Ver-weg-brugklas: wat te doen met heimwee?!

Zal niet makkelijk zijn

Zo, dat is aardig wat dat jullie te wachten staat, lijkt me! Is het een brugklas aan een speciale school verbonden? Ik ken het eigenlijk alleen van schoolklassen die horen bij dansopleidingen. Puur uit interesse overigens, voor je vraag maakt het niet uit.
Ik denk dat je op zoek moet naar wat voor jouw dochter werkt. Het ene kind heeft andere behoeften dan het andere en daar moet je naar op zoek. Ik zou voor de beginperiode iets afspreken met betrekking tot contact en dan na een paar maanden merk je vanzelf of dat werkt of dat de routine langzaamaan verandert. Voor het begin zou ik een dagelijks vast belmoment inlassen, bijvoorbeeld net voor of na het eten? Ik zou in het begin niet zomaar midden in de week daarheen gaan of haar thuis laten komen, eerst routines opbouwen (door de week daar en weekend bij jullie), als die routines er zijn kan je ze gaan doorbreken. Midden in de week daarheen verstoort in het begin misschien alleen het wenproces? En schept misschien ook verkeerde verwachtingen?
Verder denk ik niet dat massa's foto's verhinderen dat ze zich op de nieuwe omgeving gaat concentreren. Ik zou eerder foto's in een fotomap meegeven dan in lijstjes, op die manier wordt ze er niet steeds aan herinnerd, maar kan ze wel foto's kijken als ze dat zelf wil. Misschien een fotoboekje voor haar maken samen met brieven van jou/vader/brusjes/anderen? Niet te zwaar maken, maar kan erg leuk zijn.
Bovenstaande is overigens zo mijn eerste ingeving en gebaseerd op gevoel, heb er verder geen ervaring mee!

Euh..

Nu staat het er wel erg suf! Ik bedoelde dat ik geen ervaring heb met kinderen die op die leeftijd ergens anders gaan wonen. Wel met heimwee op zich, zelf in het buitenland gewoond en ervaring met kinderkampen, en daarvan weet ik dat duidelijke verwachtingen en vaste contactmomenten goed werken :)

Onze zoon is na zijn eerste jaar brugklas (hij was toen 13) voor zijn sport in een ander land gaan wonen. Hij kwam toen terecht op een internaat, dus geen gastgezin.

Wat voor hem geholpen heeft om zich daar op zijn plek te voelen is een maatje. Een van zijn teamgenoten en ook tevens zijn kamergenoot was zijn buddy. Die begeleidde hem de eerste maanden, hielp op school met de taal die voor hem ook totaal nieuw was. Ze zijn nog steeds dikke vrienden al wonen ze allebei niet meer op het internaat.
Wellicht gaat een van de kinderen uit het gastgezin naar dezelfde school en kan op deze manier behulpzaam zijn.

Ook hadden we een keer per week een belmoment. Iedere donderdagavond hadden we even kontakt. Een keer in de zes weken kwam hij een weekend thuis.

ook hadden we een klapper gemaakt met foto's van familie, vrienden etc. Telefoonnummers erbij. Zodat hij met de begeleiders daar kon praten als familie hem bezighield en dus via foto's kon laten zien om wie het ging. Dit ook natuurlijk omdat de taal (nog) een groot probleem was.

Groetjes,

Muppy

Als je vragen hebt stel ze maar.

Wat ook

Nieuwsgierig

Muppy, ik ben wel nieuwsgierig voor welke sport dit is en hoe je zoon het ervaren heeft. Wilde hij het erg graag en is het goed uitgepakt?

Voor mummie

Het gaat hier om ijshockey. Ja, hij wilde zelf erg graag want hij had/heeft gewoon een droom om prof-ijshockeyer te worden. Het is in die zin goed uitgepakt dat hij zijn doel bereikt heeft. Hij heeft dit jaar zijn eerste prof-contract ondertekend en is dus komend seizoen prof. Dat wil niet zeggen dat hij nu veel verdient, want de eerste twee jaar zijn opleidingsjaren. Komt hij daar goed doorheen, d.w.z. dat hij regelmatig wedstrijden speelt dan gaat hij wat meer verdienen. Hij zal zich dus moeten bewijzen. Wat wel altijd moeizaam gaat en zal blijven gaan is school. Naast het wennen aan een nieuwe taal (Duits in dit geval)-zowel lezen, schrijven en spreken- zit hij qua leren op praktijkschool/VMBO-basisniveau. Dat is niet bijster hoog en maakt het dus ook praktisch onmogelijk voor hem om naar Canada of de VS te gaan. Maar toch blijft hij zich inzetten en hij heeft al plannen om over twee jaar de sprong te wagen.

Groetjes,

Muppy

Heb je

al een hyvespagina? Kunnen jullie op die manier contact hebben en foto's kijkn?

Voor pelle

Omdat hij nu hij bijna 18 jaar is in Amerika of Canada naar college zou moeten. Als je 13 bent heb je nog te maken met leerplicht en vind je altijd wel een school op zijn niveau. Als 18-jarige zul je toegelaten moeten worden op college. Dat betekent minimaal VMBO-t/HAVO niveau. Dat haalt hij gewoon niet. Mochten ze hem willen aannemen dan zal hij toch voldoende punten moeten halen om te mogen blijven. Dat is in feite een mission impossible.
We laten hem dus nu in Duitsland groeien en hopenlijk deze zomer zijn Hauptschule-absluss halen. Mocht hij over twee jaar zo sterk zijn dat hij in een opleidingsteam in Amerika/Canada terecht kan kan hij dat proberen. Hij is dan 21. Hij heeft dan niets meer te maken met school/college.

Groetjes,

Muppy

Voor pelle

Natuurlijk is in Amerika niet het laagste niveau VMBO-T. Ook daar zijn natuurlijk kinderen met een lager niveau. Maar..voor college-hockey (rond je 18e tot 24 met beurs!!! vaak verbonden met een universiteit) moet je toch minimaal VMBO-T niveau aan de dag kunnen leggen want je moet ieder jaar een verplicht aantal punten halen. En de colleges selecteren dus niet alleen maar op sportprestaties maar ook op leercapaciteiten. Die hebben ook een naam hoog te houden en jij als ijshockeyer bent hun visitekaartje. Ook op zijn vorige internaat/school zou hij nu niet meer terechtkunnen. In het laatste jaar dat hij er was zijn ze zich gaan omschakelen naar het duitse Gymnasiumniveau. Wat dat betreft heeft hij enorm veel geluk gehad.

Groetjes,

muppy