Veel ruzie met puber

mijn eerste reactie

haal die etiketjes even weg...

Ga eens terug naar toen, de dag waarop hij in jullie gezin werd geboren. Sta stil bij al die dingetjes waar je zo van houdt en waarin je met elkaar verbonden bent.

.....

Kan het zijn dat je nogal moe bent en daarom weinig geduld hebt? De dingen die je noemt en die je nu zo irriteren komen ook bij veel pubers zonder etiketjes voor. Probeer de stemming erin te houden, tel tot 10 en oefen geduld.

kleine dingen

Iets dat in onze ogen verschrikkelijk klein is, en dus 'absurd' om te weigeren,kan voor je zoon daadwerkelijk groot zijn. Daar meer rekening mee houden kan heel veel schelen. (Dus niet; niets meer vragen,maar wel goed kijken naar hoe je iets vraagt, wanneer je iets vraagt, hoeveel je vraagt op dat moment, hebben zaken kunnen inslijten, heb je er oog voor dat als hij iets *kleins* doet dat eigenlijk een grote prestatie kan zijn?

Tomaatje

"mijn eerste reactie
haal die etiketjes even weg...
Ga eens terug naar toen, de dag waarop hij in jullie gezin werd geboren."

Ehm, Tomaatje, op de dag dat hij werd geboren had ze waarschijnlijk nog geen idee van de extra etiketjes die er bijgeleverd bleken te zijn. Op het moment dat die etiketjes duidelijk worden betekent het ook dat alle verwachtingen die je op de dag van zijn geboorte had, niet echt relevant meer zijn.

On topic: een ADD/ADHD-puber is een puber in het kwadraat met alle minder leuke dingen tienvoudig erbij.
Dat vereist het geduld van een heilige. De strijd aangaan verlies je geheid.

Inderdaad is geduld superbelangrijk, maar ook consequent zijn. Dat betekent: niet buigen voor woede-aanvallen. Jij geeft geen geld? Dan geef je dat ook niet na een woede-aanval. Want een puber zijn zin geven na een woede-aanval betekent vaak dat het van kwaad naar erger gaat.

Verder, heel belangrijk: pak je rustmomenten en zorg voor hulp. Waar is de vader van je kind? Zijn er grootouders, ooms, tantes, die het af en toe even van je over kunnen nemen in de vorm van een logeerpartij?

Ik heb zelf autistische pubers waarvan er één ook ADHD heeft. Slopende tropenjaren... Daar kun je wel steun bij gebruiken. Helaas hier geen vader of familie in de buurt, maar wel een geweldige (mannelijke) begeleider die me op weergaloze manier heeft weten te ontlasten (ook in zijn vrije tijd). Die hulp, in welke vorm dan ook, is goud waard! In ons geval is dat een begeleider, maar het kan iedereen in je omgeving zijn met het hart op de juiste plaats. Je moet er soms wel naar zoeken en om vragen, is mijn ervaring, maar het is geen schande om eerlijk te zeggen dat het zwaar is (wie dat aanstellerij vindt moet je maar vér uit je leven bannen, die heeft duidelijk niet in jouw schoenen gestaan).

Het opvoeden van een dwarse puber is al lastig, maar als er etiketjes bij zijn (sorry, die kun je echt niet wegdenken want die drukken er een extra zware stempel op) is alle vorm van hulp van je omgeving zeer belangrijk. Zoek ernaar en vraag erom!

Omdraaien

Geen tuindeur op slot draaien? Ik zou dat een heel belangrijk punt vinden en hem daarop terugpakken. Pick your battles! Jij vindt dus eten koken voor hem ook te veel werk, of zakgeld geven, of hem aan computerspelletjes te zien spelen. Vertel hem vooraf dat als hij dat niet doet jij ook iets niet meer doet. Etiketje of geen etiketje, dat zijn belangrijke zaken en als hij zich daar niet aan houdt loop je de kans dat het hele huis wordt leeggeroofd.

Ik zou dan het opruimen wat meer loslaten. Zet een krat in de trapkast en gooi daar al zijn spullen in die jou in de weg liggen. Jij bent binnen een minuut klaar en hoeft nergens over te klagen en de sfeer wordt niet verpest.

Op de bank drinken in schenken is niet handig maar draai het eens om, beloon hem als hij het wel doet, wijs hem erop dat hij toch moet lopen naar de keuken, vraag hem of hij drinken wil en schenk het in zodat je ook hier niet bezig bent met de sfeer.

Dus: bepaal wat écht belangrijk is en pick alleen die battles zodat je het gezelliger houdt en je meer kans loopt dat hij die andere dingen 'per ongeluk' ook doet.

Tomaatje

De etiketjes kwamen OMDAT er problemen waren, niet andersom.

dat snap ik wel

'De etiketjes kwamen OMDAT er problemen waren, niet andersom.' Natuurlijk zijn die etiketjes er niet zomaar, ze geven duidelijkheid.

Ik moest denken aan die campagne waarin kinderen geportretteerd worden, waarbij hun aandoening is doorgeschrapt en hun naam daarvoor in de plaats komt.

Mari heeft denk ik vooral steun van ouders die weten hoe het is, niet van 'zomaar' puberouders.

maar ook

Maar ook ouders met kinderen die zonder etiket(ten) door het leven gaan hebben dit soort dingen. Van baby tot volwassene heb ik problemen gehad met de oa sterke persoonlijkheden van mijn kinderen.
Wat ik hier lees is gewoon een tegendraadse puber, etiket of niet.

Je realiseren

Dat het voor je zoon allemaal heel veel energie kost. Wel sturen, maar niet boos worden. Luchtig houden en met humor. Hij weet ook wel dat het allemaal niet handig is maar zou ook graag eens op de automatische piloot gaan. En dat kan alleen maar als er goede volgehouden routines zijn. Niet als je alles afschaft wat je teveel word.
Het is met sommige pubers gewoon extreem. Het zijn geen onmenselijke dingen, niet alsof een kind zich als een alien gedraagt. Maar een zorgenkind kan je uitputten vanwege de extremiteit van op zich kleine dingetjes. En dat je altijd op je qui vive moet zijn.

nee Maria

Hem behandelen als een dwarse puber gaat niet werken, en doe je hem zwaar mee tekort.

het is het sturen

Wat hij niet accepteert. Ik begrijp heel goed dat hij niet realiseert dat op de bank drinken inschenken niet handig is, maar als ik hem daar vriendelijk op wijs, goh, doe dat even op tafel, dan vindt hij dat teveel moeite. En van dat soort reacties baal ik. Ik begrijp dat dingen niet automatisch gaan bij hem, en dat dat veel energie kost. Maar hij kan dan ook mijn opmerkingen ter harte nemen.En dan zijn telefoon eens wegleggen. De consequenties zijn namelijk bijna altijd voor zijn vader en mij. En daar baal ik van!

Ik heb laatst gezegd dat als de tuindeur nog eens niet op slot gaat, zijn ps4 het eerste is wat gestolen is. Ergo, die verberg ik. Dat werkt dan even. Maar ook dat maakt de sfeer niet gezelliger.

Ik probeer tot 10 te tellen, mijn geduld te bewaren, maar het lukt bijna niet meer.

pipa

Het ligt er maar aan hoe je iemand behandelt en hoe degene daarop reageert. Werkt het ene niet dan doe je het andere; dat geldt voor alle kinderen, met of zonder etiket. Het kan voor TS misschien ook een opluchting zijn dat ze de enige niet is en dat mensen met een kind zonder etiket ook moeten omgaan met kinderen in de pubertijd en dat dat ook heftig kan zijn.

Doodmoe word je ervan

Heel herkenbaar. Mijn puber (met etiketje) kan ook zo dwars zijn en wil dan per se dingen op haar manier doen, hoewel je al van verre aan ziet komen dat het mis gaat. Dat van dat glas kan hier ook zomaar gebeuren. Ze wordt wel iets voorzichtiger met de jaren, aangezien er ook wel eens een glas chocomel over haar eigen telefoon is gevallen. Dat is dan ineens wel een groot drama, maar als dat glas over 'mijn' bank gaat is het 'nou je hoeft niet zo boos te doen!'.
Als ik zelf een beetje ontspannen ben kan ik er ook wel luchtig mee omgaan, doe ik wat voor haar en probeer ik haar leven een beetje makkelijker te maken, maar zo vlak voor de vakantie wordt dat een stuk lastiger. Van nature ben ik namelijk helemaal geen ontspannen persoontje, en als ik het dan zo druk heb en puber loopt ook een boel gedoe te maken over dingen die voor haar belangrijk zijn en waarvan ik denk hmmmm tja...
Ik bedenk ook altijd maar dat haar boosheid en narrigheid voorkomt uit angst en grote zorgen over van alles wat mis kan gaan (of in ieder geval anders dan zij voor ogen had).

uitleg

Heb je ws allang gedaan maar het helpt hier nog wel eens: er rustig voor gaan zitten, benoemen storend gedrag waar en dan heel rustig uitleggen wat het nut is van gewenst gedrag. Vooral benoemen wat het nut voor hèm is. Mijn zoon (met etiket) is nl ook zeer zelfbepalend maar wel gevoelig voor als het zijn belang treft. Zolang ik dat maar goed aanstip, zit er beweging in.
Dus in jouw geval het op slot doen tuin deur: inbraak en kwijtraken spullen (zijn spullen). Inschenken op de bank: vies worden bank, stomerijkosten voor hem, kosten tapijtreinigen van zijn zakgeld enz. Zelf schoon moeten maken/doekje moeten halen: kost veel meer moeite dan je glas even verplaatsen.

Katniss

"Ik bedenk ook altijd maar dat haar boosheid en narrigheid voorkomt uit angst en grote zorgen over van alles wat mis kan gaan (of in ieder geval anders dan zij voor ogen had)."

Dit vind ik een hele belangrijke, goed gezegd.

De echte consequenties

Ik zou zoveel mogelijk de echte consequenties benoemen. Drinken inschenken op een randje van de bank gaat 9 keer goed de tiende keer moet je nat glas opvegen en de vloer, de bank en de omgeving met een sopje afnemen om het weer goed te krijgen. Als het glas echt valt wil ik graag dat je dan ook even diep ademhaalt en de rommel die je zelf onnodig gemaakt hebt meteen opruimt ook al komt dat dan slecht uit. Onnodig opruimen komt altijd slecht uit. Kun je beter voorkomen door iets meer attentie hoe je dingen doet.

De deur op slot draaien als je weggaat is een eerste drempel om diefstal te voorkomen. Je kunt de verantwoordelijkheid financieel niet dragen als er door jou nalatigheid diefstal komt. Bedenk hoe je het makkelijker kunt maken voor jezelf. Sleutel aan een lint om je nek?

gedrag

kan van buitenaf hetzelfde lijken, maar het dat echt niet zijn.
Nu geloof ik wel dat veel pubers een soort van zorgenkinderen worden, bepaalde vaardigheden lijken weer even weg. Je zou hen ook kunnen benaderen als zorgenkinderen. Maar het is helemaal niet erg ze niet als zorgenkind te behandelen, in feite maakt de benadering vaak niet zoveel uit en kun je hier en daar wat uitproberen.
Bij echt kwetsbare kinderen komt het veel nauwer, hoe je ze benadert. Je moet eigenlijk met zoveel rekening houden. Behalve het leefbaar houden is het ook van belang de relatie extra goed te houden, die heb je in zo'n situatie hard nodig. Zelfvertrouwen kind moet groot blijven/worden, toch al een uitdaging vaak.
Veel zorgenkinderen zijn helemaal niet dwars, simpelweg omdat ze daar niet aan toe komen, het leven biedt al zoveel uitdaging. Dwars gedrag verbloemt vaak onvermogen.
Dus stapje voor stapje. Samen op rustig moment praten over de zaken die spelen, liefst maar één tegelijk, even kiezen wat prioriteit heeft. Samen plan maken; hoe kan ik je hierbij helpen.
En keuzes maken. Wat telt zwaarder, de overlast van onhandig gedrag, of de stress die strijd op dat moment oplevert waardoor zorgenkind wrs weer minder snel kan groeien.
Eigenbelang benoemen, moet ik even over nadenken. Er zijn wel momenten dat ik dat doe/inschat dat kind hiervoor gevoelig is. Maar vaak is het, hier iig, niet nodig. Kind wil het sowieso dolgraag goed doen. Niet alleen voor zichzelf maar zeker juist voor anderen. Op momenten dat ik de situatie laat gaan er geen strijd over maak zie ik vaak opluchting wn de keer erna dan pakt hij het juist wél op. Niet altijd in één keer, soms zijn er meer situaties voor nodig. Maar ik weet dat we de meeste kans op succes hebben als ik hem de tijd geef en niet gelijk vanalles verwacht.
Ik probeer zoveel mogelijk te focussen op proces ipv resultaat.

Dubbelop

Ik denk dat een puber met iets echt veel 'lastiger' is dan een 'normale' puber. Ze hebben immers niet alleen die onvolgroeide hersenen maar ook nog de stoornis. Mijn dochter heeft er bovengemiddeld veel moeite mee om zich gedurende een (school-) dag staande te houden en te voldoen aan alle (on-) zinnige regeltjes en ongeschreven afspraken, en als ze thuis komt voelt ze de vrijheid om dat eens lekker los te laten en af te reageren. Niet onder het mom om eens dwars te gaan liggen, of haar moeder te pesten, maar gewoon omdat de spanning hoog is opgelopen.

Nog een dingetje

Ik zorg ervoor dat ik in ieder geval geen 'knallende ruzie' krijg met mijn puber (of mijn jongere, nog veel explosievere, kind). Daar ben je namelijk de volwassene voor, het is mijn eer te na om te gaan lopen bekvechten met een kind. Soms houd ik voet bij stuk, en dan wordt het kind wel heel erg boos, maar voor ruzie heb je er twee nodig.

puber in kwadraat

Een ass/adhd is inderdaad een puber in kwadraat. En heel onvoorspelbaar. De meest onschuldige vragen of opmerkingen worden explosief benaderd door hem. Ik probeer dat te negeren, weg te lopen, maar hij accepteeert dat niet. Hij gaat net zo lang door tot hij echt over onze grenzen heen gaat. Gisteravond vroeg man heel vriendelijk of hij een glas wilde pakken ipv uit de fles te drinken. Dat valt dan helemaal verkeerd, hij wordt enorm boos. Toen ikweigerde geld te lenen, zei ik verder niks, maar hij ging maar door. Toen hij iets gemeens zei over de ziekte van mijn vader werd ik pas boos.

Alle contacten verlopen inmiddels negatief lijkt wel of eindigen zo. Ik ben er van overtuigd dat hij het zo ook niet wil, maar niet kan ombuigen. Maar mij lukt het ook niet meer. Hij wil nergens over praten, niet met ons of een ander.

Mari

Maar dat is toch geen vriendelijke vraag, van dat glas? Het is kritiek vermomd als vraag. Je zoon is slimmer dan dat.
Ik herken het continu doorvragen wel, als je nee hebt gezegd. Dan worden ze boos en dat mag ook (het wordt alleen geen ja).

dat vind ik niet

Dat het kritiek is. Het is een gewone vraag, vriendelijk gesteld. Dat moet je toch kunnen vragen aan elkaar in een gezin? Hoe moet je dat dan nog vragen?

en daarbij

Hij weigert het omdat hij geen zin heeft om op te staan, hij weet wel dat je drinkt uit een glas en eet vanaf een bord. Hij vindt dat onzin, zoals hij zelf zegt. Kost allemaal teveel tijd.

Ik snap hoe het werkt maar het is wel zo'n battle die je bewust pickt. Het is kritiek, in ieder geval geen oprechte vraag. En aangezien pubers (en ASS'ers) aanslaan op kritiek, krijg je heibel.
Had je verwacht dat hij op zou staan om een glas te halen?

Eigenlijk wel. Maar dat was dus een foute gedachte. Hoe stel je die vraag dan? Of soortgelijke vragen bijv. Boterham met hagelslag op een bord.

geen vraag

Als het geen vraag is, moet je het niet als een vraag stellen.

Het is niet de vraag of hij zijn drinken in een glas wil (nee) of zijn boterham op een bord (nee), dat is een wens van jullie als ouder. Dus dan moet je dat ook zo brengen. Leg uit waarom je het wilt en stel het als regel.

Als je zoiets wel als vraag stelt, moet je ook het antwoord accepteren, al is het niet het antwoord dat je had willen horen.

Maar goed, ik zeg met nadruk niet dat het dan opeens wèl goed gaat hè….