voorbarig ?

Nou,

Nou, zo krijgt ze wel gauw een dikke kont omdat ze nauwelijks in beweging is.
Draagt ze wel een helm? Lijkt me wel noodzakelijk want die scootertjes zijn vaak opgevoerd en er gebeuren veel ongelukken mee.

Ik zou het persoonlijk niet zo fijn vinden, dat ze altijd maar achterop zit.

mijntje....

Is dat grappig bedoeld, die dikke kont of is dat je eigen frustratie?
Het gaat om een slank kind, beweging heeft ze wel.
Ik wil graag reacties op de emotionele kant van het verhaal. De veiligheid is oké!

Als ze hierdoor haar vriendinnen helemaal niet meer ziet, zou ik daar wel het gesprek over aangaan met haar.

Scooter

Tja. Misschien een reuzeleuke knul. En dat het enorm stoer is begrijp ik ook wel (met 2 zoons waarvan 1 nu 15 is), in de ogen van die jongen natuurlijk hét instrument om indruk te maken. Maar ja, met 15 mag hij nog niet op een scooter. Hoe kan dat en waarom vinden zijn ouders dat goed? Dat zou ik me afvragen.
OT: het doet me denken aan toen ik die leeftijd had en een jongen die gek op mij bleek te zijn mij heel trots zijn brommer liet zijn, alsof hij had gewacht totdat hij die kreeg, want dan zou ik vast beslist voor hem vallen!

Niet goed gelezen, sorry

Ik zie nu dat de jongen 16 is. Ja. Dan is het natuurlijk echt geweldig om met je scooter je 'meisje' op te halen! En ook voor je dochter is het ongetwijfeld fantastisch en stoer.
Ik zou denk ik met haar bespreken dat ze door mee te rijden altijd afhankelijk is van hem. Nu denkt ze dat ze niet anders wil maar stel dat ze ziek wordt, of hij, of er is een calamiteit bij hem of jullie thuis. Dan kan het ingewikkeld worden. Ik zou proberen af te spreken dat er 1 'ding' is dat ze zonder hem danwel zonder zijn vervoer doet. Wat mij betreft bij voorkeur school maar het kan bijv. ook sport oid zijn.

nee hoor

het is geen frustratie. Ik heb geen dikke kont.
Ik bedoel maar: als je niet meer beweegt krijgt je er vanzelf een :-)
Ik geef munitie om haar daarmee te plagen

Ik vind het voor een puberella gezond om zelfstandig dingen te ondernemen, ook met anderen, maar snap wel dat ze verliefd is en de eerste tijd niet zonder elkaar willen zijn. Komt de jongen ook bij jullie thuis en heb je de ouders wel eens ontmoet?
Hopelijk vindt ze hem ook wel leuk zonder scooter, maar als jij het veilig vindt en hij lijkt betrouwbaar, laat ze maar gewoon.

Verliefd.

Als je verliefd bent wil je veel bij elkaar zijn. Als ze op andete momenten nog contacten heeft met anderen, op school, sport, dan zou ik het zo laten. Is de jongen een controle freak? Moet je dochter voor alles verantwoording bij hem afleggen, te bezitterig? Of is het een lieve knul die gewoon verliefd is en wat veel aandacht wil?
Ik zou het ook wat aanzien als het een goede knul is.

Controlfreaky? Emotionele kant? Jij ziet dingen die ik niet zie. Verklaar je eens nader, wat bedoel je precies? Denk je dat de jongen het meisje als zijn bezit ziet en wil ziet waar ze heen gaat? Emotioneel omdat zij niet zonder hem kan? Hoe meer ouders hier tussen gaan zitten hoe erger het wordt dus ik zou me er niet mee bemoeien tenzij er veiligheid in het spel zit. Als je je er mee bemoeit wordt het alleen maar erger.

oké...

Bedankt..Ik heb de neiging om een vergrootglas te leggen op alles wat mijn oogappels doet...

Is het de eerste vriend

van je dochter? Uit ervaring kan ik zeggen dat ik de eerste verkering van mijn dochter ook nogal intens meebeleefd heb. In de trant van 'mijn kleine meid heeft een VRIEND, waar blijft de tijd en ooohhh wat schattig allemaal!!! Haha:-) En ach de eerste vriend bleek niet bij haar te passen, de tweede ook niet en bij de derde had ik inmiddels eelt gekweekt en dacht ik 'eerst maar eens zien'.

Wat de scooter betreft, zou ik het echt aan je dochter en haar vriend overlaten. Als het gaat irriteren dat hij als taxi wordt gebruikt, is dat een mooi moment om te laten zien dat hij niet álles maar voor lief neemt. De roze bril zal toch een keer afmoeten. En dan blijkt pas of ze het echt goed met elkaar kunnen vinden. Je zou wel een opbouwend gesprek met haar kunnen hebben over vriendinnentrouw. Als je dochter haar vriendinnen verwaarloost kan dat op een gegeven moment tegen haar werken. Vriendinnen moeten dus genoeg aandacht blijven krijgen. Maar dat hoeft niet persé op weg naar school.

wauw...

Ze zijn verliefd, dus proberen tijd met elkaar door te brengen. En ja, dan ga je dus ook samen naar school, of dat nou met de tram, fiets of scooter is. Laat ze genieten, het is toch heerlijk, onbezorgd verliefd zijn.

Nou...

Ik zou toch wel proberen om er minimaal een dag of twee per week rust in te krijgen.
Want om nou meteen op 15-16 jarige leeftijd al als een soort Siamese tweeling aan elkaar te hangen lijkt mij niet gezond.
Het lijkt me ook best goed dat ze ondanks de verkering toch nog een beetje haar eigen ding blijft doen.

Ginny

Want om nou meteen op 15-16 jarige leeftijd al als een soort Siamese tweeling aan elkaar te hangen lijkt mij niet gezond.===

Op welke leeftijd is het dan wel gezond om elke dag samen op te trekken op weg naar school of werk? Is het wel gezond om elke dag met dezelfde vriendin samen op te fietsen of de vriendin te bellen of ze even voor taxi wil spelen?

Bovendien zegt Polletje dat de vriend haar dcohter komt halen als hij voor taxi moet spelen. Dan zijn ze daarvoor dus niet bij elkaar:-)

Geen enkele leeftijd Kaaskopje

Maar ik vind het een grote valkuil bij zo'n 'kalverliefde' om meteen maar dag in dag uit bij elkaar te hangen en de voor de rest geen oog te hebben.
Vriendschappen heb je ook broodnodig. Zeker als puber. En zeker om ondanks de verliefdheid nog een beetje met beide benen op de grond te blijven staan. Ik zou hier in ieder geval niet enthousiast worden als er hier eentje stevig verkering heeft en daarmee een one-track-mind krijgt. Als ze 15-16 zijn zou ik dan wel proberen om dat een beetje te reguleren. Het ouderwetse elkaar in het weekend zien en op woensdag om de week te breken vind ik nog niet zo verkeerd.

Ter verduidelijking

Ik vind het dus belangrijk dat ze ook andere mensen blijven zien.

sorry forummers, ik was niet eerlijk

Ik maak het nodeloos ingewikkeld maar ik heb een beetje gejokt in de openingspost. Dat deed ik omdat ik dacht dat het feit dat het hier om twee jongens gaat invloed zou hebben op het antwoord wat jullie ervan vonden. Dus dacht ik dat het handig was dat ik de situatie even veranderde.:-)
Maar het gaat hier dus om een jongen van 22, met een scooter, die een relatie heeft met mijn zoon van 16. Verder is de situatie hetzelfde. Wij waren dus eerst in de waan dat deze jongen maar ietsje ouder was dan zoon, maar vanavond kwamen ze vertellen dat hij 22 is.

Verder hebben we een leuke avond met elkaar gehad. De jongen is inderdaad niet een gemiddelde 22 jarige, denk ik,maar lijkt iets jonger. HIJ Is erg vriendelijk en houdt niet van roken, drinken en uitgaan. Tenminste niet in discotheken enz.
Nu is ook mijn zoon geen gemiddelde 16 jarige, maar minder zelfstandig dan gemiddeld. Dus het leeftijdsverschil is best behoorlijk, 6 jaar.
De vriend van mijn zoon maakt ook een beetje een indruk dat hij mijn zoon beschermt, stuurt, maar op een positieve manier. Ik merk namelijk ook dat hij mijn zoon in dingen eerst laat kiezen; dus zichzelf een beetje wegecijfert bedoel ik. Mijn zoon laat zich dat allemaal heerlijk aanleunen. Mijn zoon is gek op hem maar zegt ook dat zijn vriend gekker op hem is dan hij op zijn vriend. Maar ja' dat hebjealtijd wel een beetje' zegt hij. (Best lachwekkend gezien het feit dat dit zijn tweede vriendje is:-))

hahaha, strikt genomen

Heb ik niet gelogen in mijn openingspost. Lees maar na. Ik schets een situatie waaruit jullie concluderen dat het om mijn dochter gaat.....:-) Die heb ik niet eens.

Wij zijn niet dom

Na je andere posting over je zoon, was de koppeling snel gemaakt.
Misschien nog meer je best doen om niet herkenbaar te zijn.
Voordat je weet koppelen mensen jaren ool aan elkaar.

Maar daarom

Wissel ik vaak van nick

"Ze is 15 jaar ", inderdaad, ik dacht dat het om een meisje ging. Ik begrijp de lol niet helemaal. Het feit dat het om 2 jongens gaat beinvloedt mijn idee over de verkering niet.
Wel het feit dat de vriend 22 jaar is, en je zoon 16, maar daar gaat het blijkbaar niet om? De ontdekkingstocht tussen 2 pubers op sexueel gebied, relaties, is natuurlijk totaal anders nu blijkt dat de vriend volwassen is en al meer heeft meegemaakt in het leven.
We praten nu niet meer over een prille kalverliefde, je zoon slaat een fase over.

wil40

Er was ook geen sprake van lol.
Waarom slaat mijn zoon een fase over? Ze hebben allebei een eigen beleving van de liefde. Dat is met een kalverliefde niet anders toch?

Andere insteek

De gemiddelde 16-jarige zoekt niet naar een partner op een datingsite, en de gemiddelde 22-jarige zoekt niet naar een 16-jarig vriendje op een datingsite. Ze zijn dus beide doelbewust op zoek geweest, en mijn idee bij een kalverliefde is toch een beetje dat dat langzaam ontstaat door bij elkaar in de buurt te zijn.
Hoe lang kennen ze elkaar nu, en hoe lang is het nu 'aan'?

Eigen beleving.

Precies, pubers van ongeveer dezelfde leeftijd hebben ongeveer evenveel ervaring op sexueel gebied. Mijn 16 jarige zoon heeft nog totaal geen ervaring. Als hij thuiskomt met een 22 jarige slaat hij een fase over toch? De 22 jarige heeft het stadium van handje vast houden al lang overgeslagen, heeft sexuele ervaring en misschien al meerdere relaties achter de rug.
Ik zou me bijvoorbeeld eerder zorgen maken over geslachtsziekten en of mijn zoon wel de kans krijgt de liefde in zijn tempo te ontdekken.

Dat weet je natuurlijk niet (wat die 22jarige allemaal heeft gedaan). Mijn man en ik kregen verkering toen we 21 en 22 waren en het was voor ons allebei de eerste keer.

Op zich zou ik het ook niet prettig vinden als mijn puber van 16 thuis komt met een ervaren 22 jarige, dat klopt, maar het komt natuurlijk wel vaker voor dat de één al ervaren is en de ander niet. Dat kun je niet tegenhouden.

ervaring

Ik heb hier open over gesproken met de jongens. Over respect en alles is goed, mits het voor jullie beiden goed voelt. En natuurlijk altijd hygiënisch.

Mijn zoon is al behoorlijk hard van stapel gelopen met twee eerdere vrienden, van zijn leeftijd. Dus ervaring heeft hij al. Ik heb ook de indruk dat er een goed evenwicht is en dat de 22jarige echt niet dwingend is. Als er iemand misschien wel dwingend is...dan is het de mijne

Weet je,ik ben ook niet blij dat mijn zoon met een 22 jarige thuiskomt. Maar verbieden heeft zo weinig zin, want ik ga hem niet vastbinden. Kijk, als hij gaat roken en drinken ga ik stomweg verbieden en consequenties hard maken. Maar ze hebben het reuze gezellig samen, ze zijn erg lief voor elkaar en doen geen rare dingen.... wat voor kwaad kan zo'n leeftijdsverschil dan?

Ik haal hem dan liever zoveel mogelijk naar binnen, dan kan ik de boel het beste monitoren. En ik weet niet hoe het komt, ik ben al zo aan het idee gewend van die twee samen. Objectief gezien klinkt het mij ook niet als zuivere koffie in de oren: 16 en 22. Maar toch. Mijn gevoel zegt dat het oké is.