vernieling en aansprakelijkheid

Geen idee...

Maar wat een toestanden! Sterkte

Mijk

Bellen

Volgens mij zijn de regels bij grote kinderen anders dan bij kleine. Waarschijnlijk staat het in de voorwaarden, maar anders even bellen.

Maar

Ik zou overigens verzwijgen dat het expres is gebeurd. Dan is het wel gewoon gedekt.

Nee zou ik niet doen dat verzwijgen

Ik zou helemaal niks doen. Laat ze het maar even zelf uitzoeken. Daar leren zowel je zoon als vriendlief van.

Niks doen

Je zoon was toch groot genoeg om weg te lopen en zijn vriend was toch zo vriendelijk om een minderjarige in huis te nemen? Dan lijkt het me niet jouw probleem. Dus ik zou niks doen. Als ie schadevergoeding wil, eist hij dat maar van je zooon.
En misschien valt het wel onder zijn inboedelverzekering? Of betaalt je zoon het gewoon zelf. Dat laatste vind ik dan weer het logischst omdat hij iets expres heeft gedaan.

Aansprakelijk

Kinderen van 16 en 17 zijn zelf aansprakelijk. Expres aangebrachte schade is niet gedekt, lees ik net ergens.

Jullie hoeven een schadeclaim van de vriend dus niet te accepteren.

Misschien heb je hier wat aan: http://financieel.infonu.nl/verzekering/7836-verzekeren-aansprakelijkheidsverzekering-particulieren.html
en hier:
http://financieel.infonu.nl/verzekering/13772-aansprakelijkheid-wie-betaalt-schade-veroorzaakt-door-kind.html

Moedwillig.

Als je iets vernield moet je dat vergoeden. Dat begrijpt je zoon zelf ook? Als hij dat niet kan, financieël of intellectueel, lijkt het mij een taak voor ouders om dit samen met een minderjarige op te lossen.
Een verzekering inschakelen, geen idee, misschien zijn er uitzonderingen voor geestelijk gehandicapten ofzo?

Voorlopig doen we niks

Zoon heeft gisteren nog gebeld dat we dit wel heel snel moesten regelen en toen ik zei dat ik op dat moment geen tijd had om te praten begon hij te schreeuwen. (ik stond op het punt om veel visite te krijgen)
Ik heb toen de hoorn op de haak gelegd nadat ik dat gezegd had, even later stuurde hij een appje dat wij hem verwaarlozen en dat we wat hem betreft dood zijn.

In ieder geval voor nu mogen ze in hun vetje gaar smoren. Onze overweging is toch om serieus niets te doen. Tenslotte woont mijn zoon daar tegen ons advies bij hem, wat vriend natuurlijk ook mogelijk maakt, slikt hij tegen advies zijn medicijnen niet en mogen we nu ineens schade komen betalen als zoon de boel gemolesteerd heeft.

Fijne paasdagen allemaal!...

wil 40

Mijn zoon is net niet verstandelijk beperkt, dus die vlieger gaat niet op.
Mijn zoon snapt heel goed dat je iets moet vergoeden als je iets kapot maakt maar neemt op allerlei gebieden zijn verantwoordelijkheden helemaal niet. Hij leeft nu al maanden zonder inkomsten bij die vriend zonder zelfs maar een baantje te zoeken. Als je er met hem over praat dat hij eigenlijk ook een bijdrage zou moeten leveren dan roept hij verontwaardigt dat als hij iets zou verdienen met een baantje dat dat geld dan allemaal naar zijn spaarrekening moet, voor zijn scooter...

Hij zit echt in een puberfase waarin hij zich van allerlei rechten prima bewust lijkt te zijn zonder dat in zijn onvolgroeide prefrontale cortexje opkomt dat er ook bepaalde plichten en verantwoordelijkheden bij komen. Dan wijst hij liever naar zijn papa en mama. Maar ja. Nu zijn we dus doodverklaard.

En hij voelt zich niet eens een heel klein beetje schuldig?

Nee ik zou hier helemaal klaar mee zijn.

En ach dat doodverklaren, mijn dochter roept altijd: ik haat je!
Als je dat vaak genoeg hoort, weet je vanzelf dat dat ook wel weer over gaat.

Ik vind het toch lastig.

Het opvoedkundige stukje kan ik zeker begrijpen.
Hij verblijft zonder jullie toestemming bij zijn vriend en neemt zijn medicatie niet in. Ook mijn gevoel zegt dat ze het samen maar moeten oplossen.

Maar woont hij officieël niet meer bij jullie, is hij uitgeschreven of is dit eigenlijk een logeerpartij? Misschien laat zijn vriend het er verder bij zitten en is het iets wat hoogstens tussen hun in staat.
Maar ik zou me toch me toch verantwoordelijk voelen voor een minderjarig kind die staat ingeschreven op mijn adres.

Even laten sudderen en ik zou toch weer contact opnemen. Wat is er gebeurd, wat is er kapot en wat zijn de kosten? Niet om direct te betalen, maar toch een gesprek hoe hij dit denkt op te lossen.
Hij is 17 jaar, inderdaad, een puber, er ligt nog steeds een opvoedtaak. En zo te lezen, een pittige.

Het is

een uit de hand gelopen logeerpartij ,ja.
Zijn vriend is via een andere verzekering nu bezig om iets vergoed te krijgen. Ik heb hem enkele gekopierde stukjes gestuurd waaruit blijkt dat vergoeding niet aan de orde komt. Omdat het door moedwil is ontstaan en omdat het zo geregeld is dat kinderen vanaf 14 jaar tot 16 afhankelijk van de situatie een vergoeding kunnen krijgen als ze schade hebben aangericht. Op voorwaarde dat ouders kunnen aantonen dat zij niets hadden kunnen doen om het te voorkomen. Vanaf 16 jaar is het sowieso voor de rekening van de gene die schade aanricht. Maar omdat het moedwillig aangebrachte schade is, is vergoeding sowieso niet aan de orde. Daarnaast staat er ook in de voorwaarde dat bij logeerpartijen door de gastheer bepaalde risicoś genomen worden waardoor schade door logees niet vergoed wordt.

Maar hoe dan ook Wil 40, de toon die mijn zoon aansloeg aan de telefoon was niet om te pruimen. Hij zei eerst dat wij dit toch echt heel snel moeten regelen en toen ik antwoordde dat ik geen tijd had om te praten omdat ik veel visite verwachtte, begon hij te schreeuwen. Daarop heb ik gezegd: Nou ik ga nu ophangen' en dat heb ik gedaan.
Vervolgens krijgen wij een app met het verwijt dat wij hem verwaarlozen en dat wij voor hem dood zijn.

Zou iemand nog bereid zijn om schade te gaan vergoeden?

Die opvoedtaak zit er voor ons zeker! In dit geval is de boodschap dat hij zijn eigen verantwoordelijkheid op moet pakken en dit zelf moet regelen. En dat als je je vader en moeder zo afbekt dat je dan helemaal niets meer gedaan krijgt. De opvoedtaak is niet de boodschap dat je ouders wel voor je betalen, ook al doe je er zelf niets voor en laat je iedereen voor jou van alles betalen.

En geef je nog een grote mond ook

Helemaal mee eens Nimbo.

Hij mag ook best leren dat als hij moedwillig iets kapot maakt, dat dat dan niet zomaar opgelost is. En dat de oplossing van dat probleem toch echt in eerste instantie bij hem zelf ligt.

Eigen verantwoordelijkheid.

Ik begrijp echt jou houding van nu; "zoek het maar zelf uit, met je grote mond".

Als ze 17 jaar zijn zit je echt in een fase waarbij ze soms dingen prima zelf kunnen oplossen, aankunnen, waarbij je een trots gevoel hebt.
Vaak zijn er ook momenten waarop bij een puber het overzicht weg is, de verantwoording niet wordt genomen en waarbij je moet sturen, ingrijpen.
Veel ouders zullen dit herkennen, misschien niet met het toch wel wat extreme, heftige gedrag van jou zoon, maar wel je dilemma; moet ik wel of niet ingrijpen, helpen of hem in zijn sop laten gaarkoken? Jouw zoon slikt eigenlijk ook medicatie, dat zal niet zijn voor een verkoudheid.

Soms is er sprake van onwil en soms onmacht, het blijft zoeken naar oplossingen om er samen weer uit te komen. Ik begrijp dat je toch weer wat met de heren meedenkt, zaken uitzoekt en naar ze opstuurt. Dat is precies wat ik bedoel, je gevoel zegt nooit helemaal; zoek het maar uit.
Dat voelt gewoon niet goed, ik herken dat. Dat betekent niet dat je gelijk met geld klaar hoeft te staan, vooral niet als je zoon dat als enige oplossing ziet.

Zit er nog een gezellig Paasbezoekje in van de heren of is er geen persoonlijk contact?

hahahah een paasbezoekje....

nee, dat gaat niet gebeuren. WE zijn tenslotte doodverklaard. Dat zullen ze ook zeker niet doen. Ik zou ze wel gewoon ontvangen hoor, maar dat doen ze niet. Ze zijn te zeer overtuigd van hun eigen gelijk denk ik.

Overledenen kunnen trouwens geen drankjes meer serveren en koekjes ronddelen. Nee, ik ben op dit moment best heel boos op hem. Mocht hij gewoon wel langskomen met zijn ambulant begeleider, van de week, dan is hij uiteraard welkom maar zullen wij hem zeker aanspreken op dit gedrag. Zo langzamerhand komen we op een punt waarop we steeds meer het gevoel krijgen dat onze grenzen zwaar overschreden worden. We zullen nog steeds de deur niet voor hem dicht houden, maar proberen te redderen en zoete broodjes bakken.....no way!

Niet om kritisch te zijn -want je situatie klinkt me al beroerd genoeg- maar het klinkt nogal vijandig allemaal. Het is toch je zoon? Bovendien kennelijk bijna verstandelijk beperkt? Volgens mij verwacht je gedrag van hem waartoe hij helemaal niet in staat is?
Als hij nog nimmer verantwoordelijkheid heeft genomen voor iets, dan is dit nu opeens een bittere pil voor hem: je slaat iets kort en klein en verhip dan is de schade voor zijn eigen rekening! Als hij daar nooit mee heeft kunnen dealen, kun je niet verwachten dat het hem nu wel zal lukken.
Wat je ook kunt doen: prima, wij betalen (ook al ben je dat niet verplicht), maar dan kom je wel weer thuis wonen, want dan ben je kennelijk toch nog teveel kind en niet aan die zelfstandigheid toe.

Wraak

Het lijkt erop dat je je tot een machtsstrijd laat verleiden en dat is echt niet handig. Pubers, ook die van 17, kunnen gewoon heel onredelijk en onaardig zijn.
Mag hij nu gewoon nog bij zijn vriend blijven, nu hij spullen van hem stuk heeft gemaakt?

vijandig?

nee, ik vind mezelf niet vijandig; ik ben wel boos omdat hij dat gezegd heeft.
Maar daarnaast blijf ik duidelijk en heb ik aangegeven dat hij nog steeds hier kan komen om te eten en slapen als hij dat wil. Hij gaat echt niet hier komen als ik de schade betaal, als het zo simpel was was dat allang gelukt. Tenslotte kan hij hier zak en kleedgeld krijgen als hij hier komt wonen, dan had hij al drie tafeltjes zelf kunnen betalen.

Waaruit leidt GS dat hij nog nimmer verantwoordelijkehid heeft genomen? Wij zijn al tijden bezig met het aanleren en bespreken van verantwoordelijkheden. Ook hebben wij hem eerder geconfronteerd met het goedmaken en terugbetalen van dingen die hij gemolesteerd heeft: dat is niets nieuws.

Vesper lynd; waar zie jij de machtsstrijd in terug? Die probeen we namelijk echt te voorkomen. Het punt is wel dat we proberen contact te houden maar ook vasthouden aan het inhouden van zak en kleedgeld zo lang als hij hier niet woont. Onder het motto: Als je vindt dat je volwassen genoeg bent om je eigen beslissing te nemen om bij je vriend te gaan wonen, moet je ook maar zien dat je in je onderhoud voorziet.
Dat kun je als machtsstrijd opvatten maar wij vinden dit een consequentie die goed bij de situatie past.

Zijn vriend vindt het blijkbaar prima dat hij daar blijft wonen. Toen ik zijn app kreeg dat zoon zijn tafel kapot had gemaakt stuurde ik een appje terug dat ik hem eruit zou zetten als ik hem was. Daarop antwoorde hij dat hij dat niet deed omdat zoon op iets of iemand anders boos was niet op vriend zelf.
Ik vroeg: Goh, dus als hij op iets of iemand anders boos is, mag hij best jouw spullen kapot maken en daarna kom je bij ons om schadevergoeding vragen???
Daarna heb ik even goed mijn best gedaan om een serieus antwoord te geven op zijn vraag om schadevergoeding, maar eigenlijk vind ik het van de zotte. Maar goed, voor de verhoudingen was het beter om wel serieus erop in te gaan, leek mij.

hieruit

Waaruit leidt GS dat hij nog nimmer verantwoordelijkehid heeft genomen? Wij zijn al tijden bezig met het aanleren en bespreken van verantwoordelijkheden.

Uit zijn reactie op het feit dat jullie de schade niet betalen. En de manier waarop hij dan vervolgens flipt. Lijkt me niet iets nieuws, maar gedrag dat hij al langer heeft.

Dan trek je wel snel conclusies hoor. Ik zie het verband niet zo tussen zijn reactie en het feit dat ik het gesprek afhoud. Want in dat telefoongesprek zei ik alleen nog maar dat ik geen tijd had om te praten. Dus...

Plichtsbesef.

Hij heeft blijkbaar woedeaanvallen waarbij hij scheldt, schreeuwt en dingen kapot maakt. Dat is niets nieuws schrijf je zelf ook, hij heeft daarbij nog niet geleerd zijn verantwoording te nemen.
Is dat misschien toch omdat hij op een jonger niveau functioneert dan bij zijn leeftijd past, komt het door het niet innemen van zijn medicijnen, ging dat eerder beter?
Of is hij idd een gewone opstandige puber met een grote mond?

Ik kan me in het laatste geval op een gegeven moment wel voorstellen dat je het allemaal zat bent, dat je hem in zijn sop laat gaarkoken. Maar een doorsnee puber zou al snel zijn excuses aanbieden en blij zijn met hulp.
Maar als hij door diverse oorzaken is zoals hij is zou ik mijn kind toch weer uit de drek halen. Al is het maar om te voorkomen dat hij het criminele pad op gaat, je niet wilt dat hij zo'n afstand met je gaat krijgen dat je hem letterlijk kwijtraakt.
Eerlijk gezegd, als ik die hand niet zou reiken, dan doet mijn man dat wel.
Ouderlijk plichtsbesef, jazeker en zeker ook....onvoorwaardelijke liefde.

Nimbo, geen tijd.

Heb je gezegd:" Sorry, ik heb nu geen tijd."

Of:" Sorry, ik bel je zo even terug, ik heb nu bezoek?"

Machtsstrijd

Het is een machtsstrijd als je zakgeld inzet om hem thuis te laten wonen. Daar heeft hij geen zin in omdat jullie hem altijd vrij kort hebben gehouden en het niet echt wil lukken om hem echt meer verantwoordelijkheid te geven. Bij de eerste de beste misstap gingen gelijk de duimschroeven weer aan.
Ik denk dus eigenlijk dat jullie allemaal beter af zijn als hij elders woont, en begrijp niet dat je hem financieel afknijpt. Ik zou zeggen 'Joh, wij betalen je schoolkosten + een bedrag aan levensonderhoud, en voor de rest mag je zelf bijwerken. Je bent altijd welkom om hier te komen eten of slapen.' Werk eraan om bondgenoten te worden in plaats van tegenstanders, want anders gaat het echt van kwaad tot erger.
Maar ja, zo zit ik in elkaar, en jij wordt nu waarschijnlijk ook heel boos op mij ;-)

Nou Vesper Lynd

Ik denk niet dat als je eerdere draadjes van Nimbo gelezen hebt dit nog zo zou zien. Sommigen zijn niet van plan te veranderen, ook niet met een bijdrage van pa en ma. Als hij nou bij een vriend zou wonen die het beste met hem voorheeft zou het nog anders zijn denk ik.

Klaartje

Jawel hoor, ik ken de geschiedenis.