Stiekem feest

Knap van je

dat je nog niet onploft bent. Ik zou hier werkelijk niet zo lang omheen kunnen draaien. Gelijk zodra hij voor mijn neus had gestaan had ik hem erop aangesproken. De narigheid met dit soort dingen is dat het al gebeurd is. Met straf kun je het niet ongedaan maken. Toch zou ik inderdaad iets bedenken waardoor hij zich even bestraft voelt. Schoonmaken en excuses aanbieden is wel het minste. Persoonlijk zou ik ook vertellen dat hij misbruik heeft gemaakt van het vertrouwen wat we in hem gesteld hebben en dat hij dus voorlopig niet meer alleen thuis mag zijn.

Waarschijnlijk is het écht uit de hand gelopen...

... en baalt hij daar enorm van. Want zó had het niet moeten gaan...

Het gebeurt vaker dat er een paar (!!) vrienden genodigd zijn en dat er dan allerlei onbedoelde / ongewenste gasten aanhaken die niet meer weg te krijgen zijn - want tja, wie is de 'baas' en heeft er gezag om dat voor elkaar te krijgen. Voeg daarbij meegebrachte drank en de ellende is compleet.

Mijn zoon vond het al lastig om gewoon geplande feestjes 'leuk en overlastloos' te houden; voor je het wist staan er heel wat vrienden lawaaiig buiten te roken, zetten ze overal hun flesjes neer, en de buren zijn niet blij!

Sarcas heeft hier eens een héél boeiend relaas over geschreven, er is vast iemand die het voor je opduikelt.

Maar voor nu: rond de tafel en opengooien deze kwestie!

tonny

Praten

je zoon baalt op dit moment misschien nog wel meer dan jij,want hij weet dat jij iets vermoedt,en voelt zich schuldig.

om de tafel;een gesprek voeren over vertrouwen en zijn verhaal aanhoren.
daarna (van zijn eigen geld) een bos bloemen kopen voor de buurvrouw.
en de vloer poetsen tot hij weer blinkt.

Ook ervaring

Hier is het ook een keer zo gegaan, wij weg, zoon had wat vrienden uitgenodigd, die weer allemaal vreemden meenamen en juist die laatste groep ging er een rotzooi van maken ( gelukkig niet zo erg dat er politie bij aan de pas moest komen). Jouw zoon zal er zelf ws ook van balen, maar er ook van geleerd hebben. Laat hem zorgen dat het allemaal weer echt schoon wordt, goed gesprek en de afspraak dat feestjes mogen, maar dat hij heel duidelijk moet kijken wie hij uitnodigt en zorgt dat het geen algemene uitnodiging wordt (dat moet hij ook tegen degenen die hij vraagt zeggen!) én dat hij ervoor moet zorgen dat alles er weer spic en span uitziet als jullie thuiskomen. Hier werkte die afspraak heel goed ( want wees nou eerlijk, het ís toch leuk een feestje organiseren als je ouders er niet zijn...)

Dejavu

het lijkt wel een dejavu. Precies wat wij (broer en ik) ooit deden toen ik 16 (bijna 17!)was en broer 15(ook bijna 16!!!). Drama werd het feest! En mijn moeder kwam erachter natuurlijk! En een werk dat we gehad hebben om het weer toonbaar te maken! Ik weet het nu nog! En schade aan de stofzuiger (die we moesten betalen...) omdat iemand wijn op het vloerkleed had gemorst en ik ooit ergens gehoord had dat je dat met zout moest bestrooien en dan kon je het opzuigen...dat deden we dus...en daarna zogen we het op. Plop hele stofzuiger verstopt! Wist ik veel dat je het moest laten opdrogen dat zout!! We hebben er veel van geleerd...poetsen b.v., samenwerken met andere vrienden waarmee we nooit zoiets als poetsen deden. Hoe we uitnodigingen ronddeden (minder vrijblijvend) en dat we minder drank moesten halen..(door de hoeveelheid was iedereen laveloos..) en dat er meer te eten moest zijn (zou het drankmisbruik w.s. beperkt hebben).En dat we als back-up beter een volwassene achter de hand konden hebben voor het geval het uit te hand liep.
Buiten een hele preek over vertrouwen en misbruik daarvan moesten we tot nader orde allerlei extra huishoudelijke taken doen(om beter te leren poetsen, hahaha). Dingen die mijn moeder normaal 1 keer in de 5 jaar 's deed. De vloer in de was zetten b.v. (natuurstenen vloer) en de ramen lappen en de wijnvlekken van de tafel en het bureau schuren en 'm opnieuw in de was zetten (oud hout, antiek, oei). Het kleed naar de stomerij brengen en betalen en de grote boekenkast uitpakken en helemaal uitsoppen (ook i.v.m. wijnvlekken die allerlei mensen op het randje voor de boeken hadden neergezet tot ergenis van mijn stiefvader). Ik vergeet het nooit meer!
Maar het was een geweldig feest geweest!! Dát dan weer wel....Mijn stiefvader was conrector op een grote school. En na het behalen van diploma's waren er het jaar erop een aantal leerlingen die 'm nog bedankten voor het geweldige 'feest' (ahum)....hahaha!
En broer en ik hebben het er nog wel eens over.
groeten albana

Principe

Het zou mij toch ook een beetje om het principe gaan. Ik hou er niet van als er iets stiekem wordt geregeld. Zeg gewoon van te voren dat dat plan is opgevat. Ik zou sowieso weg gaan als mijn dochter een feest geeft. Toen ze jonger waren ging ik naar boven, maar daar zou ik nu geen zin meer in hebben.
Ik heb vroeger ook eens zoiets bedacht. Bij mij ging het fout doordat ik, stom natuurlijk, mijn dagboek open op mijn bureau had laten liggen en mijn moeder zich niet kon bedwingen. Dat ik het feestje niet mocht geven vond ik aan een kant wel begrijpelijk, maar dat ze in mijn dagboek had gelezen vond ik veel erger.

jammer dat je hier niet vooraf afspraken over hebt gemaakt: ik denk dat zoiets voorspelbaar is. Nu achteraf zou ik niet meer ondernemen omdat je eigenlijk achter de feiten aangeloopt.

Ik zou een gesprek aan gaan en hem laten poetsen eventueelmet demede organisators zoiets bedenkt hij vast niet alleen.Ikzou goed vertellen dat ik het wel snap dat ze zo iets doen maar het zeker niet goed keur.

En idd de buren een bos bloemen katen brengen zelf betaald.

Tja anders

"jammer dat je hier niet vooraf afspraken over hebt gemaakt: ik denk dat zoiets voorspelbaar is." Die hang ik hier op, als de meest overbodige en zinloze opmerking van de dag.
En ik ben het niet met je eens. Juist wel iets ondernemen achteraf, zoals de anderen ook al aanraden. Na zo'n gebeurtenis moet ook de relatie met de zondaar weer hersteld en moet uitleg volgen.
Wie kinderen opvoedt weet dat je helaas niet alles voor kunt zijn c.q. niet overal vooraf aan kunt denken. Heb jij wel zelf kinderen?

Niet voorspelbaar

In andere draadjes wordt ons telkens weer geleerd dat juíst pubers uiterst onvoorspelbaar zijn. Zelfs voor zichzelf.
En trouwens: afspraken maken over een feestje met je ouders is zó uncool, daar wil je als puber echt niet op betrapt worden.

Tirza

Erg voorspelbaar van puber

er zijn heel wat films gemaakt over puberfeestjes in afwezigheid van ouders. Wie zich daar door overvallen laat is, sorry hoor, een beetje een oliebol. Ik spreek af: rotzooi opruimen, geen overlast, schade terugbetalen. Maar wel vooraf. Als ouder heb het recht je puberkind aan te spreken als puber heb je het recht gaatjes te vinden in die afspraken. Achteraf boos worden over je eigen vergeetachtigheid vind ik flauw.

Tirza

pubers zijn in hun onverspelbaarheid natuurlijk dan wel weer erg voorspelbaar

Huh,anders

Als ik 's avonds weg ben,maak ik inderdaad afspraken met mijn puberdochter.Dat er niemand in huis komt.
Ik ga er van uit dat er dan geen feestje wordt gegeven.
Ik ga met mijn onvoorstelbare puber toch van te voren geen afpraken maken, dat als ze wel stiekem een feestje geeft,dat ze dan de boel zelf opruimt????Zou haar zomaar op een idee kunnen brengen,toch???

Kijk emma

ik weet niet wat jij voor pubers hebt maar ik ben zo "bijdehand" om alvast afspraken te maken vooraf over het stiekeme niet te houden feestje

Anders: "maar ik ben zo "bijdehand"" Ja, maar ik ben niet zo bijdehand, hoor. Niet iedereen heeft het zo getroffen met zichzelf! Ik word dus weleens voor verrassingen geplaatst door mijn puber. Want niet iedere puber is hetzelfde, alleen al daarom. En mijn niet-puber weet me ook weleens te verbazen met onverwachte acties. Omdat ook niet alle kinderen hetzelfde zijn. Ik snap Majoraan heel goed en heb zeker niet de neiging om te gaan had-je-maren. 't Is bovendien zo weinig nuttig. Tenzij je vanuit jouw helderder en vooral helderziende brein ons een lijst kan verschaffen van alle zaken waar we vooraf al sancties voor moeten aankondigen. Wel uitkijken dat dat geen self fulfilling prophecy wordt natuurlijk.

Voorspelbaar

Voor mij zou het vrij voorspelbaar zijn ja. Ik verkeerde namelijk in de veronderstelling dat elke puber feestjes gaf als de ouders op vakantie/weekendje weg zijn. Toen ik puber was deed namelijk werkelijk iedereen dat die ik kende en ik was echt een vrij brave puber. Kan me geen feestje herinneren dat echt uit de hand is gelopen, vermoedelijk omdat mijn vriendinnen ook allemaal vrij braaf waren. Was altijd wel weer spannend bij thuiskomst of de betreffende ouders het zouden merken. We poetsten ons gek, dus vermoedelijk moet het dikwijls zijn opgevallen dat het huis wel erg schoon en opgeruimd was. Een keer zijn we door de mand gevallen, toen bij een vriendin de vader zag dat de lampekap andersom stond.

Marjoraan

Allereerst vind ik het erg knap dat je kunt zwijgen tegenover je zoon.Dat hij de waarheid niet vertelt ,kan ik begrijpen,ik denk dat hij dat niet durft,maar ondertussen denk ik ook dat hij heel goed weet dat je op de hoogte bent.Hij moet toch weten dat de buurvrouw het tegen jou vertelt.Als het zo is dat hij maar 5 vrienden heeft gevraagd en dat het vervolgens uit de hand gelopen is,plus dan nog politie aan de deur,moet voor hem ook geen prettige avond geweest zijn.Ikzelf zou hem ermee confronteren dat ik op de hoogte ben en hem het verhaal laten doen.Misschien is het voor hem zelf ook fijner dat hij er met jou over kan praten.mijn dochter is eens ergens bij betrokken geweest,heeft dat willen verzwijgen,maar was opgelucht dat ik het wist.

Niet voorspelbaar

Ik ken het helemaal niet.Nu is mijn dochter nog maar 14 ,maar oudere kinderen van mijn vriendinnen doen het niet.misschien scheelt het dat wij in een dorp wonen,hier kun je zoiets echt niet doen zonder dat buurvrouw het tegen je ouders vertelt.
Vroeger deed ik het zelf ook niet.Ben ook nooit op een stiekem feest geweest.Hoewel ik wel vriendinnen uit de stad had,waar ik naar school ging.

Tegenwoordig

Moet ook eerlijk zeggen...dat ik tegenwoordig de buurvrouw vraag als dochter (bijna 16) alleen thuis blijft (is nog maar 2 keer voorgekomen). Wij gaan wel eens naar familie op 3,5 uur rijden van ons af. En dan blijven we daar vaak slapen (ze hebben ook ruimte ervoor) en oudste wil vaak niet mee...(ook logisch) ook omdat ze dan de enige puber is.Als ze dan thuis blijft vraag ik de buurvrouw om een beetje op te letten (dochter kent buurvrouw ook goed en weet dit ook, ze kan altijd dáár terecht als er wat is...). Dochter vraagt vriendin te logeren (of gaat naar vriendin). Maar ik weet zeker dat áls de buurvrouw geluid zou horen die zou wijzen op 'feestjes' ze meteen ons zou bellen (of eerst zelf kijken ofzo misschien). Buurvrouw heeft zelf ook een puber, die weet daar wel mee om te gaan. Mochten de buren niet thuis zijn, zou ik een andere buur verderop vragen, die hun dochter is dochters vriendin...
Maar misschien is dat wel naar aanleiding van ons 'eigen' puberale feestje ooit, dat ik dat vanzelf doe.
groeten albana

Het verhaal van albana

Ik vind het een goed verhaal van albana over haar jeugd: OK, accepteren dat het gebeurd is, in alle openheid, maar wel flink poetsen totdat de schade weg is, en nog een beetje extra.

Voor Marjoraan: je kunt achteraf wel filosoferen over of het voorspelbaar is of niet, maar feit is dat het gebeurd is. Ik denk dat je er goed aan doet open kaart te spelen met je zoon, en daarin zélf het initiatief te nemen de boel open te gooien. Hij zit nu met een "geheim" en jij zit daarin te porren, hij weet heus wel dat-ie fout zit maar heeft nog niet de sociaal-emotionele vaardigheid om het op te lossen.

Dus zoiets als Zoon, ik heb gehoord wat er gebeurd is, foute boel want dat had natuurlijk niet gemogen, aan de andere kant is het je waarschijnlijk ook boven het hoofd gegroeid. Dus we gaan 1) de zooi opruimen en jij gaat nu flink de handen uit de mouwen steken en 2) bedenken hoe je het de volgende keer gaat aanpakken dat je wél een paar vrienden kunt ontvangen zónder dat het uit de hand loopt.

Wat een goede raad!

Hallo,
ik was zo blij met je reactie.
Ik heb diezelfde avond met mijn zoon gepraat, en vandaag heeft hij mijn hele huis schoongemaakt.
Ik heb eerste zijn zakgeld geblokkeerd en ben hem dat toen heel rustig gaan melden. Toen hij vroeg naar de reden, confronteerde ik hem met de verhalen die ik had gehoord.
Hij schrok zich een hoedje.
Ik stelde twee eisen aan hem: zijn kant van het verhaal vertellen, en het huis schoonmaken. Pas daarna zou hij dan weer zakgeld op zijn rekening krijgen.
Hij heeft alles verteld. Ook dat hij me niks wou zeggen omdat hij vond dat hij zelf alles goed had opgelost.
Ik moet hem nageven dat hij zich niet eens zo onverantwoordelijk had gedragen.
Hij had de voordeur dicht gehouden voor de vreemde jeugd. Had via de achterdeur overzicht gehouden. Op dat wat buiten gebeurde had hij zijn grip verloren, maar zo zei hij terecht: ik voelde me verantwoordelijk voor wat er binnen gebeurde.
Zo heeft hij iedereen verboden te roken en dat is gelukt (ik heb idd niks geroken).
Zo heeft hij mijn drankvoorraad veilig gesteld en heeft hij later met vijf goede vrienden het huis en de straat schoongemaakt (alleen vergeten te dweilen waardoor ik argwaan kreeg).
Die vijf vrienden zijn wel blijven slapen, maar niet in mijn bed maar op de grond in de kamer.
Ik heb hem toen maar gevraagd of ze het ook nog een beetje gezellig hadden gehad.
We hebben die avond nog over van alles en nog wat gesproken, het leven, de liefde, alcohol en drugs.
Ben nu wel doodmoe, maar wel voldaan over de afloop. Ben heel blij dat ik niet in mijn eerste woede heb gehandeld. Ik had hem dan alleen maar meer tegen me gekregen.

Marjoraan

Haha, ook een deja vu

Hahaha, eigenlijk enorm grappig.
Heb ook wel eens wijn op het Perzisch tapijt van mijn ouders gemorst met wat (ongenode) vrienden. Wij zout erop gooien, en toen kwamen ze onverwacht thuis. Mijn vriendin is toen op die zoutplek gaan zitten, en mijn ouders begonnen een veel te lang 'gezellig' praatje terwijl zij kramp kreeg van het zitten.
Later hebben we dat kleed uitgeklopt in de tuin, en was mijn moeder de volgende ochtend helemaal ontdaan over een schroeiplek op haar gazon. Toen hebben we het maar opgebiecht. Ik was dus net zo erg als mijn zoon op die leeftijd maar was het even vergeten.
Marjoraan

Marjoraan

ik vind dat je het super hebt opgelost met je zoon.

Aanvulling

Allereerst: wat goed hoe je dit hebt opgelost, Marjoraan!
Ik ben het verder helemaal eens met de postings van Albana en Ellen Wouters.
Heb er nog een andere ervaring als 'buurvrouw van' aan toe te voegen van enkele weken geleden.
Onze buurjongen heeft toen zijn ouders weg waren ook een feestje georganiseerd met enkele vrienden van hem die veel bij hem over de vloer komen.Daarbij werd veel gedronken, maar ook veel geblowed. Het was toen nog mooi weer, wij als buren hadden wel last van het lawaai en de onrust. Ik werd eigenlijk pas echt boos toen 2 van de gasten van buurjongen brallend tegen de heggen in de tuin gingen plassen. De volgende dag zouden wij nl. met bezoek naast die heg aan de andere kant gaan zitten eten ....
Ik vond het moeilijk wat en of ik hiermee wat moest doen.Mijn buren zijn nl gereformeerd,buurman is behoorlijk streng en ik vind dat een stiekum puberfeestje eigenlijk ook wel moet kunnen...
Ik heb uiteindelijk puberbuurjongen apart aangesproken en hem op de hoogte gebracht van het feit dat ik dat plassen tegen die heg niet had gewaardeerd en of hij de overlast voortaan wilde voorkomen. Hij schrok ervan, had dat niet gezien (zat toen stoned in de kamer) en beloofde beterschap.
groeten van amar

Van alle kanten belicht nu

Dankje, Sus-Anne,
Lara10, aan jouw reactie had ik dus wat.

En Amar, op die manier heb je het volgens mij ook goed opgelost.
Mijn buurvrouw dacht dat ik het allang wist. Zij heeft mij er van weerhouden om in het heetst van mijn woede op mijn zoon af te stormen. Ik ben toen eerst een blokje om gegaan. Met een hoofd vol donder dat wel. Uiteindelijk ben ik wel blij dat ze het mij heeft verteld.

Wat leuk om al die verschillende reacties te lezen. Echt van alle kanten belicht.
Het is natuurlijk ook een superpuberclichee, zo'n stiekem feest. Dus mijn zoon is gewoon normaal.

Groet Marjolein