Waar op stap?

Anne

Ik kan me wel voorstellen dat je het prettig vindt als er een soort plan is. Zo begin 17 jaar is het ook nog een beetje spannend of het allemaal goed gaat, dus ik snap je voorzichtige houding beslist. En toch zeg ik dat dit de leeftijd is waarop het erbij gaat horen dat ze door te doen moeten leren. In Nederland is de tienertoer terug van weggeweest. Daarmee kunnen jongeren tussen de 12 en 18 jaar een aantal dagen door Nederland reizen met de trein. Helemaal leuk natuurlijk. Voor ouders met kinderen van 12 jaar is zo'n tienertoer misschien net zo zenuwslopend als het festivalavontuur van jouw 16/17 jarige dochter voor jou. Het is nieuw, maar niet persé gevaarlijk. Laat je dochter dus uitzoeken hoe ze het zo veilig mogelijk kan organiseren. Met z'n tweeën gaan is niet automatisch gevaarlijker dan met een groep.

Ik zit te denken... is er niet de een of andere mogelijkheid dat ze ergens kunnen slapen? Een jeugdherberg of zo? Of bij het meisje waarmee ze wil gaan? Dan hoeft ze in ieder geval niet middenin de nacht alleen naar huis te fietsen.

Maylise

Voor mijn dochters zou het niet altijd gewerkt hebben als de oudste met de jongste mee had gemoeten. Uit vrije wil, prima, maar niet in opdracht van ons. Ze zijn ook heel anders qua karakter, muzieksmaak en uitgaan. Maar helemaal in het begin is de jongste wel eens meegenomen door de oudste, toen was de jongste 15 en tóen vond ik dat ook wel een veilig idee. Maar ja, 2 jaar later ging jongste dus met een vriendin op vakantie. Met z'n tweeën in een appartementje. Helemaal zelf geregeld, geboekt en betaald. Af en toe weet je gewoon niet wat je meemaakt en hoe je als ouder bij moet schakelen om ze bij te houden:-) Mijn oudste, net 22 jaar, lijkt nu af te stevenen op een verhuizing naar een andere stad en eerlijk is eerlijk, al mijn spieren zeggen 'nee, nu nog niet!' Maar het is tijd dat ze gaat, het hoort erbij.

Maar dan toch positiever

Als hier met 'vage ideeën' gekomen wordt in de geest van ik wil met een vriendin naar dat en dat festival (ver weg dus)...Wil ik ook dat er een beetje een plan komt en afspraken. Slapen ze daar, hoe komen ze terug, hoe gaan ze en met wie?
Maar wij benaderen het positiever.
We zeggen dus niet : "Nee, we kennen dat meisje niet en je hebt geen goed plan...en kom maar terug als je het beter geregeld hebt dan denken we er nog 's over na."
We zeggen: "Nou prima, moet je doen! Maar ik wil wel dat je een goed plan hebt m.b.t. vervoer en er ook wat bekenden meeneemt, dus niet met z'n tweeën want dat vinden wij niet veilig."
Dat eerste geeft haar ook weinig mogelijkheden om het alsnog te regelen. Want straks regelt ze het, maakt afspraken en vinden jullie het alsnog niet goed genoeg en mag het alsnog niet en heeft ze boze bekenden/vrienden die al wel enigzins op haar rekenen.
Het tweede geeft haar ook de mogelijkheid om het werkelijk goed te regelen, misschien net niet helemaal naar je zin, maar je kan dan ook een beetje meedenken en evt. wat aanvullende hulp aanbieden (b.v. ophalen ergens bij station, als eindbestemming niet bereikbaar meer is).
Dat positief benaderen en meedenken kan ook je vertrouwen versterken in je dochter (en die onbekende vriendin) en de verbondenheid. Je kan meebeleven hoé ze het regelen en zo leer je ook soms nog weer meer vage bekenden kennen en dat geeft toch een wat prettiger gevoel bij 'loslaten', dat je een 'beeld' hebt met wie ze gaan. En soms kan je waardevolle aanvullende tips of informatie geven of je diensten aanbieden waar ze helemaal blij van worden en alleen maar van leren in hun zelfstandigheid.
Hier zegt oudste ook wel eens: "Ben je nu tevreden? Is het naar jouw zin goed geregeld?" Natuurlijk alleen maar als ze héél zeker weet dát het goed geregeld is...
Eind zomer vorig jaar is oudste met oudklasgenoten meegereden, waarvan ze 'vaag gehoord' had in het uitgaanscircuit dat die ook naar dat festival zouden gaan waarvan zij en vriendin ook kaarten hadden (gewonnen nog wel). Met die oudklasgenoten had ze al jaren geen contact gehad, die studeren, zijn uit huis etc. Maar omdat ik nog ergens een oude telefoonlijst ergens had liggen van ooit de basisschool kon ze die ouders bellen en zo om de mobiele tel.nummers vragen en zo direct contact leggen. Wel 30 keer heeft ze mij gevraagd of het niet gek was dat ze die ouders belde en of die ouders nog wel zouden weten wie ze was...'Nee natuurlijk is dat niet gek en natuurlijk weten ze dat nog wel, doe het nu maar...'
Het bleek geen slecht plan want ze hadden nog plek over in de auto en gingen ook nog retour naar onze woonplaats. Dus terugweg geregeld.Voor de oudklasgenoten ook een verlaging van de autokosten. En het was ook nog 's erg leuk om elkaar weer te zien en samen op te trekken, van beide kanten. En wij gerustgesteld want hoewel we al járen verder zijn geeft het toch een beetje gerust gevoel dat je die oudklasgenoten enigzins kent(of kende...?)
groeten albana

Ligt aan kind

JOngste is pas 14 en die is best wel onzeker. Die zou zoiets ook (nog) niet doen.
Oudste is 17 en wilde laatst naar een concert 500km verderop. Had het al uitgedacht om met een lowcost vliegmaatschappij te gaan en een kamer ergens te huren.
Had van ons gemogen; helaas was het niet in een vakantie/weekend....

Je zegt zelf dat ze een "rustig, verstandig" type is.
Hoe denkt ze zelf terug te kunnen komen?
Misschien kunnen ze er een leuk weekend van maken? Leuk goedkoop pension boeken voor die nacht?