gekomen. Zoon heeft toen toegegeven dat hij de mobiel had verstopt.
Nu is mijn dochter ook haar fototoestel kwijt. Ik had mijn dochter gezegd dat ze eens beter moest zoeken en vaste plaatsen voor haar apparaten moet houden, maar dochter hield vol dat het fototoestel op zijn vaste plek moest liggen, of op z'n minst op haar kamer. Maar na het voorval van de mobiel van mijn man ben ik bang dat zoon weer heeft toegeslagen, omdat een poosje terug zoon en dochter ruzie hadden vanwege een niet echt tactvolle opmerking van dochter.
Hoe kan ik hier nu mee omgaan? We hebben na het mobiel-incident zoon al duidelijk proberen te maken dat dit het onderlinge vertrouwen niet bevordert, maar ja, wraak is zoet...
Ik blijf het toch ook apart gedrag vinden van een inmiddels al 16 jarige.
moeder mop
Dit lijkt mij uitermate geschikt voor een koekje van eigen deeg!?
Leert hij niets van denk ik...
Hij is een sloddervos en al vaker dingen kwijt, dus dan wordt hij kwaad omdat hij zijn spullen niet kan vinden.
Geven we aan dat wij zijn eigendommen hebben verstopt, of begint hij dat te vermoeden, denkt hij dat het logische manier is om je ongenoegen te uiten en verstopt hij vervolgens nog meer spullen van ons.
zeg het dan gewoon
'Ik heb je mobiel verstopt, al s ik dit of dat heb teruggevonden, vertel ik je waar die ligt'.
niet zo handig
Hier zou dat niet zo'n handige actie zijn. Met zelf dingen afpakken en verstoppen geef je een verkeerd voorbeeld. Dat kan je kind ook. Ik zou hier helpen zoeken. Shit happens, dan maak je ruimte in je zelf, geduld en kalmte, en je gaat het oplossen en anders laat je het los.
Verleidelijk
Maar ik ben toch bang dat hij ook daar niets van leert, tante Sidonia.
Persoonlijk zou ik het op het vertrouwen argument gooien. Blijkbaar raken spullen kwijt als ze rondslingeren, dus alles wat rondslingert zou ik op een door mij te beheren plek leggen. Dochter zou ik een nieuwe fotocamera geven als het ding binnen een paar dagen niet tevoorschijn komt en aan zoon zou ik vertellen dat mocht hij er iets mee van doen hebben dat het dan te hopen is dat het ding of te voorschijn komt voordat je een nieuwe hebt gekocht, of nooit meer. Want als dit ooit nog te herleiden is naar hem mag hij financieel bloeden. Zoiets?