Vertel je je sexueel verleden aan je puber?

Hier

wel gewoon verteldhoe oud ik was en mijn man heeft ook gewoon alles verteld aan onze zoons.niet de details natuurlijk.;)

Ja,maar

toen mijn oudste kinderen midden in hun puberteit zaten
wilden ze dat echt niet horen,(gatverdamme een móéder die aan sex doet ,ieks),maar nu ze ouder zijn komen er weleens vragen en die beantwoord ik ook eerlijk(zonder al te intieme details).de twee jongste kinderen zijn nog pubers (12 en 16) en zolang zij er niet naar vragen begin ik er niet over.Als ik ze ergens voor wil waarschuwen ,zeg ik bijvoorbeeld: ik had en vriendin en die is dit overkomen,dat komt beter over als dat ik het als eigen ervaring vertel.

Dat is nou iets

waar ik blij ben met hoe mijn moeder het aangepakt heeft.
Zij is ontzettend discreet over persoonlijke dingen maar ze heeft wel zoveel verteld dat we van haar een heel duidelijke boodschap kregen. Ze heeft verteld dat ze uiteraard met mijn vader voor het huwelijk al naar bed was geweest omdat je moet weten of je bijelkaar past. Samen met de andere stukjes informatie die ze ons gaf bleef vooral het beeld hangen dat sex heel lekker kan zijn, dat je lijf van jezelf is, dat je dus ook je verantwoordelijkheid moet nemen en dat er geen redenen zijn te bedenken om anderen over je lijf te laten beslissen. Masturberen hoort daar dan ook bij omdat dat hoort bij zelf je lijf leren kennen.

Nogmaals, ze is idioot discreet verder, maar ik vind het knap van een iemand die in 1938 is geboren met een oorlogsverleden en een buitenlands huwelijk (die kortom niet heel erg op haar gemak was in veel opzichten) dat ze dat heeft kunnen overdragen.

En, om nog wat meer op de vraag in te gaan, je kunt dus volgens mij heel goed je houding tov sex uitdragen zonder veel in details te treden. Door kleine stukjes informatie over jezelf te koppelen aan een algemener verhaal over sex (en liefde en aanverwante zaken) maak je het geheel geloofwaardiger en kan je echt iets aan je kinderen duidelijk maken.

Doen dus.

Ja hoor

"Vertel je je sexueel verleden aan je puber?"

Ja hoor. Als dochterlief(17) iets vraagt krijgt ze gewoon antwoord. Ook als ze details wil weten. Ook als ze iets aan haar moeder vraagt. Ze heeft eerst een beetje haar schroom moeten overwinnen, maar nadat ze besefte dat we haar vragen serieus namen en eerlijk antwoord gaven, vraagt ze alles wat ze wil weten. Ze is hierdoor (denk ik) heel open over haar seksleven, en als ouder vind ik het prettig te weten dat ze lol heeft in seks, en er op een gezonde en veilige manier mee omgaat. Juist door onze ervaringen te vertellen en er over te lachen (indoen toepasselijk natuurlijk...) heeft ze geleerd dat naast het belang van veiligheid, seks iets is dat leuk is zolang je doet wat je leuk vindt, en niet doet wat je niet leuk vindt. We hebben de grootste lol gehad, wie heeft er nu nooit de slappe lach gekregen bij het uitproberen van een nieuw standje wat in de praktijk resulteerde in knopen, krampen en/of van het bed vallen?

S.

Ik heb mijn kinderen nooit echt iets verteld over mijn seksueel verleden. Mijn oudste kinderen hebben een andere vader dan mijn jongere kinderen dus mijn kinderen weten logischer wijs wel dat ik met meer dan een man in mijn leven sex heb gehad. Daarnaast was ik niet getrouwd met de vader van mijn oudste kinderen dus als ze nog even verder nadenken dan weten ze dat ik dus sex buiten het huwelijk heb gehad. Verdere details weten ze niet.

Ik heb met hun wel theoretische gesprekken over sex maar ik vertel hun daarin niet echt over mijn eigen ervaringen. Zeker niet over de praktische kant. Hoogstens iets over de emotionele kant van de zaken. Dan wil ik nog wel iets meer vertellen.

De gesprekken die wij hebben draaien meer om hoe een sexuele relatie vorm te geven en in welke context. Met oudere kinderen kan je dat op een wat opener manier doen dan met jonge kinderen.

Mijn man vertelt helemaal niets aan de kinderen. Hij wil daar sowieso niet over praten behalve om te zeggen dat ze sex moeten bewaren voor het huwelijk. Voor hem is sex buiten het huwelijk iets wat veelvuldig voorkomt maar waar je vooral over moet zwijgen want het is namelijk niet goed.

Het is overigens niet dat ik het met dat standpunt oneens ben. Er is vind ik veel voor te zeggen om inderdaad tot het huwelijk te wachten. Alleen vind ik dat je met alleen dit standpunt er niet mee komt. Er moet een bepaalde context zijn en de redeneertrant moet duidelijk zijn. Ik vind het belangrijk om met de kinderen te praten over hoe iemand tot een bepaald idee komt en waarop dat is gebaseerd en wat de alternatieven zijn. Daarnaast is er wat mij betreft nog wel een tussenweg tussen met iedereen naar bed gaan en maagd blijven tot het huwelijk. Ik vind het wel belangrijk om te blijven discussiëren en zo ook eventuele misstanden en kromme redenaties recht te zetten.

Mijn oudste kinderen hebben ook verschillende ideeën hierover en daar praten we dan ook over natuurlijk. Ik bespeur trouwens vaak wel de redeneertrant van mijn man bij hun. Maagd blijven tot het huwelijk is het beste maar als het niet lukt dan is dat heel jammer maar daar praten we niet over. Alleen het blijft voornamelijk bij theoretische gesprekken. Over persoonlijke ervaringen wisselen we weinig tot niets uit. Sommige dingen zijn nou eenmaal privé. Ik voel me daar ook prima bij hoewel ik op zich wel redelijk vrij kan spreken over sex maar dat is dan meer met vriendinnen.

Maylise

Daar zitten nogal wat haken en ogen aan, vind ik zo. Ik heb al eens het halve forum over me heen gekregen die vonden dat ik toch écht te ver ging door mijn dochter te vertellen dat een orgasme helpt tegen menstruatiekrampen. Dat vond ik toch wel zó wonderlijk. Ik ben erg goed op de hoogte van de kracht van de vrouwelijke seksualiteit en de positie die die inneemt in de ontwikkeling van de mensheid en de plaats in de maatschappij. Hele regéringen zijn gevallen op bedavonturen, als het maar de juiste personen betreft. De daad an sich, in al zijn (of haar?) varieteiten is natuurlijk heel eenvoudig uit te leggen, zonder je eigen ervaringen er in te hoeven betrekken. Ik denk dat geen enkel kind zit te wachten op de seksuele ervaringen van zijn of haar ouders en bovendien hecht ik nogal aan mijn privacy. Het is ook niet belángrijk wat, hoe en wanneer ik "het" doe, ervaring is altijd gekleurd en kun je tóch niet overdragen.
Wat mij boeit is de positionering. Hoe kan iets ("de daad", za'k maar zeggen) er voor zorgen dat je je geweldig voelt, terwijl diezelfde reeks handelingen er voor kan zorgen dat je je besmeurd voelt? Wat is je eigen rol daar in? Hoe kijkt de maatschappij tegen jou als vrouw aan, als je zelfbewust bent in je seksualiteit? Waarom is dat zo en hoe zou het moeten zijn, in an ideal world? Leuke discussies zijn dat, zo aan tafel. En altijd leerzaam. Ik heb mijn kinderen alles voorgedaan, sans gene. Maar dat dan toch nog net niet

Tirza

Niet alles

IK vind dat zij best veel mag weten waar zij wat aan heeft maar ook weer niet alles, dat komt later wel als zij dat allemaal goed kan plaatsen.Ik heb haar bijv. wel verteld dat ik verkracht ben op mijn 15e, en ook dat ik daarna geen nee durfde te zeggen als iemand aandrong. Hoeveel hoeft zij niet te weten daar heeft zij ook geen voordeel van lijkt mij. Ik hou altijd in mijn achterhoofd dat zij ook dingen tegen mij kan gebruiken, zo zit zij nu nog in elkaar. Dat zij bijv. zegt dat zij ook veel vrienden mag hebben waar ze sex mee heeft omdat ik dat ook heb gehad. ZIj nsapt dan niet dat dit bij mij voort komt uit mijn slechte ervaring. Nu weet ik dat maar toen ik puber was begreep ik dat ook niet goed.

Geen ervaring

met eigen pubers, maar ik ben toch wel blij dat mijn moeder mij wel het een en ander over haar eigen ervaringen verteld heeft. Zo werd mijn beeld tenminste niet alleen bepaald door de media en mensen die verder van me af staan. Zo kan ik bijvoorbeeld maar heel moeilijk klaarkomen, en dat blijkt bij haar ook zo te zijn. Dat vond ik wel fijn om te weten. Ook aan de herkenning van het gerommel met nee zeggen, aantal vriendjes etc heb ik veel gehad. Ik ben dus van plan om dit soort zaken ook aan mijn kinderen te vertellen als de gelegenheid er naar is.
Overigens bedankt voor de tip Tirza, ik wist dat nog niet en vind het juist een erg goed idee om zoiets aan je dochter te vertellen.

Op vraag van

Op een gegeven moiment vond ik de tijd rijp om dochterlief in te lichten. Dat vond zij niet en zo liep het gesprek iedere keer dood. Ze wist dat mensen sex hadden maar dat was een heeeeeeeeel ver van haar bed show. Langzamerhand kwam daar verandering in en begon ze vragen te stellen. Tot ik het gevoel had dat ze te dicht bij kwam. Dat heb ik ook gezegd. Nog eens over nagedacht en erop teruggekomen. Ik ben voorgelicht met de mededeling dat dit een pak maandverband was en dat het vanaf nu oppassen was. (ik was 13 en wist echt van niets, jaren 60!) Het is nu zo dat ik vragen eerlijk beantwoord, zodat ik hoop dat zij het idee heeft dat sex iets fijns zou moeten zijn en kan zijn. De gesprekken zijn open en dat bevalt ons beide heel goed.

Gedeeltelijk

Mijn 16-jarige dochter weet hoeveel bedpartners ik heb gehad, weet op welke leeftijd ik voor het eerst sex heb gehad, maar ik ga niet in op details. Zo wil ze heel graag weten 'wie de grootste had'. Dat gaat me te ver. ;-)

Rugby

Dat vertel ik allemaal niet. Mijn kinderen weten niet met hoeveel mannen ik het bed heb gedeeld en ook niet op welke leeftijd. Ze hebben daar ook nooit naar gevraagd dus blijkbaar willen ze dat ook niet weten.

Ik heb niet zo heel veel te verbergen maar ik kan me best voorstellen dat je hierover niet de hele waarheid vertelt maar alleen een deel van de waarheid. Aan de andere kant kunnen eigen ervaringen ook gebruikt worden om te waarschuwen.

Bijvoorbeeld iemand die veel bedpartners heeft gehad maar nu eigenlijk daar spijt van heeft kan ook juist dit wel vertellen als een soort waardevolle les. Ik denk dat daarom liegen niet nodig is maar alles vertellen is ook niet nodig.

Als een ouder wel iets wil vertellen maar bepaalde andere ervaringen niet wil vertellen om welke reden dan ook vind ik liegen of de waarheid verzwijgen helemaal geen probleem in dit soort gevallen.

Maylise

Taboe

“Ik heb al eens het halve forum over me heen gekregen die vonden dat ik toch écht te ver ging door mijn dochter te vertellen dat een orgasme helpt tegen menstruatiekrampen.”

Heb ik mijn dochter ook eens verteld. Zie er het probleem niet van.

“bedankt allemaal, leuk om t eens te horen van andere vrouwen.”

Er… Ik ben een meneer Denk trouwens dat het juist heel belangrijk is om het mannelijk perspectief duidelijk te maken aan een dochter. En voor een vrouw aan de zoons.

“Als een ouder wel iets wil vertellen maar bepaalde andere ervaringen niet wil vertellen om welke reden dan ook vind ik liegen of de waarheid verzwijgen helemaal geen probleem in dit soort gevallen.”

Niet mee eens. Dan zeg je dat je het niet wil vertellen, dat je je schaamt, of wat de reden dan ook is dat je het niet over seks kan hebben. Tenzij het over zaken gaat waarvan je denkt dat beter niet kan vertellen, of die zelf bij jou zo gevoelig liggen dat je er niet over kan spreken (verkrachting, misbruik) vind ik dat je gewoon met je kind moet praten. Liegen is waardeloos. Seksualiteit is een van de meest belangrijke dingen in het leven van een mens, en uitgerekend dat onderwerp blijkt nog steeds taboe te zijn. Jammer, want juist door openheid kan je je kind helpen hier een gezonde kijk op te ontwikkelen.

S.

Tirza

Grote klasse vind ik hoe jij er mee omgaat. Ik heb me altijd voorgehouden om het ook zo aan te pakken, vooral richting puberdochter. Helaas blijk ik in de praktijk heel wat preutser te zijn dan ik dacht. Toen ik ontdekte dat mijn dochter borsten ontwikkelde was ik er zo van ondersteboven dat mijn kleintje al zo ver was, dat ik stotterend vroeg of ze ook al haar had. Gelukkig heeft zij veel minder gene en vroeg mij "waar? op mijn hoofd?" en ik hakkelde "eh, nee ik bedoel daar onder!" Nou jaaaaaa, goed voorbeeld Fély! Mijn dochter lachte me trouwens uit en riep "O schaamhaar bedoel je. ja hoor, al maanden! Wat zit je nou, dat is toch normaal, iedereen krijgt dat toch".

Valt niet mee als je nagaat dat ze pas gisteren geboren is........ voor mijn gevoel dan.

Ik hoop dat ik snel mee zal groeien met haar.

Fély

Sarcas

Liegen is misschien niet echt prijzenswaardig maar ik vind het niet nodig om tegen je kinderen overal eerlijk over te zijn. Dan bedoel ik met name dingen uit het verleden. Ik zou zelf nooit echt liegen maar wel dingen verzwijgen als ik het niet wil vertellen. Dat bedoel ik dan ook breder dan alleen seksualiteit.

Seks is overigens voor mij persoonlijk geen taboe maar het is voor veel mensen een gevoelig onderwerp. Met vriendinnen kan er best open over praten maar met mijn kinderen dan weer niet.

Maylise

Wie de grootste had?

"Zo wil ze heel graag weten 'wie de grootste had'. Dat gaat me te ver. ;-)
Mijn kinderen hebben daar nooit naar gevraagd, maar een gevat antwoord zou wel zijn: "ik heb ze nooit gemeten, dus daar kan ik niets over zeggen." Maar maakt dat uit dan? Het gaat er toch om wat je ermee doet of kan, maar niet hoe groot het is. Ook maakt het helemaal niet uit of je grote of kleine borsten hebt.

Monique d*

Dat is wat we elkaar braaf vertellen, maar het maakt wél verschil. Of je er een wáárde aan toe moet kennen is wat anders. Er zit verschil in lichamen van mannen en vrouwen en ook van de geslachten onderling. En voor heel veel mannen en vrouwen maken afmetingen (hetzij van het één hetzij van het ander) wel degelijk verschil. Al is het maar psychisch. En aangezien sex voor minstens 50% tussen je oren zit ), is het niet onbelangrijk.

Tirza

Dochterlief & rant

Dochterlief zit op de bank en vraagt 'Waarom doen al die ouders zo hysterisch over seks? Wat is het probleem nou eigenlijk, gesteld dat je veilig seks hebt."

Nee, ze weet niet over dit draadje

Nu wil ik niet zeggen dat de geachte forummers hier hysterisch zijn hoor *grinnik*, maar ik heb geen duidelijk antwoord voor haar. Ook in dit draadje staan uitspraken als 'ik vertel natuurlijk geen details'. En eerlijk gezegd ga ik me bijna ongemakkelijk voelen dat wij dat wel doen.
Dochter zegt, het is zo'n beetje het belangrijkste in je puberteit, en in de rest van je leven, in relaties en alles. En juist daarover willen zoveel ouders nauwelijks wat vertellen, of geven een vaag boekje (ze heeft het over ouders van vrienden). Waarom praten ze niet over welke standjes lekker zijn, en waarom, of of je het wel eens met z'n drieën hebt gedaan en hoe dat was en wat je dan moet doen, of wat leuke speeltjes zijn, of zelfs alleen maar over hoe je kan masturberen'.

Sure, het is iets cultureels. Antieke overblijfselen uit een star verleden. Maar als we over moord en doodslag, loverboys en pedo's praten, waarom dan niet over prettiger zaken in het leven? Wie gunt zijn kind geen gelukkig seksleven? Vorig jaar deden we mee met een BBC programma 'My Big Decision'. Twee tienermeiden en hun moeders, die nauwelijks samen over seks konden praten. Mijn vrouw en dochterlief hebben een paar uur met ze gesproken, over hoe wij dat doen. Eindelijk werd er gepraat, zakte die misplaatste schaamte. Een loden last die van schouders viel, en niet alleen bij de tieners. Ze worstelden ermee. Wilden dingen weten en realiseerden zich drommels goed dat de info van vrienden of internet allemaal maar onbetrouwbaar is. De behoefte van die meiden aan eerlijke informatie, van hun moeder, *juist* intieme informatie. Ik zeg niet dat je je moet opdringen, of ongevraagd met details moet komen aanzetten, maar als je in je sexuele opvoeding zodanig te werk gaat dat je kind wéét dat hij of zij alles kan vragen, dat niets gek, vies of onbehoorlijk is wat er wordt gevraagd, dan *krijg* je vragen. Dan kan je angst en onzekerheid helpen verminderen, dan kan je je kind helpen met iets moeilijks, verwarrends en intiems. Dat is toch het toppunt van je opvoeding?

Als ik mag uitbreiden op rugby's originele vraag... Waarom zou je dat soort dingen niet met je puber bespreken? Is het je geloof, is het je opvoeding, schaamte, trauma? En vind je dat het juist is dat je het niet doet? En indien niet, wat doe je er dan aan?

Eens in de zoveel tijd staan de media weer vol van loverboys, seksualisering, breezersletjes, pimps en tienermoeders. We weten dat een goede open relatie met je kind over seks één van de belangrijkere punten is in een gezonde kijk ten opzichte van seks van pubers. Dus, als het alleen maar voordelen heeft, waarom dat krampachtige?

Om het even provocerend te stellen; verzaken ouders de seksuele opvoeding uit schaamte?

S.

PS. Ik wil hiermee geen individuele ouders aanvallen, ieder zijn meug, dit is mijn persoonlijke overtuiging, schudden voor gebruik, ten minste houdbaar tot, niet in direct zonlicht plaatsen, alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden en de directie aanvaardt geen verantwoordelijkheid voor zoekgeraakte paraplu's.

Sarcas (o.t.)

Ik mis je columns!!!

Mijn dochter

weet veel,ze weet dat mijn eerste ervaring niet vrijwillig was,hoe oud ik toen was,hoe oud ik was toen ik voor het eerst met een vriend sex had,dat ik meer vrienden heb gehad.Ze kent sommige ook,ze weet b.v wie mijn allereerste vriend was en wie mijn grote jeugdliefde was.Laatst kwam ik een ex-vriend tegen en ze wist het meteen,ze merkte het aan onze manier van praten.Ze vroeg ook hoever ik met hem was gegaan en hoe oud ik toen was,dat heb ik haar verteld.Ze vraagt niet naar details,die zou ik van haar ook niet willen weten.We doen er soms wel eens grappig over.Ze weet dat ze alles mag vragen.Ze weet ook dat ik hoop dat ze het anders doet dan ik vroeger.Ik heb veel vrienden gehad,ze weet dat ik daar niet trots op ben,maar ze weet ook dat ik maar met een paar sex gehad heb.Ze weet dat ik vroeger flirten als hobby had,maar ze ziet ook,dat ik het nu juist niet meer kan hebben als een man iets te aardig doet.

Dat ligt er aan

wat je details noemt. Niet dat je die nou hier neer hoeft te zetten hoor < grijns>, maar misschien vallen jouw details wel onder mijn normale voorlichtingspraatjes.

Tirza

Anders met zoons.

Mijn zonen willen echt niets weten over mijn sexuele verleden. Dat kan ik je op een briefje geven. Ik wil nog wel eens wat "wijsheden" tussen neus en lippen ( haha, lekker Freudiaans ) door ventileren en dan vinden ze dat ook maar matig.
Zijn er hier moeders die wel over deze zaken ( ook over verliefdheid ) met hun zonen kunnen praten ?
M.

Jongens

Met jongens praten is denk ik wel iets anders dan met meisjes praten hierover. Ik praat zelf sowieso dus niet over mijn seksleven en ook niet met de jongens. Met de jongens praat ik net als met de meisjes wel in globale termen over seks en dergelijke. Vooral inderdaad de emotionele context erom heen.

Ik vind het wel belangrijk om hun beeld van meisjes namelijk te beïnvloeden en zo te voorkomen dat ze al hun informatie van vrienden krijgen. Zoals bijvoorbeeld toen een van mij zoons 16 was en we het hier over hadden en hij vertelde dat zijn oudere vrienden hem hadden vertelt dat als een meisje seks wilde dat je daar best gebruik van mocht maken maar dat vervolgens moest je uiteraard geen relatie met dat meisje aangaan want als ze gelijk met iemand naar bed gaat dan kan het nooit een trouwe vriendin zijn. Dus in die redenatie zitten wat mij betreft een aantal hele kromme punten die rechtgezet moeten worden over de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw en nog veel meer. Ik vind het dus wel belangrijk om in gesprek te blijven hierover omdat ik wel wil weten hoe ze over bepaalde dingen denken en om te zorgen dat al te vreemde zienswijzen niet de overhand krijgen.

Over verliefdheid en dergelijke spreken de jongens wel met mij. Ze hebben het altijd leuk gevonden om te vertellen als een meisje leuk vonden en wat er dan zo speciaal was aan dat meisje. Eigenlijk spreken ze over hun gevoelens best wel vrij.

Maylise

Sarcas

Natuurlijk heeft seks iets beladen voor veel mensen. Dat ik er met de kinderen niet vrij over praat is vast een combinatie tussen preutsheid, schaamte, geloof en schuldgevoel. Ik ben opgegroeid met het idee dat dit geen onderwerp is waar je uitgebreid over praat met anderen en die ideeën heb ik nog steeds. Daar zit vast een culturele context achter maar ik heb niet echt de behoefte om mij daar uit los te breken en frank en vrij over dingen te gaan spreken want dat ligt mij gewoon niet.

Over echt inhoudelijke seks praten met het beschrijven van standjes en dergelijke vind ik inderdaad niet nodig. Het is geen onderwerp waar ik me gemakkelijk bij zou voelen en mijn kinderen ook niet trouwens.

In een één-op-één gesprek in een bepaalde context kan ik me wel voorstellen dat ik wat meer zou vertellen over mijn emotionele ervaringen. Over een relatie die wel of geen succes was en waarom dat dan was of iets dergelijks. In sommige situaties ben ik wel wat opener. Zo heb ik met mijn oudste dochter wel verschillende serieuze gesprekken gevoerd over seks en relaties waarbij ik ook wel wat van mijn eigen gevoelens heb verteld.

En dan heb je mensen als mijn man voor wie het heel simpel is in theorie. Als je een werkelijk gelukkig seksleven wilt dan wacht je tot je getrouwd bent. En meer zal hij er nooit over willen zeggen uit angst ze aan te moedigen of dingen te vergoelijken.

Maylise

Verplicht

Zoon moet gewoon verplicht luisteren, klaar. Hij wil ook geen praatjes van zijn moeder aanhoren over huiswerk of goede manieren (ofzoiets) en dat moet hij ook verplicht. Verrrrry simple Ik bepaal wat jij wilt horen )

Tirza