U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Vrienden
Het zou zo mooi zijn als mijn zoon (down syndroom) wat meer vrienden/vriendinnen kon vinden, maar het gaat erg moeizaam. Zijn er meer ouders met dit probleem of zijn er ouders waarvan hun zoon of dochter misschien ook een vriendschap zoeken voor hun kind?
sandra
Ik neem aan dat het gaat om een jongen met een lichte beperking? Zit hij niet op school e.d.? Hoe oud?
Vriendjes krijgen gaat in feite natuurlijk op dezelfde manier; doe hem op (aangepaste) clubs en sport en probeer je flexibel op te stellen naar de andere ouders. Het halen en brengen blijft namelijk wel een item omdat zelfstandig reizen meestal niet aan de orde is of zelfs maar komt. Dus als jij zorgt voor de voorwaarden: dat hij weet dat hij anderen uit kan nodigen en jij met andere ouders afspraken maakt over het haal en breng gebeuren, hoeft dat niet in de weg te staan.
Mocht het probleem meer in hemzelf zitten: oefen met hem hoe je vriendjes maakt en oefen hoe je iemand uitnodigt te komen spelen.
leeftijd?
Hoe oud is je zoon Sandra?
Leeftijd zoon
Dag Bloemetje, de leeftijd van mijn zoon is bijna 18 jaar.
Tante Sidonia, ik voldoe aan alle voorwaarden om voor hem de vriendschappen mogelijk te maken en in hem zelf zit het denk ik ook niet want hij is vriendelijk en misschien wel wat verlegen maar toch ook sociaal.
Hij is enig kind en misschien moet ik op zoek naar een gezin met veel kinderen die hem af en toe willen meenemen in hun bezigheden?
Weet iemand misschien een manier om dit te bereiken, vinden?
Stichting mee
Is de stichting mee niet een organisatie die kan helpen ?
sport, werk, uitgaan?
Ik ken toevallig twee jongens met Down van diezelfde leeftijd, misschien net iets ouder. Dikke vrienden van elkaar. De ene zit op een begeleid wonen project met andere Down-jongeren van dezelfde leeftijd en heeft het daar reuze leuk. De andere woont thuis, werkt in een soort sociale bakkerij en heeft daar mensen om zich heen waarmee hij het gezellig heeft. Beide jongens handballen in het G-team van de plaatselijke handbalclub. Elke maand wordt hier in het buurthuis een gezellige avond georganiseerd voor jongeren met een geestelijke beperking, met dansen, spelletjes en voor wie dat mag ook een biertje. Daar leren ze weer nieuwe mensen kennen en worden door de begeleiding daarbij ook geholpen. Regionale bands treden daar gratis op.
Een kennis van mij heeft een Down-dochter van 16. Zij zat op een gewone basisschool en nu op het VO op speciaal onderwijs. Mijn kennis vindt dat haar dochter nu pas echt leuke vriendinnen heeft, want op de basisschool kon ze steeds net niet meekomen met wat de 'normale' kinderen deden (ook al waren die best lief voor haar). Nu is haar dochter ook eens haantje de voorste en dat is heel goed voor haar zelfvertrouwen.
Ik zou het voor je zoon dus eerder zoeken in mensen waarmee hij zich gelijkwaardig voelt en niet bij mensen die hem 'op sleeptouw moeten nemen' want dat voelt je zoon heus wel.
Actief voor hem op zoek werkt niet denk ik
Ik denk dat het niet werkt als jij vrienden voor hem uitzoekt of geforceerd gaat zoeken. Vriendschappen ontstaan alleen spontaan door "iets" gemeenschappelijks". Dat kan de beperking zijn, maar ook school, hobby, sport.
En daarbij: heeft je zoon zelf aangegeven dat hij vrienden mist of vindt jij dat zelf? Sommige mensen hebben ook helemaal niet zo veel behoefte aan gezelschap van anderen.