wat nu ik spreek mijn dochter niet meer

Betere titel bedenken

Dan weten mensen waar t over gaat en krijg je misschien wel een reactie

Weinig informatie

Is er iets gebeurd waardoor je half in paniek dit bericht hebt geplaatst? Die indruk maakt het op mij.

Je zegt dat je na een half jaar bent gaan samenwonen met je vriend. Ik woonde al na 5 maanden samen met mijn toenmalige vriend/nu man, maar wij hadden geen kinderen. Met kinderen zou ik niet zo holderdebolder in een huis zijn gaan wonen. En als het niet lekker zou lopen tussen kind en vriend misschien helemaal niet. Kind gaat voor.

Dit zeg ik zuiver gebaseerd op het weinige wat je hebt geschreven. Misschien zie ik het anders als je wat meer hebt verteld.

Adinde

Jij reageert al binnen 5 minuten, ondanks de titel:-)

reactie

Beter praat ik met mensen die kinderen hebben....

wat nu te doen?

Ik wil graag weten hoe andere ouders omgaan met deze dingen.....is best lastig

alles op een rijtje

Je hebt een dochter in de puberleeftijd (dat neem ik aan omdat de post hier staat)
Je bent gaan samenwonen met een nieuwe relatie.
Je hebt geen contact met je dochter maar je hebt wel contact met de vriend van je dochter.
Je dochter woont samen met haar vriend (lijkt mij wel jong)

Heb je aan de vriend van je dochter gevraagd waarom je dochter geen contact met je wil? Ik zou dat als eerste doen denk ik. Woonde je dochter bij je ex? Wat vind die er van?

Joyce

Ik heb sinds ik ging samenwonen kinderen gekregen. Ik had ze alleen nog niet toen ik ging samenwonen. Ze zijn inmiddels volwassen.

hoe oud?

Het maakt wel verschil hoe oud je dochter is. Tot voor kort kende ik ook de ouders van de 'verkering' van mijn kinderen. Nu zoon 18 is laat ik dat aan hem over. Dus, als ik dan een puber niet te spreken zou krijgen zou ik met de ouders bellen. Of, wat hier ook weleens gebeurd. Als zoon niet reageert bel ik een paar van zijn vrienden waar hij uithangt. Die nummers heb ik weleens gekregen als zoon daar bleef, dan vroeg ik erom.

Even los van of het wenselijk is

als een kind niets van zich laat horen, is in dit geval toch duidelijk waar kind is? Dus vrienden bellen om dat na te vragen heeft weinig zin. Kind wil blijkbaar geen direct contact en dat wijst op boosheid, teleurstelling, wrok, en dergelijke.

dat lijkt inderdaad

erop dat er iets van irritatie speelt. Wat mij niet bijzonder lijkt, gezien de matige manier van communiceren van Joyce.
Eerst een berichtje plaatsen met een schreeuwend gebrek aan informatie. En vervolgens zo'n beledigende opmerking dat je beter met mensen kan praten die kinderen hebben.....

Doe eens een beetje je best om wat meer over de omstandigheden te vertellen, Joyce. Leef in ons in: wij kennen je situatie niet dat moet je even uitleggen.

Bulletje

Joyce kent Kaaskopje niet en als je haar posting leest is het inderdaad net alsof ze geen kinderen heeft en advies geeft. Dat zou ik ook niet verwachten als nieuwkomer op een forum als dit, Joyce wilde natuurlijk duidelijk advies van ervaringsdeskundigen.

Dan moet ze wel meer vertellen..

Er zit een heel verhaal hierachter. Wij kunnen pas een oordeel vormen en eventueel een advies geven als je vertelt hoe dit zo is gekomen.

Dus kom met meer informatie.

maar dalarna...

mag ik dat niet zeggen of zo, dat jij dit antwoord geeft? Is het nodig op te komen voor Joyce?
Ze geeft gewoon erg weinig info

Joyce?

Ben je er nog?
Is je dochter het huis uitgegaan omdat jij bent gaan samenwonen? Kunnen je dochter en je vriend het niet zo goed vinden samen? Als je al 13 jaar gescheiden bent en al die tijd samen met je dochter hebt gewoond, is het misschien een beetje snel voor haar. Je kent je vriend pas zes maanden en bent toen gaan samenwonen?

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog jong was en toen mijn moeder een nieuwe relatie kreeg, vond ik dat best lastig. Dat heeft tijd nodig en moet groeien. Zo'n nieuwe man past niet zomaar in het oude gezinnetje met alle ingesleten gewoontes.

Laat je nog wat horen? Sterkte en ik hoop dat je snel weer echt contact met je dochter krijgt.

Ik vind dat je best kunt verwachten dat je op dit forum met mensen praat en ik vind, als blijkt dat dat niet zo is (zo leek het voor joyce) dat je best mag zeggen dat je liever praat met mensen die kinderen hebben. Hoezo is dat beledigend?

Als ik vraag om de beste toeristische tips voor Chili wil ik ook niet dat iemand daar op gaat googelen en dat rijtje geeft maar dan wil ik ervaringsdeskundigen die zeggen hoe het in Chili was Ik kan zelf namelijk prima googelen.

hoi Joyce

Je was 13 jaar alleen met je dochter, begrijp ik. Toen je (toch wel al snel) ging samenwonen met je vriend, besloot zij samen te gaan wonen met haar vriend (omdat ze de nieuwe woonvorm niet zo zag zitten misschien?).

je mist het contact met haar. probeer eens af te spreken met je dochter, samen eten nadat ze uit haar werk/studie komt of zo. Schrijf desnoods een mail of een briefje.

Dalarna

Als ik van muggenziften hield (grapje:-)) dan zou ik toch kunnen zeggen dat goed lezen ook een kunst is. Ik laat merken dat het lang geleden is dat ik samen ging wonen en dat we op dat moment geen kinderen hádden. Bovendien schrijf ik op OO wat impliceert dat ik in ieder geval ouder ben. Maar dan ga ik misschien teveel uit van wat ik logisch vind.