U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
veranderende vriendschappen
Loop steeds meer tegen t feit aan dat mijn zoon van bijna 15 jaar, voor mijn gevoel te weinig contacten heeft met vrienden.
Vroeger was hij heel sociaal en kwam alleen naar binnen om te eten en was dan weer als eerst op het voetbalveld.
Nu vindt hij een aantal jongens niet aardig die mee voetballen en heeft er voor gekozen daarom niet meer daar heen te gaan.
Hij gamed graag online, maar hij vertelde me niet meer met hen te willen gamen, omdat ze alleen maar mopperen als hij iets niet goed doet. Gelukkig heeft ie wel nog een sportvriend waarmee hij kan gamen.
Zijn beste vriend kiest er vaker voor om met een andere jongen iets te doen, waardoor hij ook hier vaker naast de boot valt.
Mijn man zegt dat t wel goed komt en dat dit ws het moment in zijn leven is waar hij gaat onderzoeken wat hij echt wil, met wie hij bevriend wil zijn en zijn eigen weg gaat zoeken.
Ws is t mijn moederhart wat spreekt....maar ik vindt t sneu...voetballen doet ie niet meer...gamen doet ie stukken minder en zijn beste vriend ziet ie ook nog weinig.
Zou t zo fijn vinden als hij gewoon gezellige dingen met leeftijdgenoten zou kunnen doen.
Gisteren hier met hem over gesproken en gevraagd wat hij er zelf van vindt.
Ach mam zei ie...tuurlijk zou t leuk zijn als ik vrienden zou hebben die ook eens iets anders zouden willen dan gamen en gewoon eens met me zouden gaan zwemmen ed, maar die zijn er niet.
Hij zegt dat ie gelukkig is en er niet verdrietig over is (ik denk dan gelijk weer dat ie dat voor mij zegt)
Hem aangeraden eens verder te kijken dan de jongens uit ons dorp (wonen in een klein dorp, waar alle kids samen naar de basisischool gaan en samen naar het middelbare gaan, waardoor er weinig wisseling is in contacten)
Denk dat hij dit moeilijk vindt, maar kan hem niet meer aan het handje vasthouden en het voor hem vragen.
Hoort dit bij deze leeftijd? vriendschappen die veranderen, interesses van vrienden die gaan verschillen....??
is het terecht dat ik vind dat hij weinig contact heeft ?
Wat zouden jullie doen? Moet ik hem helpen / dingen aanreiken om andere contacten te kunnen maken?
Of hem zijn eigen ding laten doen?
PPPffffff soms best moeilijk een puber opvoeden
Maar ben me er ook van bewust dat ik niet meer kan bepalen wat hij wel of niet fijn vindt en hem niet met mijn gevoel moet opzadelen, of hem een probleem aanpraten, terwijl dat voor hem niet zo speelt...
heel erg herkenbaar
uw bericht is zo herkenbaar voor mij. Hier ook een zoon, wel nog iets jonger dan de jouwe, hij wordt deze maand 14. Ook hier merk ik de laatste tijd minder en minder sociale contacten voor de zoon. Probeer er niet te veel over te praten, want heb niet echt de indruk dat hij daar een probleem van maakt voor het ogenblik.
Zijn beste vriend heeft sinds kort verkeren en ondanks de jonge leeftijd is het vrij heftig. Dus vriend zit meer bij liefje en komt nog sporadisch langs, behalve als liefje op vakantie is dan zat hij hier wel alle dagen. Ik heb tegen onze zoon verteld dat hij daarover wel gerust mag praten met vriend gezien ze al bevriend zijn sinds de kleuterklas. Mijn zoon ziet het voorlopig niet zitten om met vriend af te spreken als zijn liefje erbij is......
Hij heeft nog een goede vriend, maar die spreekt niet veel af. Komt ook niet veel buiten en leidt een vrij geïsoleerd leven. Heeft wel een sport waar hij fanatiek mee bezig is.
Dan is er nog zijn beste vriendin. Daar spreekt hij nog regelmatig mee af, ook al heeft die ook verkering, maar die trekt hem wel nog steeds mee in haar compagnie. Mijn zoon is niet zo een sociaal iemand en ik heb daar heel lang last van gehad, maar heb het nu wel volledig losgelaten.
Dochter van 11 is voor het moment supersociaal en is overal te vinden. Ze is amper thuis deze vakantie, maar ook dat kan veranderen.
Ik zou enkel de vinger aan de pols houden, maar eigenlijk kan je zelf niet veel doen hé. Hij gaat zijn leven moeten uitbouwen en zijn contacten moeten zoeken. Geloof mij, ik lig er soms ook wakker van maar denk wel dat het goed komt met onze zonen. Als ik je berichtje lees, denk ik dat je ook een hele toffe jongen hebt, net zoals ik :-)
is maar de vraag
of hij voorheen wel zo sociaal was. Misschien voetbalde hij gewoon heel graag. En gamede hij graag. Nu wordt hij misschien kritischer in zijn contacten, misschien juist heel positief?
Het eerste waar ik aan denk bij je bericht is hem stimuleren op een (of meer) clubje te gaan. Liefst iets dat hem samen kan brengen met meer gelijkgestemden. Of misschien doen die anderen er even niet zo toe voor hem, en is het gewoon goed vooral hobbies te zoeken waar hij zijn ei bij kwijt kan.
Scouting bijv is bij uitstek wel iets waar nu eens iets 'anders' gedaan wordt. Gewoon leuk contact en uitdagende activiteiten staan centraal.
nee joh,
Je moet je er niet mee bemoeien en hem meer loslaten!
feit dat je denkt dat hij dingen zegt om jou te plezieren of minder ongerust te maken, is al een teken aan de wand. Een teken dat je dus al veel langer je veel te veel probeert te mengen in zijn leven, terwijl dit echt dingen zijn die je een kind zelf moet laten uitzoeken.
als hij er om vraagt, als hij bij je komt voor raad is het vroeg genoeg om hem bij te staan. Tot die tijd moet je het houden bij belangstelling tonen, maar als hij zegt dat hij er niet ongelukiig bij is: laat gaan!
Ik denk dat je man daar ook een zeer goeie (mannen) kijk op heeft.
Een moederhart doet echt niet altijd wat het beste is! Een vader weet soms beter, voelt meer aan waar een kind behoefte aan heeft. Met rondom thema loslaten, daar zijn mannen beter in....
Niet mee bemoeien
Ik probeer me vanaf ongeveer groep vier al niet meer te bemoeien met de wel of niet vriendschappen van de kinderen.
En datis soms best lastig, ik vind mijn kinderen uiteraard superleuke mensen. Toch is tot nog toe geen van hen een popi jopie met een druk sociaal leven.
Mijn puberzoon 16 nog het minste, hij onderneemt nauwelijks iets met leeftijdsgenoten. Niet helemaal volgens het plaatje dat in de boeken staat. Maar ik weet ook dat hij zeker niet de enige is.
Ik ken heel veel pubers die niet zulke bruisende vriendschappen hebben. In de boekjes staat wel dat dit normaal zou zijn, een druk sociaal leven. Maar dan ken ik dus heel veel abnormale pubers. Ik begin dan altijd aan het waarheidsgehalte van die boekjes te twijfelen.
Pubers met een druk sociaal leven vallen wel veel meer op, dan degenen die achter de pc zitten, of achter een tekenblok. Maar ik ben er van overtuigd dat de laatste groep net zo 'normaal' is als de druktemakers.
Geen van mijn kinderen zit er trouwens zelf mee. Als ik een ding heb geleerd sinds ik ouder ben, is het wel dat ik mijn gevoelens en wensen niet op mijn kinderen mag projecteren. Zij moeten hun eigen weg zoeken.
bedankt
Bedankt voor jullie reacties.
Denk idd ook dat ik moet gaan loslaten en ook al roep ik zo hard dat ik dat echt wel doe....kom ik er steeds meer achter dat ik dat helemaal niet doe.
Vandaag is ie spontaan met 2 vriendjes naar de stad, ik me maar druk maken....ppppffff
Vlgs mij heb ik zelf meer een probleem dan hij dat heeft.
Hij sport al 2x per week bij een waterpolo team en hij dart graag, dus ben al een tijdje op zoek naar een vereniging in de buurt.
Hij wil ook graag een baantje als hij 15 wordt.
En liefst niet in ons dorp, maar meer richting de stad....lijkt hem leuk zegt ie....
Fijn, want hier werken alweer alleen dezelfde jongens die ook bij hem op school zitten....
Uiteindelijk komt vast wel goed, maar nooit gedacht dat t voor mezelf soms zo moeilijk zou voelen
Klopt ook dat er overal wordt gedaan of allen pubers alleen maar samen moeten zijn elke dag...uren moeten kletsen en hangen samen...
Moeten ons zelf nog wat gekker maken met alle invloed die media op ons heeft....en ik geef eerlijk toe, ben er soms ook gevoelig voor hoor!
Bedankt in ieder geval!!!!
Kan weer ff vooruit met jullie reacties :o)
kan snel veranderen
op de basisschool had zoon regelmatig speelafspraken, op de middelbare school sprak hij zelden iets af met klasgenoten, hij ging wel elk jaar mee tijdens het klassenuitje aan het eind van het schooljaar. Nu is hij inmiddels 16 en onderneemt sinds een aantal maanden ineens veel vaker iets met vrienden, gaan zwemmen of gewoon ergens thuis.
Het ene kind houdt van feesten, festivals en fuiven, het andere kind meer van gamen, voetballen en andere dingen.
zebra
Hier precies hetzelfde, zoon is 16,5 en sinds dit jaar spreekt hij wat meer af. Hij heeft een mountainbike gekocht en hij fiets dus wel eens met klasgenoten. Hij heeft zelfs een paar keer gegeocacht met een klasgenoot die dat ook doet. Het afgelopen jaar was het leukste jaar op de middelbare.
Overigens is hij ook met scouting begonnen en daardoor heeft hij weer hele andere jongeren leren kennen.
loslaten
Fijn die herkenbare reacties, gisteren nog eens goed over zitten nadenken.
Het is denk vooral t feit dat ik het loslaten erg moeilijk vindt, vroeger kon je als ouder t initiatief nemen een speelafspraak te maken.
Tja, dat kan natuurlijk echt niet meer.
Moet nu echt aan mezelf gaan werken en leren hem los te laten en ervan overtuigd zijn dat hij zijn zaakjes echt wel geregeld krijgt.
Dacht ik 10 jaar geleden dat t loslaten wel mee viel, toen hij voor de eerste keer alleen buiten ging spelen.....nou, deze keer valt t me toch zwaar tegen...
Vertrouwen
Het sleutelwoord bij loslaten is vertrouwen. Heb er vertrouwen in dat je kind in staat zal zijn om zijn eigen leven te leiden: zijn eigen fouten zal maken, teleurstellingen zal kennen, op zal krabbelen en weer plezier zal maken. Net als wij ouders elke dag doen. Er is toch geen enkele reden om aan te nemen dat onze kinderen minder goed tegen het leven opgewassen zullen zijn als wij?
Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
loslaten valt niet mee
onze jongste is al 24 en nog steeds merk ik hoe graag ik als moeder dingen in het leven van onze kinderen die anders verlopen dan ik heb gegund had, zou willen veranderen.
Maar dat is onmogelijk en onwenselijk! Ze hebben hun eigen leven, met alle mooie en moeilijke dingen die erbij horen. Je mag altijd een gastvrije basis blijven, het nest waar ze even komen uitblazen als ze daaraan behoefte hebben (!), en dat is het.
Dat is trouwens heel wat!!
baantje
Als ik de vakkenvullers hier bij de plaatselijke grootgrutter hoor, dan levert zo'n baantje heel wat sociale contacten!