U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat moet ik doen???
Beste wie dan ook,
Ik weet het niet meer, zit met tranen in mijn ogen boven mijn laptop. Mezelf wanhopig af te vragen waar we de mist in zijn gegaan met de opvoeding van onze kinderen.
Mijn man en ik hebben samen met onze drie kinderen een druk gezin. Onze oudste zoon Jasper is 13 jaar, de middelste Tobias is 9 jaar en onze dochter Demi is 5 jaar. Ons leven bestaat uit veel werken, veel leuke uitstapjes met zijn allen en vaak in voor gezellige dingen.
In onze opvoeding zijn we heel streng, maar rechtvaardig. Er valt altijd te praten en we zijn ook altijd in voor een geintje als er goed geluisterd wordt.
Dat laatste is het grootste probleem. Luisteren kunnen onze kinderen niet. Als je ze vraagt hun kamer op te ruimen, dan zeggen ze ja maar er gebeurt helemaal niets. Tobias maakt het dan zelfs zo bont dat hij blijft volhouden klaar te zijn met opruimen en als je dan in zijn kamer gaat kijken, vind je nog van alles.
Er speelt op het moment zoveel dat ik geen flauw idee heb waar te beginnen om mijn probleem duidelijk te maken. Misschien dat het helpt als ik het per kind vertel. Excuses voor als ik van de hak op de tak spring, maar ik weet het anders ook niet.
Jasper is net 13 jaar geworden, 2e klas Atheneum en hij maakt er een puinzooi van. Haalt de ene onvoldoende na de ander en is nergens voor te porren. Zijn opa heeft hem een tweedehands laptop beloofd als hij met kerst voldoende staat voor alles, maar dat gaat hem echt niet lukken. Hij schrijft zijn huiswerk niet in zijn agenda en ook de toetsen worden niet genoteerd. Elke dag vraag ik hem of hij nog een toets heeft en ’s middags hoe het was gegaan en of hij nog cijfers terug heeft gekregen. Hij reageert dan als een echte puber, nonchalant dus. Toetsen, die kun je toch lezen op de ouderwebsite? Die hoef ik niet te vertellen. Laatst had hij een 1 gehaald, maar dat vertellen thuis doet hij niet. Als we er naar vragen dan antwoordt hij dat hij dat was vergeten. Vanmiddag vroeg ik hem naar de schoolfoto’s. Oh die lagen al een week in zijn la. Zijn zakgeld hebben we ingetrokken. Hij krijgt nu elke week geld voor de cijfers die hij haalt. Voor elke voldoende een euro en voor een 8 of 9 twee euro. Het is niet zo dat hij moeite heeft met school, hij kan het echt op zijn sloffen maar hij doet er geen barst aan. Elke dag moet hij van ons tweeënhalf uur aan zijn huiswerk. Dan moeten we hem steeds controleren want het liefst doet hij andere dingen. Als hij ’s avonds naar bed gaat, blijft hij ook nog rommelen. Stiekem spelen op de Nintendo van zijn zusje of op de Ipod. Laatst maakte hij het zo bont dat hij, toen ik kwam kijken of hij al sliep, zei dat hij niets aan het doen was. Hij moest van mij zijn dekbed aan de kant doen en dat vond hij de grootste onzin. Je vertrouwt me toch wel mam? Onder zijn dekbed lag inderdaad niets, maar toen ik vroeg om zijn kussen op te tillen, lag daar de nintendo. Hij liegt glashard in mijn gezicht. Over zijn brood wat hij mee moet nemen naar school (dan vraag ik of hij mij zijn broodtrommel wil laten zien en dan zwaait hij met een lege broodtrommel. Hij valt dan dus door de mand want ik vroeg hem zijn broodtrommel open te maken…..)Twee weken geleden kwamen we er achter dat hij op een paar centen na al zijn geld al had meegenomen naar school. Op de fiets naar school komt hij langs Albert Heijn en daar was hij een vaste klant geworden. Hij stond te springen in de woonkamer en ik hoorde wat in zijn zak rinkelen. Ik vroeg hem wat dat was. 10 cent was zijn antwoord. Laat eens zien zei ik en hij haalde 30 cent uit zijn broekzak. Ik wilde toen ook nog even voelen en dat vond hij belachelijk, ik moest hem maar vertrouwen. Ik heb toch wel even in zijn broekzak gevoeld. Er kwam ruim 6 euro uit zijn zak.
Tobias is een driftig mannetje die zich af en toe met zijn frustraties geen raad weet. Hij kan net als zijn vader niet tegen onrecht. Als er iets gebeurt wat in zijn ogen niet terecht is, dan maakt het hem niet uit waar hij is of met wie, maar hij maait alles omver als een dolle stier. Laatst kreeg hij van mij zijn zin niet en toen stak hij zijn middelvinger naar me op! (hier heeft hij uiteraard een straf voor gehad) In de herfstvakantie waren we in een Duits warenhuis en daar hebben Tobias en Jasper op een tafel getekend. Tenminste, dat is wat de eigenaar van de winkel zei. Tobias bleef volhouden dat hij het niet had gedaan. En werd woest. Nu hebben wij onze kinderen zo opgevoed dat ik er eigenlijk wel mijn handen voor in het vuur durf te steken dat ze ook echt nergens op hebben getekend, maar omdat die man er van was overtuigd, moesten ze het wel van ons schoonmaken. (Als je ergens bij in de buurt komt waar je niets te zoeken hebt, kan het zijn dat je ergens van wordt beschuldigd, dus blijf overal van af en uit de buurt om dat te voorkomen) Tobias heeft te lijden onder zijn dominante broer die overal de beste, snelste enz. in wil zijn. Tobias gaat goed op school maar heeft een beroerd handschrift. Gelukkig gaat het al een stukje beter, maar hij moet nog wel eens wat thuis opnieuw doen. Die schriften verdwijnen in een la in zijn kamer en hij maakt zijn werk dus niet. Laatst pakte ik een keer zijn tas in, toen kwam er een beschimmelde boterham uit. Een klusje wat hij moet doen is dat hij zijn tassen ’s middags als we uit school komen zelf uitpakt. Hij zegt dat hij het doet, maar er gebeurt niets.
Demi is onze jongste. Pientere dame die heel hard schreeuwt om haar zin te krijgen en bij het minste of geringste er op los slaat of knijpt. Zoals meisjes doen zeg maar. Ze kan niets hebben van haar broers die haar vaak willen helpen.
We hebben al van alles geprobeerd met onze kinderen. Een streepjessysteem waarbij ze als ze zich niet aan onze regels houden een streepje krijgen en dan ’s avonds een kwartier eerder naar bed moeten, bij Jasper kunnen we spelen met zijn bedtijd, 20.30 is standaard, maar als hij goed zijn best doet, mag hij van ons om half tien naar bed. Jammer genoeg gebeurt dat de laatste tijd niet meer. Ook hebben we het positief geprobeerd, de kinderen hebben op groene kaartjes beloningen voor zichzelf mogen schrijven, en op rode kaartjes hebben wij straffen geschreven. Aan het einde van de dag mochten de kinderen een kaartje pakken. (bijvoorbeeld op een groen kaartje stond dat ze nog een half uurtje mochten spelen, zonder vragen tv kijken, bakje chips en meer van dat soort kleine dingen. Op een rood kaartje stond bijvoorbeeld een kwartier eerder naar bed, geen snoepje) De twee oudsten hebben een Ipod met spelletjes, maar die zijn ook al afgepakt. Ook gebeurt het regelmatig dat de kinderen op de trap zitten en dan het aantal minuten als dat ze oud zijn. Uit pure frustratie schreeuw ik ook wel eens dingen naar ze waar ik dan later spijt van heb.
Ik weet het niet meer, Jasper gaat helemaal de verkeerde kant op met zijn studie en zijn gepuber, Tobias en Demi doen hem na en hollen dus ook achteruit. Ik schaam me af en toe voor mijn eigen kinderen.
We praten met ze, maar het helpt allemaal niets.
Ik weet dat het een heel relaas is. Het helpt me wel om het allemaal een beetje helder te krijgen, maar we zitten met onze handen in het haar. Is er iemand die een tip heeft?????
korte reactie
Een lang verhaal, hier van mij een eerste korte reactie. Geen volledige afgewogen reactie, maar een paar punten die me zo te binnen schieten, als stof tot nadenken.
Uit je verhaal blijkt heel duidelijk dat streng zijn kennelijk niet helpt. Misschien werkt het zelfs averechts? In ieder geval: hoog tijd voor een ander aanpak, lijkt mij!
Gebruik geen eufemismen: schrijf/zeg niet 'luisteren' als je 'gehoorzamen' bedoelt.
De problemen die je noemt lijken mijn 'normaal', geen grote problemen. Maar ik vind de reacties van de ouders en de opvoedmethode enorm streng. En ook ingewikkeld, met die streepjes, kaartjes, aantal minuten op de trap, etc. Het komt op mij dwangmatig over. Een 13-jarige opvoeden met rode en groene kaartjes en op de trap laten zitten lijkt me ongepast, die jongen zit in 2 VWO! Ik heb de indruk dat je kinderen in verzet zijn tegen deze manier van opvoeden / met elkaar omgaan.
Ik denk dat het hoog tijd is om allereerst te focussen op een goede, prettige verstandhouding met je kinderen, op begrip, respect voor je kinderen, ruimte geven, goede gesprekken, de belangrijke dingen van het leven.
Ook belangrijk: 'pick your battles'. Ga prioriteiten stellen en maak alleen een punt van echt belangrijke zaken. Een beschimmelde boterham in een tas laten zitten is geen belangrijke zaak. Een schoolcarrière is dat wel – en als het niet lukt om dat met kinderachtige straffen of beloningen aan te pakken, dan zul je daar meer werk van moeten maken en voor een andere aanpak moeten zorgen.
Als je zoon betrapt wordt op 's avonds in bed lezen/gamen/etc., dan vind ik het geen 'glashard liegen in je gezicht' als hij dat probeert te verbergen. Joh, ik deed dat vroeger ook: stiekem 's avonds in bed lezen en proberen mijn ouders om de tuin te leiden. Dat is toch niets ernstigs? Ik bedoel, natuurlijk is het gezonder als hij eerder gaat slapen en moet je als ouder daar op letten, maar dat dit gebeurt is toch ook weer geen ramp, hel en verdoemenis toch?
En over dat geld: 6 Euro! Zijn eigen geld. Waar hij eten van koopt voor lunch. Dat deden wij ook, op die leeftijd. (Oh, en in de meeste landen wordt niet geluncht met meegenomen boterhammen, daar beschouwt men dat als ongezond en onsmakelijk. Niet vreemd hoor dat je zoon geen zin heeft om te lunchen met een trommeltje boterhammen, ik vind dat zelf ook niet lekker.)
Je maakt problemen waar ze er niet zijn, volgens mij. En het trieste is dat dat misschien er juist voor zorgt dat je kinderen meer 'slechte' dingen gaan doen.
Het lijkt alsof je van alles een machtstrijd maakt. En dan krijg je dus, inderdaad, een strijd. Met waarschijnlijk alleen maar verliezers...
En last but not least: respecteer de privacy van je kinderen. Ik hoop dat je niet de echte namen van je kinderen hebt gebruikt, als dat wel zo is dan moet je dat onmiddellijk (laten) veranderen!
Ik heb de indruk dat je veel te veel dingen voor je kinderen wilt regelen en bepalen.
Geen wonder dat een kind van13 en een kind van 9 de kont tegen de krib gooit, ik zou er zelf heel moe van worden.
Controle verlies je door je focus erop
Ik lees dat jullie ontzettend je best doen.
Om de controle te behouden, en juist dan verlies je hem.
Probeer zo duidelijk mogelijk in alles te vertellen wat je WEL wilt, en vermijdt te zeggen wat je juist NIET wilt.
En heel belangrijk, handhaaf je vraag van b.v kamer opruimen, ga er desnoods bij staan, evt. eerst samen de klus klaren.
En probeer ook een omgangsvorm te vinden met de kinderen die op hun leeftijd is afgestemd.
Je kunt bij eentje van 13 onmogelijk nog iets bereiken met beloningskaartjes/ streepjes, maar veel meer met complimenten voor alles wat hij wel goed doet, en de verantwoordelijkheden voor zaken duidelijk bij hem laten. Die van 9 zal ws beter reageren op een geldelijke beloning, dan op een bedtijd verschuiving en die van 5 gaat veel liever een gadget uitzoeken in de winkel bij het behalen van een x aantal streepjes.
Ik zie hierboven bij de anderen een aantal dingen staan die ik beslist ook zo vind (b.v.privacy).
Succes.
Nog even nagedacht
Ik heb ook een zoon van 13.
En het komt niet in mijn hoofd op om te zeggen, dekens omhoog.
Ik roep naar boven, bedtijd en dan komt hij naar beneden even weltrusten zeggen, als een half uur later zijn licht nog brand, roep ik, Nu licht uit en slapen. En ik ga er vanuit dat dit gebeurd.
Ook ik vind
Dat je teveel een punt maakt van kleine dingetjes. Stel prioriteiten! 1 voor 1. Zo verliezen kinderen (en ouders) het overzicht. Ik denk ook dat altijd maar straffen ook tegen je kan gaan werken. Ook denk ik dat het op het kind gericht moet aanpakken.
Niet gezinsgebonden. Iedereen een kaartje....pfff dat past toch niet als je 13 bent?
Voor de jongere kinderen zou het wel weer kunnen werken.
Stel niet alleen eisen, bied hulp aan. En dan niet in het wilde weg, nee maak een 'plan' mét kind.
Ga met 13 jarige om tafel. Vraag zijn mening...waarom gaat het niet? 2,5 uur huiswerk en dan alleen tussendoor vragen is geen goede hulpmethode. Log elke dag in op magister, kijk wat hij moet maken en maak met hem een agenda ofzoiets (als hij dat wil). Overhoor 'm of ga ernaast zitten, laat het hem maken als jij kookt, gezellig in de keuken ofzoiets. Iets dat voor hém werkt en daar heb je zijn inbreng voor nodig. Praat met mijn mentor. Neem m mee naar dat gesprek...talloze manieren en oplossingen zijn er mogelijk.
Ook vind ik dat je m qua zakgeld en bedtijd nog teveel bemoederd. Hij zit in 2 vwo hoor! Benader 'm dan ook zo en niet als een 10 jarige.
Voor de andere twee....al eens geprobeerd om sámen op te ruimen? Doe het voor, sta erbij, geef aanwijzingen. Voor ons lijkt het zo logisch als wat dat opruimen, maar ook dat moet je leren.
Het 'liegen' vind ik op zich ook geen liegen. Het zijn smoesjes.
Geef ze de ruimte...ook dat is belangrijk.
Groeten albana
Ik vond het ook niet leuk om het m'n ouders te moeten vertellen dat ik een 1 had, want dan werden ze boos of verdrietig. Dus dat stelde ik zo lang mogelijk uit...
Vermoeiend
Jeetje zeg, je maakt het jezelf wel heel erg moeilijk. Ten eerste houd op met de oudste als kleuter te behandelen. Geen wonder dat als hij al half 9 naar bed moet hij nog gaat gamen, dan is hij nog helemaal niet moe. En hij mag toch zelf weten wat hij met zijn geld doet? Dat is juist de bedoeling van zakgeld, zolang hij er geen sigaretten, wiet of drank van koopt 
. En elke dag 2,5 uur aan zijn huiswerk? Wat moet hij dan doen? Misschien is het handiger om eens naar de weekplanning te gaan kijken. De hoeveelheid tijd is afhankelijk van wat je de volgende dag hebt, heb je een toets of niet? Hoeveel lessen heb je volgende dag? Maakt nogal uit of je de volgende dag tot het 5e uur moet of tot het 9e? En als je op maandagavond voetbaltraining hebt, dan besteed je dus zondagavond wat meer tijd aan je huiswerk, zodat je voor maandag bijna niks meer hebt etc.
En als hij onvoldoendes haalt terwijl hij wel 2,5 uur naar zijn huiswerk zit te staren dan gaat er iets fout. Misschien neemt hij niks op? Moet hij anders gaan leren? Of misschien is hij heel slordig tijdens de toetsen? Probeer concreet te achterhalen wat er mis gaat. Mijn zoon haalde in het eerste semester erg slechte cijfers voor wiskunde. Wat bleek: hij las de opdracht niet goed. Dan stond er rond af op 1 decimaal en dan rondde hij het af op 2 decimalen en dat werd dus telkens voor een volle fout gerekend en dan had hij weer een 4, waardoor wij dachten dat hij er niks van snapte. Het was opgelost door hem telkens voor de toets op het hart te drukken dat hij goed moest lezen. Economie in de 3e hetzelfde, dan maakte hij een sommetje en schreef als antwoord "4" op ipv "4 koeien" en dan was het weer een volle fout. Kijk verder eens hoe hij bijvoorbeeld woordjes leert, gebruikt hij wrts of niet? Ik heb zelfs dit jaar nog ingegrepen bij zoon in 4 vwo, nadat hij een 1 haalde op Duits idioom. Zijn zus gebruikt al vanaf de
1e wrts en hij heeft dat nooit gedaan. Ik heb hem nu gezegd dat ik wil dat hij dat ook gaat doen, want dat hij nu wel bewezen heeft dat zijn methode niet werkt.
Dus ik zou zeggen veel meer inhoudelijk bemoeien ipv gewoon op te leggen 2,5 uur huiswerk zonder te weten wat het huiswerk in houdt. En vraag niet: heb je een toets? Maar vraag waar die toets over gaat en kijk zelf ook even in het boek. Vraag inzage in de toets als er weer een onvoldoende is en probeer te achterhalen waar het mis gaat. En help hem op dat punt.
Ik zou zeggen, laat de oudste wat meer met rust en concentreer je op je middelste en jongste, want die woede-uitbarstingen zijn wel zorgwekkend. Misschien moet je duidelijker zijn en zorgen dat nee altijd nee is, het lijkt erop dat je jongste ergens het idee heeft opgevat dat als ze maar heel boos wordt als er nee is gezegd dat ze dan alsnog haar zin krijgt.
Verkeerde kant
Nog even over het laatste stukje: "Jasper gaat helemaal de verkeerde kant op met zijn gepuber". Laat dat alsjeblieft los zeg. Er is toch niks gebeurd? De verkeerde kant op is iemand die continu spijbelt, stomdronken thuis komt, criminele activiteiten ontplooit, van elke school al af is geschopt en weinig zicht heeft op welk diploma dan ook. Of wat ik in de omgeving van mijn dochter heb gezien (in de 1e en 2e): anorexia heeft, zichzelf snijdt, zelfmoordgedachten heeft (1 heeft het zelfs succesvol ten uitvoer gebracht).
Hier heb je het over iemand die slecht cijfers haalt op het vwo (is havo een ramp dan?), zijn eigen zakgeld naar eigen inzicht wil besteden en gamet als jullie vinden dat hij moet slapen. En ok, hij liegt daarover, maar ja wat moet hij anders, hij mag ook helemaal niks. Probeer eest alsjeblieft voor jezelf de dingen in perspectief te zien. Dit zijn gewoon dingen die tot de dagelijkse orde van de dag van een puberouder horen.
alles geprobeerd
Heb je al eens geprobeerd om met je kinderen te overleggen? Vraag ze eens wat ze goed vinden gaan, wat ze niet goed vinden gaan, wat ze anders zouden willen, welke regels ze stom vinden, welke regels ze redelijk vinden enz. enz. Luister naar ze en kijk waar je ze tegemoet kunt komen.
Ik denk ook dat je veel meer dingen los moet laten, je minder druk moet maken en vooral ook dingen niet zo persoonlijk op moet vatten.
Zeker de oudste zul je veel meer autonomie moeten geven. Als je een kind als een kleuter behandeld, moet je niet gek opkijken als ze zich ook zo gedragen. En waarom, als hij school op zijn sloffen kan, moet hij iedere dag 2 en een half uur huiswerk maken?! Geen wonder dat ie dan andere dingen gaat doen.
Ik kan dit bijna niet serieus nemen
Je behandelt je 13-jarige als een kleuter. Dan gaat hij zich ook als een kleuter gedragen.
Ik vind dat je veel te veel sancties hebt. Het is zo ingewikkeld, je moet er een agenda naast leggen om het allemaal bij te houden. Ik zou er als ik jouw kinderen was zelf helemaal moe van worden.
Ook vind ik dat zakgeld en cijfers niets met elkaar te maken horen te hebben. Zakgeld krijg je sowieso, bij gratie van je bestaan als kind.
Paar dingen: inmiddels stuur je je 13-jarige veel te vroeg naar bed, althans, hij moet veel te vroeg gaan slapen, is dan nog lang niet moe. Je krijgt dan vanzelf dat hij gaat teuten en gaat liegen. In feite werken jullie het liegen zelf in de hand.
Ik vind, als ik lees wat je allemaal opschrijft aan straffen, sancties, controles, dat je zelfs voorbij gaat aan de eigen waardigheid en integriteit van je kind. Ik zou als ik jouw kind was ook gaan steigeren, en mijn protest tonen in slechte cijfers. Daar heeft hij tenminste macht over.
Je moet je kinderen niet straffen, je moet ze helpen. Als zie iets niet doen, is dat omdat ze niet weten hoe, of het niet alleen kunnen. Jij als ouder moet hem/haar helpen (maar dan wel op het eigen niveau) te voldoen aan de eisen van bv. school of de omgeving.
Misschien heeft hij gewoon niet geleerd om te plannen. Ga dat dan samen met hem doen.
Ik begrijp er eerlijk naarmate ik het nogmaals doorlees eerlijk gezegd steeds minder van. Je maakt je druk omdat je 9-jarige een beschimmelde boterham in zijn tas had???? Nounounou, wát een overtreding zeg.
En ze hebben op een tafel staan kliederen? Nou, geen gezanik, dat wordt dan even schoongemaakt, en ik zou daar als ouder dan even bij helpen, en zeker niet mijn zoon daar over de rooie laten gaan als ik het even kan helpen. Had je ze maar niet alleen moeten laten ronddwalen. En als je zoon flipt omdat hij dat niet heeft gedaan, dan hééft hij dat niet gedaan, als je dat van hem kent. Misschien heeft je dochter dat ook wel niet gedaan...
Weetje, ik kan deze posting bijna niet serieus nemen. Je hebt het bijna nergens over.
Ja, kleine kinderen worden groter, en daar moet je je opvoedingstechniek op aanpassen. Het zijn geen kleuters meer (behalve je jongste) die je met stickers kunt paaien.
Reactie
Je kinderen hebben alledrie een ander leeftijd en alledrie een ander karakter en daar zal je bij alle drie op een andere manier mee om moeten gaan.
Wat je oudste betreft: streng zijn is niks mis mee maar waar ik persoonlijk op in zou zetten is meer op de grote dingen dan op de kleine dingen. Ik ben vrij streng als het aankomt op belangrijke zaken (school, beleefheid) maar niet zo streng als het gaat om kleine dingen (bedtijd bijvoorbeeld). Je schrijft dat je zoon elke dag 2,5 uur huiswerk moet maken. Waarom gekozen voor een tijdsbestek gebaseerd op gemiddelden? Ik zou er voor kiezen om voortaan hem elke dag huiswerk te laten maken op een vast tijdstip. Van te voren kijken jullie samen door wat hij moet doen, na afloop controleer je of het goed is gedaan en daarna is hij vrij. De ene dag zal hij binnen een half uur klaar zijn, een andere dag duurt het misschien 3 uur. Dat maakt niks uit want het gaat om het resultaat. Ik controleer elke dag het huiswerk net zolang totdat ze laten zien dat ze helemaal zelfstandig zelf hun tijd kunnen indelen en ik het los kan laten.
Het koppelen van zakgeld aan het halen van goede cijfers is geen slecht idee als het puur gaat om luiheid. Bij mijn kinderen kan een externe motivatie in de vorm van iets materieels zoals geld of een videogame inderdaad wel eens helpen om wat meer hun best te doen.
Ik zou me verder niet meer bemoeien met waar hij zijn zakgeld aan uitgeeft. Als hij elke cent bij de AH brengt dan zal hij vlug merken dat er voor andere zaken geen geld meer overblijft. Neemt hij geen lunch mee naar school en heeft hij geen geld meer? Nou, ja dan maar een keer honger lijden. Ervaring is soms de beste leermeester. In elk geval zou ik dit soort kleinere zaken loslaten en me meer inzetten op de grote zaken.
Wat betreft je middelste:
Voortaan controleren dat hij zijn extra schrijfwerk maakt. Er bij blijven zitten terwijl hij het doet. Je mag best een kleine beloning of zo in het vooruitzicht stellen als hij bijvoorbeeld de hele week goed meewerkt.
Woedebuien zijn een stuk zorgelijker. Je zoon zal moeten leren om daar mee om te gaan. Merk je dat dit te moeilijk is dan kan je eventueel externe hulp inschakelen (sova training, psycholoog of iets in die richting). Niet tegen onrecht kunnen is leuk en aardig maar het is een verschrikkelijk slappe rechtvaarding voor helemaal uit je plaat gaan en je op anderen af te reageren. Emoties leren reguleren is echt heel belangrijk. Ik snap goed dat je hem voor zaken als die middelvinger streng straft. Dat zou ik ook absoluut niet accepteren. Ik zou echter wel aan de slag gaan met wat er achter steekt. Je zoon zal moet leren om met zijn emoties om te gaan want op zo'n agressieve manier reageren is niet goed te praten.
Je jongste: die zou ik inderdaad wat kort houden. Bij vervelend gedrag inderdaad naar boven sturen of iets dergelijks. Het is niet ok dat ze onaardig doet tegen haar broers en daar zou ik ook heel streng op zijn. En haar daarnaast veel positieve aandacht geven.
In tegenstelling tot de andere schrijvers hier vind ik je helemaal niet zo extreem streng. Ik denk alleen dat je methode voor de oudste inmiddels te kinderachtig is en niet meer werkt en dat je gezien zijn leeftijd een andere manier moet vinden om daar mee om te gaan.
met de reacties eens
Mijn net 14 jarige uit klas 2 middelbare school heeft als bedtijd 22.00, streeftijd maar ik doe niet moeilijk als het later wordt en ik ga zeker niet meer controleren of hij wel gaat slapen of (weer eens) ligt te lezen. Brood moeten ze zelf maken, kunnen dan ook kiezen wat ze mee willen nemen en dat doen ze al vanaf het moment dat ze naar school gaan en overblijven. Beschimmelde boterhammen ken ik ook, je wil niet weten hoe een brooddoos met inhoud eruit ziet na een zomervakantie in een schooltas. Mijn ervaring is dat een kind van 9 nog geen kamer kan schoonmaken zoals je dat als moeder kan, ze zien het gewoon niet. Wij geven zakgeld en daar mogen ze mee doen wat ze willen (dus ook snoep, broodjes mee kopen), extra geld kunnen ze verdienen door klusjes en hoge cijfers.
En sorry hoor maar als je over deze dingen al met tranen in je ogen zit dan staat je vast nog veel te wachten. Op mij kom je veel te streng en strak over en ik denk dat je daar juist veel sterker dwars pubergedrag mee kweekt.
Echt?
Ik vraag me altijd af of iets echt is, bij nieuwe mensen die hun kinderen bij naam benoemen en met een vreemd verhaal komen. Je hebt er aparte mensen met bijzondere opvoedmethodes bij, dus een stickersysteem voor een 13-jarige zou eventueel nog wel waar kunnen zijn.
'n 13-jarige om 20.30 naar bed en dan onder de dekens kijken? Nou ik weet wel wat ík dan zie (en dat is geen iPpd 
). Niet meer doen. Geef hem de vrijheid en privacy die een jongen van die leeftijd nodig heeft. Of het nou is om nog even te lezen, gamen of andere dingen te doen. Als ik mijn 13-jarige om 20.30 naar bed doe dan ligt hij nog zeker 2 uur te rommelen in bed...
Verder vertoont hij pubergedrag: hij heeft geen zin in huiswerk, doet brutaal, probeert vrijheid uit, wil z'n eigen(!) geld uitgeven, haalt onvoldoendes. Welkom in deze nieuwe fase.
Jullie creëren zelf een negatieve sfeer door overal strijd van te maken. Als jullie er wat meer ontspannen in gaan staan zal je zien dat het de sfeer in huis ten goede komt. Maak duidelijke afspraken MET hem (dus niet eenzijdig) om z'n schoolresultaten op te krikken (en dan niet in de categorie belonen/straffen, maar hoe jullie heb praktisch kunnen helpen met overhoren, kopje thee, mentor, externe bijles, boek uit de bieb halen, etc). De rest van de dingen: bijzaak.
huiswerk
Ik sluit mij aan bij de voorgangers.
Dat huiswerk, elke dag 2.5 uur, klinkt als erg veel tijd. Mijn dochter in vwo 2 zit echt niet elke dag 2,5 uur aan haar huiswerk. Soms een kwartier, soms een uur en zelden ook wel eens 4 uur. Je kan toch niet een standaard tijd hiervoor instellen.
Kijk evt samen per dag even. En dan niet als straf, maar laat hem bedenken hoeveel tijd dat ongeveer kost. Dan hoeft hij niet uren te zitten en doen alsof hij wat doet.
En verder: laat los die puber. Hij wil zijn eigen beslissingen gaan nemen over geld, slapen, vrienden, huiswerk. EN dat gaat met vallen en opstaan. Gun hem zijn privacy en gun hem de kans zijn fouten te maken.
Sorry, ook eens met voorgangers
Wat een druk leg je op je oudste. Hij moet dit, hij moet dat, hij mag niet dit en ook niet dat, maar we zijn wel rechtvaardig... En met dat rechtvaardig gaat het mis volgens mij. Het is niet rechtvaardig om een 2de klasser om half 9 naar bed te sturen, dat is kinderachtig. Tenzijn hij zo moe is dat hij dan ook echt omrolt van de slaap, maar dat is duidelijk niet zo. Je verwacht een braafheid van een puber die niet realistisch is en de strafmethode naar leeftijd zoveel minuten op de trapzitten, kan ook écht niet meer voor een 13-jarige.
Ga er eens rustig voor zitten en vraag je af wat je écht de moeite van een vervelend gesprek of minder leuke maatregel vindt. Als je een lijstje hebt, ga je er nog eens voor zitten en dan schrap je daar nog wat uit. Wat blijft er dan over?
Vraag je ook af of de belangstelling die je naar je zoon/kinderen toe toont overkomt als warme interesse of als controle. "Joh, je bent morgen nog moe als je te lang blijft gamen.", klinkt heel anders dan 'Doe je deken omhoog!' Je zoon is in een fase terechtgekomen, dat je hem niet meer als klein kind kunt behandelen. En dat doe jij in hoge mate.
Ik vertelde mijn ouders nooit mijn onvoldoendes, maar ik lag wel wakker van het idee dat ze erachter zouden komen. Streng zijn, straf geven, op een manier die niet realistisch is, werkt oneerlijk gedrag in de hand. Denk daar óók even over na. Sinds ik het huis uit ben, ben ik akelig eerlijk. Daarvoor gebruikte ik smoesjes, vertelde ik het een en ander gewoon niet, pikte wel eens geld uit mijn moeders portemonnee e.d.. Mijn ouders waren ook streng en volgens henzelf vast ook erg rechtvaardig.
Gezien je verhaal, kan ik me voorstellen dat je schrikt van het feit dat 'men' anders reageert dan je misschien hoopte. Zie het als opbouwende kritiek. We hebben allemaal pubers (gehad) en weten best hoe moeilijk het vaak is. Achter het behang met die kinderen!:-) Maar daarnaast zijn er ook leuke momenten. Probeer die elke dag weer opnieuw te zien.
Even over oudste, ik begrijp dat hij zijn huiswerk en toetsen niet opschrijft en dat hij geen huiswerk maakt/leert maar wel 2,5 uur aan zijn huiswerk moet.
1 Zorg dat hij zijn huiswerk opschrijft of kijk of je het op een andere manier kan inzien (hier op magister). Als hij dat niet doet moet je zorgen dat hij dat gaat doen. Beloon hem daarmee. Wat je ook kunt doen is zeggen dat als hij zijn huiswerk opschrijft jullie een planning kunnen maken zodat hij niet altijd 2,5 uur moet. Je kunt dan zien dat vandaag een uurtje ook genoeg is. Wist je dat een kind die op zijn niveau zit gemiddeld een uur per dag aan huiswerk genoeg heeft? Dus over het hele schooljaar gezien, inclusief vakanties. Dus de ene dag zal je kind 3 uur bezig zijn en de andere dag een half uur en dus ook gemiddeld 7 uur in een week vakantie.
2 Ik heb niet het idee dat die 2,5 uur zoden aan de dijk zetten, je kunt deze puber niet zomaar 2,5 uur 'opsluiten' en denken dat het dan wel goed komt. Ik ben van mening dat je een puber pas los moet laten met het huiswerk als hij of zij bewezen heeft dat hij of zij het alleen kan. Ergens heb je hem laten zwemmen en dan willen ze niet meer hulp krijgen van pa of moe. Als je denkt dat het nog wel meevalt kun je dat nog proberen: samen ervoor zitten en/of overhoren. Als het al te ver heen is zul je hem naar een huiswerkclub of iets dergelijks moeten sturen. Google er eens op, vaak biedt een school het ook aan. Dikke kans dat hij daar met een uurtje hard werken klaar is.
Relativeren
Volgens mij is het gedrag van jouw kinderen volkomen normaal en functioneel; het is goed als kinderen zich binnen bepaalde grenzen losmaken. Nu aan jou de taak ook los te laten... Mijn grootvader was rector en hij zei altijd (dus lang, lang geleden, toen de kinderen nog wel allemaal goed opgevoed werden): "kinderen proberen hun ouders een hoop lijden te besparen" als het om het niet eerlijk vertellen van behaalde cijfers ging. Ik gooide mijn door mijn moeder gesmeerde brood ook altijd weg, las altijd stiekem met lichtdimmer op mijn nachtlampje en zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat zal ik voor jouw gemoedsrust maar laten. Heb jijzelf wel gepuberd? Mijn idee is dat problematiseren van normaal gedrag juist tot escalatie leidt. Dus relax!
Dubbel
Wat me opvalt is dat je aan de ene kant je kinderen als jonger behandelt (beloningssystemen, vroeg naar bed) en aan de andere kant verwachtingen hebt waar ze nog niet aan kunnen voldoen.
Een jongen van 13 in 2 VWO is een jonge leerling. Die kan best wat hulp gebruiken met het plannen van huiswerk e.d. Hier een dochter van 12 in 1 VMBO. Ze kan het best maar moet echt wel geholpen worden bij het organiseren van het huiswerk: niet alles op het laatste moment, als het nodig is overhoren etc. We bekijken ook regelmatig samen met haar wat het huiswerk is en wanneer ze dit inplant.
Belonen of straffen van cijfers met geld doen we niet. Wel had ik haar beloofd in de kerstvakantie met haar te gaan 'shoppen' als ze geen onvoldoende heeft op haar rapport. Dat gaat hem niet worden, want volgens mij heeft ze er 2. Maar tekort komt ze niet want ze heeft net kleding voor het kerstgala gekregen.
12-jarige gaat hier vaak zelf naar bed, soms roept ze nog even om gezellig te kletsen. Ze moet er eigenlijk om 21.00 u. in liggen (heeft echt haar slaap nodig) maar meestal is het iets later. Ze mag dan tot 21.30 u. lezen. Als het licht later nog aan is roep ik dat het uit moet, maar ga ik niet haar kamer controleren of er nog een boek of telefoon in bed ligt. Wel gaat hier na 20.00 u. de Wifi er een uurtje af zodat ze even geen schermtijd heeft en rustig kan gaan slapen. Ze is er inmiddels zelf achter dat dat beter werkt en ze dan beter slaapt.
Dochter is heel zuinig op haar geld, dus zal niet gauw elke dag iets te eten kopen. Maar zakgeld is haar eigen geld dus dat mag ze uitgeven aan wat zij wil. Bij grote bedragen overleggen we wel.
Een van 9 hebben we hier ook en als ik die vraag om zijn kamer op te ruimen zal er ook zeker een en ander blijven liggen. Maar ja, wat is opgeruimd? Wat hij netjes vindt kan ik nog wel een grote bende vinden, want ik ben erg van het opruimen.
Verder moet ik bij hem ook altijd controleren of hij alles mee heeft van school, er blijft regelmatig iets liggen: broodtrommel, beker etc. Ik blijf herhaaldelijk benoemen dat hij alles in zijn tas moet doen en hoop dat het kwartje een keer gaat vallen. Zoon heeft dyslexie en moet 5 keer per week huiswerk maken. Dit doen we altijd samen, dus dat zou ik met schrijfwerk ook doen.
Driftbuien heeft zoon hier (gelukkig) niet. Daar heb ik dus niet echt ervaring mee.
Belangrijk is bij jezelf na te gaan wat je echt belangrijk vindt en dat aan te pakken. Alles controleren werkt averechts, dan gaan ze alleen maar meer stiekem doen. Heb vertrouwen in je kinderen.
En vertrouwen hebben in je kinderen.
Volgens mij zegt iedere generatie ouders :"Wat moet er van dit kind terechtkomen?", dus ook over ons toen we kind waren. Ach, ik ben best redelijk terechtgekomen:-) Heb vertrouwen in je kinderen, geef ze dat vertrouwen ook. Natuurlijk maken ze fouten, hebben ze nog niet alles op de rit, opgroeien noemen ze dat en jij mag opvoeden. Maar al ouder wordend vinden ze steeds meer hun weg en nemen hun verantwoording.
Wees trots op ze nu, dan zijn ze dat nu en later ook op jou als ouder.
teveel je best doen
ik ben het eens met de meeste reakties: je doet veel te veel je best! Maak geen drama van onbelangrijke dingen, wees wel streng in bepaalde dingen en ZORG DAN OOK DAT HET GEBEURT anders hops, alles in een vuilniszak (bijvoorbeeld). Kijk verder eens of ze om de beurt positieve aandacht kunnen krijgen, je loopt nu echt jezelf voorbij in het corrigeren; laat het wat los en ga iets leuks doen.
Wat betreft de cijfers: tja, dat is ook een teken van verzet. Ik zou hem zeker niet belonen met geld (hij doet het voor zichzelf??). 2,5 uur huiswerk is wel erg veel, dat is volgens mij meestal niet nodig. Kijk of je hem kunt helpen met leren, plannen, overhoren.
En als het niet lukt: een keer naar zo'n opvoedspreekuur.
succes..
M.b.t. de oudste
Je hebt al veel goede tips ontvangen.
M.n. bij de oudste inderdaad meer loslaten.
Afgezien van mogelijk meer begeleiding bij het huiswerk/plannen/ manier van leren, zou ik de neiging hebben (als ik jou was) om hem eens te vragen wat hij van school vindt. Wat hij wil? Wat hij later wil doen, of hij het nut ziet van een opleiding? Of hij denkt dat hij het VWO kan halen? Of hij dat wil?
Neem hem serieus, wees werkelijk geinteresseerd in zijn beweegredenen, probeer hem te stimuleren om dat te doen (VWO) wat hij volgens jullie qua intelligentie kan en wat hem (mogelijk?) de beste toekomstperspectieven biedt, maar accepteer dat het ZIJN keuze is of hij VWO wil doen en halen!
En omdat je schrijft dat jullie druk zijn (ook met jullie werk - herkenbaar): als je niet genoeg tijd hebt om je zoon goed met huiswerk te begeleiden, kijk dan of er hulp te krijgen is. Let dan op huiswerkinstituten die vooral goede begeleiding geven, waardoor ze het ZELF leren en niet afhankelijk worden om eeuwig begeleiding van hen te krijgen, nl. dure aangelegenheid.
Als je zoon meer inhoudelijke hulp (dus niet plannen) nodig heeft, dan kan je soms via de school (of anderszins) ook bijles regelen van ouderejaars leerlingen. Dan kan soms al voldoende zijn om net wat extra (inhoudelijke) begeleiding te geven en is een stuk goedkoper dan via de officiele kanalen! (bij ons bijv. 7,50 per uur ipv 30 tot 50 euro per uur!)
Nog een algemene tip voor pubers: niet te veel zeggen dat hij iets MOET doen of NIET MAG doen. Maar veel meer: vragen, vragen, vragen. Maak ze door te vragen vooral bewust van wat ze doen, wat de consequenties zijn (kunnen ze nog niet goed overzien), wat er bij komt kijken, hoe anderen (docenten bijv.) op bepaalde gedragingen kunnen reageren etc etc. Dus: Heb je er al aan gedacht....? Hoe wil je dat doen...?
Ben wel benieuwd wat je van alle tips vindt. Soms misschien een beetje hard, maar, iemand zei het al, het is goed en opbouwend bedoeld. Veel winst te behalen!
Eigenlijk superleuk, die pubers, als je ze eenmaal serieus neemt en vooral niet helemaal wil sturen, maar je ze gunt om te ontdekken wie ze zijn. :-)
Reactie
Ik denk dat hier erg goede tips zijn gegeven van meestal ervaren puberouders. Ik kan me voorstellen dat het nogal rauw op je dak is gevallen. Je denkt het heel goed te doen en je hebt er erg goed over na gedacht met de kaartjes enzo en nu blijkt werkelijk iedereen er anders over te denken, dat is natuurlijk niet leuk. Dus ik snap best dat je geen zin meer hebt om te reageren. Maar echt het is goed bedoeld, niet alleen voor je kind, maar ook voor jezelf, als je niet loslaat ga je er zelf ook aan onderdoor. Ik ben toch wel heel benieuwd of je het gelezen hebt en of je er iets mee wilt doen.
Controlfreak
Pffft, wat een verhaal. En ook ik sluit me bij de voorgangers aan.
Het lijkt erop dat je over alles, iedereeen en op alle momenten de absolute controle wil houden. Dat gaat je nooit lukken en uiteindelijk ga je er zelf aan onderdoor. Ik denk dat loslaten bij jullie een heel belangrijk punt is. Als je je kinderen zo ontzettend op de huid zit dan gaan ze zich steeds meer verzetten en gaan ze idd om alles liegen. Niet om jouw te pesten of dwars te zitten, maar gewoon omdat ze geen andere tool hebben om een beetje rust voor zichzelf te krijgen.
1 op 1
mijn advies verder: meer 1 op 1 met je kinderen. Ook met de jongste 2.
Niet de jongste elke keer samen meenemen, maar met 1 van hen op stap.
Toon echte interesse. En neem de stress van je werk niet naar huis (voor zover dat kan). How2talk2kids of iets soortgelijks is misschien een eyeopener in communicatie, je zal je opvoedstijl (streng & straffen) moeten bijstellen want dit gaat niet werken.