Tiener thuis met spullen van een ander, wat doe je?

Teruggeven

Natuurlijk zouden we het dan teruggeven. Echter ik kan me voorstellen dat in de chaos soms iets vergeten wordt of achter zou blijven. Zeker iets als een schaar of zo. Ik weet ook niet precies wat mijn oudste kinderen allemaal bezitten aan kleding/spullen. Het zou me dus misschien niet opvallen. Als ik het zou weten dan zouden we het uiteraard teruggeven aan de rechtmatige eigenaar. Ik kan echter niet garanderen dat we nooit per ongeluk hier eens een keer iets achter gehouden hebben van een ander.
Waarom vraagt je dochter niet gewoon aan haar klasgenoten of iemand haar sjaal heeft gezien?

Door de jaren heen zijn hier ook meerdere voorwerpen wel verdwenen waarvan ik geen idee heb waar ze terecht zijn gekomen. Zeker zaken als sjaals, paraplus en pennen verdwijnen heel makkelijk. Ook wel eens voorwerp wat meer raadselachtig was. Zo ben ik vorige jaar een grijze rok kwijt geraakt. Echt geen idee hoe ik dat voor elkaar heb gekregen. En ik ben normaliter echt redelijk georganiseerd.

Natuurlijk gaat het terug. Maar op een gegeven moment weet je als ouder toch niet meer wat je kinderen wel en niet hebben? Zeker niet bij tienermeisjes met kleedgeld en een uitgebreide garderobe.

Mijn zoon kwam na gym (groep 4) een keer thuis met een compleet verkeerde spijkerbroek. Zoon was erg klein en smal, dus er konden maar een paar kinderen zijn met wie hij -per ongeluk- had gewisseld. Ik heb die ouders de volgende dag allemaal gevraagd, maar niemand had de broek gevonden. Natuurlijk was hij wel bij een van die gezinnen, en het was absoluut geen onwil, maar tussen de andere spijkerbroeken viel hij gewoon niet op...

Er zullen vast kinderen zijn die iets vinden en dat vervolgens houden, of het zelfs expres meenemen. Maar vaker zal het gewoon per ongeluk zijn. Ja, ik vind dat irritant, want ik herken alles van mijn kinderen (ik zag het zelfs direct toen zoon een keer met de verkeerde-maar-identieke jas thuis kwam). Maar na 'n rondje vragen kan je niks anders doen dan je erbij neer te leggen...

natuurlijk niet

Ik denk niet dat er kinderen zijn die het mogen houden. Er zijn wel veel chaotische pubers met dito ouders. Ik weet ook niet van alles van wie het is, al weet ik zeker dat mijn kinderen dat zelf wel inschatten. Maar in de loop der jaren genoeg kwijtgeraakt, hoort er voor mij gewoon bij. Leuk als het terugkomt, niet erg als dat niet zo is.

Dochter heeft gevraagd

Dochter heeft in de klas gevraagd naar haar sjaal, niemand heeft hem gevonden wordt gezegd. Dochter heeft nog geen kleedgeld en ik weet precies wat ze heeft aan kleding, die ik toch maar weer ga voorzien van een naam na dit incident.
Mij erbij neerleggen, dat zal wel moeten maar leuk vind ik het niet. Een kind in je klas dat met jouw sjaal rondloopt is voor dochter ook moeilijk. Wie kan je nog vertrouwen en wie niet? De sjaal is niet het eerste dat dochter kwijt raakte, punteslijper en zakje snoep gingen de sjaal voor maar die dingen waren voor dochter niet zo waardevol.

Maar

weet ze dan zeker dat een klasgenoot die sjaal heeft? En welke klasgenoot? Misschien heeft ze hem gewoon wel ergens laten liggen. Dat kan toch ook? Voorwerpen raken gewoon soms kwijt, meestal niet door kwade opzet maar gewoon door slordigheden van deze of gene. Ik zou mijn hand er niet voor in het vuur houden dat hier in huis niks aanwezig is wat eigenlijk een ander toebehoort.

Klasgenoot draagt de sjaal

De klasgenoot draagt de sjaal, sinds een aantal weken, voor de kerstvakantie had zij een andere sjaal en ineens had ze deze identiek aan die van dochter. Ze had hem "nieuw" maar de sjaal is niet meer te koop bij de winkel waar die van dochter vandaan kwam.

Ik zou door zo'n actie niet opeens de naam van mijn kind in kleding zetten. Kom op, ze zit in de brugklas. Als je bang bent dat ze vaker wat gaan stelen dan zet je een stip op het wasetiket ofzo maar echt geen naam...

Verder kan ik me voorstellen dat je bij gescheiden ouders en kleedgeld en een beetje een vrij kind echt niet meer weet welke spullen bij jouw kind horen. Als het kind dan ook nog liegt dat die sjaal van de andere ouder is gekregen zou ik mij daar bij neer leggen en er niets anders achter zoeken.

Mentor

Ik zou zo'n gevalletje 'sjaaltje' bij de mentor melden en proberen bespreekbaar te maken. Maar als dat niets oplevert zou ik er gewoon overheen stappen. Waarom dat kind moeilijk moet doen over dat sjaaltje dat niet van haar is, heeft met haarzelf te maken, ze heeft het blijkbaar nodig om daar lastig over te doen. Pas zelf maar liever goed op je spullen en er kan altijd iets fout gaan, jammer maar helaas. Ik zou het zeker met mijn kind bespreken.

Terug bezorgen

Tuurlijk doe je er alles aan om het terug te bezorgen. Vanaf de middelbare school heb ik er echter geen zicht meer op. Ik heb ze wel eens tips gegeven als ze iets kwijt waren wat ze zouden kunnen doen en ook achter de broek aan gezeten of ze nou al navraag hadden gedaan. Nu ze in de 4e en 5e zitten heb ik uiteraard geen idee meer. Ik weet nog wel toen mijn zoon bij de D-tjes voetbalde, de meest hilarische mails kwamen voorbij wie wat kwijt was en wie wat had gevonden, dat was nog net op de leeftijd dat de ouders dat regelenden.

Nee Half a twin

Niet doen!

Naam in je kleren kan echt niet meer als brugklasser. Het is ook maar een sjaal...
Hier raken complete boeken kwijt. Met naam trouwens....

Puntenslijper:-)

Om de sjaal even samen balen en blijkbaar moet er nog beter op de spullen gelet worden.

Mijn zoon is zelden wat kwijt en er is 1x wat kostbaars van hem gestolen op school. Hij komt niet thuis met spullen van een ander, zo wel, ik weet precies wat hij heeft dan mag het terug.

Persoonlijk zou ik het niet melden bij de mentor en al helemaal geen naamlabels in de textiel zetten.

Stelen kan natuurlijk niet, maar de ouders van dit meisje weten dit niet. Klasgenoten, vriendinnen lenen ook wel eens wat van elkaar.

Misschien excuus voor de smiley?

Ik verwachtte een kostbare opsomming van spullen toen je schreef dat er al meer gestolen was.

Ik vond de puntenslijper en het zakje snoep wel grappig, maar niet iedereen houdt van galgenhumor.

"kostbaarheden"

Om het verhaal anoniem te maken heb ik van het kledingstuk sjaal gemaakt, van het item uit de etui puntenslijper en van iets eetbaars zakje snoep. Vergelijkbaar in waarde maar het zijn andere dingen die echt verdwenen zijn.
Wat mij irriteert is het ontkennen van de klasgenoten. Het laatste lesuur tekenen, het meisje naast je vraagt of ze je puntenslijper mag lenen, thuis ontdek je dat die puntenslijper niet terug is gedaan in je etui. De volgende ochtend in de klas vragen levert niets op.
Als het al in de brugklas begint met van die kleine dingen waar eindigt dat straks dan? Dure winterjassen en hele schoolboeken of zo? Ik en mijn dochter ook, zouden anderen niet onder ogen durven komen met de spullen van een ander, in onze etui of om onze nek.

Druk maken

Ik maak me eigenlijk niet meer zo druk om dit soort dingen, behalve als het echt dure spullen zijn. Wanneer je kinderen naar school gaan gebeurt dit eenmaal. Op de basisschool in het begin nog per ongeluk: broeken omwisselen bij de gym, extra gymbroek in de gymtas, handdoeken die ergens blijven liggen en niet meer worden teruggevonden. Ik breng altijd alles terug naar school wat niet van ons is, andere ouders doen dit soms niet. Dochter hier zit inmiddels op de middelbare school en die mag zelf achter haar spullen aan als ze iets kwijt is. Ze is al een kluissleutel kwijt en moet zelf een nieuwe betalen. Maar ook 2 mutsen, diverse pennen, geodriehoek etc. Kleine dingen die ik dan zelf of dochter vervangt als het niet meer terugkomt.
Het enige waar ik altijd echt van baalde waren de Stabilo-pennen of potloden die mee naar de basisschool gingen. Die werden echt stelselmatig gestolen daar. Na twee keer stop je dan wel met meegeven, dan maar een driehoekpotlood of extra blokje op de pen om beter te schrijven. Die waren minder aantrekkelijk om mee te nemen.

Schuldig

Ik heb regelmatig spullen van andere kinderen in huis gehad. Eenmaal een merkspijkerbroek die dochter had aangetrokken na de gymles. Pas toen hij uit de was kwam zag ik dat het een dure broek was, en niet een versleten Hemabroekje dat ik meestal in de was heb. De moeder van de rechtmatige eigenaar was er volgens mij van overtuigd dat ik het expres had gedaan Laatst heb ik gewoon een compleet verkeerde schooltas meegenomen van de BSO. Jongste heeft een tas waar notabene haar naam op staat, en pas toen ik thuis was zag ik dat we weliswaar dezelfde tas mee hadden maar met een heel andere naam. Toen ben ik gelijk maar even terug gereden.
Oudste heeft momenteel zulke bijzondere kleren dat daar niet snel een vergissing mee gemaakt kan worden. Vaak ook lastig verkrijgbaar of gekocht bij schimmige internetwinkels, dus een eventuele klasgenoot met verkeerde intenties valt al snel door de mand.

verantwoordelijkheid van kind

Ik vind dat je van een 1ste jaars puber mag verwachten dat ze beter op d'r spullen let dan ' een punteslijper uitlenen en niet terug krijgen' . Die puber heeft een mond toch? Die kan de volgende dag toch zelf aan diegene vragen of ze d'r punteslijper terug mag??? En als ze dat niet kan, die puber. Moet ze de consequenties maar zelf dragen en een nieuwe kopen van d'r eigen geld en nevver nooit meer wat uitlenen. Gewoon " Nee" zeggen, zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
En wat dure spullen betreft. Die horen niet op openbare plekken op school. Zo wel dan is het je eigen verantwoordelijkheid..........jan en alleman kan daar naar binnen lopen. Misschien is t wel een wildvreemde die t wel een mooie sjaal vond voor d'r zusje ofzo?
De sjaal kan ook nog verloren zijn of gevallen en daarna als bal zijn gebruikt in de hal door de jongens van een hogere groep.
T kan allemaal.
Iemand daar dus zomaar van beschuldigen zou ik niet goedvinden. Niet als mijn kinderen het zouden doen. Ook al heeft die winkel de sjaal niet meer, die kan ook wel op internet besteld zijn. Je weet het niet, je hebt geen enkel bewijs.
Maak het de verantwoordelijkheid van je kind zelf.
Zij moet beter op haar spullen letten.
En daar is ze oud genoeg voor.
Ow en nog n tip............maak je niet zo druk om futtiliteiten.
groeten albana

Albana.

Ik ben het gedeeltelijk met je eens. Dat iedereen op zijn/haar spullen moet letten qua laten slingeren, vergeten en uitlenen. Maar dat je op je spullen moet letten omdat het anders je eigen verantwoordelijkheid is als ze worden gestolen, vind ik de omgekeerde wereld.

Spullen die niet van jou zijn blijf je af of levert ze in bij de eigenaar. Ik heb al 4x een rondslingerende, verloren potomonnee teruggeven aan de eigenaars. Zo hoort het wat mij betreft.
Al staat mijn fiets niet op slot, vergeten, dat geeft niemand het recht mijn fiets te stelen. Ook hoef ik niet te vragen of ik mijn spullen terugkrijg als ik ze uitleen. Ik behoor ze gewoon terug te krijgen toch? Ik baal ook als ik 3x aan de buurman moet vragen of ik mijn snoeischaar nog terugkrijg.

Misschien zijn het voor jou futtiliteiten, misschien voor jou kinderen dus ook?
Hier niet. Ik ben zuinig op mijn spullen en mijn zoon ook. Het gaat niet alleen om de waarde in geld, gewoon het principe. Niet stelen en spullen die geleend zijn, gaan terug.

ja hoor

Daar ben ik helemaal mee eens, maar zover ik me herinner zijn mijn kinderen nog nooit thuisgekomen met spullen van een ander. Wel hebben ze wel s dingen gevonden. O.a. een zilveren kettinkje en een best nog mooie fiets (lag al 3 dagen in de bosjes vlak bij een speeltuintje). Die zijn keurig naar de politie/gemeente gegaan. Pas geleden nog had oudste een i.d. gevonden in een uitgaansgelegenheid. Die is daar meteen al aan personeel gegeven.
Maar het was bijzonder genoeg om aan mij te vertellen, dat zegt toch wel wat.....
Maar ik weet ook dat er door onoplettendheid soms van de eigenaar zelf of van anderen in openbare ruimtes dingen ' verdwijnen' zeker als je in openbare ruimtes bent waar veel pubers in/uit/en langs lopen.
Dat is iets waar je als 'eigenaar' rekening mee moet houden.
Het kan ook zelfs nog per ongeluk zijn. Dat een sjaal valt en dat er dan s iemand in een slecht humeur tegen aan trapt en die sjaal zo aan de andere kant van de hal terecht komt is heel goed mogelijk.
Net zoals ik mijn fiets op slot zet omdat ik weet dat er lui zijn die anders over mijn en dijn denken.
En als ik dat vergeet kan het wel mijn 'recht' zijn maar dat wil niet zeggen dat ik zelf ook dom bezig ben. Ik weet het toch??? Dus is het misschien beter de volgende keer op te letten en m wel op slot te doen om erger te voorkomen.
Dat is de clou die ik mis in het topic verhaal.
Waar is de verantwoordelijkheid van de eigenaar?
Waarom laat je je sjaal op een kapstok als je ook een kluisje hebt?
(daar even van uitgaand, maar dat is op de meeste v.o. scholen toch?)
Idem dito met je jas misschien wel.
Laat ook je portemonee niet in de kleedkamer van de gym.
Zorg voor jezelf. Zorg voor je spullen. En tsja t is niet waar we recht op hebben misschien...........maar we leven nu eenmaal in deze maatschappij. Dan kan t wel de omgekeerde wereld zijn, maar het is een feit, het hier en nu.
Houd daar rekening mee, dat is alles wat ik ermee bedoel. Ik sluit ook mijn huis af als er niemand is............Misschien ook maar niet meer doen?
groeten albana

Albana

Natuurlijk heeft dochter gevraagd of de sjaal, de puntenslijper gevonden waren en of teruggegeven konden worden.
Dat vind ik het erge aan het verhaal, je weet dat een ander kind nu jouw puntenslijper heeft maar dat wordt gewoon ontkend.
Wat mij ook bevreemd is dat er kennelijk ouders zijn die het hebben van spullen van anderen gedogen. Twee Hema puntenslijpers zijn niet van elkaar te onderscheiden, dat maakt het bewijs ook zo moeilijk.
Zomaar beschuldigen vind ik ook niet goed maar er zijn gegronde redenen om aan te nemen dat de "beschuldigde" klasgenoot de spullen echt heeft. Ze reageerde op de vraag van de puntenslijper heel giebelend en nerveus, ontkende dat ding te hebben en doet sindsdien een beetje vreemd tegen mijn dochter. (Verhaal van dochter ik was er niet bij). Ook op de vraag of iemand na de tekenles gisteren dochter's sjaal nog had zien hangen in de klas reageerde ze nerveus/geschrokken.
Als ze die sjaal had meegenomen had ze toen mooi de kans gehad om hem terug te geven: Je had hem laten hangen, ik heb hem voor je meegenomen, hier is hij/ hij ligt nu nog even thuis (ben hem vergeten) maar breng hem morgen mee.

Dat we in de huidige maatschappij goed op onze spullen moeten letten, is ons wel duidelijk en dat doen we ook.

En hoezo moet ik mij minder druk maken om futiliteiten? De kwijt geraakte items kostten niet veel maar als het zo door blijft gaan gaat dat wel veel geld kosten voor dochter. Als anderen hun zoekgeraakte spullen aanvullen uit mijn dochters etui, zit dochter steeds voor de kosten.
Zelf goed op haar spullen lettend, moet ze dus maar niets meer uitlenen, uit angst om het kwijt te raken, dat schept toch een minder plezierige sfeer in de klas?

Sop en kool

Ik weet het niet hoor. Principieel klopt het allemaal maar (ook) ik krijg toch een beetje het gevoel van: tja, er raken wel eens dingen kwijt en ongetwijfeld zijn die niet in het niets opgelost maar heeft iemand anders deze 'gevonden'. Kennelijk begrijp jij van jouw dochter dat er sprake is van een notoire dievegge in de klas. En dat puntenslijper en sjaal expres zijn gestolen (Om jouw dochter uit te dagen? Steelt dit meisje ook van anderen?). En dat jullie bang zijn dat dit van kwaad tot erger gaat. Als dat het geval is, dan zal je dochter met haar mentor hierover moeten praten. Om haar eigen spullen en die van anderen te beschermen en om de betreffende klasgenoot te behoeden voor ernstiger misstappen.
En, heel voorzichtig: het kan natuurlijk ook zijn dat jouw dochter weet hoe druk jij je zult maken over de spullen die zij kwijt is geraakt. Met een notoire dievegge in de klas kan zij er niets aan doen...

Ik heb jongens, die raken ook spullen kwijt, maar die praten er dan nooit over. Daar kom je dan bij toeval eens achter, en dan is er alweer zoveel tijd overheen dat er echt niet meer te achterhalen is hoe of wat.

Wat volgens mij in alle gevallen het beste werkt is om je kind zelf verantwoordelijk te maken voor zijn/haar spullen. En van een middelbaar scholier mag je dat ook echt wel verwachten.

Als je dochter zeker weet dat er sprake is van diefstal moet ze actie ondernemen die past bij dat vergrijp. Hup naar de mentor dus. Maar als ze er niet zo zeker van is dan kan ze wellicht beter haar verlies maar nemen en zelf voor vervanging zorgen. Dat laatste (het zelf voor vervanging moeten zorgen) maakt dat een kind vanzelf wel zuiniger wordt op zijn spullen. (al leert de ervaring dat dat best een poosje kan duren...)

Druk maken

Over die sjaal maakte ik mij wel druk ja, daar baalde ik echt van en dochter ook, een puntenslijper valt in de categorie, jammer maar helaas, nieuwe kopen en weer door.
Het moet gewoon even heel erg wennen, op de basisschool kwam altijd alles weer boven water, meestal binnen 1 a 2 dagen, soms duurde het wat langer. Mede door het goede klimaat in haar klas, waarin leerlingen elkaar durfden aan te spreken op ongepast gedrag. Het is een hele overgang naar die "grote boze wereld" van de brugklas zowel voor dochter als voor mij.

ik denk wel

dat je je dochter beter kunt helpen hier mee te dealen door er wat laconieker over te worden. Wij zijn genoeg kwijtgeraakt maar ik weet niet eens meer wat; blijft absoluut niet hangen bij mij.
En misschien kan dit een les zijn voor je dochter; misschien straalt ze iets uit naar meisje waardoor ze slachtoffer wordt van dit soort geintjes. Beetje assertiever worden?