U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Vriendje dochter wil dochter niet los laten
Onze dochter van 15 heeft bijna acht maanden verkering met een jongen van bijna 18. Eigenlijk hebben ze vanaf het begin al steeds ruzie. Onze dochter is een flierefluiter, een levensgenieter en ze geniet van aandacht. Haar vriend vindt dat maar niks, hij is bang dat ze met een ander zoent en dat heeft ze ook al drie keer gedaan.
Hij probeert van alles om haar contacten met anderen te beperken. Hij heeft liever niet dat ze met anderen praat, al helemaal niet met jongens. Nu trekt onze dochter zich daar weinig van aan en doet daar gewoon, ze trekt ook veel op met anderen, jongens en meisjes. Haar beste vriend is een jongen, ze ziet daar echt geen kwaad in. Haar vriend wel, die probeert dat te saboteren.
Zo waren ze laatst bij ons. Haar vriend was er ook en de beste vriend was jarig. Onze dochter wilde daar natuurlijk heen. Plots werd haar vriend 'ziek', hij voelde zich niet goed en had last van zijn hart (dit zegt hij wel vaker te hebben). Ik bood aan hem naar huis te brengen, ziek zijn kun je beter thuis doen. Dat wilde hij niet, want dan zou onze dochter alleen naar de verjaardag gaan, zonder hem. Hij bleef wel bij ons. Hij ging op bed liggen en onze dochter baalde best wel, want zij wilde naar de verjaardag.
Wij hebben tegen haar vriend gezegd dat hij kon kiezen: Of naar huis als hij ziek was, of mee naar de verjaardag. Naar huis gaan was geen optie voor hem, want dan ging onze dochter alleen weg. Dus hij besloot wel mee te gaan.
Vanaf het moment dat ze weer thuis waren van de verjaardag, was zijn ziekte als sneeuw voor de zon verdwenen, hij had nergens meer last van.
Nu heeft onze dochter het vorige week uit gemaakt. Hij is erg jaloers en loopt haar op feestjes als een hondje achterna, omdat hij bang is dat ze wat met een ander doet. Onze dochter vindt dit vreselijk en heeft hem er meerdere keren op gewezen. Hij zegt eerlijk dat hij haar niet vertrouwt, maar hij zal haar niet meer zo controleren. Natuurlijk doet hij dat wel weer, de volgende keer. Onze dochter heeft me verteld dat ze eigenlijk niet meer verliefd op hem is, dat ze eigenlijk wil feesten en andere vriendjes wil hebben. Maar ze vindt het zo zielig om het uit te maken.
Toch heeft ze dat dus gedaan vorige week, toen ze het weer eens zat was.
Sindsdien heeft hij, ruw geschat, 200 berichten gestuurd. Hij zegt dat hij van haar houdt, dat hij weet dat zij van hem houdt en dat ze voor de rest van hun leven bij elkaar horen. Dat weet hij zeker een onze dochter moet gewoon bij hem terug komen. Hij zal nooit opgeven en hij zal wachten tot ze terug komt. Dat soort berichten stuurt hij de hele dag door. Onze dochter zat op een gegeven moment huilend aan tafel omdat de berichten maar bleven komen.
Hij ligt sinds vorige week in bed. Hij is er letterlijk ziek van geworden en moest in het weekend naar de noodarts, hij is de hele week ziek gemeld, hij kan niet werken. Hij eet niet, is al vier kilo afgevallen en het heeft geen zin meer voor hem. Zegt hij. En dat wrijft hij onze dochter continue onder de neus.
Ook zijn vrienden, die het zielig voor hem vinden, praten op onze dochter in. Ze moet naar hem terug gaan, hij heeft alles voor haar over, wie wil nou niet zo'n vriend? Hij heeft alles voor haar over, zal zijn hele leven veranderen, hij zou sterven voor haar, heeft hij gezegd.
Onze dochter weet inmiddels niet meer wat te doen. Ze heeft medelijden met hem, geeft zichzelf er de schuld van dat hij bijna naar het ziekenhuis moest (volgens hem) en ze wil dus weer naar hem toe, want ze kan hem niet alleen laten, zegt ze.
Wat moeten we hier nou mee?
Flanagan
De opmerking over druk maken sloeg op haar ex-vriendje, niet op mij;), zo zou ze nooit tegen mij praten.
Prive,
Goed dat je dat even aangeeft want het gaf voor mij een vertekend beeld van je dochter.
En ik hoop echt dat ze binnenkort iemand tegenkomt waarmee ze op normale manier verkering mee heeft, ook fijn voor jullie.
Verkering
Dat hoeft voor mij voorlopig niet, ik hoop dat ze nu even rustig aan doet. Ze is gisteren naar het feest geweest, hij was er niet, kon hij niet aan zei hij.
Hij heeft haar vanmiddag nog geschreven. Hij houdt van haar een ze hoefde verder niet te antwoorden, want hij ging er een eind aan maken. Zijn ouders waren weg, zei hij, dus nu ging hij het doen. Hij zou haar in de hemel wel weer zien.
ouders
Ik zou als ouder toch wel willen weten als mijn zoon zoiets zou schrijven. Heb je al contact gehad met de ouders van die jongen. Zo niet dan zou ik dat toch maar eens doen. Je kan ze bellen met het bericht dat je je oprecht zorgen maakt over hem nu het uit is. Maak kopieen van zijn berichten waarin hij dreigt met zelfmoord en mail die na het gesprek naar ze toe.
Die jongen heeft echt hulp nodig.
Nou ja!,
Je zou bijna het gevoel krijgen dat je de politie moet inschakelen. Wat als hij het echt doet en je achteraf met het schuldgevoel zit. Heel moeilijk. Misschien leest op OO een psycholoog mee...
Echt doen
Ik denk niet dat hij het echt doet, hij zegt het om haar terug te krijgen. Ik heb geprobeerd zijn ouders te bereiken, maar dat is helaas niet gelukt.
Emotionele chantage
Zo heet dat. Leg het goed uit aan je dochter. Goed om daar een zesde waarschuwingszintuig voor te hebben want je wilt geen relatie gebaseerd op emotionele chantage. Dat is zielig en gevaarlijk. En onnodig drama.
Je hoeft zo'n kind, want het is ook een kind, daar niet om af te wijzen, maar wel het gedrag afwijzen. Zo ga je niet met elkaar om, dat is ziek.
Gebeld
Ik heb zijn moeder gesproken. Ze wisten helemaal nergens van. Ze wisten wel dat hij het er in het begin moeilijk mee had, maar ze dachten dat het nu beter ging. Hij heeft gezegd dat ze elkaar al even niet meer schrijven. Dat is niet zo. Onze dochter antwoordt niet, maar hij schrijft iedere dag. Van zijn zelfmoord praat schrok ze, ze had er geen idee van. Ik heb haar een aantal dingen voor gelezen en ze kon eigenlijk alleen maar zuchten van ongeloof. Meerdere dingen die hij onze dochter verteld heeft, waren niet waar, bleek nu. Hij had haar verteld dat zijn ouders heel boos op haar waren, maar dat was helemaal niet waar. Ook heeft hij zichzelf nooit op de badkamer opgesloten en heeft zijn vader nooit de deur open hoeven breken.
Zijn moeder heeft gezegd dat ze het gesprek met hem aan gaan en dat hij hulp nodig heeft. Als hij onze dochter weer schrijft, wil ze dat ze haar dat laat weten, hij mag dat niet meer doen.
Hij was op het moment niet thuis en ze maakte zich wel zorgen. Ze was blij dat ik gebeld had en ze begreep mee gelukkig volkomen.
goed gedaan
Hopelijk krijgt hij nu de hulp die hij nodig heeft.
en zijn ouders blijken gelukkig lang niet zo erg te zijn als je eerder had geschreven.
Geloofden jullie dan werkelijk wat hij schreef over zijn ouders?
Geloven
Nee, we geloofden niet wat hij zei. Onze dochter zei dat hij thuis alles mocht en dat ze hem eigenlijk een beetje aan zijn lot over lieten.
Verder heb ik zijn vader één keer ontmoet en dat was, naar ons idee, ook geen prettige ervaring.
Zijn moeder heb ik dus vandaag voor het eerst gesproken, zij begreep me heel goed en daar ben ik blij om.
Ze stuurde zojuist onze dochter een berichtje (die overigens heel opgelucht was dat zijn ouders niet boos op haar zijn). Ze zei dat ze met hun zoon gepraat hebben en dat onze dochter het meteen moet melden als hij haar weer schrijft.
Wat ik me nog afvraag
Weet jullie dochter van dit draadje? En heeft zij haar ex-vriend mogelijk ooit verteld over jouw deelname aan het forum van Ouders Online?
Nee, dat weet ze niet en ik weet heel zeker dat haar ex-vriendje dat ook niet weet.
Daar heb je heel goed aan gedaan!
Zo'n joch zou, naar het zich laat aanzien, alle informatie die hij maar kan verkrijgen op de een of andere manier tegen jullie gebruiken.
Jullie doen er op jullie beurt goed aan alle bewijsmateriaal over zijn gedrag zorgvuldig te bewaren, voor als het ooit van een juridische procedure moet komen.
Heel veel sterkte ermee!
Rode krullenbol
Zucht
Onze dochter is vandaag helemaal overstuur thuis gekomen. Ze zegt dat hij ontzettend slecht praat over haar tegen de anderen en die gaan er in mee. Over twee weken is er weer een feestje bij iemand (jaarlijks terugkerend iets), waar onze dochter ook altijd heen ging. Nu is haar te verstaan gegeven dat ze niet meer welkom is, omdat het ex-vriendje zich over haar beklaagd heeft en gezegd heeft dat hij niet komt als onze dochter zal komen. En ze kiezen dus zijn kant. Ik vind het zo sneu voor haar, de vriendinnen die haar zeiden dat ze hem moest dumpen, laten haar vallen als een baksteen nu ze dat ook gedaan heeft.
En die jongen moet ik niet tegen komen, want ik ben woest.
dat heb ik dus ook meegemaakt met mijn dochter, toen ze het uit maakte met haar eerste vriendje. Het kwam wel weer goed, maar sommige vrienden zijn nu inderdaad geen vrienden meer van dochter. Maar dat kwam doordat dochter ze niet meer hoefde toen het stof weer was gaan liggen. Andere vrienden hebben hun excuses aangeboden en daar is ze nog steeds (of weer) mee bevriend. Het kan dus verkeren bij die licht ontvlambare pubers. Ze zijn nog niet gewend ergens een serieuze, op feiten gebaseerde mening over te hebben, en een slag om de arm te houden bij emotionele verhalen. Maar het geeft echt wel een klap en je dochter moet daar goed bij ondersteund worden. Hopelijk heeft ze een leuke sport of zo, waar ze niets met dit alles te maken heeft.
Was te verwachten
Wat sneu zeg! Misschien kan je dochter een stap terug zetten en haar vrienden even met rust laten. De kans bestaat namelijk dat haar reactie op haar vrienden weer bij haar ex terechtkomt. Hij wil haar raken, en dat lukt nu (Hoera een reactie! Doorgaan!), maar hij moet er zo weinig mogelijk van merken, snap je? Laat haar bij jou uithuilen, maar niet bij iemand die contact heeft met haar ex. Over een tijdje kan ze de banden met haar echte vrienden wel weer aanhalen.
En meld je dit wel aan zijn ouders? Lijkt me wel een goed idee.
Melden
Ik weet het niet. Kijk, ik kan wel zeggen wat haar zoon nu weer uithaalt, maar hij gaat dat gewoon ontkennen. En ik heb dat niet zwart op wit.
Onze dochter zegt dat ze een gesprek wil met zijn ouders, ons, ex-vriendje en zij. Ze is ervan overtuigd dat hij lang alles niet verteld heeft of de feiten verdraaid heeft en ze wil dat zijn ouders weten wat hij aan het doen is. Ze wil de gesprekken tussen hun, met zijn gestalk en gedreig, uitprinten en aan zijn ouders laten lezen, zodat ze met eigen ogen kunnen zien wat hij doet.
Vrienden
Vraag je dochter eens of dit nu iets is wat ze van échte vrienden verwachtte?
Echte vrienden kennen je en geloven niets wat een ex-vriendje rondstrooit. Echte vrienden steunen je. Ze mag nu niet naar dat feestje maar als ik haar was, zou ik er ook nooit meer naar toe willen. Tenzij ze zich komen verontschuldigen.
Ach, uit slechte ervaringen leer je sterker worden.
Ikzelf heb dit ook meegemaakt. En toen hij met zelfmoord dreigde (weeral eens na zoveel jaren), heb ik hem gevraagd of "ik hem misschien moest helpen. Want hij mocht het nu toch echt eens doen dat ik ervan af was." Ik heb hem echt dood gewenst!
OK, hij is verongelukt maar daar kon ik niets aan doen. Toen hij dood was, had ik er het zelfs nog moeilijk mee.
(Mijn eerste liefde heeft zelfmoord gepleegd toen ik 17 was. Dan heb ik achteraf zo'n laffe chanteur niet nodig.)
Tja zo gaat dat
Het lijkt het echte leven wel. Zo gaan die dingen. Kun je geen list verzinnen denk ik dan? Of is het slimmer om nu verder consequent afstand te houden. Ik vind het ook wel een lastige situatie. Aan de ene kant praat die jongen zichzelf wel vast en als die zogenaamde vrienden die zielepoot voorrang geven over je dochter zegt dat wat over hun eigen naiviteit, aan de andere kant, zo gaat dat in het echt ook. Een hele organisatie kan medewerkers gaan pesten omdat er een manipulator de zaak in de tang heeft. Hoe ga je daar mee om?
Met de ouders praten lijkt me hier een goede. In elk geval op de hoogte brengen van het dysfunctionele negatieve pestende gedrag van hun zoon.
Maar ik zou ook nog zelf terug willen pesten. Heeft dat zin?
Ik zou overwegen zo'n hysterisch mailtje op school op het prikbord te hangen met in vette letters erboven: ZIELEPOOT. Op een paar prikborden. Ja, dan neem je daar de consequenties van.
Publiek maken
Mijn gedachte is dan ook dat je zulke zaken publiek moet maken. Als ze verborgen blijven kunnen ze door blijven zieken.
Zijn de mentoren op de hoogte? De concierge? Andere ouders?
Terugpesten???
Ik heb tot nog toe alleen maar meegelezen.
Wat een nare situatie. En zo op eieren lopen; waar doe je goed aan?
Terugpesten zoals net gesuggereerd door AnneJ vind ik werkelijk het meest onnozele advies.
Ik denk echt dat je de soap alleen maar groter maakt. (terugpesten; ik verbaas mij echt over zo n advies, gegeven door een volwassene)
Negeren is moeilijk maar ik denk dat het het meeste effect heeft.
Alle contact, fora ed blokken. Doorgaan met haar leven. Nu er vrienden mee gaan doen wordt het nog groter. Ik heb ook een puberdochter en zie dat door vrienden/vriendinnengedoe situaties enorm uit de hand kunnen lopen. Maar vaak van korte duur. Uiteindelijk is iedereen- net als volwassenen- het drukst met zichzelf.
Door boven de situatie te blijven staan en alle contact en gedoe uit de weg te gaan komt er het eerst rust.
Het gesprek dat je dochter oppert is zo gek nog niet; hij, zij, zijn ouders en jullie. Ik zou wel een externe gespreksleider erbij willen hebben. Iemand van school? Vertrouwenspersoon, mentor, decaan o.i.d.? Ik zou ook school op de hoogte stellen. Andere ouders weet ik niet; wat bereik je ermee? Nog meer drama? Of misschien dat ouders in staat zijn hun kinderen te laten zien dat er 2 kanten aan een verhaal zitten. Het zou er bij mij vanaf hangen welke inschatting ik zou maken van ouders van 'vrienden'
Ik hoop dat je dochter haar rug recht kan houden. Nog een keer een gesprek om hem te 'ontmaskeren' en daarmee klaar. En als hij niet stopt zou ik aangifte doen van stalking. Duidelijk de grens stellen.
Hopelijk heeft ze nog andere vrienden waar ze mee op kan trekken.
Harde leerschool; vriendschap is vaak niet wat het lijkt.
Grenzen
Grenzen stellen is heel belangrijk in het contact met dit soort mensen. Maar geen contact is en blijft de eerste optie.
Ik ben het ook met Anne eens dat je dochter het open zou moeten gooien. Vertel ouders, school en vrienden maar gewoob wat er gebeurt. Het is zijn woord tegen het hare, maar zij heeft bewijzen in handen. En echte vrienden zullen haar uiteindelijk geloven. De rest ben je helaas beter kwijt dan rijk. Maar geef haar vrienden nog niet meteen op, ze kunnen dit soort situaties nog niet goed inschatten.
Als ze echt nog een gesprek wil waar hij bij is, zou ik daarbij heel duidelijk maken wat ze wil dat hij doet: geen contact meer.Blijft hij toch contact zoeken, dan volgt er onherroepelijk een aangifte wegens stalking (alle bewijzen bewaren!!). Heel duidelijk zijn. En ook doen dan.
En ze wil natuurlijk dat het zwartmaken stopt, maar dat is moeilijk hard te maken. Ikzelf heb er destijds voor gekozen dat naast me neer te leggen. Mensen kunnen immers altijd leugens of een andere versie van de waarheid vertellen. Dat hou je.
Ik weet dat het niet 'netjes' is. Maar het is ook hartverscheurend om te zien hoe je eigen kind buiten de groep gezet wordt. Ja, je blijft praten, ja enzovoort.
Maar soms wordt je boos.
Ik ben weleens sexueel grensoverschrijdend belaagd door een oudere man toen ik nog een tienermeisje was.
Ik heb direct zijn vriendin opgebeld met wie hij al jaren samenwoonde en haar uitgelegd wat die gast aan het doen was. Het gaf mij veel opluchting dat ze de relatie, waarschijnlijk was dit al vaker aan de orde geweest, daarop verbrak en bij hem wegging.
Maar wat ik me ook afvraag. Ik heb weleens een chef gehad die mensen zo treiterde. Toen het mij overkwam wist ik dan ook dat ik het niet persoonlijk moest nemen. En inderdaad, collega's kwamen op mij af om me te steunen mijn rug recht te houden. Dat was snel over.
Zo kan ik me voorstellen dat dit meisje ook steun kan krijgen van schoolvriendinnen die wel snappen wat haar overkomt, maar dat vraagt natuurlijk wel dat zij zelf ook duidelijk is.
Daar kun je haar bij helpen.
Deze figuur gedraagt zich slecht, hij voelt zich blijkbaar zo machteloos en klein dat hij het nodig vind om andere te dwingen om zaken voor elkaar te krijgen. Dat doe je alleen als je bang bent dat mensen jou anders niets gunnen omdat je niets voorstelt.
Dat is voor deze jongen ook niet goed. Jou taak is om er niet in mee te gaan en duidelijk te zijn. Emotionele chantage is einde vriendschap en een stevige grens trekken, wapen jezelf. Maar bespreek dit met je vrienden en vriendinnen zodat zij ook weten waar het over gaat. Ook al heb je medelijden met hem, dit gedrag kun je niet accepteren, ook niet goed voor hem.
En natuurlijk onttrek je je eraan, maar accepteren dat je uitgestoten wordt uit de groep?
Ja, natuurlijk leer ik mijn kinderen dat je niet zelf vervalt tot slecht gedrag als een ander dat doet, maar ik zou wel mijn hersens laten kraken of het niet anders kan. Je zo in een hoek laten zetten is ook niet goed voor je eigenwaarde.
Nog een grens
Hulpverleners hebben mij destijds gezegd dat je 112 mag bellen als iemand dreigt met zelfmoord. Dan kan er een noodopname komen. Dan komt er een psychiater aan te pas. Misschien geen slecht idee. Dat is een heel duidelijke grens die de ouders aan de ex kunnen stellen. Zij zijn tenslotte verantwoordelijk voor zijn lichamelijke en geestelijke welzijn.
Anne, als de dochter van Privé boven dit gedrag gaat staan en er niet op reageert (of in elk geval niet zodat hij het merkt, natuurlijk mag ze klagen/uithuilen bij haar ouders), laat ze zich juist niet in een hoek zetten. Ze kiest er dan zelf voor om er niet op in te gaan en zich op iets anders te richten. Misschien is er één vriend(in) die nog een beetje voor haar openstaat en die haar verhaal wil aanhoren. Uiteindelijk komen echte vrienden wel weer terug.
Privé, ik kom mijn ex-stalker nog wel eens tegen. Ik heb geleerd mijn gezicht in neutrale stand te houden en niet te reageren. Me omdraaien en met iemand anders gaan praten. Als het niet anders kan, reageer ik met niks anders dan Hm, Goh, Aha, schouders ophalen, op mijn horloge/mobiel kijken. Verder helemaal niks. Niet boos worden, niet lachen. Niets geven, geen posititeve en geen negatieve reacties. Want elke reactie is er een en die zet hem aan tot meer van zijn fratsen. Ze moet vooral desinteresse uitstralen. En dan zo snel mogelijk (maar uiterlijk heel kalm) uit de situatie weggaan. Misschien kan je dochter alvast wat oefenen.