Superopstandige puberzoon alleen maar ps3

Ozzie

"ik vind het moeilijk de balans te vinden tussen wat het kind wil, wat het nodig heeft en hoeveel ik kan opbrengen (llaat ik eerlijk blijven)"

Dat is inderdaad de vraag. Ik denk dan ook altijd aan de instructie die je in het vliegtuig krijgt: als de cabinedruk wegvalt, plaats dan eerst uw eigen zuurstofmasker en daarna pas dat van uw kind. Je moet eerst kijken naar je eigen mogelijkheden.
Vorig jaar vroeg hij bijna meer van wat wij aankonden. Ik was zoooo blij met de vakanties, eindelijk rust. Zelfs als ik zelf gewoon moest werken. Dit jaar vraagt hij veel minder dan wat wij aankunnen. En het belangrijkste: hij wil wel. Want als iemand echt niet wil, dan is het hopeloos.

Tihama

Cobi (nog meer fulltime)

Als je het in uren uitdrukt, heb je na aftrek van slapen (56 uur) en fulltime werken (40 uur), nog steeds 72 uren per week om te gebruiken. Dat zijn bijna 2 fulltime werkweken;-)
Die kunnen dan op aan: koken, sex, douchen, eten, lezen, winkelen, TV-kijken, kinderen helpen;-)

Het probleem zit hem volgens mij vooral in dingen als reistijd en vaste uren. Als je daar meer vrijheid in hebt, dan kun je spitsuren veel makkelijker vermijden. Juist die spitsuren zorgen voor het gevoel dat je overloopt. Ik heb een flexibele baan, en die gaat 2 kanten op: ik kan mijn eigen tijden op mijn werk bepalen en ik kan werk doen in mijn vrije tijd. Er zijn wel deadlines, maar die zie ik ver van te voren aankomen en daar kan ik op plannen.

Arlie Hochschild schreef lang geleden het boek The Time Bind en daarna The Second Shift. Ze gaat daar ook in op je tijdsbeleving afhankelijk van je vrijheid en je taak.

Zo zie ik bijv. het vak van leerkracht als enorm tijdgebonden. Je hebt dan wel schoolvakanties vrij, maar je móet per se op vaste tijden voor de klas staan. Spontaan afspraken verschuiven omdat er een kind ziek is, dat gaat niet. Het tweede is dat je daar ook veel thuis moet doen. Je hebt dus wel de flexibiliteit, maar die gaat maar 1 kant uit en dat is niet die van de werknemer. Ik denk dat dit bijdraagt aan stressgevoel.

Tihama

Flexibel

De jaren dat ik het intensief bij huiswerk was betrokken ivm betreffende zoon werkte ik voor 80% voor mezelf. Ik had een contract in loondienst voor 10 uur in de week en de rest was dus freelance. Dat maakte het wel een stuk makkelijker om elke middag/avond een uur de tijd te nemen om met zoon rond de tafel te gaan zitten. Ik had ook het gelukkig dat de zus voor hem en de broer na hem geen hulp nodig hadden. Ik kon me dus 100% op hem concentreren wat huiswerk betreft.

Nu ik weer in loondienst ben zal het inderdaad moeilijker worden als de jongste volgend jaar naar de middelbare school gaat. Ik heb nog steeds wel een redelijk flexibele baan in sommige opzichten maar er is ook een deel van de week wat muurvast zit. Ik weet natuurlijk niet hoe de jongste zich zal ontwikkelen maar ik vrees dat hij ook behoorlijk wat begeleiding nodig zal hebben. In elk geval is dat een zorg voor volgend jaar.

Maylise

Mamsie

Ja maar e moet hem ook niet vragen de tafel te dekken. Je moet hem vertellen dat HIJ! de tafel gaat dekken!

Pelle

Ja hoor, gewoon netjes even alle agenda opdrachtjes langslopen. Kan hij meteen aangeven of hij iets niet snapt.

Tihama

Gelukkig kwam toen nr. 2 waarmee ik kon 'bewijzen' dat ik wél een Goede Moeder ben.***

Shoot, daar gaat mijn nominatie . Hoeveel pech kan je als moeder hebben ;-)

Pelle

""Hoe 'controleer' je dat ze daadwerkelijk hun huiswerk af hebben? Ik kan me voorstellen dat mamsiezoon een half uur naar boven gaat en dan roept dat het klaar is. Ga je de agenda controleren, ga je op de site van school kijken of het klopt, ga je alles overhoren?"

Ik controleer inderdaad alles en ook op de schoolsite Zoon moet zelf kijken of het huiswerk er digitaal staat.

Indien mamsie twijfelt dan zou het een oplossing kunnen zijn om de mentor te raadplegen.

onze zoon is absoluut verantwoordelijk voor zijn eigen werk. Hij had niet in zijn agenda vermeld vermeld dat hij een SO trans had. Itslearning vermelde dat wel. Dus hij kon aan de bak! Ik push het niet maar we hebben wel de afspraak dat ik alles controleer. Niet altijd maar meestal wel.

Anna

Wellicht moet je eens navraag doen bij de mentor?

Onze zoon had mij namelijk wijsgemaakt dat its learrning leerling gebonden was en dat ouders er niets hadden te zoeken. Dat was nou jammer voor zoon toen bleek dat de mentor een andere mening was toegedaan.

Je kan het zelf wel nachecken. Op itslearning.com kan je namelijk zoeken tussen de deelnemende scholen Staat de school van je docher ertussen kan je er gif op innemen dat je dochter wel degelijk digitaal een agenda heeft.

Het schijnt dat Magister ook digitale agenda's heeft maar dat weet ik niet zeker. Bij ons staan enkel de cijfers op magister.

Jemigdepemig, als ik lees wat sommige ouders voor hun kinderen doen....werkstukken maken, continu achter ze aan zitten en zelfs een profielwerkstuk schrijven. Persoonlijk lijkt me dat niet echt leerzaam voor die kinderen. Wat geeft 't als ze een onvoldoende halen voor een werkstuk? Dan leren ze toch dat ze er een volgende keer wellicht wat meer tijd aan moeten besteden?
Hier in huis: een zeer eigenwijze zoon die werkelijk alle tips in de wind sloeg en een slechte concentratie had. Gevolg: hij is van 3VWO naar 4Havo gegaan. Was dat erg? Nee, het was een zegen. Hij voelde niet meer die enorme druk en heeft met gemak zijn diploma behaald en doet nu de HBO-opleiding die hij wil. En thuis was het ook veel gezelliger. Hij is heel intelligent, maar heeft niet de concentratie of motivatie voor VWO. Vind ik geen enkel probleem.
Oudste dochter zit in 3gym met versterkt engels, doet alles zelf en is zeer gedisciplineerd. Alleen maar hoge cijfers. Type wetenschapper.
Jongste dochter (expressiebrugklas H/V) zit tussen broer en zus in qua leren. Zij gaat niet voor tienen, maar doet wel trouw haar huiswerk. Ik zie haar eerder naar Havo dan naar VWO gaan, want dan heeft ze tenminste nog tijd voor haar creatieve uitingen. Dat is erg belangrijk voor haar.
Verder vind ik de middelbare school helemaal niet allesbepalend voor de toekomst. Wat je daarna allemaal gaat doen is veel belangrijker. En of je nou met een omweg ergens komt of rechtdoor maakt me niet uit. De één is nou eenmaal meer een laatbloeier dan de ander.
Groet,
Jujube

Op de rails zetten

Als ik mijn zoon 6 jaar had moeten begeleiden, zoals ik het in de brugklas gedaan heb, dan zou ik afgehaakt zijn. Immers: tegen de tijd dat hij 18 is, is hij volwassen en dan zal hij alles op eigen kracht moeten kunnen, zonder externe stimulans.

Hij was op de basisschool gewend dat de stof hem aangevlogen komt en ik wist dat dit op de middelbare school niet zo zou gaan. Hij wist dat nog niet. Ik verwacht ook niet dat een 11-jarige helemaal zelf kon inschatten wat het effect van zijn nietsdoen zou zijn. Dus ik heb veel energie gestoken in hem helpen te leren hoe je moet leren. Niet om hem door het VWO te helpen, maar om hem te leren HOE je je werk moet aanpakken. Tot hij het zelf kan.

Gezien het feit dat ik nu nog maar 2 keer in de week hem alleen help met plannen (en hij zonder verder aansporingen zijn werk afmaakt) en hij kan volstaan met hooguit 3 uur huiswerk per week, denk ik dat die tactiek gewerkt heeft.

We hebben hier overigens ook een erg gezellig kind in huis;-)

Tihama