U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Vriendje dochter wil dochter niet los laten
Onze dochter van 15 heeft bijna acht maanden verkering met een jongen van bijna 18. Eigenlijk hebben ze vanaf het begin al steeds ruzie. Onze dochter is een flierefluiter, een levensgenieter en ze geniet van aandacht. Haar vriend vindt dat maar niks, hij is bang dat ze met een ander zoent en dat heeft ze ook al drie keer gedaan.
Hij probeert van alles om haar contacten met anderen te beperken. Hij heeft liever niet dat ze met anderen praat, al helemaal niet met jongens. Nu trekt onze dochter zich daar weinig van aan en doet daar gewoon, ze trekt ook veel op met anderen, jongens en meisjes. Haar beste vriend is een jongen, ze ziet daar echt geen kwaad in. Haar vriend wel, die probeert dat te saboteren.
Zo waren ze laatst bij ons. Haar vriend was er ook en de beste vriend was jarig. Onze dochter wilde daar natuurlijk heen. Plots werd haar vriend 'ziek', hij voelde zich niet goed en had last van zijn hart (dit zegt hij wel vaker te hebben). Ik bood aan hem naar huis te brengen, ziek zijn kun je beter thuis doen. Dat wilde hij niet, want dan zou onze dochter alleen naar de verjaardag gaan, zonder hem. Hij bleef wel bij ons. Hij ging op bed liggen en onze dochter baalde best wel, want zij wilde naar de verjaardag.
Wij hebben tegen haar vriend gezegd dat hij kon kiezen: Of naar huis als hij ziek was, of mee naar de verjaardag. Naar huis gaan was geen optie voor hem, want dan ging onze dochter alleen weg. Dus hij besloot wel mee te gaan.
Vanaf het moment dat ze weer thuis waren van de verjaardag, was zijn ziekte als sneeuw voor de zon verdwenen, hij had nergens meer last van.
Nu heeft onze dochter het vorige week uit gemaakt. Hij is erg jaloers en loopt haar op feestjes als een hondje achterna, omdat hij bang is dat ze wat met een ander doet. Onze dochter vindt dit vreselijk en heeft hem er meerdere keren op gewezen. Hij zegt eerlijk dat hij haar niet vertrouwt, maar hij zal haar niet meer zo controleren. Natuurlijk doet hij dat wel weer, de volgende keer. Onze dochter heeft me verteld dat ze eigenlijk niet meer verliefd op hem is, dat ze eigenlijk wil feesten en andere vriendjes wil hebben. Maar ze vindt het zo zielig om het uit te maken.
Toch heeft ze dat dus gedaan vorige week, toen ze het weer eens zat was.
Sindsdien heeft hij, ruw geschat, 200 berichten gestuurd. Hij zegt dat hij van haar houdt, dat hij weet dat zij van hem houdt en dat ze voor de rest van hun leven bij elkaar horen. Dat weet hij zeker een onze dochter moet gewoon bij hem terug komen. Hij zal nooit opgeven en hij zal wachten tot ze terug komt. Dat soort berichten stuurt hij de hele dag door. Onze dochter zat op een gegeven moment huilend aan tafel omdat de berichten maar bleven komen.
Hij ligt sinds vorige week in bed. Hij is er letterlijk ziek van geworden en moest in het weekend naar de noodarts, hij is de hele week ziek gemeld, hij kan niet werken. Hij eet niet, is al vier kilo afgevallen en het heeft geen zin meer voor hem. Zegt hij. En dat wrijft hij onze dochter continue onder de neus.
Ook zijn vrienden, die het zielig voor hem vinden, praten op onze dochter in. Ze moet naar hem terug gaan, hij heeft alles voor haar over, wie wil nou niet zo'n vriend? Hij heeft alles voor haar over, zal zijn hele leven veranderen, hij zou sterven voor haar, heeft hij gezegd.
Onze dochter weet inmiddels niet meer wat te doen. Ze heeft medelijden met hem, geeft zichzelf er de schuld van dat hij bijna naar het ziekenhuis moest (volgens hem) en ze wil dus weer naar hem toe, want ze kan hem niet alleen laten, zegt ze.
Wat moeten we hier nou mee?
Ouders
Bel die ouders zonder de verwachting dat je het gaat oplossen, gewoon eens bellen en peilen.
Gr Angela
snap ik
Ik zou hem zelf ook niet accepteren. Maar die grenzen kun je ook gewoon stellen; wij willen niets met hem te maken hebben. De grens voor haar kun je denk ik niet stellen. (Kan wel maar dan moet je er meer bovenop, open kaart met alles, controlerend. Lijkt me ook heel risicovol)
Nu zijn jullie pionnen in zijn spel.
Alles controleren lijkt me inderdaad ook risicovol
Ik vind het nogal wat om er bij een 15-jarige zo bovenop te zitten.
Dat kan juist stimuleren om koppig te zijn als puber.
Zolang je dochter zelf niet overtuigd is, zal zij niet de juiste acties nemen.
Moni
Geloof me, normaal zijn we juist helemaal niet controlerend. Ik zal nooit berichten van facebook of whatever lezen, heb ik ook nooit gedaan. Dat weten onze kinderen ook. Ze weten ook, dat als we het niet vertrouwen, we dat wel gaan doen.
Onze kinderen mogen veel, we laten ze juist best heel vrij, tot op zekere hoogte. Maar dit voelt niet goed, echt niet.
Het is te veel om op te schrijven, maar er is natuurlijk nog wel meer gebeurd, waardoor wij dit gevoel krijgen. Dit is in de loop der tijd ontstaan en deze jongen voelt gewoon niet goed. Ik zou me geen goede moeder voelen als ik haar er niet tegen zou beschermen. Is dit te overdreven van mij?
Overigens
Dat onze dochter niet de juiste acties neemt, is ons duidelijk. Maar moet je soms de verantwoording niet bij je kinderen uit handen nemen en die zelf nemen?
met je laatste reacte ben ik t eens. Maar ik lees niet waarom je geen contact met de ouders zoekt?
tuurlijk
Ik kan me er ook alles bij voorstellen. Maar je beschermende houding heeft nu toch geen effect? Je dochter doet toch wat ze wil; meeblijven doen met zijn streken. Sterker nog je bent nu rol in het geheel.
Dus ik zou zeggen; of duidelijk afstand nemen (dat ook duidelijk aankondigen) of beschermen maar dan ook zorgen dat je beschermt, dus dochter minder ruimte geven.
Gelijk
Jullie hebben helemaal gelijk. We zouden ook contact met zijn ouders op moeten nemen, maar ik ben bang en denk dat ze er niet zo over denken als wij. Ze zijn gek op onze dochter en zagen het ook helemaal zitten dat ze altijd bij elkaar zouden blijven. Als ze niet mee willen werken, heb ik daar niets aan.
We moeten haar inderdaad beperken. Mijn angst is dat ze haar vertrouwen in mij/ons kwijt raakt, maar dat risico zullen we moeten nemen denk ik.
toch die ouders bellen
ja ik klink als een kapotte grammofoonplaat, maar je kunt het maar beter wel gedaan hebben dan niet. Als het niet helpt, jammer, maar erger dan dit kan het niet worden. Je moet op de ene of andere manier checken in hoeverre zij in staat zijn/bereid zijn de problemen te helpen oplossen. En dan hoeven jij noch zij de omgang te verbieden, maar de problmemen erom heen, die moeten opgelost worden.
gr Angela
vertrouwen
Vertrouwen komt van 2 kanten. Ze beschaamt op dit moment jullie vertrouwen.
Pubertijd verdwijnt niet plots
De pubertijd verdwijnt niet plots. De problemen ook niet.
Je dochter is maar 15 en het is heel begrijpelijk dat je haar wil beschermen.
Jullie moeten die jongen niet. OK. Maar je dochter nu wel en daar kunnen jullie niets aan veranderen. Dat kan alleen je dochter doen.
Maar je moet haar wel de tijd en vertrouwen geven. En haar ondersteunen in haar daden al mag je zeggen dat je het niet goedkeurt.
Maak haar duidelijk dat hij liegt en dat zij nu jullie ook beliegt. En dat ze dat voorheen niet deed? Dat hij dus een slechte invloed op haar heeft. Gewoon dit zeggen en haar dan erover laten nadenken.
Wat zou een gesprek met zijn ouders opleveren? Hij is 18 en wat hebben zij nog aan hem te zeggen? Of ze worden juist kwaad op jullie omdat jullie haar zoon tegenwerken. Beter is die mensen er niet bij te betrekken.
Ik zou geen olie op het vuur gooien. Blijf goed met jullie dochter praten zodat ze ook jullie in vertrouwen blijft nemen en problemen met jullie bespreekt. En laat die jongen en zijn ouders met rust, want zo moedig je hem meer aan.
Je wilt geen weglopertje in huis...niet pushen.
Veel succes!
Welpen
Weglopen? Nee, ik geloof niet dat ze dat zal doen. We hebben verder een hele goede band met haar, ze is eigenlijk verder een modelpuber. Natuurlijk wel eens boos, maar nooit lang. En altijd komt ze later en zegt dat het klopt wat we zeggen.
We zijn echt geen ouders die boven op alles zitten wat de kinderen doen, juist niet. Ik denk ook mede daardoor dat we zulke 'redelijke' pubers hebben.
heel herkenbaar
Dochter heeft toen ze 14/15 was ook zo'n vriendje gehad. Hij was haar eerste vriendje. Had nog n9oit eerder een relatie uitgemaakt. Deze jongen was 2 jaar ouder. Hij reageerde ook heel heftig, manipulatief, dreigde met van alles. Ze vertelde ons niet alles maar ik kon t goed volgen omdat hij alles op sociale media gooide.
Wij zijn toen met haar aan tafel gaan zitten. Verteld dat wij snapten dat het allemaal lastig was, vooral de eerste keer, dat als hij zich wat aan deed dat dat niet haar schuld was want dat deed hijzelf, eveneens als hij zich ziek voelde, dat zij daar niets aan kon doen,. Ze heeft toen van hem en zijn beste vriend (die ook ingezet werd) alles verwijderd en geblokkeerd van docial media en whatsapp etc. Ze vond dat zo moeilijk, huilend heeft ze dat gedaan en ik heb nog wel een week gehoord dat wij hadden laten blokkeren. Iedere vriend etc via wie hij contact probeerde op te nemen werd ook geblokkeerd. Na een week realiseerde ze zich dat ze rust had en dat ze eindelijk kon nadenken en dat ze blij was dat t uit was.
We hebben ook met de mentor en schhol gepraat. Doorgepraat wat dochter kon doen als hij zou verschijnen. Heel plan bedacht. Gelukkig is dat nooit gebeurd.
Niet lang daarna werd een ernstige psychiatrische persoonlijkheidsstoornis geconstateerd. Ze had t daar moeilijk mee te horen. Nog als ze wat over m hoort. Bijvoorbeeld hij is opgenomen geweest. Maar goed, hij was haar eerste vriendje. Heftig einde maar inmiddels probeert ze aan de goede dingen te denken. Ze heeft al andere vriendjes gehad, die verliepen heel anders en nu heeft ze een leuke vriend. Ze heeft er uiteindelijk veel van geleerd maar dat losweken was een hard proces.
Zijn ouders konden we er ook niet bij betrekken.
2 dingen
Toch ouders bellen en geen aannames doen van "ze zullen vast dit en dat".
En naar je dochter toe de Wim Sonneveld-methode: "Ik begon hem te prijzen. Ik prees hem regelrecht het graf in."
Ik blwef aan mijn verkeerde vriendjes hang3n omdat mijn ouders (terecht en begrijpelijk ) zo de nadruk legden op het foute van onze relatie.
Ja wat Hortensia zegt
Prijs hem het graf in....
Je kunt verbieden wat je wil, maar daar wordt hij alleen maar interessanter door. Ze moet zelf uitvinden dat hij bepaald niet de prins op het witte paard is. Geef haar gezond verstand.
Een goeie
Prijs hem het graf in!
Zalig. Maar euhm, hoe doe je dat praktisch?
Al klopt het wel helemaal.
In theorie doe je dat door alles wat hij doet of laat heel te benaderen vanuit het positieve gevoel dat het haar vast moet geven. Dus niet zeggen: ik vind dat ie jou teveel claimt maar wat moet het toch fijn voelen dat hij zo ontzettend veel voor jou over heeft, je beschermt etc. Totdat ze zelf bedenkt: ja maar ik vind dat helemaal niet fijn.
Maar das de theorie. In de praktijk is dat natuurlijk een serieus lesje leren loslaten en vertrouwen houden.
Toch denk ik wel dat dat beter werkt dan haar iedere keer in de verdediging drukken. Als ze maar vaak genoeg roept dat ie best wel meevalt, gaat ze het zelf ook nog wel geloven.
ik blij erbj
dat ze ook echt een hoop positiefs zal ervaren in deze relatie. Voor een beetje puber moet het toch onweerstaanbaar zijn dat je zoveel kunt betekenen voor iemand? Toppunt van romantiek. En spanning niet te vergeten, het is een heus avontuur. Als je leven verder best gewoontjes is moet het dapper zijn daarvoor te kiezen.
Punt is denk ik dat die gevoelens versterkt worden als niemand je hierin snapt of begrijpt. (sterker nog; ze mogen niet eens benoemd, al helemaal niet door jezelf, dat voel je prima aan) Romantiek en avontuur groeien als het intiemer, geheimer is.
Door inderdaad die positieve kanten te benoemen worden ze eigenlijk juist gewoner. Als anderen ze herkennen, dan is er al een stukje bijzonderheid vanaf. Dan ben je misschien toch niet zo heel uniek. Uiteindelijk gaat het dan misschien wel vervelen.
Weet er alles van, heb zelf ook een verboden liefde gehad. Een homosexuele, die niet mocht omdat we daar teveel mensen (lees ouders) mee kwetsten. Het heeft me depressief gemaakt, dat we mensen kwetsten, maar de liefde werd, op een nogal ongezonde manier, heel veel sterker.
Juist ook doordat ik me meer alleen ging voelen, ging ik me meer en meer op de liefde richten.
Praat met haar, ze moet het zelf willen.
Dit is geen liefde maar manipulatie en machtsmisbruik. Dat kun je haar vertellen, en ook dat zij dat toestaat zolang ze reageert op zijn bericthen en fratsen. Als ze er op een gegeven moment genoeg van heeft, zal ze hem 100% moeten negeren en dat dan volhouden. Dan zal hij nog een tandje bijsteken, maar als ze haar poot stijf houdt, zal hij uiteindelijk ophouden. Het kan een paar weken of maanden duren voordat ze zo ver is, maar ze moet zelf zo ver komen dat ze er genoeg van heeft. Vertel haar dat gewoon. Het is haar leven, haar keuze. Maar deze jongen behandelt haar echt niet goed. Liefde is het allerbeste voor die ander willen en dus die ander de vrijheid geven te doen waar hij/zij gelukkig van wordt. Dat doet deze jongen niet, integendeel.
prive, hoe gaat het
nu? Kan ze wat meer loslaten? Of is ze terug bij hem?
Op en neer
Het gaat op en neer. Vorige week is het tot een soort van uitbarsting gekomen omdat ze ons echt voorgelogen heeft. Ze zei die middag met een vriendin weg te gaan, maar ze bleek met hem afgesproken te hebben.
Wij zijn daar achter gekomen en vooral haar vader was heel erg boos. Hij heeft toen al het contact verboden, maar na met elkaar gepraat te hebben, is dat weer terug gedraaid. We hebben haar gezegd dat als ze hem persé wil zien, ze dat maar moet doen, ook al zijn wij het er niet mee eens.
Ze heeft hem toen de hele week niet gezien en ze heeft op een gegeven moment zijn ring en ketting af gedaan, ze zei dat ze geen stel waren, dat ze het rustig aan wilde doen.
Hij was het daar natuurlijk niet mee eens en begon weer met een berichtenoffensief. Dat heb ik trouwens niet gelezen, dat doe ik niet meer, ze heeft het me zelf verteld.
Een paar dagen geleden is haar telefoon gemaakt en helaas heeft ze dus nu weer whatsapp. Nu doet hij weer niet anders dan haar beïnvloeden, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en ze lijkt er weer in te trappen.
Ze had allerlei plannen voor het weekend, maar gisteravond heeft hij net zo lang op haar in gepraat (wat ze me ook heeft verteld), tot ze toegaf en ze hebben de hele avond samen buiten gezeten.
Vandaag zou ze met iemand anders weg, maar ze gaf net al aan dat ze vandaag weer met hem wilde doen. Dus ja.....
Blokeren
Gewoon die ouders bellen en om een gesprek vragen en zoiezo tot die tijd vragen of ze hem blokeerd op facebook en whatsapp. Geef gewoon je zorgen bij haar aan en vertrouw erop dat zij die ook begrijpt,het gaat tenslotte over haar veiligheid. Bespreek met de ouders ook je zorgen en vraag hun om hem aan te spreken en op te letten. Als je besluit dat zij uiteindelijk wel weer contact mogen, dan leg je je dochter uit dat zij duidelijk tegen hem moet zijn. Dat zal moeilijk zijn maar ze zal dat toch moeten als ze contact wil houden.
En by the way, 3 x zoenen met een ander terwijl je verkering hebt is ook niet echt netjes, ik zal wel het hele forum over me heen krijgen dat ik dit aangeef, maar daar zou ik het ook even met haar over hebben. Eerst maak je het uit, dan pas zoen je met een ander, want de jaloerse kant van deze jongeman snap ik eigenlijk wel. Hij hoeft haar niet te stalken, dat klopt, maar dat hij jaloers is en bang dat zij met een ander zoent is dus ook een beetje haar schuld. Misschien een tip voor het volgende keer verkering!
Blokkeren
Vragen te blokkeren heeft geen zin, want dat wil ze niet. Schijnbaar is ze zelf nog niet los van hem, want ze geeft steeds weer aan hem toe.
Het ene moment is ze heel negatief over hem, het andere moment laat ze zich weer inpakken. Zodra hij negatief over ons praat, wordt ze heel boos op hem en dreigt ze meteen het contact te verbreken. Hij wil dat natuurlijk niet en biedt dan meteen zijn excuses aan bij haar. Ik heb het idee dat ze het ook wel interessant vindt dat ze zoveel macht over hem heeft, ze stoot hem af en trekt hem aan. Als ze hem af stoot, is ze echt heel onaardig tegen hem. Ik begrijp ook niet dat hij zich dat laat welgevallen. Ze kan gewoon alles maken, hij pikt het toch wel, hij is veel te bang dat ze echt weg gaat.
Zo heeft ze ook gezoend met een ander nadat ze het met hem had uit gemaakt. Hij weet ervan, ze heeft het hem gewoon verteld en hij vindt het niet leuk, maar ach, als ze belooft het nooit weer te doen....
Natuurlijk leg ik haar uit dat je zo niet met mensen om gaat, en dat vindt ze zelf eigenlijk ook wel, maar ik denk dat ze toch de verleiding niet kan weerstaan. En ik denk dat de liefde niet zo diep zit, anders zou je dat niet doen.
We hebben haar gezegd dat ze hem mag zien, maar dat ze dat zelf maar moeten regelen. Ik wil haar daar niet hebben en man wil hem hier absoluut niet zien. Toen zei ze dat ze geen zin had buiten in de kou te zitten en dat ze dan ook niet af zou spreken. Wat ze uiteindelijk dan toch wel doet, omdat hij haar bombardeert met berichten dat ze van elkaar houden en dat zijn leven geen zin heeft zonder haar.
Loverboys?
Ik vind het goed van je dat je ook haar rol in deze eerlijk ziet. Je behandelt haar in elke geval niet alsof ze het onschuldige prinsesje is, dat veel ouders wel zouden doen. Denk ik. Dit verhaal lezende moest ik ook aan de loverboy verhalen denken. Niet dat ik denk dat het hier om een loverboy gaat maar wel de manier waarop zo'n jongen een meisje helemaal inpakt zodat het haar niet meer lukt om los van hem te komen. Zijn er vanuit die ervaringen geen ideeën of tips te vinden hoe hier mee om te gaan?
Loverboy
Een loverboy is hij niet, dat weet ik zeker.
Op het moment is onze dochter een week met school weg, dat is wel fijn voor haar. Kan ze even haar hoofd leeg maken.
Voordat ze weg ging was ze weer vreselijk boos op hem. Ze schijnt hem gezegd te hebben dat ze geen koppeltje wil zijn en dat ze het rustig aan wil doen. Ze ging dan ook naar iemand anders toe dit weekend. Helaas heeft hij haar weer de hele avond lopen spammen, omdat hij bang was dat ze 'vreemd' zou gaan. Er is geen relatie, maar toch mag ze niets doen.
Hier werd ze heel erg boos om en voor nu houdt ze de boot weer af. Maar geen idee hoe lang fast duurt.