U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wraakgevoelens.... ben ik gek aan het worden?
Mijn dochter heeft vanaf haar 12e verkering gehad. Ze is nu bijna 16 jaar. Vorig jaar maakte hij het uit, maar na 5 maanden kregen ze toch weer verkering.
2 maanden geleden nam mijn dochter twee vriendinnen mee naar hem toe. Was heel gezellig.
Toen wij terugkwamen van een weekendje weg, bleek 1 van de twee er met haar vriendje van door te zijn gegaan. Uiteraard werd hier eerst een aantal dagen over gelogen, maar ze kwam er heel snel achter.
Er volgde dreig berichten dat mijn dochter hun met rust moest laten, want anders....?? Mijn dochter was lelijk en die nieuwe vriendin niet....
Mijn dochter heeft met iedereen het contact verbroken en lijkt, na een heel verdrietige tijd, weer prima in het leven te staan.
Ik daarentegen kan het niet loslaten. Zo'n rotstreek!!!
Realiseer me dat ik niet goed bezig ben, maar kan het maar niet loslaten.
Die meiden; kind aan huis bij ons... oh zulke goede vriendinnen hebben haar alletwee zo gekwetst. Dat vriendje interesseert me minder om de een of andere reden. Het gaat mij om die meiden!
Hoe krijg ik dit nu uit mijn systeem????
Lastig, heel lastig...
Iets wat je kind is aangedaan, raakt je enorm, het is niet anders.
Tja, hoe dat verder moet, het kost tijd, denk ik.
In zulke puberrelatieverdriet-gevallen schreef ik een 'afreageerverhaal' - bij mij helpt dat. Iemand anders geeft de tuin een grote beurt, zet de zolder op z'n kop of gaat de buitenboel schilderen, draait keihard favoriete muziek, shopt de winkels leeg, een fotoberg (al dan niet digitaal) ordenen, noem maar op.
Probeer samen met je dochter afleiding te zoeken.
Het heeft tijd nodig, helaas.
Door te bedenken
dat je je dochter niet overal tegen kunt beschermen. Bovendien blijk je een sterke dochter te hebben. Zij heeft haar leven weer opgepakt, nu jij nog. Je mag je er hoe dan ook niet mee bemoeien, behalve als je dochter toch nog troost nodig zou hebben.
Eens met kaapkopje
Vervelende gebeurtenis maar zie het als een uitdaging voor je dochter. Zo te horen weet zij er mee om te gaan. Het zal haar uiteindelijk sterker en waarschijnlijk ook begripvoller maken.Zo heeft elk nadeel weer een voordeel.
En je kunt iets van haar leren :)Dat is ook leuk aan grote kinderen.
Damajo
Nou ja zeg
Wat een achterbakse trutten. Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig.
Tirza
Damajo@ zeer o.t.
Ik woon in de Kaasstad, maar ben ook in Kaapstad geweest:-))
Kaapkopje( ook zeer o.t)
Nu zag ik het pas ! :)Da's toch best een leuk alternatief mocht je ooit een andere nick willen.
Ik ben jaloers op je dat je in Kaapstad bent geweest ( maar ik gun het je wel hoor 
groetjes Damajo
Tja....
De verschillende reacties geven precies aan hoe ik me voel. De ene keer zus en de andere keer zo. Maar eerlijk is eerlijk.... de wraakgevoelens overheersen :-(
Ze zijn nu heel "dik" op hyves en iedereen die het eerst een rotstreek vond geven nu hun "respect".
Heb er ENORM veel moeite mee!!!
Tegenkomen?
Kom je die meiden nog weleens tegen thuis?
Ik zou ook boos zijn hoor.Misschien zou ik zelf een opmerking maken dat ik er begrip voor hebt dat men verliefd wordt op elkaars vriendje ( kan gebeuren ja)maar dat ik de manier waarop ze vervolgens met mijn kind zijn omgegaan erg tegen vond vallen. En dat ik hoopt dat ze zich er in het verdere leven van bewust zijn dat ze zo niet met mensen zouden moeten omgaan.
Educatief momentje.
Damajo
Tegen gekomen...
Tja, ook hier had ik strikte regels van mijn dochter gekregen... als ik ze tegenkwam moest ik heel normaal doen! Vooral niet laten merken dat het mij (en daarmee haar) had gekwetst.
En dan kom je die twee grieten tegen..... ze lachten breed uit naar me.... maar ik kon mijn gezicht niet op een grijns stand zetten en ondanks hun gezwaai kreeg ik alleen maar één vinger de lucht in. Dit alles denkend aan de woorden van mijn dochter.... Het liefst had ik ze natuurlijk.... ?????!!!!
Goed zo
Die ene ingehouden vinger zegt ze wellicht al aan het denken.Of was het je middelvinger? ( grapje hoor
Damajo