Twijfel over corrigeren zoon

Keus laten

Ik leer vooral wat je gedrag doet en dat je daar een keus in hebt. Dus soms wel iets laten voor een ander en soms niet. Plus dat het meeste hartstikke subjectief is. Des te verder van het gemiddelde, des te meer mensen het fantastisch of verschrikkelijk zullen vinden (maar weer niet saai).

Dat kwartje valt wel bij kind en ik zie haar met vallen en opstaan (maar dat is bij mij niet veel beter na al die jaren) keuzes proberen te maken.

Volgens mij kun je prima uitleggen dat niet iedereen dartel druk gedrag leuk vindt. Als ouders of zus moet je ook gewoon eerlijk kunnen zeggen dat hij irritant doet. Vreemden zullen het niet zo snel uitspreken, maar die gaan je dan wel uit de weg.

Ik roep maar wat.

Bestaat er misschien een tienervriendelijke cursus in body language?
Of is er een therapeut te vinden die dit kan bijbrengen?
Dit zou hem kunnen leren de lichaamstaal van anderen "te lezen" en wat hij oproept bij anderen? (en andersom)
Niet te serieus maar eerder op speelse wijze.

maar

Als anderen vaak en veel last van iemand hebben, dan *is* die persoon toch niet goed zoals hij is?

Als je dat laatste dan steeds benadrukt, is er toch minder noodzaak om wat minder irritant te worden?

Sanne

Dank voor je reactie.
Zijn jij en je dochter ook zo energiek en (soms) impulsief?

Je hebt nl. gelijk dat de irritatie ook iets subjecties zijn. Man en zusje zijn wat rustiger van zichzelf en ergeren zich sneller dan ik. Sommige dingen (pijn doen en te vaak aandacht vragen bij mij) vind ik zelf vervelend dus daar zeg ik wat over omdat ik er zelf last van heb. Bij andere dingen zeg ik er soms wat van omdat anderen er last van hebben (om hem uit te leggen dat hij rekening moet houden bij anderen) terwijl ik er zelf dan soms geen last van heb (meer algemeen opvoedkundig advies dan dus).
Misschien helpt het als ik eens rustig met hem erover praat dat dingen subjectief zijn, en dat mensen er last van kunnen hebben (maar anderen dus niet). Dat voelt al minder "fout als mens" denk ik (voor mezelf in elk geval wel).

"Ik leer vooral wat je gedrag doet en dat je daar een keus in hebt."
In zijn algemeenheid een goed punt en zal ik ook bespreken. Maar met impulsief gedrag heb je dat juist niet, dat besef van een keuze. Dat gebeurt juist spontaan. Hoe ga jij daarmee richting je kind als dat spontane gedrag storend is voor (sommige) anderen?

BeetjeAnders

Ik denk dat zo'n cursus (nu) te zwaar is en nu sowieso om allerlei redenen niet handig. Ook denk ik dat hij slim genoeg is om mensen te leren lezen met de tijd.

Als ik naar mezelf kijk: ik kan het ook wel zien of mensen geïrriteerd raken van mijn levendige/spontane gedrag, maar dan moet ik ze wel eerst zien. In mijn spontaniteit en focus (op hetgene dat ik dan doe/denk) zie ik mijn omgeving vaak even niet en daardoor mis ik die signalen of anders gezegd, zie ik ze wat laat. Ik ben bang dat het bij zoon ook zo werkt, hij gaat gewoon even op in zijn eigen ding, is op zo'n moment even niet met de omgeving bezig.

Ik weet niet of dat te leren is, om tijdens je spontane acties je focus naar de omgeving te verleggen. Ik zou bij mezelf niet weten hoe. Ik ben me er immers van bewust, maar het lukt me niet dat anders te doen.

livia

ik denk dat je misschien vanuit hem zelf (jezelf) kunt redeneren qua voorbeelden? Ik herken namelijk erg wat je zegt bij mijzelf en mijn oudste en ben eigenlijk blij dat ik dit nu eens zo lees. ....
Het eerste voorbeeld is dus wat jij zelf hem uitlegt over jouwzelf (dat je er zelf last van hebt). Kun je met hem voorbeelden verzinnen waarbij hij zelf blij is als iemand rekening houdt met hém? Dus wat doet het met een ander als je rekening met hem/haar houdt, hoe beïnvloedt dat de sfeer en de relatie etc.
Want het klopt wel wat iemand hierboven zei: als het je niet gegeven is van nature om spontaan dit te doen (en daarmee dus ook een grens overgaat af en toe) dan moet je het dus zo vroeg mogelijk leren herkennen en er mee om leren gaan. Juist omdat je iets moeilijk vindt moet je er gewoon meer mee oefenen, daar is - als je het op een prettige, niet veroordelende manier brengt - niets mis mee. Dus als hij eenmaal begrijpt welk 2 of 3 dingen 'onder de loep' liggen en wat meer aandacht van hem nodig hebben, kunnen jullie samen manieren bedenken dat hij zich het beter gaat herinneren. Hier was bijv met 'mond beetje open' eten een dingetje. Jarenlang. De geheime code was even een 'v-teken' van mij naar hem en het duurde natuurlijk ook lang voordat dat insleet. Maar als ik er nu aan denk is het al eigenlijk al lange tijd niet meer aan de orde.
Dit klinkt misschien niet als een heel vergelijkbaar voorbeeld, maar het ging erom dat zoon gewoon echt niet voldoende gemotiveerd werd door wat anderen ervan kunnen vinden. En niet omdat ie harteloos is maar omdat het gewoon niet van nature is. En verder is hij wel heel gevoelig dus ik herken je reactie dat je hem niet wilt afkeuren. Maar sommige gedragingen wil je wel dat hij verandert.....
gr Angela

Herkenning

dit gedrag herken ik in mijn zoon van bijna 14. Ik vertel hem regelmatig op vriendelijke manier dat hij moet proberen zich in te houden, te beginnen op school. Daar wordt hij door vele klasgenoten ontweken. Door zn luide stem valt hij ook nog eens heel erg op waardoor hij ook door de leerkrachten vaak wordt aangesproken. Heb op advies van de school adhd testen laten uitvoeren, kwam niets bijzonders uit. Hij heeft gesprekken gehad met kinder psycholoog jeugdzorg (wat een mallemolen--). Het heeft niets geholpen--. Hij is zoals hij is, op school heeft hij een paar goede vrienden, ik vind dat prima. Ik leer hem om rekening te houden met anderen, dat hij weet hoe hij bij anderen over kan komen, maar ook om met kritiek, negatief commentaar , om te gaan. Hij is vrolijk en lief, super behulpzaam en rechtvaardig. Dat telt allemaal toch ook? Ik vind het typisch, hij is een best slimme jongen, de klasgenoten die hem irritant vinden, zoeken wel contact als schoolwerk lastig wordt. Ik zeg dus, geniet van uw zoon, naarmate hij ouder wordt zal hij zich beter leren inhouden. Mijn zoon is positief ingesteld, ik hoop dat hij dat nooit kwijtraakt!

bodylanguage

Waar denk jij waar het in zit bij jouw zoon; onoplettendheid naar de omgeving (hij (h)erkent de tekenenen van irritatie ed niet die de omgeving laat zien want hij let niet op), zich moeilijk kunnen inleven in situaties en mensen of geen idee hebben wat zijn eigen gedrag is en dus ook niet welke reactie hij daarmee terugkrijgt? Of een mix?

Is dit van de laatste jaren of heeft hij dat altijd al gehad? Is hij voornamelijk te druk of heeft hij moeite met herkenning van gezichtsuitdrukkingen, heeft hij ook moeite om sociale gebeurtenissen op de juiste manier in te schatten in bijv boeken, films, verhalen, moppen? Neemt hij veel letterlijk of juist niet?

Je met hem bespreken welke situaties er zullen plaatsvinden, wat de onzichtbare regels zijn, welk gedrag dan zoal verwacht wordt of welk gedrag passend is. Of je legt uit wat zijn gedrag bij iemand kan teweegbrengen. Je kan ook de tip geven dat hij eens 2x even om zich heen kijkt in situaties in een groep, zich even bewust wordt van zijn omgeving, welke sfeer er heerst, hoe mensen zich gedragen en welke gezichtsuitdrukking zij hebben. Als jij daar ook bent, kan je met hem een seintje afspreken als jij denkt dat het een goed moment is om dat te doen. En als je daar toch iets hebt gezien dat niet paste, kan je dat erna met hem bespreken. Bijvoorbeeld als mensen schrikken vanwege een plotselinge actie, adrenaline aanmaken en dat maakt dat sommige mensen een boze reactie krijgen. Anderen bevriezen juist of worden bang.

Iemand schreef; Bestaat er misschien een tienervriendelijke cursus in body language?
Of is er een therapeut te vinden die dit kan bijbrengen?

Bij een haptotherapeut kan je dat heel goed doen: leren herkennen, situaties oefenen, oefeningen doen om hetzelfde te ervaren als zijn omgeving bij hem. Dat is dan 1 op 1. Soms is er ook een vorm van 'drama" (onder verschillende namen) waar bijvoorbeeld in een groep oefeningen worden gedaan waarbij je met of juist zonder tekst iets moet uitbeelden en waar een ander op moet reageren, met of zonder tekst. Vervolgens bespreek je in de groep wat goed ging en wat niet. Eigenlijk een soort acteerles.

gedrag of persoon

Wat ik bij mijn dochter altijd heb gedaan, is het loskoppelen van haar persoon en haar gedrag. Zij is goed zoals ze is, haar gedrag moet hier en daar worden bijgestuurd. Als zij irritant gedrag laat zien, kunnen mensen niet goed meer zien wat een leuke meid ze is. Dus kan ze dat gedrag beter afleren.
Je kunt dat op een rustig moment met je zoon bespreken, niet op het moment dat hij irritant is. Je kunt ook een teken of woord afspreken dat je gebruikt op het moment dat je ziet dat hij anderen irriteert. En hem ook alternatieven bieden om zijn enthousiasme te laten zien, maar zonder dat hij bij mensen over een grens gaat.

Niet teveel problematiseren

Als ik op de adviezen hier afga,uitvoerig praten, peuten, snap ik de roep om meer mannen in het onderwijs weer. Ik heb zelf drie zoons die op die leeftijd meer lawaai produceerden dan me lief was, en een die halverwege de middelbare school er nog steeds niet aan wil dat voortdurend woordgrappen maken houdbaar is tot hooguit groep 4.

Uit je posting kan ik weinig opmaken hoe ernstig en ongepast het gedrag van je zoon is. Je hebt voornamelijk over je eigen gevoelens en verleden. Dat deel herken ik ook: ik ben erg onhandig, in praktische zaken traag van begrip en mijn sociale voelsprieten hebben ook wat de tijd nodig gehad om zich te ontwikkelen. Wat zelfvertrouwen ondermijnt is als ergernis daarover niet uitgesproken wordt, maar bijna tastbaar aanwezig is en je niet weet wat je fout doet en hoe je het wel moet do en.. Als tegenover berispingen te weinig blijken van waardering staan. Dat is bij jullie lezen zeker niet het geval

Mijn advies zou zijn te druk gedrag proberen te corrigeren met humor of een losse opmerking. En als dat niet lukt, wat kernachtiger waarbij je het gedrag dat je wel wilt zien benoemt. Als je in de gaten houdt de knuffels, schouderklopjes etc veruit in de meerderheid zijn (ik heb wel eens ergens gelezen dat idealiter tegenover elke correctie 5 positieve interacties zouden moeten zijn) denk ik dat je op een goed spoor zit.