Uit eten, komt het ooit goed?

Uit eten gaat hier prima (10 en 15 jaar)

Oudste ging al mee vanaf dat ze 2 was. Jongste was denk ik 4.
Kindermenu's mogen ze best hebben maar dan alleen als het 'echt' eten is, geen fastfood dus. Dan gaan we wel naar de Mac of de cafetaria.
Ze hebben vaak een gerecht gedeeld, gewoon een extra bord vragen.
Iets uitproberen hoeft niet van mij. Gelukkig lust oudste best veel en jongste heel veel. Als ze één gerecht mogen kiezen in een restaurant, gaan ze eerder op zeker.

Jongste wil nu geen kindermenu's meer omdat hij erg van vis houdt en de kindermenu's te saai vindt. Oudste is al te oud en eet meer dan een kindermenu.
Favoriet bij allebei is het wokrestaurant en een plaatselijk restaurant waar je alle gerechten deelt (ze komen zonder menukaart op tafel). Iedereen proeft alles (1 hapje is genoeg) en wat je lekker vindt, neem je meer van.
In de meivakantie hebben we all-in. Ze proeven dan veel van de buffetten. Die zijn daar ideaal voor.

Thuis is wat anders

Wij hebben ook altijd op het standpunt gestaan: je proeft gewoon altijd iets. Maar dat geldt voor thuis, niet voor uit eten.
Oudste is inmiddels volwassen, die lust niet alles maar vindt in elk restaurant wel iets van haar gading. Maakt redelijk 'veilige' keuzes. Ze wil wel vaak ook even iets proeven van wat een van de anderen op het bord heeft.
Nummer 2, beginnende puber, lust bijna alles, die maakt al jaren zelf een keus uit het menu en kiest zelden voor de frieten, zeg maar. Hij probeert graag iets wat hij nog niet kent, ook bv visgerechten, en tja dan kies je af en toe wel eens verkeerd. Maar dan valt er vaak nog wel wat te ruilen.
De 3e, van 9, is de kieskeurigste van het stel, die zal niet snel iets nemen wat hij niet 100% vertrouwt, of onbekende dingen willen proeven. Dus dat wordt dan toch meestal de frieten met iets van vlees. Wij gaan echt niet standaard voor het kindermenu maar sinds hij kan lezen duikt hij daar zelf meteen op af. Nou, prima .

En nummer 4 is nog in de kleuterleeftijd, die mag nog he . Ze eet meestal niet zo heel veel dus die heeft aan een kindermenu meer dan genoeg.
Ze gaan het echt allemaal nog wel leren voor ze volwassen zijn. En zo niet, nouja dan zitten we over 10 jaar nog steeds aan tafel met 2 friet-eters. Ik kan er niet mee zitten!

P.s.

Wat wij ideaal vinden: een pannekoekenrestaurant (ja, wie niet ) of tapas eten. In een tapasrestaurant bestel je een paar kleine gerechtjes, daar is echt voor iedereen wel iets te verzinnen wat ze lusten. En natuurlijk een wokrestaurant (waar de jongste 2 dan vervolgens weer weinig anders eten dan friet, frikandel en ijs )

Kindermenu's

Dat 'kindermenu's overslaan' snap ik niet helemaal. Hoezo over slaan? Oudste is sinds hij 2 jaar of 2,5 of zo is een kritische eter, dus om hem (toen hij jonger was) _geen_ kindermenu te geven is pas zonde van je geld .
Wij zijn pas later uit eten gegaan, omdat ik uit eten gaan met jonge kinderen niet echt voor mijn plezier doe - dus vanaf dat de jongste 4 is denk ik.

O en...

... wij hebben onze kinderen wel van alles voor geschoteld hoor, maar ja, ze moeten het ook opeten ;)

Kindermenu's overslaan

Kindermenu's overslaan is niet zo moeilijk.
De eerste jaren vooral een kwestie van een extra bord ernaast en laten delen.
Restaurants doen we veel in het buitenland en dan kan je ook rustig om halve porties voor kind vragen. Of kind alleen voorgerecht en nagerecht.
Maar ook in NL kan dat vaak prima. Hier in de buurt een restaurant dat altijd keurig aan kind vroeg waar ze zin in had en dan aangepaste porties voor haar serveerde. Met ook een prima aangepaste prijs. En meestal mocht ze dan ook in de keuken kijken hoe het gemaakt werd.
Er is vaak meer mogelijk dan alleen maar de kaart.

Kindermenu's overslaan.

Ik snap het kindermenu's overslaan nog niet echt, wat dat voor toegevoegde waarde heeft. Of dat ze leren dat je in een restaurant geen frikandel krijgt? Bij de menu's voor volwassenen krijg je ook vaak frites.
En wat geef ik mijn kind anders? Hij lust bijna niks, dan heeft het dus geen zin om als we uit eten gaan hem mijn (halve) salade te geven.
Kies ik voor gezelligheid, dan krijgt hij dus een kindermenu. Ik zie het verschil niet als hij de helft van mijn patat krijgt, of als hij een eigen bord krijgt met patat van een kindermenu.

Klant is koning en uit eten gaan is een feestje

Ik snap het niet zo goed. Wij gaan slechts 1 of 2 keer per jaar met het gezin uit eten en dan is het ook echt bedoeld als feestje. We kiezen samen een restaurant en het idee is dat iedereen lekker eet. Dit heeft in het verleden betekent dat kind 1 twee voorgerechten at, tegelijk met kind 2 dat als hoofdgerecht een ijscoupe wilde hebben. Als dat is wat zij het allerliefst willen eten, dan is dat wat ze krijgen. Wij (de ouders)hebben allebei langere tijd in de horeca gewerkt en wat ons betreft is de klant koning, dus voorgerechten, hoofdgerechten en toetjes tegelijk serveren mag in een restaurant geen probleem zijn. En thuis gaan we weer gezond aan de groenten en de uit gebalanceerde maaltijden. Dit is alweer een ruim decennium geleden en inmiddels zijn de kids (4x) gezellige alleseters, maar of dit dankzij of ondanks onze aanpak is durf ik niet te zeggen:-) Maar uit eten gaan en dan met de tenen krom zitten, daar zou ik voor passen.

Had er geen puf voor

ik had echt geen puf voor al dat laten proeven en proberen. Ik was blij dat de kinderen iets gezonds naar binnen kregen. Ze waren zo lastig! Ik heb dus niet eens laten proberen. De oudste heeft ooit een half jaar op appels, brood met smeerkaas en kabeljauw met wortels geleefd. Echt waar. Het leek me nog best een uitgebalanceerd dieet. Ik heb altijd maar geduimd dat het over zou gaan, maar voelde me wel wat schuldig vanwege m'n gemakzucht.
En nu? Ik heb dus droomkinderen om mee uit eten te gaan. Sushi, tapas, een visrestaurant, het maakt niet uit. Ze proberen van alles. Tja, waar heb ik dat aan verdiend!? Het is dus echt vooral een kwestie van geluk volgens mij want kan me toch niet voorstellen dat mijn aanpak de juiste was.

Snap het ook niet zo

Je gaat uit eten omdat dit gezellig is. Dan ga je toch niet klagen over wat je kinderen willen eten en ze iets opdringen waar ze geen zin in hebben of niet lusten. Daar wordt het niet gezelliger van. De keuze is dan of hen zelf laten kiezen, dus het kindermenu, of zonder kinderen uit eten gaan. Lijkt mij simpel.
Hier gaan we overigens ook zelden met de kinderen uit eten, liever ook met z'n 2- en. Dat laatste overigens ook weinig omdat we het te duur vinden en niet zo vaak kinderloos zijn. Als we met de kinderen gaan is het meestal het pannenkoekenrestaurant. Toen dochter jarig was, ze werd 12, wilde ze naar de Italiaan. Ze is dol op pizza. Er ging ook een vriendinnetje mee. Het was heel gezellig, meiden hadden allebei pizza en wat nam zoon van 8? Een kindermenu met frikadel! Vond het geen probleem hoor, was niet duur alleen veel te groot voor hem alleen. We hebben allemaal heerlijk gegeten.

Italiaan

Oudste eet graag bij de italiaan: pizza met salami, ham en ananas. En dat is het dan ook, dus zonder tomatensaus en zonder kaas...
Ik moet zeggen dat hij de enige is die echt met gemak de hele pizza op kan, dus hij geniet er wel van . En ze serveren het zonder blikken of blozen, erg klantgericht.

Beren, restaurant?

Ik weet niet, maar een patatje-sate met een beer op de achtergrond zou mijn idee ook niet zijn als ik een restaurant zocht

Onze kinderen zijn redelijk makkelijke eters, maar naar een goed restaurant neem ik ze nog niet mee. Toevallig, door een foutje, een tijdje terug met de oudste in een veel te goed restaurant beland. Hij genoot er wel van, hij kookt zelf ook graag, dus experiment wil wel. Het maakte de rekening bijna goed :)

Eten mét/op kosten van anderen

Belangrijker dan dat ze mee gaan 'uit eten' als gezin en 'alles eten' vindt ik de etentjes mét anderen en bekostigd dóor anderen. Hier komt dat elk jaar wel een paar keer voor....Opa is jarig en daarom gaan we allemaal (inclusief kleinkinderen) uit eten. Andere opa heeft een kerstmaal in gedachten en de moeder van mijn vriendin viert haar 75de verjaardag met een heleboel genodigden buitenshuis inclusief buffet en oudste is als beste vriendin van kleindochter ook uitgenodigd.
Dat soort dingen.....En dat zijn meestal geen pizzeria's of pannekoekenhuizen.Bij dat soort gelegenheden vind ik het (in tegenstelling met als we als gezin onder elkaar zijn) wél belangrijk dat ze 'mee doen' en niet zitten te miepen van 'dat lust ik niet' en al helemaal niet dat ze de sfeer verpesten door te klieren of te keten.
Dáár hebben wij wel op ingezet. Het 'moet' zin of niet en je gedraagd je maar en eet alles wat je voorgeschoteld wordt, desnoods een klein beetje. Dat is wel gelukt. Ik denk dat eerlijk gezegd ze daar meer van geleerd hebben qua eten dan van die gezinsuitjes met ons Onze ene opa is ook nogal van de bijzondere restaurants...Zo zijn we ooit met oudste nog maar een jaartje of 8 en jongste kleuter bij de japanner geweest die toen nog maar net in opkomst was en die had niet eens een kindermenu. Alleen een 'klein menu' (minder qua hoeveelheid) toen...dus voor de kinderen was er niets te kiezen en de prijzen waren zo dat mij oren ervan klapperden. Van tevoren zag ik het helemaal niet zitten, met die zeurneuzen van ons, maar het viel erg mee. En afgelopen jaar zijn we bij een middeleeuws restaurant geweest....ook daar was geen kindermenu en patat met frikandel al helemaal niet. Wel varkens aan 't spit, waarmee jongste een enorm medelijden had ...
In ieder geval is 't wel leerzaam van die enigzins verplichte mee-eet-uitjes.
groeten albana

Luxe

De meesten van onze generatie zijn groot geworden met vijf keer per week aardappels, vlees, groente, 1 keer macaroni en een keer rijst. En dat was dan al best een wuft menu. Van onze kinderen vragen we alle wereldgerechten lekker te vinden, en 21 verschillende menu's per maand is heel gewoon geworden. En dat terwijl de smaakpapillen van kinderen vaak nog supergevoelig zijn. Pas als die slijten, kunnen ze meer lekker vinden.
Mijn houding is daarom haast andersom: ik vind het geen aanstellerij als ze iets niet lekker vinden, ik heb respect voor wat ze wel willen/kunnen eten. Dat maakt altijd, iedere maaltijd tot een gezellig samen zijn.
En in restaurants is het lastig, met verschillende allergieën en vegetarisch willen eten, zijn we vaak al heel blij als er uberhaupt iets is wat mogelijk is. Tja, dat is dan friet, of blote spaghetti. Nou en? Als het maar gezellig is.

Eens met kaatje

De gezelligheid staat voorop. En als daar iemand tussen zit die heel blij is met een bord patat en komkommer, prima.
Wij gaan vanavond uit eten met onze kinderen, vanwege onze 25e trouwdag. Vijf van de zes houden van japans, maar dochterlief niet, dus we wijken uit naar een klein, gezellig wokrestaurant. Ik vind het samenzijn en de gezelligheid het belangrijkste.

zelden patat

kan me inderdaad voorstellen dat je als je toch zelf patat eet - je natuurlijk voor een kindermenu kiest en niet je patat deelt.

Als ik naar een restaurant ga eet ik eigenlijk nooit patat - daarvoor meld ik me dan weer in de snackbar. (en ook dat niet vaak - ben niet zo'n patatfan, maar voor een frikandel speciaal kan je me wakker maken)
Vandaar dat eten delen met kind.

Hier niet

Mijn kinderen doe je geen plezier met restaurantbezoek. Te druk, teveel geluid, teveel mensen. Ze kunnen het wel. Etentjes met familie weten ze zich te gedragen, maar ik kijk ook echt niet wat ze eten. Ze kiezen uit wat er is en anders eten ze later thuis nog maar een boterham.
Met Pasen hebben we heerlijk thuis gegourmet. En met Kerst vind dochter het leuk om een menu samen te stellen met kaartjes en dat dan ook te maken, maar nieuwe dingen zitten daar over het algemeen niet bij. Dat komt dan wel weer tussendoor als ze eens logeert dan leert ze weer eens wat anders dat ze dan weer thuis gaat proberen.
Overigens ging ik voorheen met kinderen en familie wel naar restaurants waar het geen probleem is als je kinderen er ook genoeg van hebben en wat anders willen doen. Er zijn veel restaurants waar de pubers even naar buiten kunnen om te voetballen op het strand of zo, zodat de volwassenen nog even na kunnen zitten. Of filmpjes kijken in de lobby of zelfs een heuse speelkamer hebben.
Zelf ben ik ook precies, je ziet mij niet in een restaurant met garnalen met grote sprieten of zo, Japans trekt me ook niet aan. Ik zocht nog weleens naar een echt Hollands restaurant. Vroeger zat er een met keukentafels bij de Bilderdijkstraat in Amsterdam. Kon je heerlijk bietjes en puree eten met een gehaktbal.:-)

Annej

Die restaurants zijn er nog, in Amsterdam, zie link!
http://www.iamsterdam.com/nl-NL/experience/de-stad-in/eten-en-drinken/top-10-hollandse-restaurants

Haha

Bietjes met een gehaktbal, nou daar zou ik niet voor uit eten gaan.
Veel voorgangers hier hebben het over Japans. Zelf vind ik daar niet veel aan, van die sushi-hapjes. Dochter vindt ze echter heerlijk. Eenmaal per jaar gaan we met schoonouders uit eten bij een buffetrestaurant en daar eet zij voornamelijk sushi. Dure smaak! Dan zie je dus ook het verschil tussen onze kinderen, zoon eet vooral frikadelletjes, friet en fruit. Ook goed hoor. Voor zoon is dat vaak nog een lange zit omdat de rest van de familie maar blijft eten. Gelukkig is er een tv-hoekje voor de kids.
Wat ook erg geslaagd eten is met kinderen is tapas. Dan kunnen ze zelf hun hapjes uitkiezen. Keuze genoeg op de kaart, zit altijd wel wat bij.

O wow!

Dankjewel Fiorucci!
Ik had het echt al lang opgegeven. Bij gelegenheid lijkt het me heel leuk! Vooral met gasten uit het buitenland of zo.
Overigens nog van harte gefeliciteerd met je 25-jarig huwelijk.

Annej

In Breda: http://www.bndestem.nl/extra/eten/eten-den-boerenstamppot-1.3690536

Maar ik kies liever iets anders, ook met de kinderen.

Oke breda

Ziet er goed uit. Dus als we eens die kant uit gaan.
Ik heb ook eens heerlijk stoofvlees gegeten in Antwerpen, maar ja die eeuwige frieten he.:-)

Annej

Dankje!

K. heksenvet, wuft menu

Over je wufte menu en de gevoeligheid van smaakpapillen, en gewoon aardappels-vlees-groente.
Ik vind het altijd zo zielig voor de asiatische kinderen bij ons in de buurt. Die krijgen nooit fatsoenlijk eten! Geen brood bij het ontbijt, een rijstbal met sojasaus als lunch, of sushi, of noedels met iets scherps erdoor, koude rijst met groenten... Zielig hoor, en dat van jongs af aan al. Zelfs de kleuters zie je nooit met een gewone bruine boterham met kaas. En als je hoort wat ze verder krijgen: nooit aardappels, geen stamppot. Wat moet er van die arme kinderen terechtkomen, hoe kan hun smaak zich ooit ontwikkelen?

Multi Culti

Onzin multi culti

Je hebt mijn berichtje totaal onbegrepen. Nou ja, kan gebeuren. Die Aziatische kindjes krijgen ook een beperkt menu: rijst. Zij hoeven niet ook nog eens Hollandse pot te eten. Het gaat er dus niet om wat er gegeten wordt, maar om de hoeveel totaal verschillende gerechten.
En ik zei nog iets: smaak ontwikkel je niet. smaak stomp je af, dat maakt dat meer lekker vindt. Kinderen hebben nog heel gevoelige smaakpapillen, volwassenen niet. Sommige slijtages zijn in je voordeel.
Dus ik denk dat menig Holland kind jaloers kan zijn op de Aziatische kindertjes, zij hoeven maar een smaakpatroon te leren waarderen. Snap je wat ik zeg?